آموزش عکاسی از غذا

به دنبال یک کتاب آموزش عکاسی از غذا خوب می گردید؟ محتوای آموزش جامع پیش رویتان دست کمی از یک کتاب ندارد! ماهر شدن در ژانر عکاسی از غذا (Food photography) چندان آسان نیست، چراکه شما علاوه بر تسلط به تنظیمات دوربین و نورپردازی به تزیین و استایل غذا و ترکیب بندی خوب نیز نیاز دارید. در این آموزش عکاسی از غذا های لنزک چند نکته و ترفند مهم مطرح خواهیم کرد که به شما کمک می کند تا نتایج خیره کننده ای به دست آورید – به عبارتی عکس های بهتر و حرفه ای تری از غذا ها یا مواد غذایی بگیرید، خواه هدف شما عکاسی برای یک مجله یا وبلاگ شخصی تان باشد و خواه عکاسی تبلیغاتی از غذا. حتی اگر قصد عکاسی از غذا با گوشی موبایل را دارید، نکات چیدمان غذا، ترکیب بندی، زاویه دوربین و نورپردازی این آموزش برای شما مفید خواهند بود. هر دوربینی که دارید را بردارید و با ما در ادامه مقاله همراه شوید.

چیزی که زمانی یک حاشیه کوچک عجیب و غریب در عکاسی بود، اکنون یک پدیده جهانی است. اگر فقط ۳۲ میلیون پستی که در حال حاضر در اینستاگرام وجود دارند را در نظر بگیریم، متوجه می شویم که محبوبیت عکاسی از مواد غذایی در حال افزایش است.

شما در ابتدای مقاله با تجهیزات پیشنهادی (دوربین/لنز/سه پایه) مناسب برای عکاسی از غذا ها آشنا می شوید، اما اگر فعلا قصد تهیه یا تعویض تجهیزات خود را ندارید، می توانید قسمت تجهیزات را رد داده و مستقیم به سراغ چیدمان غذا یا نکات آموزش عکاسی بروید.

از آنجا که این مقاله جامع و طولانی است، و برای خودش نیمچه کتابی است :)، ممکن است وقت یا حوصله خواندن همه آن را نداشته باشید و/یا ترجیح دهید ابتدا قسمت های دلخواه را مطالعه کنید. برای همین فهرست بخش های مقاله را اینجا برایتان نوشته ایم:

• ۱- تجهیزات عکاسی

• ۲- چیدمان غذا
• ۳- لوازم صحنه
• ۴- پس زمینه
• ۵- نورپردازی
• ۶- زوایای دوربین
• ۷- ترکیب بندی
• ۸- ویرایش تصاویر
• نتیجه گیری

* همچنین پیشنهاد می کنیم، این آموزش را بوکمارک (bookmark) نمایید تا هر زمان فرصت داشتید و مایل بودید دوباره نگاهی به نکات آن بیندازید.

تجهیزات

دوربین

اولین چیزی که هنگام خرید یک بدنه دوربین جدید باید در نظر داشته باشید، اندازه سنسور است.

شما چه تصمیم بگیرید یک دوربین کراپ سنسور بخرید و چه بر روی یک دوربین فول فریم سرمایه گذاری کنید، بودجه شما احتمالا تعیین کننده انتخاب شماست.

نکته مهمی که باید بدانید این است که دوربین و لنزهای کراپ سنسور و فول فریم رفتارهای متفاوتی دارند.

هر دوربین یک ضریب بُرش یا کراپ فاکتور (crop factor) دارد. این فاکتور، عددی است که برای توصیف مقداری که دوربین تصویر شما را نسبت به ۳۵mm استاندارد کراپ می کند، استفاده می شود.

یک دوربین فول فریم منطبق با استاندارد کراپ شده ۳۵mm یک دوربین فیلم خور قدیمی است. اندازه سنسور آن ۲۴mm × ۳۶mm است. یک دوربین کراپ سنسور کوچکتر از این است و در نتیجه ساخت آن برای سازندگان دوربین ارزان تر است. این دوربین با بسیاری از لنزها سازگار نیست و تصاویر نهایی آن متفاوت به نظر می رسند.

به عنوان مثال، Canon Rebel کراپ فاکتور ۱٫۶ دارد. این بدین معنی است که شما فاصله کانونی لنز خود را ضرب در ۱٫۶ می کنید تا فاصله کانونی واقعی که به نظر می رسد تصاویر شما در آن گرفته شده اند را به دست آورید.

کافیست این را بدانید: در یک دوربین فول فریم، یک لنز ۵۰mm مانند ۵۰mm عمل می کند. اگر همان لنز را بر روی یک دوربین کراپ سنسور (با کراپ فاکتور ۱٫۶) قرار دهید، بیشتر مانند ۸۰mm عمل می کند.

اگر هنوز متوجه ضریب بُرش یا کراپ فاکتور نشده اید مقاله «ضریب برش دوربین چیست» را مطالعه نمایید.

لنز

لنزها چیزهایی هستند که باید بخش عمده بودجه خود را به آنها اختصاص دهید. شما باید به عنوان یک سرمایه گذاری بلند مدت در هنر خود به آنها نگاه کنید.

این ها عواملی هستند که باید هنگام خرید لنز در نظر بگیرید:

شارپنس (وضوح)

بزرگترین دغدغه شما در هنگام خرید یک لنز، شارپنس است.

لنزهای پرایم (فاصله کانونی ثابت) در هنگام عکاسی از غذا ارجحیت دارند، چون شارپ تر از لنزهای زوم هستند.

لنزهای زوم بخش های متحرک بیشتری دارند که عملکرد زوم را میسر می سازند، که این معمولا به کیفیت و وضوح تصویر کمتر منجر می شود.

لنزهای پرایم معمولا «سریع تر» هستند. یعنی آنها حداکثر گشودگی دیافراگم بزرگتری دارند، که استفاد از سرعت شاترهای سریع تر را ممکن می سازد.

همچنین عمق میدان بسیار کمتری به شما می دهند، که شما را قادر می سازد تا سوژه خود را جدا کرده و یک پس زمینه مات واقعا خوب به دست آورید که همه ما در عکاسی از مواد غذایی عاشق آن هستیم.

لنز ۵۰mm

لنز ۵۰mm نیز می تواند لنز خوبی باشد، به خصوص اگر لنز زوم ندارید. این لنز برای عکس گرفتن از بالا و چیدمان کلی میز خوب است. با این حال، وقتی یک عکس سبک پرتره می گیرید، می تواند کمی اعوجاج ایجاد کند. در عکاسی از غذا ها، لنز ۵۰mm در واقع یک لنز واید در نظر گرفته می شود.

لنز ۵۰mm f/1.8 اغلب «پنجاه جذاب» نامیده می شود، چون با قیمت بسیار کم نتایج مناسبی به شما می دهد. اگر تازه این کار را شروع کرده اید و بودجه شما محدود است، این لنز را بگیرید.

لنز ۲۴-۷۰mm

اگرچه لنزهای پرایم ایده آل هستند، اما در واقع داشتن یک لنز زوم مانند ۲۴-۷۰mm در کیف تجهیزاتتان بسیار مفید است.

این لنز زوم بسیار شارپ، و واقعا همه کاره است. بسیاری از عکاسان مواد غذایی آن را لنز اصلی در کیت خود در نظر می گیرند.

لنز ماکرو ۶۰mm

اگر با یک دوربین کراپ سنسور عکس می گیرید، یک لنز ماکرو ۶۰mm انتخاب خوبی است. این لنز روی یک دوربین کراپ سنسور، بیشتر مانند داشتن یک لنز ۱۰۰mm است. اگر یک دوربین فول فریم دارید، می توانید مانند یک لنز ۵۰mm از آن استفاده کنید.

این لنز به شما اجازه می دهد تا بر روی یک دوربین کراپ سنسور عکس هایی با زاویه دید ۳/۴ از سوژه خود با یک بوکه زیبا بگیرید.

همچنین در این زاویه اعوجاح نخواهید داشت، در حالی که هنگام عکاسی با یک فاصله کانونی وایدتر مانند ۵۰mm دارید.

لنز ماکرو ۱۰۰mm

یک لنز عالی که می توانید در کیت خود داشته باشید، لنز ماکرو ۱۰۰mm است. این لنز هم برای عکس های ماکرو یا کلوزآپ مناسب است،

و هم اینکه با دورتر شدن از سوژه خود، می توانید عکس های سبک پرتره بسیار خوبی نیز به دست آورید. این فاصله کانونی یک پس زمینه مات عالی به شما خواهد داد.

اگر روی یک دوربین کراپ سنسور از یک لنز ماکرو ۱۰۰mm یا ۱۰۵mm استفاده کنید، در فاصله کانونی ۱۵۰mm عکس خواهید گرفت.

این یک کراپ بسیار محدود و بسته است، که اگر فضا برای شما اهمیت دارد می تواند مشکل ساز باشد (ممکن است به دلیل زوم زیادش، فاصله کانونی ۱۵۰ میلیمتر، هنگام عکاسی در فضای بسته برای شما مشکل ساز شود).

سه پایه

سه پایه برای عکاسی از مواد غذایی الزامی است. سه پایه به شما کمک می کند تصاویر ثابت (بدون لرزش) بگیرید و دست های شما را آزاد می کند تا بتوانید چیز های صحنه را مطابق با آنچه که در دوربین خود می بینید، بچینید.

بزرگترین علت نیاز به سه پایه، ثبات است. سه پایه باید بتواند وزن دوربین و لنز شما را تحمل کند.

هنگام خرید سه پایه، به دنبال سه پایه ای بگردید که هم ارتفاع و هم جهت آن قابل تنظیم باشد. در این صورت یک ستون مرکزی دارید که می توانید دوربین را حول آن جابجا کنید.

مطمئن شوید که سه پایه برای جلوگیری از لغزش، کفی پلاستیکی و ظرفیت بار زیادی داشته باشد.

ظرفیت بار مقدار وزنی است که سه پایه می تواند تحمل کند. سه پایه باید بتواند وزن دوربین، لنز، و هر چیز اضافی دیگر مانند یک بست یا بازوی اتصال را تحمل کند.

چیدمان غذا

هدف از چیدمان یا استایل دادن به غذا (food styling) این است که کاری کنید غذا به بهترین شکل به نظر برسد. اکثر غذاها برای ارائه شدن در مقابل دوربین به کمی تغییر نیاز دارند.

اینها چند نکته هستند که هنگام چیدمان غذا باید در نظر بگیرید:

از تازه ترین مواد غذایی استفاده کنید

غذایی که از آن عکس می گیرید باید تا حد ممکن تازه باشد، تا در تصاویر شما جذاب به نظر برسد. هنگام خرید مواد اولیه، دقت کنید که تازه ترین موارد موجود را با بهترین ظاهر خریداری کنید.

همیشه قبل از قرار دادن غذا در چیدمان خود، صحنه، نورپردازی، و دوربین را آماده کنید. هنگام تنظیم نورپردازی و تنظیمات دوربین، از یک غذای جایگزین با رنگ و شکل مشابه با غذای خود به عنوان یک پایه استفاده کنید. در لحظه آخر آن را با «قهرمان» (غذای اصلی خود) جایگزین کنید، که تا حد ممکن تازه و جذاب به نظر برسد.

بیشتر از آنچه نیاز دارید بخرید

هنگام خرید مواد غذایی، مطمئن شوید که بیشتر از آنچه فکر می کنید برای عکاسی نیاز خواهید داشت، بخرید. مواد غذایی خشک می شوند، ذوب می شوند، قهوه ای رنگ می شوند، یا در غیر این صورت در عرض مدت کوتاهی ظاهر جذاب خود را از دست می دهند. و باید با موارد تازه تر جایگزین شوند.

همچنین بسته به نوع مواد غذایی که استفاده می کنید، ممکن است به موارد زیادی برای پر کردن کادر نیاز داشته باشید.

انتخاب ظرف

مهم ترین عامل در هنگام انتخاب ظرفی که غذای خود را در آن قرار می دهید، اندازه است.

اجسام در دوربین می توانند خیلی متفاوت تر از چشم انسان به نظر برسند و اغلب بزرگتر از آنچه ما انتظار داریم دیده می شوند. به همین دلیل، ایده خوبی است که ظرف هایی کوچکتر از آنچه که به طور معمول استفاده می کنید، انتخاب کنید.

سوژه های خود را در بشقاب های سالادخوری یا بشقاب های شام کوچکتر قرار دهید. بشقاب های بزرگ می توانند سوژه اصلی را کوچک جلوه داده و در کادر غالب شوند.

چاشنی ها

گیاهان و ادویه جات، و مواردی مانند نان تست یا برشته، می توانند کیفیت عکس های مواد غذایی شما را ارتقاء دهند.

شاخه گیاهان مختلف مانند رزماری را می توانید با نخ آشپزخانه به هم گره بزنید و دسته های کوچکی درست کنید که از آنها می توانید برای اضافه کردن زمینه به داستان مواد غذایی خود استفاده کنید.

شما می توانید یک کاسه سوپ ساده را با کمی خامه و پیازچه خرد شده زیباتر کنید.

نکته این است که چاشنی های شما باید متناسب با زمینه/مفهوم کلی صحنه شما باشند. اگر از ماهی قزل آلا با یک سس لیمو و شوید عکس می گیرید، نباید آن را با ریحان تزئین کنید.

هنگام استفاده از گیاهان، از تازه ترین گیاهان ممکن استفاده کرده و در هنگام عکاسی آنها را جایگزین کنید. آنها به سرعت پژمرده یا سیاه می شوند. گیاهان بریده شده را می توانید مدت بیشتری در یخچال نگه دارید، اگر آنها را در یک حوله نازک مرطوب بپیچید.

لوازم صحنه

شما باید مجموعه ای از لوازم صحنه مورد نیاز برای عکاسی از مواد غذایی داشته باشید.

لوازم صحنه هر چیزی است که شما در چیدمان خود برای جذاب تر کردن تصویر استفاده می کنید. در عکاسی از مواد غذایی، این لوازم معمولا وسایل آشپزخانه مانند بشقاب و ظروف مسطح، کاسه ها و ظروف سرو غذا، و پارچه های کتانی هستند.

هنگام انتخاب لوازم صحنه، درمورد سبک عکاسی از مواد غذایی خود و این که چه نوع لوازم صحنه ای آن را کامل می کنند، فکر کنید.

اگر سبک شما واقعا تمیز و ظریف، یا ساده تر است، بهتر است از قطعات ظریف تری استفاده کنید.

به طور کلی، از رنگ های بسیار روشن و الگوهای برجسته اجتناب کنید، چون حواس بیننده را از غذا پرت می کنند. قطعات رنگارنگ می توانند یک نقطه جذابیت به تصویر شما اضافه کنند، اما باید با ترکیب بندی کلی و حس عکس همخوانی داشته باشند.

لنزک: برای آشنایی با نقطه جذابیت اینجا کلیک کنید و شماره ۵ مقاله ای که باز می شود را مطالعه نمایید.

از لوازم خیلی زیاد استفاده نکنید. چند مورد لوازم مناسب می توانند تاثیر زیادی در گفتن یک داستان بصری داشته باشند، اما تعداد زیاد آنها حواس بیننده را پرت کرده و در تصویر غالب می شوند.

هنگام انتخاب لوازم صحنه خود، با یکی دو قطعه شروع کنید، مثلا یک بشقاب سالاد خنثی و یک کارد یا قاشق. اگر شک دارید، چیدمان را ساده نگه دارید.

پس زمینه

شما به انواع پس زمینه های جالب نیاز دارید که غذای خود را روی (مقابل) آن قرار دهید.

از چیزهای مختلف مانند پارچه، کاغذ طراحی، یا سرامیک های بزرگ برای پس زمینه خود استفاده کنید. همچنین می توانید خلاقیت به خرج داده و پس زمینه خودتان را بسازید. مثلا ورقه های چوبی بخرید و خودتان آنها را رنگ آمیزی کنید.

هنگام عکاسی از مواد غذایی، پس زمینه های خنثی یا دارای تُن رنگ سرد مانند آبی به طور کلی بهتر هستند.

نورپردازی

تعدیل کننده های نور

شما چه از نور طبیعی استفاده کنید و چه خنثی، باید منبع نور خود را تعدیل کنید.

یک ابزار مهم در کیت شما دیفیوزر (پخش کننده نور) است. دیفیوزر صفحه ای از مواد سفید خالص است که در لبه میز خود قرار می دهید تا نوری که به صحنه می تابد را نرم کند.

همچنین به ابزارهای ساده ای برای بازتاب و جذب نور نیاز دارید. می توانید یک رفلکتور پنج کاره یا ۵ در ۱ حرفه ای بخرید تا در عکس های خود از آنها استفاده کنید، مانند آنچه که در تصویر زیر نشان داده شده است.

به عنوان مثال، رفلکتور نقره ای می تواند غذای شما را روشن تر کند، در حالی که رفلکتور طلایی به آن گرما اضافه می کند. معمولا یک دیفیوزر نیز همراه آنها هست.

برای نسخه دست ساز، می توانید از یک مقوای ساده سیاه یا سفید استفاده کنید. رنگ سفید صحنه شما را روشن می کند، در حالی که رنگ سیاه نور را جذب می کند.

آموزش نورپردازی در عکاسی از غذا ها با حداقل تجهیزات (نور پنجره + رفلکتور)

ویدیو آموزش عکاسی از غذا که ابتدا به نور می پردازد

آموزش عکاسی از محصولات در نور طبیعی (که نکات نورپردازی اش برای عکاسی از غذا ها نیز مفید است)

بد نیست با سبک های نورپردازی که در ادامه معرفی شده نیز آشنا شوید، اما برای کار عملی آموزش های فوق را به شما توصیه می کنیم.

سبک های نورپردازی

شما باید قبل از برداشتن دوربین خود ایده ای در مورد این که می خواهید تصویر نهایی تان چطور به نظر برسد، داشته باشید. آیا می خواهید نور نرم و چند بُعدی به نظر برسد، یا به دنبال کنتراست برجسته هستید؟

هرچه کنتراست یا تضاد بین نور و تاریکی بیشتر باشد، تصویر شما دراماتیک (احساسی) تر خواهد بود. اغلب، سوژه شما تعیین کننده نوری است که انتخاب می کنید.

دفعه بعد که عکس می گیرید، از سوژه خود هم در نور نرم و هم نور سخت عکس بگیرید و به تفاوت آنها توجه کنید. هر رویکرد چه تاثیری بر نتیجه نهایی دارد؟ بسیاری از عکاسان به عنوان بخشی از سبک کار خود معمولا به سمت یکی از این دو نور گرایش پیدا می کنند.

بیشتر بیاموزید: درک نور سخت و نور نرم در عکاسی

نورپردازی جانبی

این نوع نورپردازی زمانی است که نور به طور مستقیم از کنار غذا می تابد.

نورپردازی از پهلو یا نورپردازی جانبی (Side lighting) برای بسیاری از عکس های مواد غذایی شما رویکرد خوبی است. این نورپردازی برای اکثر چیدمان ها کارساز بوده و استفاده از آن آسان است.

یک رفلکتور یا مقوای بازتاب دهنده در سمت مخالف نور خود قرار دهید. بسته به این که می خواهید در سمت کنار غذا چقدر سایه وجود داشته باشد، آن را نزدیک تر یا دورتر کنید، یا از یک رفلکتور کوچکتر یا بزرگتر استفاده کنید.

هنگام عکاسی از صحنه های سفید و روشن، هنوز هم به کمی سایه برای بُعد بخشیدن به تصویر نیاز دارید.

نورپردازی از پشت

نورپردازی از پشت (Backlighting) زمانی است که شما نور خود را در پشت غذا قرار می دهید.

اگر صفحه یک ساعت را تصور کنیم، این نور در موقعیت ساعت ۱۲ قرار دارد. این یک موقعیت ایده آل برای نوشیدنی ها یا سوپ هاست، چون روی آنها برق می اندازد و خواص مایع مواد غذایی را برجسته می کند.

به طور کلی، نورپردازی از پشت برای مواد غذایی بسیار جذاب است، چرا که آن را درخشان کرده و بافت آن را برجسته می کند.

با این حال، کار با آن می تواند سخت باشد چون ممکن است باعث شود که تصویر شما در پشت بسیار روشن، و در جلو بسیار تاریک شود.

توضیح اضافه: کار با نورپردازی از پشت می تواند دشوار باشد. کنتراست بسیار زیاد به این معنی است که پشت عکس نوردهی بیش از حد و شدیدی خواهد داشت و سوژه با جزئیات کم ثبت می شود. نبودن کنتراست کافی به سوختن عکس (رفتن رو به سفیدی بدون جزئیات) یا رنگ و رو رفته شدن آن منجر می شود، که چیزی است که وقتی با نور خیلی زیاد عکس می گیرید اتفاق می افتد.

نورپردازی جانبی از پشت

نورپردازی جانبی از پشت ترکیبی از دو نوع نورپردازی اول است. این نورپردازی از هر دوی آنها بهتر و کار با آن آسان تر است. در اینجا، نور ما بین ساعث ۱۰ و ۱۱ قرار دارد.

در این سبک نورپردازی، با نورپردازی از پشت بدون ریسک نوردهی زیاد، سطح درخشانی به دست خواهید آورد. همچنین لازم نیست نور زیادی به قسمت جلوی مواد غذایی بازتاب کنید، چون نور با زاویه بیشتری می تابد.

هنگام استفاده از نورپردازی جانبی از پشت، بسته به این که می خواهید سایه ها کجا باشند، باید با ارتفاع نور خود نسبت به صحنه بازی کنید.

هرچه منبع نور به چیدمان شما نزدیک تر باشد، نور نرم تر خواهد بود.

زوایای دوربین

زاویه دوربین می تواند تاثیر بسزایی بر تصویر نهایی شما داشته باشد.

قبل از این که دوربین خود را بردارید، باید در مورد این که می خواهید از چه نوع غذا یا ظرفی عکس بگیرید و چه زاویه دوربینی به برجسته کردن بهترین ویژگی های آن کمک خواهد کرد، فکر کنید.

هنگام عکاسی از مواد غذایی از سه زاویه دوربین اصلی استفاده می شود: از بالا، زاویه ۳/۴، یا مستقیم.

زاویه ۳/۴

زاویه ۳/۴ زمانی است که دوربین در جایی بین ۲۵ تا ۷۵ درجه نسبت به سوژه شما قرار داده می شود.

زاویه ۳/۴ یک زاویه محبوب است، چون بسیار همه کاره است. شما معمولا می توانید جلو و سطح ظرف، و همچنین دو طرف آن را نشان دهید.

شما این زاویه را در عکاسی تبلیغاتی از غذا ها زیاد می بینید.

زاویه بالای سر

زاویه بالای سر زاویه ۹۰ درجه است. این زاویه اخیرا به خاطر اینستاگرام بسیار محبوب شده است.

این زاویه قطعا نکات مثبت زیادی دارد: برای جا دادن چند المان در یک صحنه خوب است، مانند چیدمان کل میز. همچنین زاویه خوبی برای داستان سرایی است. زمانی که از بالا عکس می گیرید، می توانید انواع لوازم صحنه، مواد اولیه، یا ظروف غذا را در کادر ببینید. همچنین اغلب ترکیب بندی عکستان با استفاده از این زاویه راحت تر از زاویه ۳/۴ یا مستقیم است.

با این حال، زاویه بالای سر برای هر نوع عکس مواد غذایی مناسب نیست. این زاویه عمق را از بین می برد، که برجستگی گرافیکی بیشتری به یک تصویر می دهد، اما برای هر نوع غذایی مناسب نیست.

در زاویه بالای سر، چیزی که بیشتر از همه بر آن تاکید می کنید شکل غذا و المان های مختلف صحنه است.

زاویه مستقیم

زاویه دوربین مستقیم برای غذاهای «بلند»، مانند برگرها یا براونی ها و پنکیک های چیده شده روی هم از همه مناسب تر است. این زاویه بر ارتفاع یک ظرف غذا تاکید می کند.

هنگامی که شما از برگرها و ساندویچ ها عکس می گیرید، تکه نان بالایی چیزهایی که داخل آنهاست را می پوشاند، بنابراین عکس گرفتن از بالای غذا منطقی نیست.

به یاد داشته باشید، هدف همیشه تمرکز بر روی بهترین ویژگی های غذاست.

ترکیب بندی

ابزارهای ترکیب بندی می توانند به ما کمک کنند تا عکس های بهتری بگیریم، با این حال، هر ابزاری برای هر تصویری مناسب نیست.

قبل از این که شروع به عکاسی کنید، باید هدف تصویر خود را بدانید. حس و حال آن چطور است؟ چه چیزی را می خواهید انتقال دهید؟ هدف عکس شما چیست و چگونه استفاده می شود؟

یک عکس مواد غذایی خوب احساسات بیننده را برمی انگیزد. ترکیب بندی یکی از ابزارهای اصلی است که در انجام این کار به ما کمک می کند.

خط

خط پایه ای ترین المان در ترکیب بندی بصری است. خطوط نگاه را در میان عکس به سمت نقاط و المان های کانونی اصلی هدایت می کنند و چشم بیننده را بر روی تصویر متمرکز نگه می دارند.

چند نکته هست که هنگام کار با خطوط باید بدانید. هنگام استفاده از خطوط برای هدایت نگاه بیننده، آنها باید به سمت سوژه اصلی، یا به داخل کادر اشاره کنند.

خطوط هیچ وقت نباید به سمت بیرون کادر اشاره کنند، چون نگاه بیننده مجبور به ترک تصویر خواهد شد. این امر تصویر را تضعیف کرده و می تواند باعث شود که بیننده علاقه اش را از دست بدهد.

بیشتر بیاموزید: آموزش استفاده از نقش و مفهوم انواع خطوط در عکاسی

قانون اعداد فرد

قانون اعداد فرد می گوید که هنگام عکاسی از گروهی از اشیاء، داشتن تعداد المان های فرد در کادر از لحاظ بصری بسیار جذاب تر از داشتن تعداد المان های زوج است. ولی چرا؟ ابتدا سعی کنید در ذهن خود به این سوال پاسخ دهید. ۳ لیوان روی یک میز را تجسم کنید و سپس دو لیوان.

و اما چرا؟

اعداد فرد یک حس تعادل و هماهنگی ایجاد کرده و یک نقطه استراحت برای چشم ما فراهم می کنند، در حالی که تعداد اشیاء زوج می توانند توجه ما را تقسیم کرده و با یکدیگر رقابت کنند.

هنگامی که بیش از پنج المان در یک تصویر باشد، ثبت تعداد بیشتر برای ذهن دشوار می شود. به همین دلیل، ایده خوبی است که در صورت امکان المان های زیاد را در دسته هایی با تعداد فرد ترکیب بندی کنید.

قانون یک سوم

قانون یک سوم به شما کمک می کند تا المان های اصلی و نقطه کانونی را در ترکیب بندی قرار دهید.

لنزک: نقطه کانونی (focal point) قسمتی از یک عکس است که چشم بیننده را به مهم ترین قسمت عکس، یا ناحیه ای که می خواهید توجه بیشتری به آن جلب کنید، کشانده یا جذب می کند.

و اما قانون یک سوم چطور اجرا می شود؟

خطوط مشبک فرضی ای را در نظر بگیرید که تصویر شما را به نُه بخش مساوی تقسیم می کنند. نسبت در هر مستطیل ۱:۱ است.

بنا بر این قانون شما باید قسمت های مهم یا سوژه اصلی تان را در محل تقاطع این خطوط یا در امتداد این خطوط قرار دهید.

قانون یک سوم جای خوبی برای شروع است. این قانون به تصاویر شما هارمونی و هماهنگی می بخشد و به شما کمک می کند تا به عنوان یک عکاس تازه کار اولین قدم ها را در ترکیب بندی بردارید. در واقع، می تواند برای بسیاری از تصاویر، به خصوص مناظر مناسب باشد.

برای یادگیری بیشتر در مورد قانون یک سوم اینجا کلیک کنید.

با این حال، در مورد عکاسی از مواد غذایی، این قانون می تواند محدود کننده باشد. شما ممکن است در نهایت تصاویری بگیرید که نامتعادل و ناشیانه به نظر برسند.

Phi Grid مفهوم مشابهی است که قدرتمندتر از قانون یک سوم است. خطوط مشبک هر دو تقریبا یکسان است، اما خطوط مرکزی Phi Grid به یکدیگر نزدیکتر هستند.

ادامه دهید تا ببینیم فی گرید چگونه عمل می کند.

Phi Grid

Phi Grid

فی گرید (Phi Grid) یکی از راه های به دست آوردن نسبت طلایی است، و به شما کمک می کند تا یک تصویر متعادل و به طور طبیعی چشم نواز ایجاد کنید.

فی گرید از نسبت ۱:۱٫۶۱۸ پیروی می کند، نسبتی که ذاتا ثابت است و ما ناخودآگاه به سمت آن جذب می شویم.

این نسبت در سراسر جهان طبیعی دیده می شود، از صدف حلزون ناتیلوس گرفته تا تعداد گلبرگ های یک گل.

شما می توانید نسبت طلایی را در هر جایی در جهان اطراف خود پیدا کنید، هرچند هیچ کس نمی تواند توضیح دهد که دقیقا چرا به این شکل وجود دارد.

شما می توانید از این دانش در عکاسی خود استفاده کنید. فکر کردن در مورد نحوه حرکت چشم در میان یک تصویر و گنجاندن نسبت طلایی در آن به شما کمک خواهد کرد تا تصاویری ایجاد کنید که مغز آنها را از لحاظ زیبایی شناختی جذاب و هماهنگ تشخیص می دهد.

فضای منفی

فضای مثبت، فضای اشغال شده توسط سوژه اصلی شماست. فضای منفی ناحیه ای است که در آن نگاه شما می تواند استراحت کند. این ناحیه تعادل، و کمی فضای تنفس فراهم کرده، و بر سوژه تاکید می کند.

فضای منفی می تواند حرکت را به تصویر کشیده و به یک تصویر زمینه بدهد. همچنین ممکن است به بیننده این ایده را بدهد که داستانی فراتر از آنچه که چشم می بیند، وجود دارد.

در عکاسی از مواد غذایی، به دلیل قرارگیری متن، معمولا با فضای منفی زیادی عکس گرفته می شود، به خصوص برای کار مجلات، بسته بندی محصولات، یا تبلیغات.

ممکن است هنگامی که یک تصویر از فضای منفی استفاده نکند، کمی خفه و شلوغ و درهم و برهم به نظر برسد. همچنین، زمانی که فضای منفی زیادی در یک تصویر وجود داشته باشد، بیننده گیج شود که باید به کجا نگاه کند.

مطالعه آموزش های مرتبط زیر را به شما عزیزان توصیه می کنیم چراکه به شما نکات بیشتری در زمینه ترکیب بندی آموزش می دهند.

آموزش های مرتبط با فضای منفی:

درک و استفاده از فضای منفی در عکاسی

۷ روش برای عکاسی منظره به سبک ذِن

آموزش عکاسی: ۷ نکته برای ترکیب بندی عکس

آموزش استفاده از وزن بصری در عکاسی برای ایجاد تعادل در عکس ها

تکرار

تکرار المان ها نیز به یک تصویر جذابیت می بخشد. تکرار می تواند به طور طبیعی در سوژه وجود داشته باشد یا می تواند با اضافه کردن المان هایی مانند لوازم صحنه و مواد اولیه پشتیبان ایجاد شود.

گاهی اوقات الگوها می توانند یکنواخت و خسته کننده شوند، بنابراین شکستن یک الگو می تواند عکس قوی تری ایجاد کند.

راه های مختلفی برای شکستن یک الگو وجود دارد، مانند شکستن رنگ، شکل، اندازه، یا بافت. جایی که شما این شکست را قرار می دهید بسیار مهم است؛ شما باید آن را در یکی از نقاط کانونی خود یا در امتداد خطوط متقاطع قرار دهید.

رنگ

رنگ بخش مهمی از یک ترکیب بندی است. رنگ احساسات را برانگیخته و به تصویر جلوه می دهد.

رنگ های سرد و تیره مانند سرمه ای و مشکی اشیاء را دور می کنند، در حالی که رنگ های روشن یا گرم مانند زرد آنها را جلو می آورند.

پس زمینه ها و سطوح رنگی که خیلی روشن باشند، توجه به سوژه را کم می کنند؛ آنها را باید مطابق با حس و حالی که می خواهید ایجاد کنید، و همچنین هماهنگ با المان های مورد نظر خود انتخاب کنید.

ترکیب رنگ تصویر زمانی که دارای تُن های مختلف در یک رنگ واحد باشند، می تواند تک رنگ باشد. این رویکرد جایگاه خود را دارد، اما استفاده از رنگ های مکمل تکنیک خوبی برای بکارگیری در عکاسی از مواد غذایی است.

رنگ های مکمل در چرخه رنگ به طور مستقیم در جهت مخالف یکدیگر قرار دارند، مانند قرمز و سبز، یا آبی و نارنجی.

طرح رنگی که انتخاب می کنید تا با آن کار کنید، تا حدودی توسط غذایی که از آن عکس می گیرید مشخص می شود.

رنگ های شما از لحاظ عدم وجود رنگ های بیش از حد در یک کادر، که باعث شلوغی و بی نظمی می شوند نیز باید متعادل باشند.

بیشتر بیاموزید: آموزش نکاتی برای استفاده از رنگ در عکاسی (شامل آنچه در بالا گفتیم)

بافت

یکی از بهترین راه های جذابیت بخشیدن به عکس هایتان، اضافه کردن بافت است. بافت به کنتراست و جزئیات تصویر می افزاید و سوژه های غذایی را تقویت می کند.

بافت به طور طبیعی در غذا وجود دارد، اما می تواند به طور موثر در پس زمینه ها و سطوح، و لوازم صحنه و خطوط نیز استفاده شود، تا زمانی که در استفاده از آن افراط نکنید.

وجود بافت زیاد در غذا، خطوط، و پس زمینه ها در کنار یکدیگر می تواند برای بیننده بسیار شلوغ و اغراق آمیز به نظر برسد.

بیشتر ببینید: چند نمونه ملموس از بافت در عکاسی

ویرایش تصاویر

لایت روم یک برنامه پس پردازش عالی است. به نظر من یادگیری آن از فتوشاپ آسان تر است.

من توصیه می کنم در صورت لزوم از لایت روم برای انجام تنظیمات کلی استفاده کرده و سپس تصویر خود را در فتوشاپ بهبود بخشید. به عنوان مثال، اگر لازم است بر روی قسمت های خاصی از تصویر کار کنید.

بیایید نگاهی به مهم ترین ابزارها بیانداریم:

هیستوگرام

مهم است که درک پایه ای از هیستوگرام داشته باشید تا تنظیمات مناسب را در نوردهی و تُن های تصویر خود اعمال کنید.

هیستوگرام محدوده تُن های یک تصویر را نشان می دهد. روشنایی بر اساس یک مقیاس خاکستری روی نمودار نشان داده می شود. هر پیکسل در تصویر به یک مقدار اختصاص داده می شود.

رنگ سیاه در سمت چپ، و سفید در سمت راست نمودار نمایش می یابد. شما می توانید سایه های خاکستری را بین این دو ببینید.

توزیع تُن ها در هیستوگرام در مورد نوردهی کلی تصویر به شما می گوید.

یک قله بزرگ در هر یک از این نواحی به این معنی است که تصویر پیکسل های زیادی در آن تراکم خاص دارد. یک شکاف باز در هیستوگرام به این معنی است که هیچ پیکسلی در آن تراکم وجود ندارد.

بررسی کنید که آیا یک قله بزرگ در انتهای سیاه یا سفید هیستوگرام وجود دارد یا نه. اگر اینطور است، تصویر شما ممکن است کم یا زیاد نوردهی شده باشد.

به طور کلی، اکثر تصاویر اگر شامل هر دو مقادیر تیره و روشن باشند، بهتر به نظر می رسند. در غیر این صورت، ممکن است فاقد کنتراست بوده و تخت به نظر برسند.

اگر آنچه در مورد هیستوگرام گفته شد برایتان مبهم است یا سوالی دارید، مطالعه مقاله زیر را به شما توصیه می کنیم.

آنچه نیاز دارید در مورد هیستوگرام بدانید (همراه با عکس/نمودار و مثال)، شامل آنچه در بالا گفتیم، در مقاله «آموزش خواندن و تفسیر هیستوگرام در عکاسی دیجیتال» به شما آموزش داده ایم.

کراپ کردن

ایده خوبی است که قبل از شروع اعمال تنظیمات کلی، تصویر خود را صاف کنید.

برای صاف کردن یک تصویر، از پنل Transform شروع کرده و بر روی Auto کلیک کنید.

اگر این کار جواب نداد، می توانید یکی از تنظیمات دیگر را امتحان کنید، یا آن را به صورت دستی با ابزار Crop Tool انجام دهید.

برای دسترسی به Crop Tool در لایت روم، بر روی نماد گرید در زیر هیستوگرام در پنل بالایی کلیک کنید. یا کلید R را به عنوان میانبر صفحه کلید فشار دهید. این کار به شما اجازه می دهد تا با کشیدن گوشه های تصویر به سمت داخل با نشانگر ماوس خود، آن را کراپ کنید.

توجه داشته باشید که وقتی قفل روی نماد قفل بسته شود، این ابزار هر طرف تصویر را به طور مساوی کراپ خواهد کرد.

اگر می خواهید به صورت آزادانه کراپ کنید، تنها کافی است بر روی آن کلیک کنید تا قفل آن باز شود.

تراز سفیدی

تراز سفیدی جنبه بسیار مهمی از پس پردازش تصاویر مواد غذایی شماست.

من توصیه می کنم با یک کارت (مقوای) خاکستری عکس گرفته و تراز سفیدی خود را در پس پردازش تنظیم کنید. این کار سایه رنگ های نادرست را حذف کرده و تضمین می کند که رنگ های سفید شما واقعا سفید باشند.

کارت خاکستری یک قطعه پلاستیک خاکستری است که می توانید از یک مغازه فروش دوربین بخرید. این کارت دقیقا خاکستری ۱۸% است، که همان چیزی است که دوربین شما هنگام نورسنجی یک صحنه به دنبال آن می گردد.

یک عکس با کارت خاکستری خود در صحنه بگیرید. در لایت روم، قطره چکان White Balance را بردارید و بر روی کارت خاکستری کلیک کنید. قطره چکان به طور خودکار تراز سفیدی مناسب را خواهد خواند.

بیشتر بیاموزید: آموزش کامل تراز سفیدی در دوربین و با فتوشاپ

پنل اصلی

پنل اصلی (Basic Panel) جایی است که شما ممکن است قبل از به دست آوردن ظاهر نهایی تصویر خود، تغییرات زیادی بر روی آن اعمال کنید.

Exposure (نوردهی) بر روشنایی محدوده تُن ها یا Tonal range در تصویر شما تاثیر می گذارد. با این حال، بازی با سایه ها و هایلایت ها، و رنگ های سفید و سیاه، تعادل تُن های دقیق تری نسبت به اسلایدر Exposure به شما خواهد داد.

بررسی کنید که آیا قسمت های روشن، تیره به نظر می رسند، یا سایه ها هنوز به نور بیشتری نیاز دارند. اسلایدرها را جابجا کنید تا وقتی که تصویر به طور کلی خوب به نظر برسد.

وقتی ویرایش های لازم را با اسلایدرهای دیگر انجام دادید، احتمالا باید برگردید و اسلایدر نوردهی را دوباره تنظیم کنید.

شدت رنگ و اشباع

Vibrance (شدت رنگ) نیز یک اسلایدر مهم در ویرایش عکس های مواد غذایی است.

Vibrance نسبت به Saturation (اشباع رنگ) بهتر است، چون ظریف تر است. این ابزار رنگ هایی که اشباع کمی دارند را بدون تشدید رنگ هایی که در حال حاضر اشباع شده هستند، تنظیم می کند.

Vibrance اول اشباع رنگ های بی روح، و سپس رنگ های دیگر را افزایش می دهد.

این که شما از اسلایدر Saturation استفاده کنید یا نه، به تصویر شما بستگی دارد. به طور کلی، یک رویکرد محافظه کارانه در هنگام ویرایش عکس های مواد غذایی بهتر جواب می دهد.

اگر تصمیم گرفتید از این اسلایدر استفاده کنید، در حد خیلی کم، تا حدود ۵+ یا ۶+ آن را افزایش دهید.

منحنی تُن ها

منحنی تُن ها (Tone Curve) اغلب برای کاربران جدید چالش برانگیز است، اما این یکی از قدرتمندترین ابزارهای موجود در لایت روم است.

منحنی تُن ها نموداری است که محل قرارگیری تُن ها در تصاویر شما را مشخص می کند. محور پایینی منحنی تُن ها با Shadows در انتهای سمت چپ شروع شده، و با Highlights در انتهای سمت راست پایان می یابد. تُن های میانی در وسط، در یک محدوده تاریک تر به روشن تر قرار می گیرند. آنها همانطور که از محور پایین تر می آیید تاریک تر، و همانطور که از محور بالاتر می روید روشن تر می شوند.

شما می توانید روشنایی و تاریکی تُن های خود را کنترل کنید. خود Point Curve یا Region Curve را تنظیم کنید.

Region اسلایدرهایی برای هر بخش از محدوده تُن ها دارد. همانطور که هر اسلایدر را می کشید، منحنی و تصویر هر دو تغییر می کنند.

برای اعمال تنظیمات با Point Curve، بر روی ناحیه ای که می خواهید بر آن تاثیر بگذارید کلیک کنید. این کار یک نقطه اتکاء (لنگر) ایجاد خواهد کرد که در آن می توانید تُن ها را کنترل کنید.

بالا کشیدن نقطه آن تُن را روشن می کند؛ پایین کشیدن نقطه آن را تاریک می کند.

تُن های میانی را در تصویر خود ارزیابی کنید تا ببینید آیا در حال حاضر روشن هستند یا نه. اگر نیستند، بر روی وسط منحنی تُن ها کلیک کرده و نقطه را بالا بکشید.

اگر خیلی روشن هستند، منحنی را پایین بیاورید. سایر بخش های تصویر خود را بررسی کنید.

اگر تازه شروع به یادگیری منحنی تُن ها کرده اید، اول با اسلایدرهای Region کار کنید. توجه کنید که چطور اسلایدرهای مختلف بر منحنی تاثیر می گذارند.

هر روشی که انتخاب می کنید، حتما همانطور که تغییرات را اعمال می کنید، به هیستوگرام نگاه کنید. به این ترتیب، مطمئن خواهید شد که جزئیات مهم را از دست نمی دهید.

HSL

HSL مخفف Hue، Saturation، و Luminance است. با استفاده از آن می توانید رنگ ها را در لایت روم متعادل کنید.

تنظیمات رنگ معمولا هدفمندتر از تنظیمات تُن ها هستند. علت آن این است که رنگ به یک عکس احساس می دهد.

دو راه برای اعمال تنظیمات رنگ در این پنل وجود دارد. شما می توانید همه آنها را یکباره با استفاده از HSL/All تنظیم کنید. یا هر رنگ را به طور جداگانه با استفاده از سربرگ Color در بالای پنل تنظیم کنید.

سربرگ یا بخش Hue در بالای پنل جایی است که شما انتخاب می کنید که می خواهید هر رنگ در تصویر شما چقدر گرم یا سرد باشد.

به عنوان مثال، من متوجه شده ام که رنگ های سبز تقریبا همیشه بی روح به نظر می رسند. من اسلایدر رنگ های سبز را کمی به سمت چپ یا راست متمایل می کنم تا واقعی تر به نظر برسند.

برای اضافه کردن گرمای بیشتر – یعنی زرد بیشتر – به رنگ های سبز خود، اسلایدر آن را کمی به سمت چپ بکشید. برای به دست آوردن یک رنگ سردتر، کشیدن اسلایدر آن به سمت راست آبی بیشتری اضافه می کند.

اسلایدر Saturation در پنل اصلی رنگ کل تصویر را تنظیم می کند. اما اسلایدرهای Saturation در اینجا هر رنگ را به طور جداگانه تنظیم می کنند.

اگر شما یک رنگ را تنظیم کنید تا بیشتر اشباع شود، این کار بر اشباع آن رنگ خاص در کل عکس تاثیر خواهد گذاشت.

شما چه در پنل اصلی کار کنید و چه در پنل HSL، اشباع به یک دست سبک نیاز دارد (خیلی کم باید تغییر داده شود).

و بالاخره، Luminance بر روشنایی رنگ تاثیر می گذارد. این اسلایدرها ارزشمندتر از اسلایدرهای اشباع هستند، بنابراین اول با اینها کار کنید.

ویرایش در لایت روم چیزی جز برقراری تعادل نیست. همین مسئله در هنگام کار با تنظیمات Hue، Saturation، و Luminance نیز صدق می کند.

شارپنینگ (شارپ کردن)

شارپنینگ باید آخرین مرحله ویرایش باشد. این گزینه کنتراست بین پیکسل ها و لبه ها را افزایش می دهد، که وضوح بیشتر و ظاهر اصلاح شده تری ایجاد می کند.

با این حال، نیازی نیست شارپنینگ را به کل تصویر خود اعمال کنید، چون در عکاسی از مواد غذایی، شارپ کردن لوازم صحنه و پس زمینه فایده چندانی ندارد.

تمرکز بر روی غذاست، پس این چیزی است که باید شارپ کنید.

برای انجام این کار در لایت روم، تصویر را ماسک کنید تا قسمت هایی از آن را که می خواهید شارپ شود انتخاب کنید. کلید Alt/Option را پایین نگه دارید و همزمان بر روی Masking در پنل Sharpening کلیک کنید.

لایت روم قسمت هایی که شارپنینگ بر روی آن اعمال می شود را با رنگ سفید به شما نشان خواهد داد. تصویر شما مانند یک اشعه X به نظر خواهد رسید.

اسلایدر آن را به سمت راست بکشید. هرچه بیشتر به سمت راست بروید، تصویر کمتر شارپ خواهد شد.

خواهید دید که حدود ۸۰-۷۰+ برای شارپ کردن عکس های مواد غذایی مناسب خواهد بود.

بیشتر بیاموزید: آموزش شارپ کردن عکس در فوتوشاپ

لنزک: مقاله «چگونه عکس شارپ بگیریم» همچنین به شما آموزش می دهد که با رعایت چه نکاتی، عکس های واضح یا شارپ تری بگیرید.

ادامه یادگیری

آموزش در زمینه عکاسی انتهایی ندارد. آموزش عکاسی از غذا هم همینطور. پس از شما دعوت می کنیم نگاهی به مقاله های زیر نیز داشته باشید:

آیا شما در عکاسی از غذا ها مرتکب این پنج اشتباه می شوید؟

آموزش معلق کردن مواد غذایی در عکاسی اجسام بی جان

چگونه از افتادن فنجان های مایعات (پاشیدن آن ها) عکس بگیریم

۱۰ نکته برای ایجاد تصاویر خوشمزه

نتیجه گیری

هنگام عکاسی از مواد غذایی چیزهای زیادی هست که باید یاد بگیرید. اما امیدوارم این آموزش یک دید کلی از برخی ایده های بهبود تصاویرتان به شما داده باشد.

هرچه اطلاعات بیشتری داشته باشید، در تصمیمات خلاقانه خود قدرتمندتر خواهید بود.

از همه مهم تر، تمرین زیاد چیزی است که شما را در عکاسی از مواد غذایی به سطح بالاتری می برد.

یک سوال: هدف شما از عکاسی از غذا ها چیست؟ (سفارش مشتری/تبلیغاتی/وبلاگ یا صفحه آشپزی…)

و اینکه آیا نکته ای (نکاتی) از این آموزش عکاسی از غذا ها بود که برایتان مفید واقع شود و کمک کند عکس های بهتری بگیرید؟

سوال بعدی: آیا دوستی دارید که به عکاسی از غذا ها علاقه داشته باشد؟ اگر این مقاله را مفید یافته اید، با معرفی اش به دوست یا همکار خود او را خوشحال کنید.

نویسنده: دارینا کاپکوک (Darina Kopcok)