افتخار داریم تا مقاله ای در زمینه آموزش عکاسی کودکان و نوزادان به قلم آتلیه عکاسی بن سای را در سایت آموزش عکاسی لنزک منتشر کنیم. بُنسای که یک آتلیه تخصصی کودک و نوزاد است، در این آموزش آنچه نیاز دارید در مورد عکاسی کودک و نوزاد بدانید را مطرح کرده است. از تجهیزات عکاسی مورد استفاده و توضیح تک تک آن ها گرفته تا نورپردازی، مبانی و نکات عکاسی و ژست در عکاسی کودک و نوزاد. تیم لنزک در جای جای مقاله لینک هایی قرار داده که به فهم و آموزش عمیق تر شما عزیزان کمک می کنند. از شما برای مطالعه مطلب در ادامه دعوت می کنیم.
عکاسی از کودکان یکی از لذت بخش ترین و پر هیاهوترین انواع عکاسی است. این نوع از عکاسی از این جهت متفاوت و شاید کمی سخت باشد که پر از اتفاقات پیش بینی نشده است. نیاز به مهارت و سرعت عمل دارد و از آن مهمتر نیازمند شناخت عمیقتری از دنیای کودکان است.
حال با توجه به این کلیات به نکاتی که ممکن است در عکاسی از کودکان برای شما نیز مفید باشد می پردازیم.
شما برای عکاسی از کودکان به همه یا بخشی از تجهیزات زیر نیاز دارید.
تجهیزات مورد استفاده در عکاسی کودک
- دوربین
- نورسنج
- لنز
- رفلکتور
- فلاش
- شکل دهنده های نور
- سه پایه
- اکسسوار تزیینی
دوربین
شما دو نوع انتخاب دارید:
عکاسی با موبایل یا دوربین های خانگی
عکاسی با دوربین های اس ال آر یا پیشرفته تر
در مورد اول تقریبا موضوع مشخص است و عکاسی از کودکان محدود به تنظیماتی است که موبایل یا دوربین شما به شما تحمیل می کند. البته در این موارد شما از اپلیکیشن های مخصوص عکاسی کودک یا امکانات «فان» افزونه های موبایل هم می توانید استفاده کنید. استفاده از تم هایی مثل برف و باران یا انعکاس یا چیز های آماتوری که ممکن است در کار نهایی به ما کمک کند.
در مورد دوم موضوع پیچیده تر است. شما یک دوربین فول فریم یا یک دوربین هاف فریم نیاز دارید که تا نود درصد ساختاری شبیه به هم دارند. شما از بازه ی وسیعی از دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو در اختیار دارید که هر کدام به شما امکان تصمیم گیری دقیق تری را می دهد.
اهمیت دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو در عکاسی کودک: چنانچه می دانیم دیافراگم بر دو موضوع تاثیر می گذارد.
الف: میزان ورودی نور
ب: عمق میدان
اهمیت این بحث در فهم این موضوع نهفته است که اگر قصد دارید با بهره گیری از دیافراگم باز (ضریب اف های کوچک تر) پس زمینه را محو و کم اثر کنید باید از سوژه در حالت ثابت عکاسی کنید. تحرک سوژه ممکن است به خارج شدن او از محدوده فوکوس منجر گردد. (به دلیل عمق میدان کم سوژه از محدوده فوکوس خارج می شود).
حالا اگر از دیافراگم بسته تر استفاده می کنیم باید بدانیم که سرعت شاتر آهسته تری که برای جبران دیافراگم بسته تر استفاده می کنیم ممکن است باعث محوی (کشیدگی سوژه هنگام حرکت گردد) پس شاید کمی افزایش ایزو بتواند کمکی به انتخاب سرعت شاتر مناسب تر کند. همچنین می توانید از محیط پر نورتر یا نور جبرانی مثل فلاش یا پرژکتور استفاده کنید.
نکته: باید بدانیم که افزایش ایزو باعث ایجاد نویز در تصویر و کاهش شارپنس آن خواهد شد. البته رفتار نویزی دوربین ها نسبت به افزایش ایزو متفاوت است. شناخت مناسبی نسبت به میزان نویز و امکان رفع آن در فتوشاپ یا لایت روم به دست آورید.
نکته: عبارت «گرین» (Grain) یا دانه دانه معادل کلمه ی نویز است.
نکته عمومی: گرچه این توصیه به صورت کلی غلط است اما سرعت شاتر سریع تر از ۱/۲۵۰ ثانیه سرعت توصیه شده برای عکاسی کودک است.
نکته دیافراگم: دیافراگم های خیلی بسته ممکن است به افت وضوح یا شارپنس در عکس منجر گردد (پدیده تفرق یا پراش نور یا diffraction)
نورسنج
گرچه شخصا خیلی کم از نورسنج در پروژه هایم استفاده کرده ام (اشتباه از من است نه ضعف در نورسنج) اما توصیه می کنم بخصوص در شروع کار از نورسنج استفاده کنید.
نورسنج به شما کمک می کند تا در صورت عکاسی در مُد نوردهی دستی (M)، دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو مناسب انتخاب کنید. و دیگر اینکه اگر همزمان از نور طبیعی و فلاش استفاده می کنید میزان تابش هر کدام را محاسبه و لحاظ کنید.
همچنین نورسنج در استودیو عکاسی یک وسیله ی ضروری است.
فرض کنید می خواهید سه تا شش فلاش استودیویی را همزمان برای یک سوژه به کار ببرید
- نور های Background (پس زمینه)
- نور Head (نور سر)
- نور Main (نور اصلی)
- نور Fill (پر کننده ها)
فقط کافی است یکی از این نور ها شدت بیشتر یا کمتری نسبت به بقیه داشته باشد. بی شک نور عکس شما دچار مشکل خواهد شد.
یک راه درست برای تنظیم این تعداد نور با هم وجود دارد. فقط کافی است نور ها را یک به یک نور سنجی کنید و در شدت مناسب قرار دهید. خبر خوب این است که نور ها با هم جمع نمی شوند. فقط ضعف های همدیگر رو می پوشانند. به عنوان مثال دو نور ۳۰۰ ژول با هم یک نور ۶۰۰ ژول ایجاد نمی کنند. فقط سایه ها و ضعف های یکدیگر را می پوشانند.
لنز
وقتی با دوربین اس ال آر (SLR) عکاسی می کنیم پس به لنز نیز احتیاج داریم. اینکه دقیقا بگوییم چه لنزی برای عکاسی کودک مناسب است خیلی فنی است. اما می شود مطابق عرف اظهار نظر کرد که معمولا از چه لنز هایی استفاده می شود.
اگر امکانش را دارید از لنز های با دیافراگم باز استفاده کنید. لنز هایی مثل:
۸۵ اف ۱.۸
۵۰ اف ۱.۴
۲۷-۷۰ اف ۲.۸
۷۰-۲۰۰ اف ۲.۸
۱۰۵ اف ۲.۸
گرچه این یک پیشنهاد کلی است اما استفاده از لنزهای با کیفیت تر حرف قابل اعتنایی است. لنز های ترکیبی مثل ۲۴-۱۲۰ یا ۱۸-۱۳۵ گزینه های بعدی هستند.
نکته: اگر هنگام عکاسی دستیار ندارید شاید حمل تعداد زیادی لنز و تجهیزات ساده نباشد.
در عکاسی کودک مثل بقیه انواع عکاسی، لنز شناسی مهم است. اگر قصد دارید نوعی از عکاسی بی هوا (کاندید) را انجام دهید از سوژه فاصله بگیرید تا متوجه حضور شما نشود. لنز تله در این مورد به شما کمک خواهد کرد
لنزک: عکاسی بی هوا یا کاندید (candid photography) زمانی انجام می شود که سوژه متوجه نیست دارد از او عکس گرفته می شود، در نتیجه بدون ژست گیری یا ژست دهی انجام می شود. از این رو به آن عکاسی بی هوا می گوییم.
اگر فضای کوچکی در اختیار دارید و عناصر پس زمینه اهمیت دارد، لنز های واید تر که هم شما را به موضوع نزدیک می کند و هم جزئیات پس زمینه را واضح نگه میدارد انتخاب خوبی است.
اگر نیاز به نمایش یک بنا یا عمارت بزرگ را دارید که سوژه جزئی از آن است، یک لنز فیش آی (چشم ماهی) یا سوپر واید انتخاب خوبی است.
نکته: در لنز سوپر واید مواظب اعوجاج و خطاهای دیستورشن باشید که شدید هستند.
رفلکتور در عکاسی کودک
رفلکتور یک وسیله ی نورپردازی است. در عمل به هر شیء متوسط یا بزرگی که نور را در خدمت عکاسی بازتاب دهد رفلکتور می گویند. یک رفلکتور فنری، ساده ترین نوع رفلکتور است که در اندازه و تنوع مختلف در بازار است. یک ورق یونولیت متوسط یا بزرگ یک رفلکتور کار آمد است. یک دیوار سفید بزرگ در زمان و زاویه مناسب یک رفلکتور است. یک پارچه ضخیم سفید یک رفلکتور است و در مواردی پیراهن سفید یک دست شما برای سوژه های کوچک یک رفلکتور است.
حسن رفلکتور این است که شما خود نور محیط را بازتاب می دهید و اگر درست نورسنجی کرده باشید دیگر نیازی به محاسبه شدت یا کلوین آن نور نیست (مگر اینکه از سمت طلایی یا رنگ دار آن استفاده کنید).
البته استفاده از رفلکتور حتما مستلزم مهارت و تجربه است، اما چنین نیست که شما در روز عکاسی متوجه هیچ نکته ای از آن نشوید. فقط موضوع را ساده نگیرید.
دوری و نزدیکی رفلکتور به سوژه، رنگی که انتخاب می کنیم، تحدّب و تقعر رفلکتور و در نهایت بزرگی آن همگی اهمیت دارند. همچنین به زاویه تابش نور خورشید و نحوه هدایت آن توجه کنید. ( قاعده ی زاویه نور و انعکاس در فیزیک)
بیشتر بخوانید: چه زمانی و از کدام رنگ رفلکتور استفاده کنیم
فلاش
استفاده از فلاش در عکاسی کودک.
عکاسی کودک را به دو سن نوزادی و کودک تقسیم کنید. عکاسی نوزادی زمان ۶ روزه تا دو سه ماهه را تشکیل می دهد و عکاسی کودک، پنج شش ماه تا چند سال.
ابتدا بدانید که فلاش برای چشم باز نوزاد ممنوع است. عکاسی از نوزاد را فقط و فقط در حالت خواب انجام دهید.
در این حالت نیز حتما از سافت باکس های بزرگ – فاصله ی یک و نیم متر به بالا از نوزاد – و یا نور دیفیوز شده (پخش شده) استفاده کنید. مثلا فلاش را به سمت سقف بچرخانید و از نور غیر مستقیم فلاش برای سوژه استفاده کنید. دقت کنید که سقف سفید رنگ باشد وگرنه عکس شما تم رنگی می گیرد.
اما استفاده از فلاش برای کودکان داستان دیگری دارد.
این موضوع را به دو قسمت تقسیم کنید. استفاده از فلاش در استودیو کودک یا فضای داخلی و استفاده از فلاش در عکاسی کودک فضای باز.
در عکاسی استودیو شما بین یک تا شش نور استفاده می کنید.
نوع اول عکاسی تک نور است. معمولا برای پرتره ها استفاده می شود و به نوعی عکاسی از کودکان به سبک عکاسی بزرگسال است. معمولا یک سمت سوژه کاملا تیره و یک سمت سوژه نور دارد.
نوع دیگر آن عکس های ضد نور (سیلوئت) است. نیاز به پس زمینه روشن دارید و سوژه ی تاریک! معمولان در این نوع عکاسی دو نور به پس زمینه می تانبد و سوژه در محیط بدون نور نزدیک به شماست. اگر سافت باکس خیلی بزرگ دارید خود سافت باکس می تواند به سمت دوربین گذاشته و رو به دوربین به عنوان پس زمینه استفاده شود. یا اینکه سوژه منبع نوری را پوشانده است و نور به سمت دوربین می تابد.
نوع دوم عکاسی با نور کامل است. نور کامل شامل: نور پس زمینه، نور هد، نور اصلی و نور پوشاننده است. این نوع تصاویر دارای نور کامل و فاقد سایه های تند اند.
عکاسی با فلاش در فضای باز
خوب چالش اصلی اینجاست. نور محیط ثابت است و شما تصرفی در مورد آن ندارید. یعنی نور خورشید را نمی توانید کم یا زیاد کنید یا زاویه آن را بچرخانید. پس باید واقع بین باشیم. باید بر مبنای نور محیط نورسنجی کنیم و سپس نور فلاش را به عنوان نور کمکی در صحنه اضافه کنیم.
نکته: سرعت سینک فلاش و گاید نامبر یا اعداد راهنمای روی فلاش را باید به دقت بشناسید.
شکل دهنده های نور
به تمام ابزارهایی که روی فلاش بسته میشنود، شکل دهنده های نور (light modifier) گفته می شود.
- سافت باکس
- کاسه استاندارد
- کاسه اریب
- کاسه عمیق
- اسنوت
- شیدر
- فیلتر رنگی
- زنبوری
- اکتاباکس (نوعی سافت باکس)
- چتر بازتابی
- چتر عبوری
- چتر عمیق
- حباب
- دیفیوزر های دستی
- بیوتی دیش
- گابو ( شکل دهنده های فرمی)
- فلگ یا پرچم
- جینبی
- اسپاتر های اوپتیکالی (لایت بلاستر)
- ماسک های شکلی و …
کار این وسایل بسته به نوع آن یکی از موارد زیر است.
- نرم کردن نور
- گرفتن رفله (نور هایی که بر لبه ی بینی – لب – پیشانی و … به صورت سفید دیده می شود)
- نرم کردن سایه
- شکل دادن به فرم کلی نور
- اسپات یا نقطه ای کردن نور
- انداختن شکل ها ی خلاقانه بر سوژه یا پس زمینه
- انداختن رنگ های خاص به سوژه یا پس زمینه
- و…
باید بدانیم که در عکاسی کودک هر کدام از این موارد در کجا و به چه شکل به کا ما خواهد آمد. نکته ضروری این است که الزامی در داشتن همه ی آن ها نیست و تعدادی از آن ها کار ما را انجام خواهد داد.
در انتخاب اندازه و کیفیت آن واقع بین باشید تا امکان استفاده همیشگی از آن ها را داشته باشیم.
نکته کاربردی: قبل از خرید هر یک از شکل دهنده ها، حتما ویدیو های مرتبط با آن ها را در یوتیوب ببینید.
نکته کاربردی ۲: بعضی از انواع شکل دهنده را می توانید به صورت آماتوری خودتان بسازید.
لنزک: مطالعه دو آموزش «مقایسه تعدیل کننده های نور عکاسی پرتره استودیویی» و «تاثیر اصلاح کننده های نوری مختلف روی عکس های پرتره استودیویی» را به شما عزیزان توصیه می کنیم.
سه پایه
استفاده از سه پایه در چند مورد برای شما کمک حال خواهد بود:
- برای عکاسی از سوژه در نور کم
- عکاسی از سوژه در نور مناسب اما سرعت شاتر های آهسته
- برای عکاسی هایی که خروجی کار یک عکس ترکیبی خواهد بود
- هنگام استفاده از لنز های تله و سوپر تله
- زمانی که از لحاظ فیزیکی کمی ضعیف هستید
- زمانی که مچ، گردن و یا کمر درد دارید
- هنگام فیلمبرداری با دوربین اس ال آر
- هنگام عکاسی پانوراما یا ورتوراما
نکته: سه پایه نور با سه پایه عکاسی متفاوت است
نکته دو: اگر فقط دنبال مهار وزن دوربین هستید یا فقط میخواهید کمی لرزش دست را کم کنید منوپاد یا تک پایه گزینه بهتری از سه پایه است
اکسسوار تزیینی
اکسسوری، اکسسوار، دکور یا وسایل تزیینی اصطلاحاتی هستند که ممکن است در کارتان با آن برخورد داشته باشد.
با توجه به اینکه این عناوین از زبان فرانسه یا انگلیسی وارد زبان ما شده اند نگران تلفظ صحیح آن ها نباشید. با همان عنوانی که همکارانتان استفاده می کنند شما هم استفاده کنید.
اساسا منظورمان از این عنوان همه ی خرده ریز های پوشیدنی یا دکوری مورد استفاده در عکس است. این موارد شامل صندلی، عینک، چتر، لباس، دکور، پارچه و حریر، وسایل تولد، کیک مصنوعی فوندانت و هزاران چیز دیگر می شود. کسی در عکاسی کودک و نوزاد موفق است که صدها مورد از این خرده ریز ها را به مرور و با سلیقه جمع آوری کرده باشد.
در خرید این وسایل عجله نکنید. به مرور این وسایل را از فروشگاه های مختلف بگیرید. بدانید که بهترین انتخاب، دکوری فروشی های مرتبط با عکاسی نیستند. شما باید ایده های خوبی در زمینه خلاقیت در استفاده از دکور داشته باشید.
تسلط به مباحث زیر در عکاسی کودک ضروری است
- تسلط به مکانیک دوربین عکاسی
- نورشناسی (نورپردازی)
- رنگ شناسی
- شناخت اصول ترکیب بندی ژست (پوز و فیگور)
تسلط به مکانیک دوربین عکاسی در عکاسی از کودکان
شما در عکاسی از کودکان نیاز به سرعت عمل دارید. یکی از موارد مرتبط با این موضوع شناخت صحیح دوربین شماست. فراموش نکنیم در یک پروسه ی عکاسی شما محکوم به سرعت عمل هستید. بیش از نیمی از بار عکاسی کودک چه در آتلیه عکاسی کودک و چه در عکاسی کودک در فضای بازمربوط به نوع عکاسی «کاندید یا بی هوا» یا «لحظه قطعی» است.
حال به موارد زیر کمی فکر کنید:
- دیافراگم چیست؟
- سرعت شاتر چه تاثیری دارد؟
- استفاده از ایزو های بالاتر چه معایب و مزایایی دارد.
- وایت بالانس یا تراز سفیدی صحیح را به چه روش هایی می شود تنظیم کرد؟
- نقاط فوکوس را به چه نحوی تنظیم کنیم؟
- انواع نورسنجی در دوربین عکاسی چیست؟
- براکتینگ چیست؟
- جبران نوردهی چیست؟
- مزیت های استفاده از مُد نوردهی دستی (M) و ضرورت های استفاده از مد های برنامه (P)، اولویت دیافراگم (Av یا A) و اولویت شاتر (Tv یا S) کدام است.
- قفل فوکوس چیست؟
- قفل آینه چیست و چه مزیت هایی دارد.
- فایل خام یا Raw عکاسی کنیم یا Jpeg؟
- تفاوت سایز (size) و کوالیتی (quality) در چیست؟
- چه زمانی از عکس برداری پیاپی استفاده کنیم؟
- پرتو کمکی وضوح یابی (modeling light) چیست؟
- سلف تایمر!
- تایم لپس
- برگرداندن به تنظیمات کارخانه!
- چگونه دوربین را شخصی سازی کنیم؟
- تقدم و تاخر شاتر در عکاسی با فلاش چه معنایی دارد.
- و ده ها سوال دیگر
اگر از من بپرسید برای شروع عکاسی کدوم مورد ضروری تر است من شناخت کامل دوربین را (به صورت علمی و عمیق) توصیه می کنم. دفترچه دوربین را به دقت بخوانید.
اگرچه شاید بگویید من با خواندن بار اول دفترچه بعضی از نکات را متوجه نشدم. این موضوع خیلی طبیعی است. نگران نباشید. همین قدر که شما واژه ای را بدانید و تعریف دست و پا شکسته ای از آن بدانید شروع خوبی است. به زودی خواهید فهمید که این مقدمه ی ناقص دروازه ورود شما به دنیای علمی عکاسی است. شما بعد از فهم صحیح دوربین میتوانید به سراغ موارد دیگر آموزشی بروید.
لنزک: با مطالعه مقاله های آموزشی بخش «مقدمات عکاسی» لنزک، از آخرین صفحه تا اولین صفحه می توانید با اغلب اصطلاحات مطرح شده در لیست بالا آشنا شده و آنچه برای شروع عکاسی نیاز دارید را فرا بگیرید.
نورشناسی (نورپردازی)
در چه محیطی عکاسی می کنید؟
استودیو؟
منزل؟
فضای باز؟
نور حاضر در صحنه باید حذف و مسدود گردد یا نور موثری است و مورد استفاده قرار می گیرد و یا باید با نوری جداگانه تکمیل گردد؟
به سوالات فوق در ذهنتان پاسخ دهید.
– اولین هدف در نورشناسی یا نورپردازی ایجاد نور کامل بر روی سوژه است.
– همچنین میتوانید از این نور (در زاویه های تابش مایل)(مثل ساعت اولیه روز یا ساعات پایانی روشنایی) به صورت تک نور استفاده کنید.
– و یا به صورت ضد نور بهره بگیرید.
یک قاعده در هر سه این انواع ثابت است. سایه ها باید هدفمند باشند (بر روی چهره). فرض کنید در یک ساعت اشتباه در حال عکاسی هستید (ظهر). گرچه محیط روشن و پر نور است، اما شما سایه های زشت و غیر حرفه ای زیر مژه، گودی چشم، زیر بینی، زیر لب و گونه دارید. در این حالت شما نیاز به یک نور مکمل دارید. این نور مکمل (رفلکتور یا فلاش) فقط سایه ها را حذف خواهد کرد.
مثال دیگر: شما در عکاسی کودک یک دختر بچه ی بور دارید. یکی از بهترین انتخاب ها استفاده از تلالو نور خورشید در لبه های مو است (نور از پشت سوژه به سمت دوربین می تابد) در این حالت شما یک عکس ضد نور یا سیلوئت با نور های رویایی زیبا دارید اما سوژه تاریک است. از یک فلاش با سافت باکس یا یک رفلکتور استفاده کنید. نتیجه رویایی و چشم گیر خواهد بود.
نکته نورپردازی: تنظیم دوربینتان را بر مبانای نورسنجی در محیط فعلی انجام دهید ( به یک عدد ثابت برای دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو برسید) حالا کاستی های نور را با فلاش یا رفلکتور جبران کنید. در حقیقت میزان نور فلاش شما باید تابع نور محیط باشد. نه نور محیط تابع فلاش.
نکته نورپردازی ۲: یکی از بهترین کلاس های آموزشی برای تربیت چشم و ذهن شما مشاهده ی دیاگرام های مرتبط با نورپردازی است. عبارت «Photography Lighting diagram» را در گوگل سرچ کنید و داخل سایت هایی شوید که انبوهی از این دیاگرام ها و نتایج نهایی را دارند.
لنزک: نگاهی به مقاله «دیاگرام های نورپردازی ساده ای که نحوه گرفته شدن عکس را آشکار می کنند» بیندازید. همچنین شما عزیزان می توانید انواع آموزش های نورپردازی در عکاسی را با کلیک در اینجا مشاهده نمایید.
نکته در مورد دیاگرام: به اطلاعات مندرج در دیاگرام دقت کنید. نوع نور، شدت، ارتفاع، فاصله، شکل دهنده ی نور، تنظیمات دوربین و …
رنگ شناسی در عکاسی کودک
رنگ شناسی در همه ی هنر های تجسمی مهم است. در نقاشی و عکاسی بیشتر و در عکاسی از کودکان باز هم بیشتر.
خوشبختانه کتب و مقالات خوبی در زمینه شناخت رنگ وجود دارد که کلیات رنگ را مشخص می کند. به عنوان مثال لازم است بدانیم رنگ های مکمل چه رنگ هایی هستند. رنگ های مجاور چه ترتیبی در چرخه رنگ دارند و رنگ های هم پایه با چه خصلت هایی تفکیک می شوند. باید کمی روانشناسی رنگ ها بدانیم و فرهنگ و آیین و رنگ های ویژه ی هر اقلیم آشنایی داشته باشم.
اما در کنار همه ی این موارد شما لازم است بدانید که چه پالت های رنگی مناسب عکاسی از کودکان و نوزادان است. به عنوان مثال رنگ های لطیف! برای عکاسی از نوزادان و عکس هایی از پالت رنگ های بازیگوش مناسب بچه ها!
رنگ شناسی کجا به کار ما می آید؟
شما قبل از هر چیز به عنوان یک عکاس، یک مشاور بصری نیز هستید. به خانواده ها راهنمایی دهید که برای کودکانشان چه رنگ هایی بیاورند و اجزای لباس هایشان مثل پیراهن و کلاه و کروات و شلوار و… را چگونه با هم هماهنگ کنند.
همچنین توصیه های شما کمک می کند خانواده ها بدانند با استفاده از چه رنگ های میتوانند خودشان را با یکدیگر ست و هماهنگ نمایند و در نهایت این شما هستید که می دانید با استفاده از این علم چگونه سوژه و پس زمینه را با هم تطبیق دهید تا نمود بیشتری داشته باشند.
نکته: راهنمایی های اندک شما میتواند استرس خانواده کودک را برای عکاسی کودک کاهش دهد. انتخاب، یکی از چالش بر انگیز ترین قسمت های عکاسی کودک برای والدین است. شما باید با تجربه و راهنما باشید.
شناخت اصول ترکیب بندی
ترکیب بندی، قاب بندی، کمپوزوسیون (composition) کلماتی هستند که به صورت متعارف در این موضوع استفاده می شوند.
ترکیب بندی از چه چیز صحبت می کند؟
انتخاب قاب: مربع – مستطیل عمودی – مستطیل افقی
ما به طور شگفت انگیزی تحت تاثیر وسیله ای هستیم که با آن عکاسی می‌کنیم. مطالعات نشان می دهد مردم نود درصد عکس هایشان را با موبایل به صورت عمودی و با دوربین عکاسی افقی می گیرند. این آمار نشان می دهد فقط کسانی که به این موضوع توجه دارند زحمت چرخاندن گوشی یا دوربین را به خود می دهند. اگر مایل به کار حرفه ای هستید خصلت های هر نوع عکاسی را بشناسید و به موقع از آن بهره بگیرید.
بیشتر بخوانید: ۶ درسی که عکاسی با فرمت مربعی می تواند در مورد ترکیب بندی به شما یاد بدهد
محل قرار گیری سوژه
به نظر می رسد مردم به صورت سنتی همیشه سوژه را در مرکز کادر قرار می دهند. گرچه نمی تواند به درستی گفت که این تصمیم غلطی است اما می توان اشاره کرد که حرفه ای تر ها از نقاط طلایی بهتر بهره می گیرند. سوژه در بسیاری از موارد لازم است از مرکزیت فرار کند و تعادل به شکل دیگری در عکس برقرار گردد. بهتر است انواع ترکیب بندی را بشناسیم و در مورادی از آن ها استفاده کنیم.
نسبت سوژه و کادر
اگر شما یک عکاس کودک کار کرده باشید می دانید یکی از مشکلات شما با والدین در زمان انتخاب عکس این است: چرا کودک ما اینقدر دور است. در حقیقت دو واقعیت وجود دارد. آن ها فرزندشان را دوست دارند و شما عکس خوب را با قواعد درست. سعی کنید وارد جر و بحث نشوید . فقط قبل از شروع کار و قبل از اینکه حتی به ذهن والدین برسد اصولی از عکاسی را به مهربانی به خانواده ها بیاموزید. این کلمات معجزه می کنند بخصوص وقتی بعد از توضیح نمونه عکاسی شده را در دوربین نشانشان دهید.
ارتباط سوژه و پس زمینه
رنگ ها و عناصر پس زمینه را هدف مند انتخاب کنید. اگر پس زمینه ی شما نوعی دکور است ارتباط آن را با سوژه بسنجید. از خودتان سوال کنید آیا به معنا یا زیبایی عکسم کمک خواهد کرد؟ اگر جواب مثبت بود ادامه دهید.
در بسیاری از موارد، شما می توانید از ویژگی های اپتیکی لنز هایتان استفاده کنید و پس زمینه را محو کنید. عمق میدان کم گاهی بهترین انتخاب است.
نکته: اصول ترکیب بندی را بخوانید و بدانید اما همیشه ساختارشکنانه به دنبال ابداع ترکیب های مستحکم و استوار باشید. هنر، علم ریاضی نیست که همیشه حاصل جمع دو با دو چهار شود. من مواردی را به یاد دارم که جمع دو با دو سیزده شده است!
ژست (پوز و فیگور) در عکاسی کودک
پوز، فیگور، ژست و حالت کلماتی هستند که در این حوزه مورد استفاده قرار می گیرند.
در حقیقت پوز به مجموعه تغییرات بدن و صورت در حالت های ایستاده، نشسته و خوابیده گفته می شود که به ریتم عکس و زیبایی سوژه کمک می کند. در عکاسی بزرگسال این مسئولیت را یا مدل آموزش دیده می داند یا خود عکاس ژست دهی را مدیریت می کند تا به حالت مطلوب برسد. در مورد عکاسی کودک موضوع کاملا متفاوت است.
بچه ها به حرف شما گوش نخواهند کرد. پس با محیط واقعی کنار بیایید و از فرصت ها استفاده کنید. مهمترین چیز در این زمینه تجربه و سرعت عمل است. در کنار این مورد شما باید پیشگوی خوبی هم باشید. لحظات بعدی را پیش بینی کنید. فوکوستان را روی سوزه قفل کنید تا سریعتر وارد عل شوید و ببینید کدام حالت از بدن و صورت کودک شما به استاندارد ها نزدیک تر است.
سعی کنید با بازی، کودکان را در موقعیت و ژست خوب قرار دهید.
نکته: بچه ها، دنیایی از لحظات خاص و پیش بینی نشده اند. همچنین جزو معدود مواردی در دنیا هستند که که بدشان هم خوب است. گریه، آب بینی، آب دهان، زمین خوردن، عصبانیت و … همگی جزو امکانات شما برای عکس خاص است.
شناخت توانایی های ویژه از نوزادی تا چند سالگی
- ۰ تا ۲ ماه
- ۲ماه تا شش ماه
- شش ماه تا ده ماه
- ده ماه تا ۱۳ ماه
- تا دو سال
- تا سه سال
- سه سال تا پنج سال
- پنج سال به بالا
نکته ی مهم در عکاسی کودک، بهترین زمان برای عکاسی از کودک و نوزاد است. توجه شما را به این تقسیم بندی جلب می کنم.
بهترین زمان برای عکاسی تخصصی نوزاد ۰ تا ۶۰ روزگی است ( اگر دوره ندیده اید و تخصصی ندارید هرگز این کار را انجام ندهید). در این سن نوزاد بیشتر خواب است و از لحاظ مفاصل و فرم گیری در وضعیت مناسبی قرار دارد. ضمن پرهیز از استفاده از فلاش در زمان بیداری سعی کنید در زمان خواب هم از فلاش غیر مستقیم (دیفیوز یا پخش شده) استفاده کنید.
نور آمبیانس و پر حجم بهترین نور برای عکاسی از نوزادان است.
نکته: هوای ابری نور آمبیانس دارد.
نکته ۲- اگر شما نور را به سقف بزنید و از سقف نور را به سوزه بتابانید این نور آمبیانس است
نکته ۳- پارچه های بزرگ که جلوی نور قرار داده می شوند نور را آمبیانس می کنند.
عملا از دو ماهگی تا شش ماهگی عکس کودکان جذاب نیست. دلیل آن بیداری و هوشیاری کودک و فرم ناپذیری آن است. همچنین در این سن نوزاد فاقد میمیک خاص و حالت های بدنی مناسب است.
شش ماهگی شروع دوران خوب عکاسی کودک است. البته اینکه سوزه دختر باشد یا پسر و اینکه چقدر از لحاظ ستون فقرات محکم شده باشد موضوع قابل بررسی ای است. اما به طور کلی بچه ها از شش ماهگی شروع به نشستن می کنند (با کمک و بی کمک). قبل از عکاسی مطمئن شوید کودک سقوط نمی کند تا آسیبی نبیند. همچنین در این سن می تواند به سینه خودش را بالا بکشد و حالت های جالبی داشته باشد. و دیگر توانایی کودک در این سن برقرای ارتباط کلامی با عکاس (پاسخگویی صورت به صداهای سمت عکاس) و تنوع حالت های صورت است.
سن مناسب بعدی نه ماهگی به بعد است. در این سن کودک با کمک می ایستد. تکیه به تنه درخت، مبل، صندلی و حتی انگشتان والدین. این سن یکی از محبوب ترین زمان ها برای عکاسی است.
سیزده ماهگی: یکی از اشتباهات والدین در عکاسی از کودکان این است که روز تولد یک سالگی به آتلیه می روند. به طور معمول بچه ها در یک سالگی راه نمی روند (بین یازده تا سیزده ماهگی نرمال است) و معمولا می توانند فقط ایستاده تعادلشان را حفظ کنند. اگر شما سیزده ماهگی را برای این موضوع انتخاب کنید. کودک شما با تناسب جالب سر و بدنش می تواند راه برود و عکس های جالبی ایجاد کند.
دو سالگی: اوج حرف گوش نکردن کودکان است. در این زمان شما فقط یک راه دارید: دوستی با کودک. با او بازی کنید. اعتمادش را جلب کنید. به او جایزه بدهید (با باج دادن اشتباه نکنید) و از انرژی بالای او در رفت و آمد به نفع خود استفاده کنید.
سه سالگی: سال های لجاجت است. می توانید بسیاری از خصلت های دو سالگی را به این رده سنی کودک نیز تعمیم دهید با این تفاوت که کودک در این سن لجبازتر و البته خجالتی تر است. مفهوم شرم در این سن در حال شکل گرفتن است.
چهار سالگی: کم کم کودک ها متفاوت می شوند. در این شرایط، شما بیشتر متوجه خلق و خو و تفاوت های کودکان می شوید. همچنان دوستی و اعتماد و بازی بهترین ترفند است.
پنج سالگی به بالا: به نظر من شروع دوران قابل پیشبینی عکاسی از کودک است. شما میتوانید در این سن ژست بدهید. کودک را در جایی ثابت نگه دارید. بر روی سکو یا پله ای به او ژست دهید و … در این سن والدین دوست دارند خصلت های متفاوتی را از کودک ثبت کنند و ترجیح می دهند کمی بزرگسالانه تر با آن ها رفتار گردد. نورپردازی های بزرگسالان را گاهی در این بازه ی سنی تجربه کنید.
خلاقیت و داستان سرایی
از همه ی این موارد که بگذریم، شما باید توانایی ایجاد داستان های کوچک را داشته باشید. منظورم از داستان سرایی در عکاسی کودک یک واقعه ی بزرگ نیست. ارتباط های کوچک کودک با محیط هر کدام داستانی برای خودش دارد. آن ها را ثبت کنید و به تنوع آن ها فکر کنید.
بیشتر بخوانید: پروژه عکاسی ترسیم امید – عکاسی که نقاشی کودکان بیمار را به واقعیت نزدیک می کند
در نهایت به این جمله بسنده می کنم. اگر حوصله ی کافی ندارید، سراغ عکاسی کودک نروید. هم شما و هم کودک آسیب خواهد دید.
نگارنده: محمدرضا معصومی
http://mrmasoumi.ir
۲۷ دی ۱۳۹۷
آخ جونم بن سای. عکس پسر منم تو مقاله اس هست. کارتون درسته بنسای