آموزش ۵ نکته وزن بصری برای بهبود ترکیب بندی عکاسی شما

وزن بصری در عکاسی چیست؟ وزن بصری (visual weight)، که حجم بصری (visual mass) نیز نامیده می شود، این اصل است که برخی از المان های عکس بیشتر از بقیه نگاه را به سمت خود می کشند. در این مقاله ۶ نکته برای استفاده از وزن بصری می آموزید که به بهبود ترکیب بندی عکاسی تان منجر می شوند.

پرتره زیر را ببینید. نگاه شما به کجا می رود؟ احتمالا باید به طور مستقیم به سمت چشم ها برود، چون آنها بیشترین وزن بصری را دارند. آنها المانی هستند که بیشترین کشش را دارند.

توجه کنید که چشم های مدل بر روی نقاط تقاطع مرسوم ایجاد شده توسط قانون یک سوم قرار نگرفته اند. این امر مانع از جلب توجه آنها نمی شود، هرچند می توان اینطور استدلال کرد که با قرار دادن آنها در یک سوم کادر وزن بصری آنها تقویت میشد.

بیایید نگاهی به اصول وزن بصری (یا حجم بصری) بیاندازیم، که می توانید برای بهبود ترکیب بندی عکس های خود از آنها استفاده کنید:

تُن های روشن

تُن های روشن و هایلایت ها بیش از تُن های تیره نگاه را به سمت خود می کشند (پایه و اساس کنتراست تُن ها). یک کنتراست قوی در پرتره بالا بین پوست و موی مدل، و پس زمینه تیره وجود دارد. این تضاد یا کنتراست را در یک نسخه سیاه و سفید از همان عکس راحت تر می توان دید.

اشخاص

کنجکاوی در مورد اشخاص دیگر بخشی از ویژگی های انسانی است. نگاه ما مستقیما به سمت هرگونه پیکر انسانی که در عکس وجود داشته باشد، کشیده می شود. چهره های قابل تشخیص کشش و جذبه قوی ایجاد می کنند، در حالی که چشم ها (پنجره روح) قوی ترین وزن بصری را دارند.

این توضیح می دهد که چرا شما می توانید از اشخاص کوچک در کادر برای دادن مقیاس به عکس استفاده کنید. تا زمانی که اشخاص از پس زمینه جدا باشند، نگاه ما مستقیما به سمت آن ها کشیده می شود.

اشخاص در عکس زیر کوچک هستند، با این حال نگاه مستقیما به سمت آنها می رود. گنجاندن پیکرهای انسانی در عکس به صحنه مقیاس می بخشد، و بر اندازه کوه پشت آنها تاکید می کند.

وزن بصری و اندازه

هرچه المان های یک عکس بزرگتر باشند، بیشتر نگاه را به سمت خود می کشند. این اصل هماهنگ با اصول دیگری که در این بخش در مورد آنها صحبت شد کار می کند. به عنوان مثال، یک پیکر انسانی کوچک می تواند کشش و جذبه خیلی بیشتری نسبت به یک شیء بزرگ و بی جان داشته باشد. یک شیء قرمز رنگ کوچک نیز نگاه را خیلی قوی به سمت خود می کشد. اما اشیائی با بافت و رنگ مشابه، هرچه بزرگتر باشند کشش قوی تری دارند.

به عنوان مثال، دو فشارسنج در این عکس از نظر شکل و طرح تقریبا یکسان هستند. فشارسنج سمت راست بیشترین وزن بصری را دارد، چون از بین این دو بزرگتر است.

المان های واضح یا قابل تشخیص

اشیائی که واضح یا به راحتی قابل تشخیص هستند بیشتر از آنهایی که واضح نیستند، نگاه را به سمت خود می کشند. بر اساس نظریه گشتالت، ذهن به دنبال الگوها و اَشکالی می گردد که کمک می کنند تا صحنه های شلوغ و درهم و برهم را درک کند. زمانی که چیزی شناسایی می شود، در مقایسه با چیزهای دیگری که در کادر قابل تشخیص نیستند اهمیت پیدا می کند.

واضح ترین مثال این نکته، یک پرتره ثبت شده در مقابل یک پس زمینه خیلی مات است. وزن بصری پس زمینه کاهش می یابد، چون دیگر شارپ و واضح و قابل تشخیص نیست. استفاده از فضای منفی نیز وارد بازی می شود.

وزن بصری و رنگ

رنگ های روشن و اشباع شده (saturated) نگاه را به سمت خود جلب می کنند. اما همه رنگ ها یکسان نیستند. رنگ های گرم وزن بصری بیشتری نسبت به رنگ های سرد دارند. قرمز قوی ترین رنگ است.

ساده کردن ترکیب بندی دیدن رابطه بین رنگ ها را آسان تر می کند. یک تکنیک که اگر رنگ سوژه شما روشن باشد می توانید استفاده کنید این است که آن را در مقابل پس زمینه ای که شامل رنگ های ملایم و کم قدرت تر مانند خاکستری، سبز و قهوه ای است قرار دهید.

ساده سازی برای تمام جنبه های وزن بصری کارساز است. هر چیز غیرضروری را حذف کنید. پس زمینه را تا حد ممکن ساده نگه دارید. هنگامی که این کار را انجام دادید، به المان های باقی مانده نگاه کرده و در مورد این که بر اساس اصول وزن بصری، نگاه چطور بین آنها جابجا خواهد شد فکر کنید. همانطور که ترکیب بندی ساده تر می شود، روابط بین آنها واضح تر می گردد.

مجسمه قرمز در مرکز عکس زیر بیشترین وزن بصری را دارد. من در پس پردازش با استفاده از اسلایدر Clarity یا وضوح برای افزایش کنتراست آن، و اضافه کردن یک وینیت (تاریک کردن گوشه ها) برای تاریک کردن پس زمینه، بر آن تاکید کردم.

لنزک (۱): در نرم افزار های ویرایش عکس، لایت روم و فتوشاپ، بالا بردن اسلایدر کنتراست (Contrast) سایه ها را تیره تر و هایلایت ها یا همان قسمت های روشن تصویر را روشن تر کرده و در نتیجه کنتراست تن ها را افزایش می دهد. بالا بردن اسلایدر وضوح (Clarity) نیز کنتراست را افزایش می دهد، اما فقط برای تُن های میانی (mid-tones). اسلایدر وضوح نسبت به اسلایدر کنتراست، تاثیر بیشتری بر تُن های تیره دارد. افزایش کنتراست تن های میانی باعث بیرون کشیدن یا برجسته کردن بافت و جزئیات می شود. اسلایدر Clarity بیشتر بافت را نمایان ساخته و برجسته می کند تا اینکه کنتراست را افزایش دهد.

لنزک (۲): از موارد استفاده اسلایدر Clarity و افزایش آن، نمایان ساختن یا تاکید بر بافت و جزئیات تصویر و شارپ سازی آن است (یا برخی از قسمت های آن، اگر موضعی استفاده شود. در شماره ۳ «این مقاله» یک مثال برای استفاده از اسلایدر وضوح مشاهده می کنید.

نویسنده: اندرو گیبسون (Andrew S. Gibson)