هنگام عکاسی از پرندگان باید اصولی را رعایت کرد تا بتوان عکس هایی زیبا، جذاب و با جزئیات ظریف خلق کرد. با به کار گرفتن مهارت هایتان در عکاسی و البته کمی شانس می توانید عکس های با شکوهی از پرندگان بگیرید. ابزار لازم را با خود به همراه داشته باشید (سه پایه، لنز ماکرو، لرزشگیر لنز). اگر نمی خواهید بعد از جور کردن همه چیز سوژه خود را بترسانید، صبور باشید، دقت کنید و به آهستگی حرکت کنید. اگر به تازگی عکاسی کلوزآپ را آغاز کرده اید، نکاتی که در ادامه مطلب بیان می شوند حتما به کارتان می آیند.
روی چشمانشان فوکوس کن
تنها راه گرفتن کلوزآپ های حرفه ای استفاده از لنز های ماکرو (از ۵۰ میلیمتر تا ۱۸۰ میلیمتر) یا لنز زوم با قابلیت ماکرو می باشد. اگر لنز، فوکوس دستی داشته باشد بهتر است، چراکه فوکوس اتوماتیک ممکن است به قدر کافی سریع یا خوب عمل نکند. دوربین را روی یک سه پایه قرار دهید تا از لرزش آن جلوگیری کنید. اندازه دریچه دیافراگم را عریض (f/2 – f/8) انتخاب کرده تا عمق میدان (DOF) کمی داشته باشید. در نهایت برای جلب کردن توجه مخاطب به سوژه، روی چشمان پرنده فوکوس کنید.
به پیش زمینه توجه کن
وقتی دارید عکس کلوزآپ خود را ترکیب بندی می کنید، پیش زمینه نقش مهمی را در عکس شما بازی می کند. معمولا یک پیش زمینه تاریک یا رنگ های خنثی می خواهید تا سوژه بیشتر به چشم آید. حالت نورسنجی دوربین را روی نورسنجی نقطه ای تنظیم کرده تا فقط سوژه را نورسنجی کنید نه پیش زمینه را. در غیر این صورت دوربین گول خورده و فکر می کند تصویر تاریک است و عکس را بیش از حد نوردهی می کند.
در حرکت بگیرشان
هیچ چیز جذاب تر از پرنده در حال پرواز نیست. اما اگر دقت نکنید فقط یک صحنه مات را ثبت خواهید کرد. برای ثبت کردن حرکت سریع پرنده باید از سرعت شاتر های سریع و حداقل ۱/۵۰۰ ثانیه استفاده کنید. با بالا بردن سرعت شاتر حرکت بال های پرنده را به خوبی ثبت خواهید کرد. از حالت عکاسی دنباله دار سریع (burst mode) دوربینتان، که عکس ها را سریع و پشت سر هم می گیرد، استفاده کنید.
از رفتارشان عکس بگیر
اگر می خواهید عکس های ویژه ای از پرندگان بگیرید باید صبح زود از خواب برخیزید چراکه آن ها صبح ها فعال تر هستند. صبح زود بیرون بروید و مخفی شوید تا از کارها و عادت های روزانه شان مثل خوردن و … عکس بگیرید. شاید بهتر باشد چند روز بدون اینکه عکس بگیرید فقط آن ها را تماشا کنید تا آمادگی بیشتری پیدا کنید.
مراقب لرزش دوربین باش
در عکاسی ماکرو باید حسابی مراقب بود تا دوربین نلرزد. سوژه را پیدا کرده اید و بی حرکت ایستاده اید تا پرنده نترسد، اما هنوز باید مراقب لرزش دوربین باشید. علاوه بر استفاده کردن از سه پایه، که واقعا ضروری است، دو راه دیگر هم برای جلوگیری از لرزش دوربین توصیه می شوند. اولین راه (و بهترین) استفاده از دکمه شاتر کابلی است (عکس گرفتن بدون نیاز به لمس دوربین). اگر دوربینتان قابلیت قفل آینه را داشته باشد خیلی خوب است، یعنی آینه داخلی دوربین را بالا نگه داشته و با دکمه شاتر کابلی عکس می گیرید. راه حل دوم برای جلوگیری از لرزش دوربین استفاده کردن از تایمر دوربین است. متاسفانه این مورد در عکاسی پرندگان زیاد کاربردی نیست چراکه تاخیر اجازه نمی دهد عکس را لحظه ای که می خواهید بگیرید. عکس شما چند ثانیه پس از فشردن دکمه شاتر گرفته خواهد شد.
دنبال رنگ های پویا بگرد
لنز زوم یا لنزی با فاصله کانونی زیاد به شما کمک می کند تا جزئیات را در عکاسی ماکرو به تصویر بکشید. برای اینکه بتوانید از آن ها عکس بگیرید باید مخفی شوید که کار آسانی هم نیست. برای اینکه رنگ ها را به درستی ثبت کنید لازم است تا تعادل رنگ سفید (WB) را تنظیم کنید. برای پویایی هرچه بیشتر رنگ ها به هنگام تنظیم تعادل رنگ سفید از یک کارت سفید نمونه استفاده کنید. پرندگان معمولا بال های رنگارنگی داشته که باید در ثبت آن ها دقت کرد.
تنظیمات پیشنهادی
پرندگان بسیار سریع بوده، پس باید از بیشترین سرعت شاتر ممکن مثلا ۱/۵۰۰ ثانیه استفاده کرد. با اینکار حتی قادرید که از آن ها حین پرواز عکس بگیرید. اما با افزایش سرعت شاتر به ثبت نور بیشتر و در نتیجه به دریچه دیافراگم بازتر احتیاج خواهید داشت. دریچه دیافراگم عریض نه تنها سرعت بالای شاتر را جبران می کند بلکه باعث ایجاد عمق میدان کمتر و حذف جزئیات غیر ضروری پیش زمینه می شود.
ابزار پیشنهادی
اگر می خواهید عکس های کلوزآب خیلی واضح و شارپی بگیرید باید یک لنز زوم ماکرو داشته باشید. وقتی به طبیعت می روید تا این عکس های ماکرو را بگیرید به این های نیاز پیدا می کنید. یک لنز تله فوتو با حداقل دریچه دیافراگم f/3.5 یا f/4. تک پایه یا سه پایه.
۱۵ مرداد ۱۳۹۶
با احترام به دانشِ دوستی که این مطلب رو نوشتند، با تکیه بر تجربه شخصی در عکاسی پرنده باید اشاره کنم که بخش هایی از این متن آموزشی درست نیستند.
مثلا:
۱٫ در متن آمده: “تنها راه گرفتن کلوزآپ های حرفه ای استفاده از لنز های ماکرو (از ۵۰ میلیمتر تا ۱۸۰ میلیمتر) یا لنز زوم با قابلیت ماکرو می باشد”.
پی نوشت۱: لنز ماکرو؟ عکاسی پرنده؟!! هیچ پرنده ای در طبیعت اجازه نمیده عکاس بیش از چند متر بهش نزدیک بشه. اما در اینجا اشاره شده لنز ماکرو از ملزومات هست! لازم به ذکر هست که امتیاز لنزهای ماکرو قابلیت فکوس در فواصل کم (کمتر از ۱ متر) هست که این مزیت برای عکاسی پرنده کمترین کاربردی نخواهد داشت.
پی نوشت ۲: فاصله کانونی ۵۰ تا ۱۸۰ میلیمتر برای عکاسی پرنده بسیار کم هست. از بین هزار عکس پرنده موجود شاید فقط یک مورد با لنزی با فواصل کمتر از ۱۸۰ میلیمتر گرفته شده و اون هم در شرایط خاص مثل عکاسی از پرنده در قفس.
۲٫ در متن آمده: “اگر لنز، فوکوس دستی داشته باشد بهتر است، چراکه فوکوس اتوماتیک ممکن است به قدر کافی سریع یا خوب عمل نکند”.
پی نوشت ۳: تمامی لنزهای حرفه ای و نیمه حرفه ای عکاسی پرنده دارای رینگ فکوس دستی هستند. بحث داشتن و نداشتن این قابلیت در اینجا یک مقدار عجیب به نظر می رسه.
پی نوشت ۴: پیشرفت تکنولوژی در لنزهای ۱۰ سال اخیر باعث شده که فکوس اتوماتیک بسیار سریعتر و دقیق تر از فکوس دستی عمل کنه. لنزهای امروزیِ مورد استفاده در عکاسی پرنده، در چند میلی ثانیه فکوس می کنند.
تحت هیچ شرایطی امکان انجام فکوس دستی در چند میلی ثانیه وجود نداره. اما نکته مهم، استفاده از مود فکوس مناسب و استفاده از نقاط فکوس کراس تایپ هست که در متن به اون اشاره ای نشده.
۳٫ در متن آمده: “وقتی دارید عکس کلوزآپ خود را ترکیب بندی می کنید، پیش زمینه نقش مهمی را در عکس شما بازی می کند”.
پی نوشت ۵: احتمالا منظور نویسنده محترم از پیش زمینه، پس زمینه (بکگراند) بوده.
۴٫ در متن آمده: “اولین راه (و بهترین) استفاده از دکمه شاتر کابلی است “.
پی نوشت ۶: شاتر کابلی و سه پایه تا حد زیادی در عکاسی پرنده کم کاربرد هستند. چرا که در عکاسی پرنده ما سرعت های بالای ۱/۱۰۰ ثانیه رو داریم.
نکته: علت استفاده از سه پایه و بیشتر تک پایه در عکاسی پرنده، جلوگیری از خسته شدن دست به خاطر حمل لنزهای سنگین و خیلی سنگین سوپرتله هست و نه کاهش لرزش!
پی نوشت ۷: مهمترین نکته در مورد کاهش ریسک فلوشدن عکس پرنده در متن مورد اشاره قرار نگرفته و این نکته چیزی نیست جز “استفاده از لنزی با لرزشگیر بسیار خوب”.
۵٫ در متن آمده: “گر می خواهید عکس های کلوزآب خیلی واضح و شارپی بگیرید باید یک لنز زوم ماکرو داشته باشید. وقتی به طبیعت می روید تا این عکس های ماکرو را بگیرید به این های نیاز پیدا می کنید”.
پی نوشت ۸: مجددا برای عکاسی پرنده، لنز نامناسبی پیشنهاد شده.
برای عکاسی پرنده لنزهای تله و سوپرتله (با فواصل کانونی بیش از ۳۰۰ میلیمتر)، با بازترین گشودگی دیافراگم ممکن، دارای لرزشگیر مناسب و مجهز به موتورهای فکوس بسیار سریع بهترین گزینه هستند. البته این خانواده از لنزها همیشه جزو گرانترین ها هستند.
موارد کوچک دیگه ای هم بودند که فعلا به نکات بالا بسنده می کنم.
با احترام.
حسین ملایمت.
۸ دی ۱۳۹۶
واقعا بعیده از لنزک این آموزش و راهنمایی اشتباه
خیلی خوب جواب اشتباهات رو دادید ??
۶ مرداد ۱۳۹۵
من عاشق این نوع عکاسی هستم
۱ اسفند ۱۳۹۴
این یکی از سخترین انواع عکاسیه. حدود یک سالی عکاسی از پرندگان میکردم. یه چیزی میگی یه چیزی میشنوی. باید دوربین رو برداری بری در زمین عکس بگیری تا بتونی سختی این کار رو حس کنی. مخصوصا برای عکاسی از پرندگان در حال پرواز باید حتما یه کنن ۷ دی مارک ۲ داشته باشی با یه لنز کنن کم کم ۵۰۰ میلیمتری اف ۴ وگرنه نمیتونی. برای این نوع عکاسی باید واقعا از فولاد باشی که کم نیاری. همچنین یه کیف پر از پول داشته باشی تا بتونی از عهده مخارج خرید لنز مربوطه بر بیایی, وگرنه اشتباه محضه وارد این رشته عکاسی شدن. به جز این استثنا که حوصله داشته باشی و با یه لنز دست کم ۳۰۰ میلیمتری بیوفتی تو جون این باغ وحش ها که اون هم به همین راحتی نیست ولی راه داره که بتونی از پرندگان باغ وحش ها عکس های خوب و هنری بگیری.
من این عکاسی رو فقط بخاطر اینکه نتونستم از عهده مخارجش بر بیام گذاشتم کنار. این یکی از نمونه هامه
https://danbahramiphotographysite.wordpress.com/57-2/
۳ فروردین ۱۳۹۵
دقیقا درست فرمودی با سرما و گرما و شرایط واقعا سخت تازه امکان سرقت لوازمم وجود داره
منم مثل شما بدلیل نداشتن بودجه کنار گذاشتم اما همش وسوسه میشم و با ۳۰۰مم که میرم ناامید بر میگردم خداوند قسمت همه ما ۶۰۰ مم بگرداند :))