لیزا بتانی، جان ویلهلم و رولند آندراس فلینتا در چه چیزی باعث می شود که یک عکس فوق العاده باشد

همانطور که در مطلب پیشین لنزک اشاره کردیم، سایت ۵۰۰px بخشی را به مصاحبه با ویراستارانش، اشخاصی که عکس های برتر را از میان آثار میلیون ها کاربر متمایز می کنند، انجام می دهد و نظراتشان را در مورد ویژگی عکس های فوق العاده جویا می شود. دانستن دیدگاه این ویراستاران به شما در فروش عکس های بیشتر در سایت ۵۰۰px کمک خواهد کرد. این هدفی است که ما از انتشار این سری مطالب دنبال می کنیم. در ادامه این مطلب لنزک شما را به مطالعه مصاحبه با لیزا بتانی عکاس منظره برنده جایزه و توسعه دهنده اپلیکیشن با استعداد، جادوگر فتوشاپ جان ویلهلم و استاد عکاسی پرتره یعنی رولند آندراس فلینتا دعوت می کنیم.

لیزا بتانی

او اهل کانادا است و در گذشته اسکیت باز ماهری بوده است. عکاسی را در سن ۲۱ سالگی و بعد از مصدومیت شدیدش آغاز کرده است. او به دلیل مصدومیتش مجبور شده بود تا با رویای المپیک خداحافظی کند. به همین دلیل یکی از دوستان نزدیکش به او یک دوربین قرض داده بود تا بتواند راهی برای بهبود یافتن و کشف خلاقیت هایش پیدا کند.

چند سال بعد استعداد او در پشت لنز دوربین غیر قابل انکار بود. او یکی از ۳۰ عکاس تاثیرگذار هافینگتن پست نام گرفته است. او همچنین بنیان گذار اپلیکیشن آیفون با نام Camera + است که رتبه بالایی گرفته است. اینها نظرات او درمورد عواملی است که باعث فوق العاده بودن یک عکس می شوند.

چه چیزی یک عکس را فوق العاده می کند؟

لیزا بتانی (Lisa Bettany): یک عکس خوب باید تمامی عناصر تکنیکی را به طور عالی در خود داشته باشد (مانند ترکیب بندی خوب، فوکوس واضح و شارپ، نوردهی و…). یک عکس خوب تمام این عناصر را در خود دارد، علاوه بر اینها کیفیت نور باید فوق العاده باشد و چیزی در عکس شما را جذب کند.

در عکاسی شما فقط یک فریم دارید تا بتوانید نظر کسی را جلب کنید. یک عکس خوب برای ما داستان تعریف می کند و مردم را به آن صحنه جذب می نماید و باعث می شود تا آنها چیزی را احساس کنند. همیشه بهترین عکس ها الهام بخش من هستند. باعث می شوند تا بیرون بروم و زندگی را تجربه کنم.

از آرشیو خودتان به کدام عکس بیشتر علاقه دارید؟ آیا می توانید داستانش را برای ما تعریف کنید؟

لیزا: عکسی که شب هنگام و با زمان نوردهی طولانی از خیابان ویکتوریا در ادینبرگ گرفته ام. اواسط زمستان به اسکاتلند سفر کردم، به همین دلیل در طول روز نور بسیار کمی وجود داشت و وقتی هم که بود باران، تگرگ و برف می بارید. بیشتر وقتم را به عکاسی با نوردهی طولانی و در طول شب گذراندم.

لیزا ادامه می دهد: یک شب بیرون رفتم تا از این خیابان رنگارنگ که قبلا آن را شناسایی کرده بودم عکس بگیرم. سه پایه ام را گذاشتم و پس از آن برف شروع به باریدن کرد. یک برف خیس و نامرتب، غیر رمانتیک و دانه ریز بود. من داشتم با یک لنز واید (عریض) که هود هم نداشت عکاسی می کردم، چون آن را در طول سفر گم کرده بودم. به همین دلیل بعد از مدتی لنزم به طور کامل با قطره های آب پوشانده شده بود. داخل کیفم را گشتم و چند کارت ویزیت و یک نوار چسب پیدا کردم. این کارت ها رابا نوار چسب به اطراف لنزم چسباندم. به نظر هشیارانه می آمد! این کار کمی کمک کرد و تا حدودی لنز را خشک نگه داشت. اما همچنان مجبور بودم در طول عکاسی چتر را روی دوربینم نگه دارم.

آنجا به نظر خیابان شلوغی نمی آمد، به همین دلیل مجبور بودم تا زمان زیادی را برای عبور یک ماشین منتظر بمانم. از آنجایی که زیاد آدم صبوری نیستم، از گرفتن این عکس بسیار خوشحالم. من حدود سه ساعت در طوفان برفی لرزیدم تا بتوانم این کار را انجام بدهم.

عکس مورد علاقه شما در بخش عکس های منتخب ویراستاران کدام است؟ چرا؟

لیزا: عکس “The Unfolding” از Alexandre Deschaumes.

لیزا ادامه می دهد: من سالها است که کارهای الکساندر را دنبال می کنم. او در عکاسی منظره الهام بخش من بوده است. در سه سال اول کارم به عنوان یک عکاس، پرتره کار می کردم. به همین دلیل عوض کردن زمینه کاری به منظره برایم تغییر بسیار بزرگی به حساب می آمد.

کارهای او از مناظر فوق العاده پاتاگونیا را دیده ام. این عکس ها به من الهام زیادی دادند به طوری که بلافاصله یک بلیط به مقصد پاتاگونیا رزرو کردم!

جان ویلهلم

کاری که جان ویلهم (John Wilhelm) انجام می دهد، بسیار فراتر از عکاسی است. این تنها نیمی از حرفه او است. وقتی که عکس گرفتنش تمام می شود، فتوشاپ را باز می کند و چیزهای خارق العاده ای می آفریند.

عکس های او معمولا اعضای خانواده اش را در حالت های احمقانه، عجیب و تقریبا غیر ممکن نشان می دهد. با نگاه کردن به این عکس ها نوعی حس حسودی به ما دست می دهد و از خود می پرسیم که چرا عکس های خانوادگی ما به این قشنگی نیستند.

ادامه مطلب را بخوانید و متوجه شوید که چه چیزی باعث می شود تا عکس ها از نظر جان فوق العاده به نظر برسند.

چه چیزی یک عکس را فوق العاده می کند؟ آیا می توانید مثالی در این مورد بزنید؟

جان ویلهلم: عکس های خوب بسیار زیادی در ۵۰۰px وجود دارند. کار کردن به عنوان یک ویراستار (حتی به صورت پاره وقت) ساده نیست، خصوصا اگر خودتان هم عکاس باشید.

عکس های زیادی وجود دارند که عناصر زیبایی شناسی را (منظره عالی، رنگ های خوب، مدل های مناسب و…) درون خود جای می دهند، بنابراین اگر از این عناصر حداکثر استفاده را بکنید، می توانید موفق شوید. از مکان های خوب بازدید کنید و به دنبال مدل های زیبا بگردید.

اما به نظر من بهترین راه برای بدست آوردن نتایج برجسته این است که عناصر زیبایی شناختی را با یک داستان ترکیب نمایید. مردم به این کار فیلم تک فریم می گویند. اگر داستان پشت این عکس روی قلب مردم اثر بگذارد یا بتوانید مخاطب را به همزاد پنداری با سوژه عکس وادار کنید، مطمئن باشید که برنده خواهید بود.

عکس «قهرمان» از مارینا گندرا (Marina Gondra) مثالی خوب برای این حرف است. من زیبایی های این عکس را دوست دارم، اما مساله این است که می توانم به روش های مختلفی برای این عکس داستان سازی کنم. امیدوارم همه بتوانند این حس را داشته باشند.

در آرشیو خود به کدام عکس علاقه بیشتری دارید و داستان آن چیست؟

جان: این یکی از عکس هایی است که فکر می کنم موفق شدم با آن فیلم تک فریمی بسازم.

جان ادامه می دهد: فکر می کنم تمام کسانی که کارهای مرا دنبال می کنند، دختران سه ساله ام را می شناسند. اگر آشپز خانه را در اختیار دختر های کوچکتان بگذارید، همه چیز به هم می ریزند. می خواستم این موضوع را به وسیله یک عکس به آن ها نشان بدهم. امیدوارم وقتی که کمی بزرگتر شدند آن را دوست داشته باشند.

عکس مورد علاقه شما از میان عکس های منتخب ویراستاران کدام است؟ چرا؟

جان: عکس مورد علاقه من (البته تاکنون) اثری از اریک جوهانسون (Erik Johannson) است. خلاقیت بی پایان اریک را دوست دارم. او در عکس هایش وسواس، کمال و تمامیت تخیلاتش را به تصویر می کشد.

رولند آندراس فلینتا

اگر به نظرتان عکس های بالا کافی نبوده است می توانید عکس های پرمعنا و فریبنده رولند آندراس فلینتا (Rolland András Flinta) را مشاهده کنید. حتی عکس هایی که تنها از صورت افراد گرفته شده اند نیز چنان قدرتی دارند که شما را مانند پروانه ای که به شعله جذب می شود، به سمت خود جذب می نمایند.

فلینتا از زمان نوجوانیش عکاسی می کند، اما از پنج سال پیش در کارش جهشی به وجود آمده که حالا جرات می کند خودش را یک عکاس کامل بنامد. او اخیرا علاقه زیادی به عکاسی آنالوگ پیدا کرده است. این روش پیچیدگی و زحمت بسیار بیشتری دارد و در عین حال نتایجی که بدست می آید ارزنده هستند. او در اینجا نظرش را راجع به عواملی که باعث خوب شدن یک عکس می شوند بیان می کند.

چه چیزی یک عکس فوق العاده را به وجود می آورد؟ آیا می توانید برایمان مثالی بزنید؟

رولند آندراس فلینتا: برای من، یک عکس یا پرتره خوب تصویری است که حقیقت را در مورد سوژه بیان کند. عکسی که در شخصیت آنها نفوذ کند و به ماهیتشان برسد. مهم است که بتوانیم یک عکاس تکنیکی خوب باشیم، اما همدلی و شناخت این شخص که مقابل لنز دوربین قرار گرفته مهمتر است. این ارتباط تنها زمانی درک می شود که با سوژه یا مدل خود رابطه ای درونی داشته باشید. اینکه درمورد آنها چه می دانید و چقدر برایتان مهم است که بدانید، باعث خوب شدن عکس می شود. نبود چنین شناخت و ارتباطی باعث می شود تا شخصیت واقعی سوژه دیده نشود. عکس ها تبدیل به چیزی می شوند که شما آن را نمی شناسید. یک عکس خوب باید روح بیننده را متاثر کند.

عکس مورد علاقه شما از میان عکس های منتخب ویراستاران کدام است و چرا؟

رولند: همانطور که در بالا هم گفتم، یک عکس خوب باید بیننده را متاثر کند و احساسات را منتقل کند. برای یک لحظه فراموش می کنید که در حال مشاهده یک عکس هستید.

این عکس احساسات زیادی را منتقل می کند. ژست مدل، قفسی که به وسیله گندم ها در پیش زمینه عکس ایجاد شده و کیفیت پویایی گندم ها، حالت خیلی خاصی را می سازد که واقعا مرا تحت تاثیر قرار می دهد. این حالت با استفاده از پردازش سیاه و سفید قوی تر هم شده است.

امیدواریم که آشنایی با دیدگاه این عکاسان و ویراستاران به شما در گرفتن عکس های بهتر کمک کند.

منبع

برگرفته از: ۵۰۰px