عکاسی سیاه و سفید مثل همیشه محبوب است، و منظره ژانری است که در آن بسیاری از عکاسان تصمیم گرفته اند به صورت تک رنگ کار کنند. اما کار کردن به صورت سیاه و سفید با کار کردن به صورت رنگی متفاوت است. به صرف وقت و تمرین نیاز است تا بتوانید ذهن و چشم خود را برای دیدن به شکل سیاه و سفید پرورش دهید. نکات مطلب امروز لنزک به شما کمک خواهند کرد تا عکس های منظره سیاه و سفید بهتری ایجاد کنید. این مطلب علاوه بر نکات عکاسی منظره سیاه و سفید، شامل نکات آموزشی مهم دیگری نیز هست – از این رو مطالعه آن را به همه لنزکی های عزیز علاقه مند به عکاسی منظره توصیه می کنیم.

وقتی پُل شلمر (Paul Schlemmer) عکاسی خود را در اواخر نوجوانی آغاز کرد، ۴ سال اول را به مطالعه «نور» پرداخت. همین که کمی ماهر تر شد، شروع به رسم دیاگرام یا نمودار های نورپردازی تصاویر خود کرد تا چگونگی نورپردازی و ساختار عکس هایش را به اشتراک بگذارد. در ادامه این مطلب لنزک، شاهد شماری از این طرح ها یا دیاگرام ها خواهید بود.

رسیدن به حداکثر عمق میدان برای حصول وضوح یا شارپنس از پیش زمینه تا پس زمینه همواره یکی از چالش های عکاسان منظره بوده است. فاصله ابر کانونی یا هایپرفوکال (Hyperfocal) یکی از تکنیک هایی است که در این زمینه به کمک عکاسان منظره می آید، اما محاسبه آن چه به صورت دستی و چه به کمک اپلیکیشن های موبایل وقتگیر است. در این مطلب لنزک شاهد یک ویدیو کوتاه از برادران روسی کالدونوف (Koldunov Brothers) خواهید بود که یک روش ساده برای فوکوس در فاصله ابر کانونی بدون هیچگونه محاسبات را آموزش می دهند.

گاهی پس از گردش بعد از ظهر به همراه کودکانمان در پارک، یا حتی از یک جلسه عکاسی رسمی به خانه می آییم، و بعد از ریختن عکس ها روی کامپیوتر متوجه می شویم که بسیاری از آنها تیره، تار، یا خارج از فوکوس هستند. این مشکلی است که عکاسان سالها درگیر آن بوده اند. در حالیکه دوربین های جدید انواع ویژگی ها مانند ردیابی فوکوس سه بُعدی (۳D focus tracking) و تشخیص چهره بلادرنگ را ارائه می دهند تا به شما اطمینان دهند که در نهایت عکس های شارپی به دست می آورید، تنها مسئله ای که باقی می ماند این است که عکس های خارج از فوکوس هنوز هم تقریبا برای هر کسی که یک دوربین دارد، یک مشکل است. در این مطلب لنزک، ۴ رمز گرفتن عکس های واضح و شارپ را با شما عزیزان مطرح خواهیم کرد.

وقتی بحث سر این است که چگونه باید عکس هایتان را ترکیب بندی کنید، هیچ قانونی وجود ندارد که قابل شکستن نباشد. گذشته از این، به جز مدیر مدرسه قدیمی شما چه کسی قوانین را دوست دارد؟ با این وجود می توانید از چند راهنمایی برای بهتر شدن ترکیب بندی عکس هایتان استفاده کنید. در این مطلب لنزک، بیست مورد از این راهنمایی ها به همراه مثال هایی برای هر کدام خواهید خواند. با پایه ای ترین تکنیک های ترکیب بندی در عکاسی شروع می کنیم و با پیشرفته ترین تکنیک های ترکیب بندی لیست را به اتمام خواهیم رساند. این مطلب یکی از بهترین آموزش های ترکیب بندی عکاسی لنزک است، از این رو مطالعه اش را به همه لنزکی های عزیز توصیه می کنیم.

ایجاد حرکت و پویایی در تصاویر اجسام بی جان راه خوبی است برای این که کاری کنید یک بیننده کمی طولانی تر به عکس شما نگاه کند. بخار در حال بلند شدن، طعم دهنده های در حال سقوط، یا قهوه ریخته شده می توانند نشانه حضور انسان بوده و باعث شوند تصویر زنده تر به نظر برسد. معلق ماندن (که امروزه یک گرایش عمده در عکاسی از مواد غذایی است) نیز جزء همین موارد به حساب می آید. معمولا، شما باید هر شیء معلق را به صورت جداگانه نگه داشته و از آن عکس بگیرید و بعدا در پس پردازش آنها را با هم ترکیب کنید. این کار بسیار راحت است، اما باید خودتان تمام سایه ها و بازتاب ها را طراحی کنید، و اگر شما هم مثل من باشید (یعنی حتی نتوانید یک خط راست برای نجات زندگی خود بکشید)، روشی که امروز در این مطلب لنزک آموزش می دهم را ترجیح خواهید داد.