اینستاگرام را که باز می کنم، عکس هایی که برایم آمده اند معمولا سه دسته اند: عکس های دوستانه و خانوادگی، عکس های خوب برای ایده گرفتن و عکس هایی که عکاس خیال می کند عکس خوبی گرفته است. واضح است که موضوع این نوشته عکسی نیست که با دوستی در پارکی گرفته شده است. چیزی که آزاردهنده است، حجم زیاد عکس های به ظاهر هنری و در واقع بد است. اکانت هایی با دنبال کننده ها یا فالوئر های چند ده هزار تایی و پُر از عکس های بد. این چیزی نیست که محدود به ایران یا عکاسان خارجی باشد. اینترنت پر شده است از عکاسان جوان داخلی و خارجی بی شمار، با صد ها هزار دنبال کننده و ده ها برابر عکس های تکراری که برای ارزیابی عملکردشان تنها به تعداد لایک هایشان قناعت می کنند. مطلب امروز لنزک بدین موضوع اختصاص دارد و آن را برای تعریف عکس بد ترجمه کرده ام.

عکاسی خیابانی (Street photography) در ثبت و به تصویر کشیدن ژست های طبیعی در کسری از ثانیه خلاصه می شود. عکس می تواند با کمک حالات و ژست های طبیعی هزاران حقیقت ناگفته را شرح دهد. خیابان مکانی است که عکاس می تواند حقیقت دنیای اطرافش را از پشت لنز دوربینش به تصویر بکشد. این عکس می تواند زمانی گرفته شود که سوژه مطلع نیست و حالت طبیعی خود را دارد. ژست دادن و حالت بخشیدن به سوژه کاملا بر خلاف قانون این نوع عکاسی است. به طور خلاصه عکاسی خیابانی تصویر کشیدن لحظه های یک شخص با دوربین است. شخصی ممکن است سوال کند که چرا عکاسی خیابانی دشوار است؟ پاسخ این است که چقدر می توانید صبور باشید تا ببینید گلی می شکفد. بله! دقیقا شخص زمانی که لنزش را نشانه می رود، دکمه شاتر را پایین نگه می دارد و چشمانش را باز نگه می دارد به همین اندازه صبر و تحمل نیاز دارد. در ادامه عکس های خیابانی بیشتری را برای شما آماده کرده ایم تا بیشتر الهام بگیرید.