آموزش: ۱۰ مورد مهمی که هنگام عکاسی پرتره باید در نظر بگیرید – قسمت اول

کارهای زیادی برای گرفتن یک عکس پرتره باید انجام شود – کار ساده ای نیست. شما باید مسائل فنی مانند نوردهی و فوکوس، و همچنین موارد غیر فنی مانند ترکیب بندی و کار با یک سوژه زنده را در نظر بگیرید. اگر تازه کار عکاسی پرتره را آغاز کرده باشید، ممکن است برایتان دلهره آور باشد، بنابراین در این آموزش عکاسی پرتره کار هایی که باید انجام دهید و نکته هایی که باید در نظر بگیرید را به ۱۰ قسمت مختلف تقسیم کرده ایم تا گام به گام پیش بروید و راحت تر یاد بگیرید. در این قسمت آموزش به پنج مورد اول یعنی الگوی نورپردازی، نسبت روشنایی، کیفیت نور، انتخاب لنز و پس زمینه می پردازیم.

اینها ۱۰ مورد مهمی هستند که هنگام انجام عکاسی پرتره باید به آن ها فکر کنید:

۱ – الگوی نورپردازی

۲ – نسبت روشنایی

۳ – کیفیت نور

۴ – انتخاب لنز

۵ – پس زمینه

۶ – نوردهی/ نورسنجی

۷ – وضوح – به دست آوردن سوژه در فوکوس

۸ – نحوه قرار دادن سوژه (ژست دهی)

۹ – نمای صورت و موقعیت دوربین

۱۰ – حالت

در این مطلب، یعنی قسمت اول آموزش عکاسی پرتره به ۵ شماره اول پرداخته و در مطلب بعدی (قسمت دوم)، تا شماره ۱۰ پیش می رویم.

الگوی نورپردازی

این مورد درباره نحوه تابش نور بر صورت سوژه است. این که شما چطور نور را تنظیم کنید، حس و حال پرتره نهایی و این که سوژه تخت می شود یا نه را تعیین خواهد کرد. دستیار نورپردازی شما بخش مهمی از کار برای به دست آوردن نورپردازی درست است. چهار نوع الگوی اصلی و دو سبک وجود دارد، که عبارتند از:

– نورپردازی اسپلیت یا دو نیم کننده (Split lighting)

– نورپردازی لوپ یا حلقوی (Loop lighting)

– نورپردازی رامبراند (Rembrandt lighting)

– نورپردازی پروانه ای (Butterfly lighting)

– نورپردازی کوتاه (Short lighting)

– نورپردازی گسترده (Broad lighting)

سمت چپ – نورپردازی اسپلیت. سمت راست – نورپردازی حلقوی

سمت چپ: نورپردازی گسترده. سمت راست: نورپردازی کوتاه. توجه کنید که او در دو تصویر چقدر متفاوت به نظر می رسد. به خصوص بینی اش!

دانستن این که هر یک از این نورپردازی ها چگونه است و چه موقع باید از آنها استفاده کرد، بسیار مهم است.

لنزک: لینک های زیر انواع الگو ها یا چیدمان های نورپردازی فوق را به شما آموزش می دهند:

آموزش عکاسی پرتره با چیدمان نورپردازی گسترده و کوتاه

ویدیو آموزش چند نوع چیدمان نورپردازی در عکاسی پرتره استودیویی

چیدمان تجهیزات نورپردازی استودیو: یک چیدمان ساده برای حداکثر بازدهی

نسبت نورپردازی

نسبت (ratio)، مقایسه یک چیز با چیز دیگر است و در زمینه نورپردازی، مقایسه طرف های تاریک و روشن صورت می باشد. از قسمت سایه تا هایلایت ها (قسمت های روشن) چقدر تفاوت وجود دارد؟ هرچه این نسبت بزرگتر باشد، تصویر کنتراست یا تضاد بیشتری خواهد داشت، و پرتره احساسی و مودی تر خواهد شد. هرچه این نسبت کمتر باشد، کنتراست کمتر شده، و پرتره حس روشن تر و تازه تری خواهد داشت.

به مثال های زیر نگاه کنید:

در تصاویر بالا، نسبت در عکس سمت چپ بسیار قوی است، در حدود ۱۶:۱ یا چهار پله یا استاپ (stop). در عکس وسط حدود ۴:۱ یا دو استاپ است، و در سمت راست تقریبا ۱:۱ یا یکنواخت می باشد. تنها تفاوت بین هر کدام با عکس بعدی، استفاده از یک رفلکتور است. توجه کنید که وقتی کنتراست تغییر می کند، چطور حالت و احساس پرتره عوض می شود.

کیفیت نور

یک جنبه دیگر نورپردازی که باید در مورد آن تصمیم بگیرید این است که از نور سخت استفاده خواهید کرد یا نور نرم.

نور سخت توسط یک منبع نور کوچک ایجاد شده و دارای کنتراست بالایی است، بافت سوژه را تقویت می کند، به آن درام و حالت نمایشی می بخشد، و سایه های سخت با لبه های کاملا مشخص دارد. نمونه هایی از منابع نور سخت عبارتند از:

– خورشید (با وجود این که بزرگ است، اما بسیار دور است، بنابراین اندازه نسبی آن کوچک می باشد)

– یک لامپ نور مستقیم

– فلاش داخلی کوچک روی دوربینتان (شامل اسپیدلایت بدون تعدیل کننده)

این دو پرتره با استفاده از نور سخت گرفته شده اند. به نظر شما استفاده از این نوع نورپردازی برای کدام سوژه بهتر بوده؟

نور نرم توسط یک منبع نور بسیار بزرگ ایجاد می شود. این نوع نور کنتراست کمی دارد (یا حتی می تواند کاملا تخت باشد)، بافت را کمتر تقویت می کند، و برای عکاسی از اشخاص سخاوتمندانه تر و جذاب تر است. نمونه هایی از منابع نور نرم عبارتند از:

– آسمان در یک روز ابری

– سافت باکس های استودیویی بزرگ

– یک رفلکتور بزرگ مانند ۴۲ یا ۵۲ اینچ

– یک فلاش روی دوربین که بر روی یک سقف یا دیوار بازتاب شده است

این دو پرتره با استفاده از نور نرم گرفته شده اند. کدام یک از آنها از این نوع نورپردازی برای سوژه بهتر استفاده کرده است؟

بنابراین در کنار نسبت، کیفیت نور نیز تاثیر زیادی بر حس و حال پرتره شما خواهد داشت. برای پرتره هایی که در آن می خواهید سوژه را جذاب نشان دهید نور نرم، و برای به دست آوردن یک ظاهر لبه دارتر با ثبات و درام بیشتر نور سخت را انتخاب کنید.

بیشتر بیاموزید: درک نور نرم و نور سخت در عکاسی

انتخاب لنز

لنزی که انتخاب می کنید نه تنها ظاهر سوژه، بلکه پس زمینه را نیز تغییر می دهد.

استفاده از یک لنز واید اعوجاج ایجاد کرده و باعث می شود صورت سوژه غیرعادی و به نوعی کشیده به نظر برسد. همچنین به شما اجازه می دهد تا نمای گسترده تری از پس زمینه را در پشت او ببینید.

می بینید چطور شکل صورت و ویژگی های او در اینجا با لنز ۱۷mm (که بر روی دوربین فول فریم استفاده شده است) دچاز اعوجاج شده اند؟ این چیزی است که اکثر افراد آن را نمی خواهند.

با این حال، ممکن است مواردی وجود داشته باشد که در آن چنین ظاهری را بخواهید، مانند یک پرتره طنز، بچه ها، یا یک پرتره سبک تحریریه ای از یک فروشنده خیابانی در بازاری که می خواهید محیط اطراف او را ببینید.

نمای زاویه واید (۱۷mm) به ماهیت طنز این پرتره می افزاید.

لنزهای تله، پرسپکتیو را فشرده می کنند – این ویژگی دو کار انجام می دهد. اول این که معمولا برای سوژه جذاب تر است، و باعث می شود که ویژگی های صورتش کمتر دچار اعوجاج شوند. دوم، با دیدن بخش کمتری از پس زمینه آن را ساده کرده، و اغلب کمتر نیز در فوکوس است (بسته به فاصله تا پس زمینه)، در نتیجه تاکید بیشتری بر روی سوژه قرار می دهد، که همان چیزی است که شما می خواهید.

این عکس در فاصله کانونی ۷۰mm بر روی دوربین فول فریم گرفته شده است.

همان دختر پرتره بالا. صورتش را در این دو تصویر با هم مقایسه کرده، و به پس زمینه نیز توجه کنید. می بینید که فضای کمتری از اتاق دیده می شود، و نسبت به تصویر واید بالا بیشتر خارج از فوکوس (مات) است؟

این عکس با لنز ۲۴-۱۰۵mm در فاصله کانونی ۱۰۵mm (بر روی دوربین فول فریم) گرفته شده است.

لنز بلند مورد استفاده برای این تصویر پس زمینه را فشرده (compressed) کرده و به این دلیل که سوژه بسیار دور است (در طرف دیگر رودخانه)، واقعا خارج از فوکوس بوده و یک پس زمینه نرم برای تقویت پرتره فراهم می کند، و حواس بیننده را از دختر دور نمی کند.

پس زمینه

یک چیزی که بسیاری از دانشجویان من فراموش می کنند که کنترل کرده و در نظر بگیرند، پس زمینه است. شما به راحتی ممکن است آنقدر بر روی تمام مسائل دیگر و کار با سوژه خود تمرکز کنید که فراموش کنید حتی به پس زمینه نگاهی بیاندازید.

دو چیزی که باید در مورد پس زمینه مطمئن باشید این است که: به پرتره مرتبط باشد، و حواس بیننده را از سوژه پرت نکند. چهار چیز وجود دارد که می توانند این کار را بکنند، اگر ظاهر شدند باید در پس زمینه آنها را تحت نظر داشته و موقعیت دوربین یا ترکیب بندی خود را تنظیم کنید:

– کنتراست (تضاد بین قسمت های روشن و تاریک)

– رنگ های روشن (تُن رنگ های گرم مانند قرمز و زرد حواس پرت کننده تر هستند)

– وضوح

– قسمت های روشن

هر یک از این موارد اگر در پس زمینه شما باشند، می توانند توجه بیننده را از سوژه دور کنند. چشم به سمت روشن ترین و همچنین شارپ ترین (واضح و غیر مات) قسمت های یک تصویر جذب می شود. بنابراین سوژه پرتره خود را به اندازه کافی از پس زمینه دور کنید تا پس زمینه خارج از فوکوس شود، و به دنبال نقاط جذابیتی بگردید که نگاه بیننده را به خود جلب می کنند.

گاهی اوقات کمی جابجا کردن دوربینتان به چپ یا راست می تواند قسمت های مشکل دار را حذف کرده و پس زمینه واضح تری به شما بدهد – و به سوژه این امکان را بدهد تا به یک ستاره تبدیل شود.