آموزش ۴ روش برای عکاسی پرتره در وسط روز

یکی از اولین چیزهایی که در شروع عکاسی پرتره یاد می گیرید این است که نور خورشید نیمروز شرایط نورپردازی خوبی ارائه نمی دهد. مانند همه چیزهای دیگر در عکاسی، در اینجا هم استثنائات زیادی وجود دارد. اما در اکثر موارد، این توصیه درستی است. به دلیل نور شدید و پرکنتراست، و سایه های عمیقی که چنین نوری ایجاد می کند، گرفتن عکس های پرتره در وسط روز یا ظهر می تواند یک چالش واقعی باشد. اما شاید عکاسی در نور شدید ظهر تنها گزینه شما باشد، در این صورت این آموزش عکاسی پرتره ۴ تکنیک برای دستکاری یا تغییر کامل نور خورشید نیمروز به شما خواهد داد تا بتوانید پرتره های بهتری بگیرید.

گرفتن عکس پرتره در فضای باز در وسط روز، به دلیل نور ناخوشایند خورشید که در ارتفاع بالا قرار دارد، می تواند یک چالش واقعی باشد. البته، شما همیشه می توانید کمی سایه پیدا کنید تا نور مطلوب تری به دست آورید، اما وقتی چنین گزینه ای وجود نداشته باشد چه می کنید؟ و اگر عاشق یک محل عکاسی خاص باشید، اما نور در آن لحظه خوب نباشد چه می کنید؟

شما همیشه می توانید صبر کنید. اما در مورد تصاویر پرتره، لزوما نمی توانید روی اشتیاق و تمایل شخص دیگری جهت منتظر ماندن برای نور مناسب حساب کنید. خوشبختانه، ابزارهای زیادی وجود دارند که به شما کمک خواهند کرد نور خورشید نیمروز را اصلاح کنید، تا برای عکاسی پرتره مناسب تر شود.

تا کنون، ساده ترین راه برای عکاسی در وسط روز این است که این کار را در یک روز ابری با پوشش ابر سنگین انجام دهید. البته، درست مانند انتظار برای ساعت طلایی، همیشه نمی توانید منتظر ابرها بمانید.

رفلکتور به عنوان نور کلیدی

اولین تکنیک تنها به یک رفلکتور نیاز دارد. سفید یا نقره ای مناسب است، اما اگر یک رفلکتور ۵ در ۱ انتخاب کنید، همیشه هر دو را خواهید داشت.

در نور شدید خورشید، رفلکتور سفید اکثر اوقات کارساز است. اگر نور کمی کمتر است، ممکن است لازم باشد که رفلکتور نقره ای را انتخاب کنید.

در نور مستقیم خورشید، سایه ها سنگین و ناخوشایند هستند. یک روش آسان و ارزان برای مقابله با این مشکل، استفاده از رفلکتور نقره ای است.

دوربین Canon 5D Mark III، لنز Canon EF 85mm f/1.8، فاصله کانونی ۸۵mm، سرعت شاتر ۱/۱۶۰۰ ثانیه، دیافراگم f/4.5، ایزو ۴۰۰

برای شروع استفاده از یک رفلکتور به عنوان نور کلیدی، سوژه خود را طوری قرار دهید که خورشید پشت (یا حداقل کنار) او باشد.

اکنون، رفلکتور را بالا ببرید و آن را به سمت سوژه خود بگیرید. رفلکتور باید مقابل خورشید قرار گیرد. شما باید بتوانید ببینید که نور بازتاب شده از رفلکتور چه کاری می کند. موقعیت رفلکتور را تنظیم کنید تا زمانی که به جلوه مورد نظر خود برسید.

هنگام استفاده از یک رفلکتور مانند این، مطمئن شوید که بالا و رو به سمت سوژه شما باشد. شما می توانید کاری که نور انجام می دهد را ببینید.

هنگام استفاده از یک رفلکتور به این شکل، چند نکته هست که باید در نظر داشته باشید. از آنجا که رفلکتور منبع نور اصلی (یا نور کلیدی) شماست، معمولا بهتر است مطمئن شوید که در بالای سر سوژه شما قرار داشته باشد. نورپردازی از بالا به این شکل کمک می کند تا از نتایج طبیعی تر و جذاب تر مطمئن شوید. نورپردازی از پایین به سایه های غیرطبیعی منجر می شود که برای سوژه شما خوشایند نخواهند بود.

رفلکتور نقره ای بخش عمده سایه های ناشی از خورشید را از بین برده و نوردهی چشم های سوژه را به یک نور جذاب تر تبدیل کرده است.

دوربین Canon 5D Mark III، لنز Canon EF 85mm f/1.8، فاصله کانونی ۸۵mm، سرعت شاتر ۱/۸۰۰ ثانیه، دیافراگم f/4.5، ایزو ۴۰۰

مورد دیگری که باید حواستان به آن باشد نوردهی است. از آنجا که شما با نور طبیعی کار می کنید، می توانید بر نورسنج دوربین خود متکی باشید. جایی که ممکن است به مشکل بربخورید زمانی است که نور بازتاب شده از رفلکتور به اندازه نور خورشید در صحنه قوی نباشد.

کاری که نور انجام می دهد را با دقت تماشا کنید. در اینجا، رفلکتور خیلی پایین آمده است و نور اول به بازو و بخش پایینی صورت او برخورد می کند. این خوشایند نیست.

برای اطمینان از یک نوردهی خوب بر روی سوژه خود، پوست او را نورسنجی کنید. یک راه آسان برای انجام این کار این است که از مُد نورسنجی نقطه ای دوربین استفاده کرده و قسمتی از پوست سوژه خود را نورسنجی کنید که توسط رفلکتور روشن شده است.

فقط به یاد داشته باشید که نورسنج دوربین شما برای ۱۸% خاکستری نورسنجی می کند و بسیاری از تُن های پوست در این محدوده قرار نمی گیرند. سوژه هایی با پوست روشن تر ممکن است به کمی نوردهی بیشتر نیاز داشته باشند، در حالی که سوژه هایی با پوست تیره تر را باید با نوردهی کمتر جبران کنید. در اکثر موارد، ۱/۳ تا ۲/۳ پله یا استاپ (stop) به اندازه کافی خوب است.

دیفیوزر (پخش کننده نور)

شاید تعجب نکنید که ببینید نور مستقیم خورشید در بالای سر، پرتره های خوبی ایجاد نمی کند.

دوربین Canon 5D Mark III، لنز ماکرو Canon EF 50mm f/2.5، فاصله کانونی ۵۰mm، سرعت شاتر ۱/۳۲۰۰ ثانیه، دیافراگم f/5.6، ایزو ۴۰۰

یک پنل پخش کننده نور (دیفیوزر) گزینه خوبی برای دستکاری نور شدید خورشید نیمروز و رسیدن به پرتره های بهتر در وسط روز است.

پنل های پخش کننده نور صفحاتی هستند که شما بین منبع نور و سوژه خود قرار می دهید. ماده به کار رفته در این صفحات نور را پخش کرده، و آن را نرم تر و برای عکاسی پرتره مناسب تر می کند. اگر یک رفلکتور ۵ در ۱ داشته باشید، احتمالا در حال حاضر یکی از آنها را دارید.

گزینه های زیادی در بازار وجود دارند، از جمله پنل های پخش کننده نور گسترده که ناحیه بزرگی را پوشش می دهند.

استفاده از یک دیفیوزر (یا یک پنل پخش کننده نور) یک راه عالی و مقرون به صرفه برای نرم کردن نور خورشید است.

دوربین Canon 5D Mark III، لنز ماکرو Canon EF 50mm f/2.5، فاصله کانونی ۵۰mm، سرعت شاتر ۱/۵۰۰ ثانیه، دیافراگم f/5.6، ایزو ۴۰۰

برای استفاده از یک پنل پخش کننده نور برای این منظور، کافی است آن را بین خورشید و سوژه خود قرار دهید. از آنجا که ما در مورد وسط روز صحبت می کنیم، بسته به این که شما در کجای جهان هستید، خورشید باید مستقیما بالای سر سوژه شما قرار داشته باشد. در این مورد، پنل پخش کننده نور بالای سر سوژه می رود. این باعث نرم شدن نور می شود؛ وقتی این کار را انجام دادید، باید بتوانید نورسنجی کرده و شروع به عکس گرفتن کنید.

تنها کاری که باید انجام دهید این است که پنل پخش کننده نور را بین سوژه خود و خورشید قرار دهید. از آنجا که این دیفیوزر دو استاپ نور را کم می کند، به وضوح می توانید ببینید قسمتی که در سایه قرار دارد نسبت به بقیه صحنه چقدر تاریک تر است.

چند نکته هست که هنگام استفاده از یک دیفیوزر باید در نظر داشته باشید. بسیاری از پنل های پخش کننده نور برای کاهش نوردهی در صحنه شما به اندازه چند استاپ معین ساخته شده اند. مهم است که این نکته را در نظر داشته باشید چون دیفیوزر تنها نوردهی نوری که در محدوده اثر آن قرار دارد را تغییر می دهد. اگر سوژه شما فاصله مناسبی با پس زمینه داشته باشد، پس زمینه دو استاپ روشن تر از هر عکس دیگری که ممکن است بدون دیفیوزر گرفته باشید، به نظر خواهید رسید.

در اینجا، می توانید به وضوح تاثیر دیفیوزر بر سوژه و زمینی که پوشانده را ببینید. همچنین می توانید ببینید که وقتی برای سوژه نوردهی می کنید، پس زمینه چقدر روشن تر می شود.

این امر ممکن است به پس زمینه های زیاد نوردهی شده منجر شود. برای به حداقل رساندن آن، می توانید با انتخاب یک پس زمینه نزدیک تر به سوژه خود، یا با استفاده از پس زمینه ای که در ابتدا بسیار تاریک است، مطمئن شوید که دیفیوزر همه چیز را در کادر شما پوشش دهد.

این پنل پخش کننده نور حتی کوچکترین نسیم را به راحتی می گیرد. بدون یک پایه اختصاصی، دو نفر باید آن را در جای خود نگه می داشتند، و حتی آن لحظات هم سرگرم کننده بودند.

همچنین، پنل های پخش کننده نور بزرگ مانند پنلی که من در این مثال استفاده کرده ام، بسیار سبک هستند. اگر حتی یک نسیم ملایم وجود داشته باشد، آنها تقریبا مانند بادبان عمل می کنند. شما ممکن است برای نگه داشتن آنها در جای خود به یک پایه اختصاصی یا بدنه اضافی نیاز داشته باشید.

فلاش به عنوان نور پرکننده

هرچه نور مستقیم خورشید بیشتر باشد، نور ناخوشایندتر می شود. استفاده از فلاش برای پر کردن سایه ها تکنیک مفید دیگری برای گرفتن پرتره در وسط روز است.

دوربین Canon 5D Mark III، لنز ماکرو Canon EF 50mm، فاصله کانونی ۵۰mm، سرعت شاتر ۱/۱۶۰۰ ثانیه، دیافراگم f/5.6، ایزو ۴۰۰

اگر تجهیزات دارید، استفاده از فلاش خارج از دوربین به عنوان نور پرکننده برای نور اصلی خورشید یک راه عالی است که به شما کمک می کند در وسط روز تصاویر پرتره بگیرید. کار نور پرکننده این است که نوردهی سایه های ایجاد شده توسط نور کلیدی شما (در این مورد، خورشید) را افزایش می دهد. این امر کنتراست را در صحنه شما کاهش داده و نوردهی را یکنواخت می کند.

در اینجا، می توانید ببینید که سایه های ناشی از نور خورشید هنوز وجود دارند، اما بسیار روشن تر هستند. این کاهش کنتراست، پرتره بسیار مناسب تری ایجاد می کند.

دوربین Canon 5D Mark III، لنز Canon EF 85mm f/1.8، فاصله کانونی ۸۵mm، سرعت شاتر ۱/۶۴۰ ثانیه، دیافراگم f/4، ایزو ۱۰۰

راه های زیادی برای انجام این کار وجود دارد، اما من به سراغ یک روش ساده می روم که به کمترین تجهیزات اضافی نیاز دارد.

مهم نیست اگر از یک اسپیدلایت یا یک استروب با حداکثر قدرت استفاده می کنید؛ اصول کار یکسان است.

اولین کاری که باید انجام دهید به دست آوردن یک نوردهی برای نور محیط است. این کار را با استفاده از نورسنج دوربین خود و گرفتن یک عکس آزمایشی انجام دهید، گویی که اصلا قصد استفاده از فلاش را نداشتید. یک استثنا در اینجا این است که باید مطمئن شوید سرعت شاتر نهایی شما آهسته تر از حداکثر سرعت همگام سازی بر روی دوربین شما باشد. این مقدار اغلب حدود ۱/۲۵۰ ثانیه است، اما در صورت لزوم دفترچه راهنمای دوربین خود را چک کنید. زمانی که مطمئن شدید تمام تُن های هایلایت در کادر شما وجود دارند و زیاد نوردهی نشدند، باید تنظیمات کاری خود را به دست آورید.

نکته: اگر نور خورشید خیلی روشن است و شما نمی توانید سرعت شاتر را از حداکثر سرعت همگام سازی دوربین خود کمتر کنید، می توانید استفاده از سرعت همگام سازی بالا (High-Speed Sync) را در نظر بگیرید.

اکنون، فلاش خود را روشن (و متصل) کنید. درحالی که دارید کار با نور پرکننده را شروع می کنید، پیشنهاد می کنم فلاش خود را در یک موقعیت محوری قرار دهید. یعنی فلاش باید هم راستا با لنز دوربین از موقعیت سوژه قرار داشته باشد. هرچند اگر از یک اسپیدلایت در بالای دوربین استفاده می کنید، توصیه می کنم برای به دست آوردن نتایج جذاب تر آن را خاموش کنید.

استفاده از فلاش خارج از دوربین همیشه نور جذاب تری ایجاد می کند. (لطفا مهمان مرا ببخشید. او فقط می خواست ببیند اوضاع از چه قرار است.)

شما می توانید از مُد دستی E-TTL بر روی فلاش خود استفاده کنید. هر دو خوب عمل می کنند، اما E-TTL ممکن است در مدت زمان کمی شما را به نوردهی مورد نظر خود نزدیک کند.

هنگامی که فلاش تنظیم شد، یک عکس آزمایشی بگیرید. به سایه ها در تصویر خود نگاه کنید. خیلی روشن هستند؟ قدرت فلاش خود را کم کرده و عکس آزمایشی دیگری بگیرید. این کار را تکرار کنید تا وقتی که سایه ها آنطور که می خواهید به نظر برسند. آیا به نظر می رسد که سایه ها تغییر نمی کنند، یا هنوز هم خیلی تاریک هستند؟ در حالت دوم، قدرت را زیاد کنید.

چیزی که من پیشنهاد می کنم فورا در نظر بگیرید، تعدیل کننده ها هستند. برای نور پرکننده، شما معمولا نرم ترین منبع نور ممکن را می خواهید. نور حاصل از یک اسپیدلایت تنها هیچ وقت نرم نخواهد بود. یک تعدیل کننده مانند یک چتر شفاف، ارزان قیمت و به راحتی یک چتر واقعی قابل حمل است، و با فلاش های کوچک و بزرگ خوب عمل می کند.

برای به دست آوردن نور نرم تر، از بزرگترین تعدیل کننده ای که می توانید استفاده کنید. سافت باکس های قابل حمل مانند این یکی خوب عمل می کنند. چترهای شفاف نیز همینطور، اگر گزینه ارزان تر و قابل حمل تری می خواهید.

مورد دیگری که در زمینه نور پرکننده باید مراقب آن باشید این است که چقدر دارید سایه ها را پر می کنید. به یاد داشته باشید، هدف استفاده از یک نور پرکننده روشن تر کردن سایه هاست، تا در موقعیت هایی که کنتراست زیاد است خیلی تاریک نباشند. شما نباید نوردهی نور پرکننده را به اندازه نوردهی نور کلیدی روشن کنید. سعی کنید حداقل یک استاپ بین نوردهی نور کلیدی و نور پرکننده شما تفاوت وجود داشته باشد، اما از بیشتر شدن آن نترسید. اغلب اوقات دو، سه یا حتی چهار استاپ تفاوت انتخاب درستی است.

فلاش به عنوان نور کلیدی

در اینجا یاد خواهید گرفت که چطور بر نور خورشید غلبه کرده و از نور خودتان استفاده کنید.

دوربین Canon 5D Mark III، لنز ماکرو Canon EF 50mm f/2.5، فاصله کانونی ۵۰mm، سرعت شاتر ۱/۸۰۰ ثانیه، دیافراگم f/5.6، ایزو ۲۰۰

یک راه دیگر استفاده از فلاش برای عکاسی پرتره در وسط روز، استفاده از فلاش به عنوان نور کلیدی است. این کار به یک فلاش نسبتا قدرتمند نیاز دارد، چون باید در نوردهی شما روشن تر از خورشید باشد، زیرا اکنون شما عملا از خورشید به عنوان نور پرکننده استفاده می کنید. برای این کار دو راه اصلی وجود دارد. این دو روش از فلاش شما در مُد دستی و در مُد E-TTL با سرعت همگام سازی بالا (HSS) استفاده می کنند.

از آنجا که شروع کار با فلاش در مُد E-TTL با HSS نسبتا آسان است (به شرطی که تجهیرات مناسب داشته باشید)، در این مقاله در مورد آن بحث خواهیم کرد.

استفاده از سرعت همگام سازی بالا بر روی یک استروب پرقدرت به شما اجازه می دهد تا بر نور خورشید غلبه کرده و صحنه را با فلاش خود نورپردازی کنید. نور خورشید هنوز هم وجود دارد، اما چند استاپ تاریک تر از نور کلیدی شما خواهد بود.

سرعت همگام سازی بالا به شما اجازه می دهد تا از فلاش در سرعت شاترهای به مراتب سریع تر از حداکثر سرعت همگام سازی خود استفاده کنید. از آنجا که سرعت شاتر چیزی است که نوردهی نور محیط را در حین استفاده از فلاش کنترل می کند، این بدین معنی است که شما می توانید از سرعت شاتری استفاده کنید که نور خورشید را کم نوردهی می کند.

اضافه کردن فلاش به عنوان نور کلیدی در این نقطه، نور اصلی بر روی سوژه شما را با هر تعدیل کننده ای که استفاده می کنید شکل خواهد داد، در حالی که قسمت های سایه دار با نور محیط پر خواهند شد. این یک تکنیک عالی است که در بسیاری از شرایط عمل می کند، اما به کمی تجهیزات تخصصی نیاز دارد.

اکثر اسپیدلایت ها عملکرد HSS دارند و استروب های تمام اندازه زیادی نیز به بازار عرضه می شوند که آن را دارند.

برای شروع استفاده از این تکنیک برای عکاسی پرتره در وسط روز، دیافراگمی را انتخاب کنید که می خواهید با آن کار کنید. با استفاده از نورسنج دوربین، صحنه را نورسنجی کرده و آن را به مقدار دلخواه کم نوردهی کنید. می توانید هیستوگرام را ارزیابی کنید تا تصمیم بگیرید که به میزان مناسب تاریک است، یا بیش از حد تاریک است.

کم نوردهی کردن نور محیط به اندازه سه استاپ در این مورد خیلی زیاد بود. طبق سلیقه و خروجی دلخواه خود ارزیابی کنید، سپس در صورت لزوم تنظیم کنید.

دوربین Canon 5D Mark III، لنز ماکرو Canon EF 50mm f/2.5، فاصله کانونی ۵۰mm، سرعت شاتر ۱/۲۵۰۰ ثانیه، دیافراگم f/5.6، ایزو ۲۰۰

اکنون، فلاش خود را با تعدیل کننده دلخواه خود برای الگوی نورپردازی انتخابی خود آماده کنید. رامبراند و پروانه دو الگوی اصلی هستند که اکثر اوقات عالی عمل می کنند. اکنون، فلاش خود را به دوربین وصل کرده و آن را روشن کنید، مطمئن شوید که بر روی هر دو مُد E-TTL و HSS تنظیم شده باشد.

یک عکس آزمایشی بگیرید.

جبران نوردهی فلاش خود را در صورت لزوم تنظیم کنید تا یک نوردهی خوب از سوژه خود به دست آورید. رجوع به هیستوگرام به شما کمک خواهد کرد تا در یک نگاه بفهمید چه مقدار جبران نوردهی باید استفاده کنید. اگر تصویر شما خیلی روشن است، هر بار نوردهی را ۱/۳- تا ۲/۳- استاپ کم کنید، تا وقتی که به جلوه دلخواه برسید. همین امر برای تصاویر بسیار تاریک نیز صدق می کند. فقط کافی است آن را ۱/۳ تا ۲/۳ استاپ زیاد کنید.

عکس آزمایشی در این مثال خیلی زیاد نوردهی شده بود. تنها کافی است جبران نوردهی را بر روی فلاش یا تریگر خود بچرخانید و آن را ارزیابی کنید تا وقتی که نتیجه مناسب به دست آید.

دوربین Canon 5D Mark III، لنز ماکرو Canon EF 50mm f/2.5، فاصله کانونی ۵۰mm، سرعت شاتر ۱/۸۰۰ ثانیه، دیافراگم f/5.6، ایزو ۲۰۰

هنگامی که یک نوردهی مناسب به دست آوردید، باید متوجه شوید که یک پرتره به زیبایی روشن شده با وجود تمام جزئیات سایه ها و هایلایت ها در تصویر خود دارید.

این یک مرور کلی بسیار ساده از سرعت همگام سازی بالا بود که تنها بخش کوچکی از قابلیت های این تکنیک است، اما به شما کمک می کند تا با اصول اولیه کار خود را شروع کنید.

نتیجه گیری

یادگیری نحوه استفاده از تنها یکی از این تکنیک ها می تواند ساعات ارزشمندی را به شما بدهد که به طور معمول از گرفتن پرتره در آن ساعات اجتناب می کردید.

دوربین Canon 5D Mark III، لنز ماکرو Canon EF 50mm f/2.5، فاصله کانونی ۵۰mm، سرعت شاتر ۱/۶۴۰ ثانیه، دیافراگم f/4، ایزو ۱۰۰

اگرچه بسیاری روش های دیگر برای گرفتن تصاویر پرتره در وسط روز وجود دارد، اما روش های ذکر شده در اینجا می توانند کمک زیادی برای شروع کار به شما بکنند.

هیچ دلیلی وجود ندارد که شما هنگام عکاسی از اشخاص، در مورد زمان روز (و نور آن) احساس محدودیت کنید.

حتی با چند ابزار و تکنیک ساده، می توانید کنترل نور را به دست گیرید و آن را مطابق با نیازهای خود دستکاری کنید. انجام این کار اگر هیچ فایده دیگری هم نداشته باشد، ساعات بی شماری از روز را برای عکاسی پرتره به شما می دهد، که در حالت عادی توصیه می شود از آن ساعات اجتناب کنید.

نویسنده: جان مک اینتایر (John McIntire)