آیا می خواهید بدانید که چطور باید هر بار دوربین خود را برمی دارید، حالت فوکوس مناسب را انتخاب کنید؟ خب جای درستی آمده اید. چون اگرچه ممکن است انتخاب بهترین مُد فوکوس برای هر موقعیت عکاسی سخت به نظر برسد، اما چند دستورالعمل ساده وجود دارد که می توانید از آنها استفاده کنید تا مطمئن شوید که همیشه فوکوس مناسبی به دست می آورید. در این آموزش عکاسی شما عزیزان را با مد ها یا حالت های مختلف فوکوس خودکار و دستی دوربین و اینکه چه موقع از آن ها استفاده کنید آشنا می کنیم.
بیایید شروع کنیم.
لنز Canon EF 400mm f5.6 USM، فاصله کانونی ۴۰۰mm، دیافراگم f/6.3، سرعت شاتر ۱/۱۰۰۰ ثانیه، ایزو ۲۰۰
سه مُد فوکوس اصلی
اکثر دوربین ها به سه مُد فوکوس اصلی مجهز هستند:
AF-S، که تحت عنوان تک شات (One Shot) نیز شناخته شده است.
AF-C، که تحت عنوان پیوسته (Continuous) و Al Servo نیز شناخته شده است.
دستی (Manual) (گاهی اوقات به اختصار M نوشته می شود).
توجه داشته باشید که برخی از دوربین ها شامل یک مُد فوکوس اضافی هستند، که تحت عنوان AI Focus یا AF-A نیز شناخته شده است. اما این مُدی است که هیچ وقت مورد استفاده قرار نمی گیرد، و من قطعا آن را به دیگران توصیه نمی کنم (اغلب بدقلق است، و خیلی کارآمد نیست).
در عوض، پیشنهاد می کنم نحوه استفاده از مُدهای ذکر شده در بالا را یاد بگیرید، در این صورت حتما کارتان را به خوبی انجام خواهید داد!
خب هر یک از این مُدهای فوکوس اصلی چگونه کار می کنند؟
با فرض این که شما از دکمه شاتر برای فعال کردن فوکوس استفاده می کنید:
دوربین شما زمانی که بر روی مُد AF-S تنظیم شود، به محض این که دکمه شاتر را تا نیمه فشار دهید فوکوس می کند. و آن نقطه فوکوس قفل خواهد شد تا وقتی که شما شاتر را رها کنید.
با تنظیم مُد AF-C، زمانی که دکمه شاتر را تا نیمه فشار دهید، دوربین شروع به فوکوس کردن می کند. اما هنگامی که سوژه شما حرکت می کند (یا دوربین جابجا می شود)، مجددا فوکوس خواهد کرد.
AF-C برای ردیابی سوژه های متحرک بسیار مفید است.
توجه داشته باشید که شما می توانید در مُد AF-C به دوربین بگویید که یک سوژه در حال حرکت را در میان کادر ردیابی کند، یا به طور مداوم در مرکز تصویر فوکوس کند، و غیره.
با تنظیم مُد فوکوس دستی، دوربین شما اصلا فوکوس نخواهد کرد. شما باید تمام کار فوکوس را از طریق حلقه فوکوس روی لنز خود انجام دهید.
منطقی است؟
پس، برای جمع بندی:
AF-S فوکوس کرده و قفل می کند.
AF-C فوکوس کرده و همچنان به فوکوس کردن ادامه می دهد، و حتی به طور بالقوه یک سوژه متحرک را ردیابی می کند.
و مُد دستی کنترل فوکوس را به شما، یعنی عکاس می سپارد.
اما چه موقع باید از هر یک از این مُدهای فوکوس استفاده کنید؟
برای فهمیدن جواب این سوال، ادامه مطلب را بخوانید!
چه موقع باید از مُد فوکوس AF-S استفاده کنید؟
مُد فوکوس AF-S ترجیح من است، و مُدی که بیشتر از آن استفاده می کنم. هنگام انتخاب یک مُد فوکوس، AF-S اولین گزینه ای است که به ذهنم می رسد. و اگر شما بیشتر یک عکاس اجسام بی جان هستید (یعنی عکاس اکشن/ ورزشی/ حیات وحش نیستید)، توصیه می کنم همیشه از مُد AF-S استفاده کنید.
علت آن این است که کاربردهای زیادی دارد، از عکاسی منظره گرفته تا عکاسی خیابانی و پرتره و غیره.
من از مُد AF-S برای ثبت این تصویر نمونه از تایر یک دوچرخه استفاده کردم. لنز Canon EF 50mm f1.8، فاصله کانونی ۵۰mm، دیافراگم f/1.8، سرعت شاتر ۱/۳۲۰ ثانیه، ایزو ۲۰۰
در واقع، AF-S راه عکاسی از یک سوژه غیر متحرک است. شما می توانید نقطه فوکوس را در مرکز کادر تنظیم کنید، دکمه شاتر را تا نیمه فشار دهید تا فوکوس قفل شود، و سپس عکس را هر طور که دوست دارید ترکیب بندی کنید.
(به این کار اغلب تکنیک فوکوس و ترکیب بندی مجدد گفته می شود.)
به عنوان مثال، اگر از یک صحنه خیابانی عکس می گیرید، می توانید بر روی یک المان برجسته مانند یک پوستر جالب فوکوس کنید. سپس می توانید صحنه را با دقت ترکیب بندی کنید. و به محض این که تمام المان ها در کنار یکدیگر قرار گرفتند (به عنوان مثال، یک شخص به مکان درستی قدم گذاشت)، می توانید عکس را بگیرید!
من همچنین طرفدار استفاده از AF-S برای عکاسی منظره با نگه داشتن دوربین در دست هستم. من اغلب دوست دارم المان ها را در مرکز قرار دهم، بنابراین فوکوس را در AF-S قفل می کنم، و سپس ترکیب بندی را کمی تغییر می دهم.
من از روش فوکوس و ترکیب بندی مجدد برای ثبت این عکس منظره در غروب خورشید استفاده کردم. لنز ماکروی Canon EF 100mm f/2.8، فاصله کانونی ۱۰۰mm، دیافراگم f/8، سرعت شاتر ۱/۱۲۵۰ ثانیه، ایزو ۲۰۰
و سپس، وقتی که عکس را می گیرم، دقیقا همانطور که پیش بینی کرده بودم از کار درمی آید.
AF-S واقعا یک مُد فوکوس بسیار مفید است و من توصیه می کنم هر موقع که از یک صحنه بی حرکت عکس می گیرید از آن استفاده کنید.
چه موقع باید از مُد فوکوس AF-C استفاده کنید؟
شما باید هر موقع که از یک حرکت (اکشن) عکس می گیرید، از مُد فوکوس AF-C استفاده کنید.
گرفتن یک عکس اکشن مانند این در مُد AF-C بسیار آسان تر است! فاصله کانونی ۴۰۰mm، دیافراگم f/7.1، سرعت شاتر ۱/۱۲۵۰ ثانیه، ایزو ۲۰۰
مُد AF-C به شما اجازه می دهد تا فوکوس کرده و دوباره فوکوس کنید، یا فوکوس کرده و یک سوژه متحرک را در سرتاسر کادر ردیابی کنید.
این کار در هنگام عکاسی از ورزش ها، که بازیکنان به ندرت ثابت باقی می مانند تا امکان فوکوس آسان را به شما بدهند، بسیار ارزشمند است.
مُد AF-C برای عکاسی حیات وحش و پرندگان نیز عالی است، چون شما دائما با سوژه های به سرعت در حال حرکت در بزرگنمایی های بالا سر و کار دارید.
همچین اگر یک عکاس حشره هستید، با فرض این که از یک سوژه فعال مانند یک پروانه عکس می گیرید، باید از مُد AF-C استفاده کنید.
حتی عکاسان حیوانات خانگی و خیابانی نیز بسیاری از اوقات می توانند از استفاده از مُد AF-C نفع ببرند (هرچند من توصیه می کنم بسته به موقعیت، بین AF-C و AF-S جابجا شوید).
حیوانات معمولا سریع حرکت می کنند، بنابراین AF-C می تواند مزیت بزرگی باشد. فاصله کانونی ۵۰mm، دیافراگم f/2.8، سرعت شاتر ۱/۶۴۰ ثانیه، ایزو ۲۰۰
همچنین باید توجه داشته باشید که مُد AF-C اغلب چند مُد ناحیه فوکوس خودکار (AF Area Mode) مفید ارائه می دهد (که بیشتر برای ردیابی استفاده می شوند). این مُدها به شما اجازه می دهند تا تعیین کنید که آیا یک سوژه باید در یک نقطه فوکوس خودکار واحد، توسط یک نقطه واحد و نقاط اطراف آن، یا در کل کادر ردیابی شود.
پس، مخلص کلام:
اگر در هنگام عکاسی اکشن می خواهید یک مُد فوکوس انتخاب کنید، AF-C را انتخاب کنید.
فاصله کانونی ۴۰۰mm، دیافراگم f/7.1، سرعت شاتر ۱/۱۶۰۰ ثانیه، ایزو ۲۰۰
چه موقع باید از مُد فوکوس دستی خود استفاده کنید؟
فاصله کانونی ۱۰۰mm، دیافراگم f/3.5، سرعت شاتر ۱/۳۲۰ ثانیه، ایزو ۲۰۰
فوکوس دستی اغلب گزینه آخر است، و هنگامی که AF-S و AF-C موفقیت آمیز نبودند به سراغ آن می روید.
فوکوس دستی بسیار بسیار کُند است. همچنین اگر قبلا زیاد با آن کار نکرده باشید، می تواند ناامید کننده باشد. اما تنها مُدی است که صرف نظر از روشنایی، و اندازه و رنگ سوژه شما همیشه دقیق است.
می دانید، موقعیت هایی وجود دارد که در آن AF-C و AF-S خیلی خوب عمل نمی کنند.
– زمانی که نور کم است
– زمانی که سوژه شما به شدت از پشت روشن شده است
– زمانی که سوژه شما کنتراست بسیار کمی دارد
– زمانی که در بزرگنمایی های بسیار بالا کار می کنید
نور پس زمینه باعث شد که دوربین من به تقلا بیفتد، بنابراین من برای این تصویر آن را به فوکوس دستی تغییر دادم! فاصله کانونی ۵۰mm، دیافراگم f/2.8، سرعت شاتر ۱/۱۰۰۰ ثانیه، ایزو ۲۰۰
هر موقع با این موقعیت ها روبرو شوید، فوکوس خودکار شما دیوانه وار شکار می کند.
تا وقتی که آن را به حالت فوکوس دستی تغییر دهید!
به عنوان مثال، من عکاسی ماکرو را در مُد فوکوس دستی انجام می دهم. لنزهای من نمی توانند فوکوس در چنین فواصل نزدیکی را مدیریت کنند.
عکس هایی مانند این به فوکوس دستی نیاز دارند؛ در غیر این صورت، من باید تمام روز آنجا منتظر بمانم تا لنزم بر روی یک گلبرگ قفل شود! فاصله کانونی ۱۰۰mm، دیافراگم f/2.8، سرعت شاتر ۱/۲۵۰ ثانیه، ایزو ۲۰۰
من در هنگام عکاسی از اجسام بی جان نیز به صورت دستی فوکوس می کنم، چون اغلب در نور کم (با چند فلاش) کار می کنم.
همچنین در هنگام عکاسی از پرندگان نیز از فوکوس دستی استفاده کرده ام، چون مُدهای AF-S و AF-C من در هنگام گرفتن عکس های سیلوئت با نور پس زمینه دچار مشکل می شوند.
توجه داشته باشید که مُد دستی برای کنترل دقیق تر نقطه فوکوس شما نیز می تواند مفید باشد. بسیاری از عکاسان منظره به همین دلیل از مُد فوکوس دستی استفاده می کنند. این مُد به شما اجازه می دهد تا نقطه فوکوسی را انتخاب کنید که عمق میدان شما را به حداکثر می رساند، و حتی به شما اجازه می دهد تا به راحتی انباشت فوکوس دقیقی انجام دهید.
اگر سعی دارید عمق میدان را در تمام کادر به حداکثر برسانید، فوکوس دستی انتخابی عالی است. فاصله کانونی ۲۴mm، دیافراگم f/11، سرعت شاتر ۱/۴ ثانیه، ایزو ۲۰۰
بنابراین فکر نکنید که فوکوس دستی فقط برای چند ژانر عکاسی خاص است. این مُد می تواند در موقعیت های مختلف مفید باشد، و به تمرین مداوم نیاز دارد.
به این ترتیب، دفعه بعد که در موقعیتی قرار گرفتید که فوکوس خودکارتان کار نمی کرد، می توانید به سرعت آن را به مُد دستی تغییر داده و عکس مورد نظر خود را بگیرید.
بیشتر بیاموزید:
آموزش عکاسی با سیستم فوکوس خودکار دوربین
نتیجه گیری
فاصله کانونی ۵۰mm، دیافراگم f/4، سرعت شاتر ۱/۲۵۰ ثانیه، ایزو ۲۰۰
اکنون که خواندن این مقاله را به پایان رساندید، می دانید که انتخاب یک مُد فوکوس نباید سخت باشد.
چون در مورد AF-S می دانید (که برای سوژه های ثابت و بی حرکت عالی است).
در مورد AF-C می دانید (که برای عکاسی اکشن عالی است).
و در مورد فوکوس دستی می دانید، که در چندین سناریو (از جمله ماکرو، منظره، و اجسام بی جان) مفید است.
حالا نوبت شماست:
مُد فوکوس مورد علاقه شما کدام است؟ و برای انتخاب یک مُد فوکوس چه کار می کنید؟ پاسخ خود را در قسمت نظرات برای ما بنویسید!
نویسنده: جیمیز دمپسی (Jaymes Dempsey)
لطفا نظرتان در مورد مطلب را در اینجا مطرح نمایید. اگر سوالی دارید، در بخش پرسش و پاسخ مطرح نمایید.