آموزش ۵ نکته برای عکاسی بهتر از پرندگان جنگل

پرندگان برای چشم ها خوشایند هستند، و طبیعی است که بخواهید از آنها با دوربین خود عکس بگیرید. با این حال، هنگامی که شروع به عکاسی بیشتر و بیشتر می کنید، متوجه خواهید شد که هر محیطی چالش های خودش را دارد، و بنابراین هر یک از آنها به رویکرد منحصر به فردی نیاز دارد. در این مقاله ۵ نکته برای بهبود عکاسی از پرنده ها در جنگل ها به شما عزیزان آموزش می دهیم. حتی اگر قصد ندارید از پرندگان در جنگل عکس بگیرید، این مقاله را مطالعه نمایید، چراکه نکات خیلی مفیدی را در زمینه عکاسی از پرندگان به شما آموزش می دهد. از تنظیمات دوربین گرفته تا نور و پس زمینه.

طوطی تاج قرمز

پرنده ها اغلب در جنگل ها به تعداد فراوان یافت می شوند، اما به سرعت در مکان های تاریک حرکت می کنند، که عکاسی از آنها را واقعا دشوار می کند. در این آموزش عکاسی از پرندگان چند نکته ارائه شده که من آنها را در طول زمان هایی که در جنگل ها گذراندم جمع آوری کرده ام؛ امیدوارم بتوانند به شما کمک کنند تا از سفرهای خود بیشترین بهره را ببرید و در عکاسی از پرنده ها پیشرفت کنید.

منتظر روزهای ابری باشید

نور در عکاسی همه چیز است، و عکاسی از پرندگان نیز از این قضیه مستثنی نیست. در حالت ایده آل، شما باید در طول ساعت طلایی (مدتی بعد از طلوع یا مدتی قبل از غروب خورشید) از پرندگان عکس بگیرید. با این حال، در صورت عکاسی در این زمان، با دو مانع عمده روبرو خواهید شد. اول از همه، طلوع و غروب خورشید ممکن است به داخل جنگل نرسند، به خصوص اگر در دره ای باشید که به شمال یا جنوب باز شود. تا زمانی که نور صبحگاهی به آن پایین برسد، ممکن است شدید و غیر جذاب شود.

دوم، پرندگان جنگل ممکن است به اندازه مثلا پرندگان آبزی قابل پیش بینی نباشند، و شما به شانس بیشتری برای پیدا کردن یک پرنده در جای مناسب در زمان مناسب قبل از این که نور شدید شود، نیاز داشته باشید.

از طرف دیگر، عکاسی در طول یک روز آفتابی کنتراست (تضاد بین روشنایی و تاریکی) بسیار بیشتری ایجاد می کند؛ نور آفتاب روی برگ ها به نقاط روشن تبدیل می شود، شاخه ها سایه های زشتی بر روی سوژه شما می اندازند، و به طور کلی، تمام مسائل عمومی مربوط به عکاسی در طول روز در جنگل نیز وجود دارد… مگر این که در یک روز ابری به آنجا بروید.

اگر یک روز ابری باشد، کنتراست کاهش می یابد، نور نرم می شود، و فضای کلی برای سوژه شما بسیار دلپذیرتر خواهد بود.

به عنوان مثال، اینها دو عکس از یک پرنده هستند؛ یک بلبرد نیوزیلندی. عکس اول در یک روز آفتابی گرفته شد و نمونه ای از تمام مسائل مورد بحث در بالا (کنتراست زیاد) را نشان می دهد. به سایه شاخه ها بر روی صورت پرنده و نقاط روشن روی درخت توجه کنید. من تصویر دوم را در یک روز ابری زمانی که نور نرمتر و یکنواخت تر بود، گرفتم.

بلبرد نیوزیلندی در یک روز آفتابی

بلبرد نیوزیلندی در یک روز ابری

از ایزوی بالا استفاده کنید

زیر سایبان، تاریک تر از یک فضای باز است. اگر در یک روز ابری عکس بگیرید، هوا تاریک تر از یک روز آفتابی خواهد بود. بنابراین، مانند هر موقعیت دیگری، باید تنظیمات دوربین خود را با شرایط تطبیق دهید.

اولین نکته ای که باید اشاره کنم این است که به سرعت شاتر چندان بالایی نیاز ندارید، به خصوص اگر یک لنز تثبیت شده داشته باشید. اگر با نگه داشتن دوربین در دست عکس می گیرید، دستورالعمل کلی استفاده از سرعت شاتری است که کمتر یا آهسته تر از «معکوس فاصله کانونی» شما نباشد (به عنوان مثال هنگام عکاسی دوربین در دست، اگر با یک فاصله کانونی ۴۰۰mm عکس می گیرید، نباید سرعت شاتر شما آهسته تر از ۱/۴۰۰ ثانیه باشد).

اگرچه خوب است که به خاطر داشته باشید، شما می توانید از سرعت شاتر کمتر یا آهسته تر از ۱/۲۵۰ ثانیه یا حتی ۱/۲۰۰ ثانیه نیز استفاده کنید و هنوز هم عکس های عالی بگیرید! این کار به تمرین نیاز دارد، چون شما باید بسیار با ثبات و بی حرکت باشید، اما امکان پذیر است. پرندگان سریع حرکت می کنند، اما هنگامی که بر روی یک شاخه می نشینند، تنها برای مدت کوتاهی بی حرکت می مانند؛ در لحظه مناسب چند عکس پشت سر هم بگیرید، و سعی کنید کادربندی خوبی داشته باشید.

مورد دیگری که من دوست دارم بر روی آن تمرکز کنم، ایزو (ISO) است. باز هم، شما باید ایزوی خود را خیلی بیشتر از آنچه فکر می کنید افزایش دهید. من متوجه شده ام که اگر پرنده شما به خوبی در فوکوس باشد، حالت دانه دانه یا نویز فقط در پس زمینه مشکل ساز می شود، که به راحتی می توانید آن را حذف کنید (مثلا با فتوشاپ).

به عنوان مثال، من با دوربین کراپ سنسور (کانن ۷DII) عکس می گیرم، و شنیده ام که افرادی با همین دوربین به من می گویند که از ایزو ۸۰۰ بالاتر نمی روند. در جنگل، من دوست دارم ایزو را تا ۳۲۰۰ افزایش دهم. البته، شما نباید انتظار کیفیت تصویری مانند کیفیت تصویر ایزو ۱۰۰ را داشته باشید، اما هنوز هم می توانید تصاویری که دوست دارید را بگیرید. کاربران دوربین های فول فریم در این زمینه انعطاف پذیری بیشتری دارند.

عکس گرفته شده از عسل خوار زرده ای در ایزو ۳۲۰۰ با دوربین کانن ۷DII

بیشتر بیاموزید: ۵ قانون عکاسی که ممکن است بخواهید نادیده بگیرید

در مُد اولویت دیافراگم با ایزوی خودکار عکس بگیرید

پرندگان، به خصوص پرنده های آوازخوان، سریع حرکت می کنند. شما وقت کافی برای استفاده از مُد نوردهی دستی یا M را نخواهید داشت.

من عکاسی از پرندگان را اغلب با مُد دستی انجام می دهم، اما استفاده از مُد نوردهی نیمه خودکاری مثل اولویت دیافراگم (Av یا A) هم اگر به شما کمک می کند عکس های شگفت انگیز بگیرید، هیچ اشکالی ندارد! با این حال، شما باید به دوربین خود کمک کنید. اجازه دهید دوربین تصمیم بگیرد که از چه ایزویی می خواهد استفاده کند (ایزوی خودکار – Auto ISO)، اما اگر می توانید یک عدد حداکثر ایزو تنظیم کنید که دوربین از آن فراتر نرود (من از ایزو ۳۲۰۰ بر روی دوربین کانن ۷DII استفاده می کنم). همچنین می توانید یک حداقل سرعت شاتر نیز تنظیم کنید، که دوربین از آن پایین تر نرود.

بیشتر بیاموزید: چرا مُد نیمه خودکار بهترین انتخاب برای عکاسی حیات وحش است

دیافراگم تنها چیزی است که شما باید در مورد آن تصمیم بگیرید. من شخصا، با لنز زوم کانن ۱۰۰-۴۰۰mm، ترجیح می دهم با دیافراگم f/6.3 عکس بگیرم، چون به نظر من واضح تر یا شارپ تر از وقتی است که دیافراگم کاملا باز است. با این حال، در شرایط بسیار تاریک، تا f/5.6 (بیشینه گشودگی یا دیافراگم ماکسیمم در فاصله کانونی ۴۰۰mm لنز زوم من) پایین می روم. به یاد داشته باشید، هر چه دیافراگم بازتر باشد، تصویر روشن تر می شود.

لنزک (بیشتر بیاموزید): لنزهای با کیفیت حرفه‌ای، معمولا نسبت به لنز‌های معمولی، دیافراگم ماکسیمم (بیشینه گشودگی دیافراگم یا Maximum Aperture) بازتری دارند. لنز‌های زوم معمولی در حداکثر زوم نسبت به حداقل زوم، دیافراگم ماکسیمم بسته‌تری ارائه می دهند. برای مثال در یک لنز ۱۸-۵۵ میلیمتر با دیافراگم ماکسیمم متغیر f/3.5-5.6، در حداکثر زوم (بیشترین فاصله کانونی یعنی ۵۵ میلیمتر) به شما اجازه تنظیم و باز کردن دیافراگم تا f/5.6 را می دهد، و در حداقل زوم (کم ترین فاصله کانونی یعنی ۱۸ میلیمتر) می توانید بیشترین گشودگی دیافراگمی که لنز ارائه می دهد یعنی f/3.5 را داشته باشید و انتخاب نمایید. به این دیافراگم متغیر می گویند. لنز‌های زوم حرفه‌ای معمولا در بازه‌ی زوم، دیافراگم ماکسیمم ثابتی دارند. اگر این قسمت برایتان قابل فهم نیست، با دیافراگم بیشتر آشنا شوید.

مرغ پوپی جزیره شمالی

سینه سرخ جزیره شمالی

هنگامی که آماده شدید، شروع به عکس گرفتن کنید و حواستان به صفحه نمایش باشد. شما می توانید برای تنظیم نوردهی خود از جبران نوردهی (دکمه با علامت +/-) استفاده کنید؛ من اغلب دوست دارم یک یا دو سوم استاپ یا پله کم تر نوردهی کنم، اما بستگی به شرایط دارد.

مراقب پس زمینه خود باشید

از آنجا که شما در مُد اولویت دیافراگم عکس می گیرید، وقت بیشتری برای کار کردن بر روی ترکیب بندی دارید. اگر بتوانید نگاه بیننده را مستقیما به سمت سوژه خود (پرنده) بکشید، تصویر شما تاثیر بیشتری خواهد داشت. بنابراین خوب است که المان های حواس پرت کننده را محدود کنید. یک پس زمینه تمیز و نرم راهی برای دستیابی به این هدف است. نیازی نیست این پس زمینه یکنواخت باشد. کمی الگوی رنگی می تواند زیبا باشد، اما شاخه ها و برگ ها نباید قابل تشخیص باشند (حداقل، نه خیلی زیاد!). بهترین راه برای ایجاد چنین پس زمینه ای این است که به سوژه خود نزدیک باشید، در حالی که پس زمینه خیلی دور است – این کار با کاهش عمق میدان به ایجاد یک پس زمینه تار یا مات کمک می کند. هرچه تعداد پرندگان بیشتر باشد، سخت تر می توان چنین پس زمینه تمیزی به دست آورد.

بلبرد نیوزیلندی

ترفند دیگری که می توانید برای ترکیب بندی استفاده کنید، کادربندی طبیعی یا کادر در کادر است؛ اطراف پرنده را با شاخه ها و برگ های خارج از فوکوس پر کرده و نگاه بیننده را هدایت کنید. باز هم، در یک روز ابری، این المان ها نرم و دلپذیر به نظر می رسند، در حالی که در یک روز آفتابی وقتی نور آفتاب روی آنها می تابد، می توانند خشن و حواس پرت کننده باشند.

لنزک: با مطالعه مقاله های آموزش ترکیب بندی در مطلب «۱۰ مقاله برتر آموزش ترکیب بندی عکاسی» در زمینه ترکیب بندی بیشتر بیاموزید.

بلبرد نیوزیلندی جوان

پیش بینی کنید

پرندگان جنگل سریع حرکت می کنند. شما نمی توانید از آنها انتظار داشته باشید به خاطر شما ده ثانیه یک جا بنشینند تا عکس خود را تنظیم کنید. بعد از یک یا شاید دو ثانیه آنها رفته اند.

بنابراین، باید پیش بینی کنید. دوربین خود را آماده نگه دارید. وقتی یک پرنده را می بینید، سعی کنید حدس بزنید که دفعه بعدی در چه جهتی حرکت خواهد کرد، و برای به حداکثر رساندن فرصت ها خودتان را به آنجا برسانید. نشیمن گاه های احتمالی را بررسی کرده، و آنهایی که مطلوب ترین پس زمینه را دارند انتخاب کنید. هنگامی که پرنده در این نشیمن گاه ها فرود می آید، خودتان را برای عکس گرفتن آماده کنید.

رویکرد بالا می تواند یک قمار باشد، به خصوص اگر پرنده ها را نشناسید. شما باید به طور منظم مراقب حرکات و رفتار پرندگان باشید تا عادات آنها را یاد بگیرید. همچنین باید چندین بار از یک مکان دیدن کنید، تا با آن آشنا شوید، و بدانید که هر پرنده را در کجا باید پیدا کنید، چه مناطقی را دوست دارند، و نشیمن گاه های مورد علاقه آنها کجاست.

تفنگچی

ممکن است بخواهید چیدمان خود را پنهان کنید، اما امکان حرکت کردن نیز ارزشمند است. پرندگان جنگل لزوما خجالتی نیستند. اگر آهسته حرکت کنید، آنها ممکن است با رفتارهای خارق العاده شما را مورد لطف قرار دهند. پس از آن، به شما بستگی دارد که تصاویر عالی بگیرید! موفق باشید!

نتیجه گیری

اگر نمی توانید پرندگان را در هنگام طلوع یا غروب خورشید پیدا کنید، در یک روز ابری عکس بگیرید. در این روزها هوا تاریک است، بنابراین باید تنظیمات خود را آماده کنید – از ایزوی بالا نترسید! مُد اولویت دیافراگم وقت بیشتری برای کار کردن بر روی ترکیب بندی به شما می دهد (به پس زمینه توجه کنید!)، و اگر برای مشاهده پرندگان وقت بگذارید، با فرصت های عکاسی فوق العاده ای پاداش خواهید گرفت.

امیدواریم که این آموزش عکاسی از پرندگان نکات مفیدی را به دانش عکاسی شما عزیزان اضافه کرده باشد و از مطالعه آن لذت برده باشید. لطفا نظر خود را برایمان بنویسید (حتی در حد کوتاه مثل: خوب یا مفید بود)، چراکه بازخورد شما دوستان لنزکی به ادامه کار ما کمک زیادی می کند.

نویسنده: ساموئل بلاچ (Samuel Bloch)