سه لنز پرایم که هر عکاس پرتره باید آنها را در نظر بگیرد

هنگامی که عکاسان پی ببرند که لنز کیتشان دیگر پاسخگوی نیازهای خلاقانه آنها نیست، اولین لنزی که بسیاری از عکاسان به سمت آن جذب می شوند، لنز پرایم ۵۰mm است. چراکه این لنز یک میدان دید قابل مقایسه با چشم انسان ارائه می دهد و ماکسیمم دیافراگم (maximum aperture) باز آن به مات کردن پس زمینه و قرار دادن تمرکز بر سوژه کمک می کند. در این مقاله لنز ۵۰ میلیمتر، لنز محبوب ۸۵ میلیمتر و لنز ۱۳۵ میلیمتری را، که برای عکاسی پرتره مناسب هستند، بررسی می کنیم. کدام فاصله کانونی برای شما بهتر است؟

هنگامی که برای اولین بار عکاسی را آغاز می کنید، به احتمال زیاد کار خود را با لنزی که همراه دوربینتان می خرید (یعنی لنز کیت) شروع می کنید، قبل از این که به سراغ لنز زوم باکیفیت تری بروید که فواصل کانونی مورد نیاز شما را پوشش دهد.

محبوب ترین نوع لنز برای عکاسی پرتره لنز پرایم ۸۵mm است. اما برای اینکه بدانید چرا، و اینکه باید در یک لنز پرتره به دنبال چه چیز هایی باشید، و گزینه های جایگزین چه هستند، به خواندن ادامه دهید.

حقیقت این است که شما می توانید با یک لنز زوم پرتره های عالی بگیرید، اما نمی توان از این واقعیت فرار کرد که لنزهای پرایم حتی بهتر هستند. آنها نه تنها بیشینه دیافراگم های (maximum aperture) بازتری دارند، که برای مات کردن پس زمینه و در مرکز توجه قرار دادن سوژه ایده آل است، بلکه فوق العاده واضح و شارپ هستند و به طور کلی کیفیت تصویر بهتری نسبت به لنزهای زوم ارائه می دهند.

لنزهای زوم از این لحاظ که می توان با چرخش رینگ (حلقه) زوم به سادگی فاصله کانونی را تغییر داد، راحت تر هستند. اما برای عکاسی پرتره، همیشه بهتر است که یک لنز پرایم را به خاطر ویژگی هایش انتخاب کرده و از پاهای خود برای تغییر ترکیب بندی استفاده کنید.

مهم نیست شما چه کاری در زندگی انجام می دهید، همیشه داشتن ابزارهای مناسب کارها را آسان تر و نتیجه نهایی را موفقیت آمیزتر خواهد کرد. بنابراین، اگر یک عکاس پرتره هستید، یک لنز پرایم پاسخ آشکار شماست – و سه فاصله کانونی پرتره کلاسیک وجود دارند که واقعا باید به طور جدی آنها را در نظر بگیرید:

لنزهای ۵۰mm

Canon EF 50mm f/1.8

هنگامی که عکاسان پی ببرند که لنز کیتشان دیگر پاسخگوی نیازهای خلاقانه آنها نیست، اولین لنزی که بسیاری از عکاسان به سمت آن جذب می شوند، لنز پرایم ۵۰mm است.

یکی از بزرگترین جذابیت های این لنز این است که نسخه f/1.8 آن در بسیاری از برندها، نسبتا ارزان است. علاوه بر این، یک میدان دید قابل مقایسه با چشم انسان ارائه می دهد، و دیافراگم ماکسیمم (بیشینه گشودگی دیافراگم یا Maximum Aperture) باز آن، عمق میدان کمی در میان طیف وسیعی از سوژه های ممکن ایجاد می کند.

لنزک: دیافراگم ماکسیمم یا بیشینه به باز ترین دیافراگمی که یک لنز ارائه می دهد گفته می شود. منظور از دیافراگم ماکسیمم باز، که بالا گفته شد، این است که با این لنز می توانید دیافراگم را باز تر کنید. بیشتر بیاموزید.

دو نوع لنز ۵۰mm وجود دارد: f/1.8 و f/1.4. دومی در یک سرعت شاتر مشخص، اجازه ورود نور بیشتری به لنز را داده، و عمق میدان کمتری نیز ایجاد می کند. اگر با یک دوربین APS-C عکس می گیرید، یک لنز ۳۵mm نزدیک ترین فاصله کانونی معادل را در ۵۲٫۵mm فراهم می کند. در عین حال، کاربران دوربین های میکرو چهار سوم (Micro Four Thirds) با یک لنز ۲۵mm یک فاصله کانونی معادل ۵۰mm به دست خواهند آورد.

در عکاسی پرتره، لنزهای ۵۰mm برای پرتره های تمام قد و سطح کمر، هم در محل عکاسی و هم در استودیو عالی هستند. این به لطف میدان دید باز آنها در مقایسه با یک لنز ۸۵mm یا ۱۳۵mm است، و شما لازم نیست خیلی از مدل دور باشید تا به این کراپ (کادر) ها دست یابید.

از طرف دیگر، اگر هدف شما عکاسی یک پرتره سر یا سر و شانه باشد، بیش از حد نزدیک شدن در واقع ویژگی های چهره مدل را دچار اعوجاج خواهد کرد، و در نهایت صورت خیلی باریک و بینی خیلی بزرگ خواهد شد. بنابراین، یک لنز ۵۰mm قطعا بهترین انتخاب برای این نوع عکس نیست.

در تصاویر نمونه بالا (هر دو با لنز ۵۰mm در فواصل مختلف گرفته شده اند)، می بینید که ۵۰mm با کراپ سطح کمر عملکرد خوبی داشته است، اما در عکس بسته تر می توانید اعوجاج را در صورت مدل ببینید. اگر برای داشتن یک کراپ حتی بسته تر، از این هم نزدیک تر می شدید، اعوجاج خیلی قوی می شد.

لنزهای ۸۵mm

Fujifilm 56mm f/1.2 APD – فاصله کانونی معادل ۸۵mm ارائه می دهد

اگر به دنبال لنزی می گردید که یک فاصله کاری معقول از مدل، با میدان دیدی بسته تر از یک لنز ۵۰mm ارائه دهد، ۸۵mm محبوب ترین فاصله کانونی برای عکاسی پرتره است.

این لنزهای تله کوتاه معمولا با دیافراگم های f/1.8 یا f/1.4 موجود هستند. نوع دوم به طور قابل توجهی گران تر است، بنابراین بودجه اغلب نقش مهمی در تصمیم خرید ایفا می کند. برای کاربران APS-C، لنز ۵۰mm یک فاصله کانونی معادل حدود ۷۵-۸۰mm ارائه می دهد، در حالی که کاربران میکرو چهار سوم یک لنز ۴۵mm نیاز دارند تا یک فاصله کانونی معادل ۹۰mm به آنها بدهد.

شاید دارندگان دوربین های APS-C خوش شانس ترین گروه در اینجا باشند، چون لنزهای ۵۰mm معمولا مقرون به صرفه ترین نوع لنز در میان این سه گروه هستند. کاربران دوربین های فول فریم و میکرو چهار سوم باید کمی پول بیشتری بپردازند، اما قطعا این فاصله کانونی ارزشش را دارد.

لنزهای ۸۵mm بسیار متنوع اند، چون برای کراپ های تمام قد، سطح کمر و سر و شانه مناسب هستند. شما می توانید عکس های بسته تر از سر بگیرید، اما باید این کار را با احتیاط انجام دهید، چون در اینجا ممکن است اعوجاجِ ویژگی های صورت اتفاق بیفتد.

هنگام عکاسی در استودیو، یک لنز ۸۵mm برای عکاسی از کراپ های بالای زانو و عکس های سر و شانه و هر چیزی بین این دو ایده آل است، اما برای عکس های بسته تر از سر لنز ۱۳۵mm گزینه بهتری است.

لنز ۸۵mm در دو فاصله عکاسی به طرز استثنایی خوب عمل کرده است – و اینها کراپ های ایده آلی برای لنز ۸۵mm هستند، بنابراین چندان جای تعجب ندارد. کراپ بسته تر جدایی و جلوه بوکه آشکار یک لنز ۱۳۵mm بلندتر را نشان نمی دهد، اما صورت سوژه لاغرتر به نظر می رسد.

لنزهای ۱۳۵mm

Sigma 135mm f/1.8 DG HSM Art

جواهر گرانبهای کیف تجهیزات هر عکاس پرتره باید لنز ۱۳۵mm باشد. این لنز با حداکثر دیافراگم های f/1.8 یا f/2.0 موجود است، و این دیافراگم باز با فواصل کانونی کمی طولانی تر یک تاری پس زمینه باشکوه و زیبا ارائه می دهد. این نوع لنزها این مزیت را دارند که به شما اجازه می دهند تا به مدل نزدیک شوید بدون این که به فضای خصوصی او تجاوز کنید.

این لنزها اگرچه به گونه های مختلف نسبت به همتایان خود برتری دارند، اما بی نقص نیستند. لنزهای تله بلندتر نوع متفاوتی از اعوجاج را نسبت به لنزهای وایدتر ایجاد می کنند؛ اگرچه لنزهای وایدتر باعث می شوند که صورت باریک تر به نظر برسد، اما لنزهای تله بلند با بزرگتر شدن ناخوشایند بینی، باعث می شوند که صورت کمی پهن تر به نظر برسد. این امر در لنزهای ۱۳۵mm اتفاق می افتد، اما اثر آن به اندازه لنز ۲۰۰mm قابل توجه نیست. لنزهای ۷۰-۲۰۰mm لنزهای بسیار کاربردی و همه کاره ای هستند، اما برای عکاسی پرتره لنز ۱۳۵mm با یک حداکثر دیافراگم سریع تر همیشه نتایج بهتری ارائه خواهد داد.

در محل عکاسی، لنزهای ۱۳۵mm می توانند هرچقدر که دوست دارید همه کاره و تطبیق پذیر باشند، چون شما می توانید هرچقدر که لازم است نزدیک مدل یا دور از او بایستید تا با کراپ (کادر) مورد نظر خود ترکیب بندی کنید. نه تنها این، بلکه این لنز به لطف عمق میدان کم و بوکه برجسته، عکس های تمام قد بسیار خیره کننده ای ایجاد می کند، هرچند شما بیش از چند متر از مدل فاصله خواهید داشت.

با این حال، در استودیو همه چیز کمی متفاوت است. فاصله کاری طولانی مورد نیاز برای یک عکس تمام قد به این معنی است که ۱۳۵mm خیلی بلند است، اما برای عکس های سر و شانه صمیمی تر این لنزها از میان سه گزینه مطرح شده در اینجا بهتر از همه هستند. برای دوربین های APS-C، یک لنز ۸۵mm فاصله کانونی نزدیک معادل ۱۲۷٫۵mm را ارائه می دهد، در حالی که لنز ۷۵mm فاصله کانونی معادل ۱۵۰mm را بر روی یک دوربین میکرو چهار سوم ارائه می دهد.

لنز ۱۳۵mm تصاویری با عمق میدان بسیار کمتر از دو لنز قبلی ایجاد کرده است، که به نوبه خود بر ماتی بوکه پس زمینه تاکید کرده است.

کدام فاصله کانونی برای شما بهتر است؟

انتخاب لنز در نهایت به خود فرد بستگی دارد، اما در یک دنیای ایده آل، داشتن هر سه لنز بهترین گزینه است، چون همه حالت ها را پوشش خواهند داد.

برای یک عکاس حرفه ای، داشتن این سه فاصله کانونی در کنار یک لنز ۲۴mm یا ۳۵mm نیز مفید خواهد بود. برای علاقه مندان، یک یا چند مورد از این فواصل کانونی عکاسی پرتره کلاسیک به خوبی نیازهای شما را تامین می کند. آنها نقاط اشتراکی با هم دارند، بنابراین فکر کنید که شما با چه نوع کراپ هایی عکس می گیرید و در مورد این که کدام لنز یا لنزها برای شما بهتر هستند تصمیم بگیرید؛ ترکیبی از دو مورد از این فواصل کانونی، کیت عکاسی پرتره فوق العاده ای به شما می دهد.

اگر مسئله پول مطرح نباشد، بهترین انتخاب خرید هر سه مورد است. با این حال اگر بودجه محدودی دارید، کاربردی ترین و همه کاره ترین گزینه از بین این سه لنز ۸۵mm است. این لنز که بین ۵۰mm و ۱۳۵mm قرار دارد، فاصله کاری راحتی از مدل ارائه می دهد، بدون این که نیاز باشد خیلی به مدل نزدیک شوید یا خیلی دور از او بایستید. علاوه بر این، اعوجاج آن حداقل است، بنابراین هم برای استفاده در استودیو و هم در محل عکاسی ایده آل است.

برای دارندگان دوربین های APS-C بهترین گزینه لنز ۵۰mm است، چون فاصله کانونی معادل آن ۷۵-۸۰mm خواهد بود. برای دوربین های میکرو چهار سوم، یک لنز ۴۵mm فاصله کانونی معادل ۹۰mm را به شما می دهد.

نویسنده: جیمز ابوت (James Abbott)