من در این مقاله، درس هایی را که در تورهای عکاسی یاد گرفته ام، با شما به اشتراک خواهم گذاشت – نکاتی که به پیشرفت شما در عکاسی مستند کمک می کنند. نکته ها و ایده های این آموزش عکاسی بیشتر مربوط به خلاقیت یک عکاس هستند تا جنبه تکنیکی عکاسی و می توانند در خیلی از ژانر های عکاسی مورد استفاده قرار بگیرند.

من به شدت معتقدم که تعیین پروژه های عکاسی برای خودتان بهترین راه برای بهبود مهارت های عکاسی شما است. پروژه ها به شما تمرکز می دهند و کمک می کنند تا یک مجموعه کار منسجم ایجاد کنید. یک پروژه عکاسی می تواند چندین سال طول بکشد، و موضوعی داشته باشد که به شما کمک کند تا افراد و سوژه های جدیدی برای عکاسی پیدا کنید.

در ابتدا باید به معنای کلمه پرداخت «مستند اجتماعی» یعنی چیزی که از اجتماع بیرون می آید و می توان به آن استناد کرد. عکس مستند اجتماعی عکسی است با سند و مدرکی برای استناد که می توان در هر زمان به این عکسها روی کرد تا بازگویی از یک رخداد باشد. در واقع هر عکسی که از واقعیت بیرون می آید یک عکس مستند محسوب می شود، حتی عکسهای خانوادگی می توانند در این شاخه قرار گیرند، زیرا این عکس اطلاعات لازم را از جمع شدن خانواده در زمان و مکانی خاص دارد. شما با ثبت یک عکس مستند مدرکی تاریخی سیاسی و اجتماعی را به ثبت می رسانید و به غیر از این موارد مخاطب با دیدن عکس شما به فرهنگ، پوشش و سبک زندگی مردم آن منطقه در تاریخ گرفته شدن عکس آگاه می شود. شما به عنوان عکاس مستند اجتماعی آینه ای هستید برای دیدن وآگاهی و یادآوری.

در این مطلب لنزک، عکاس سفر اتین باست، نگاهی به برخی از تکنیک ها یا قوانین ترکیب بندی پایه معروف داشته و هر یک را با ذکر مثال و عکس های نمونه توضیح داده است. اتین از این قوانین ترکیب بندی و قواعد یا اصول دیگر، که از پیش تعریف شده هستند، و خودش یا عکاسان دیگر استفاده می کنند به عنوان «قالب های ترکیب بندی» یا به طور کلی قالب عکاسی یاد کرده که همچون یک شمشیر دو لبه هستند. درحالیکه می توانند به شما کمک کنند تا وقتی همه چیز به سرعت اتفاق می افتد تصمیم های سریع تری بگیرید، می توانند جلوی خلاقیت شما را نیز بگیرند. بنابراین در انتهای مطلب با ارائه چند راهکار شما را به بیرون آمدن از منطقه امنتان و ایجاد مجموعه کاملا جدیدی از قوانین برای ترکیب بندی خودتان تشویق می کند.

داستان ها از فرهنگ انسانی جدایی ناپذیرند و داستان سرایی ماندگار است. در عکاسی، داستان سرایی تصویری اغلب یک «مقاله تصویری – photo essay» یا «داستان تصویری – photo story» نامیده می شود. این راهی برای عکاس است تا یک داستان را با مجموعه ای از عکس ها روایت کند – که ممکن است گنجاندن تمام داستان در قالب تک عکس ممکن نباشد. چیزی که عده کمی از مردم متوجه می شوند این است که بین عکاسی و داستان سرایی تصویری از طریق عکاسی تفاوت وجود دارد. در این مطلب لنزک به ۶ نکته برای داستان سرایی با عکس ها خواهیم پرداخت.