۴ نکته برای کمک به افراد تا در طول جلسه عکاسی پرتره خود احساس راحتی کنند

تقریبا هر کسی دیر یا زود باید برای گرفتن یک پرتره فارغ التحصیلی یا هدشات (عکس سر و شانه) حرفه ای، به تنهایی در مقابل یک دوربین بنشیند. این تقریبا همیشه تجربه ناراحت کننده ای برای مشتریان پرتره است. اما شما به عنوان یک عکاس به راحتی ممکن است این مسئله را فراموش کنید. در این مقاله نکاتی را به شما آموزش خواهیم داد تا با کمک آن ها سوژه یا مدل عکاسی پرتره خود را طی جلسه آرام و راحت نگه داشته و عکس های بهتری بگیرید.

وقتی من با افرادی که می خواهم از آنها پرتره بگیرم صحبت می کنم، اغلب به چیزهایی مانند «من در عکس ها وحشتناک به نظر می رسم»، «احساس می کنم حالم بد است»، یا «من از قیافه خودم متنفرم» اقرار می کنند.

شاید به این دلیل که من خیلی با مردم همدل هستم، این توانایی را دارم که عصبی ترین و ناامیدترین افراد را به طرز تکان دهنده ای در مورد عکس هایشان هیجان زده کنم.

در این مقاله، به شما نشان خواهم داد که چطور این کار را انجام دهید تا بتوانید حتی ناراحت ترین مشتریان پرتره خود را از این تجربه راضی و خوشنود کنید.

من شخصا به سمت پرتره های سیاه و سفید جذب می شوم.

چیدمان نور ساده

از آنجا که زندگی روزمره بار سنگینی از حواس پرتی ها و مشکلات را بر دوش شما می گذارد، من همیشه عکاسان را تشویق می کنم که پروژه های خود را تا حد امکان ساده (اما پر معنی) نگه دارند.

مهم نیست که چطور تصمیم می گیرید سوژه پرتره خود را نورپردازی کنید، توصیه می کنم که این کار را به ساده ترین شکل ممکن انجام دهید. نکته این است که تمام تمرکز خود را بر روی شخصی که دارید از او عکس می گیرید بگذارید، و نه بر روی تجهیزات.

من یا از نور طبیعی (یک پنجره و یک رفلکتور)، یا از یک چیدمان تک نور استفاده می کنم.

نور پنجره

مزیت نور طبیعی این است که در آن هیچ فلاش نور یا چتر بزرگی وجود ندارد که باعث شود شخص احساس کند در یک جلسه عکاسی حرفه ای پر تنش قرار دارد. ذهن سوژه شما با جلسات عکاسی که در تلویزیون دیده پر شده است، و شما باید آن احساس فشار و تنش را تسکین دهید.

این چیدمان نور طبیعی من است.

این یک پرتره گرفته شده با آن چیدمان نور پنجره در استودیو است.

استفاده از نور طبیعی و یک شاتر بی صدا با یک دوربین بدون آینه اجازه می دهد تا بخش عکاسی تا حد امکان نامرئی باشد.

یک اسپیدلایت

چیدمان تک نور من شامل یک اسپیدلایت با یک چتر ۶۰ اینچی و یک رفلکتور است.

این چیدمان تک نور من است. این چیدمان شامل یک اسپیدلایت با یک چتر ۶۰ اینچی می باشد.

این عکس با آن چیدمان تک نور گرفته شده است.

زمانی که چیدمان نور را آماده کردید، باید تجهیزات خود را فراموش کنید (پنجره، اسپیدلایت، و دوربین) و ۱۰۰% بر روی سوژه خود تمرکز کنید.

نحوه تمرکز

این نکته در مورد فوکوس دوربین نیست، بلکه تمرکز بر روی سوژه برای ایجاد بهترین پرتره های ممکن است.

اگر شما به عنوان یک عکاس خودآگاه هستید (ناخواسته به رفتار و اعمال خود توجه دارید) ، بسیار مهم است که بر روی خودتان تمرکز نکنید.

شاید به دلیل عدم اعتماد به نفس عصبی باشید، یا شاید نگران این باشید که آنها از عکس های شما بدشان بیاید. همه اینها را فراموش کنید و فقط بر روی سوژه خود تمرکز کنید.

حرف زدن

«یک پرتره تنها در داخل دوربین ایجاد نمی شود، بلکه در هر دو سمت آن ساخته می شود.» – ادوارد استایکن (Edward Steichen)

شما می توانید از حرف زدن برای دور کردن حواس سوژه ها از فشار عصبی و خودآگاهی آنها در مقابل دوربین استفاده کنید. در مورد کسب و کار آنها، بچه هایشان، یا آخرین سفری که رفتند صحبت کنید. هر چیزی که حواس آنها را از خجالت کشیدن در مقابل دوربین پرت کند.

گرم کردن

برای دست گرمی چند «عکس آزمایشی» بگیرید، حتی اگر واقعا نیازی به آنها نداشته باشید. سوژه خود را در مقابل دوربین بنشانید و چند عکس آزمایشی بگیرید که در آنها هیچ کاری جز «آزمایش نور» انجام نمی دهید.

آنها را کمی هدایت (راهنمایی) کنید، اما نه خیلی جدی. من گاهی اوقات با گفتن یک چیز خنده دار مثل، «خب نور عالی است، حالا اجازه بده آن لبخند قشنگت را ببینم»، به سراغ گرفتن عکس های واقعی می روم. این حرف اغلب منجر به خنده و اولین عکس کاندید یا بی هوا می شود.

پرتره های کاندید (بی هوا یا بدون ژست دهی) برای من لذت بخش ترین قسمت یک جلسه پرتره هستند. لازم نیست یک کمدین باشید تا افراد را بخندانید. تنها کافی است با چیزی در زندگی خود ارتباط برقرار کنید و آن وقت خنده خودش می آید.

من اغلب سعی می کنم حالت چهره سوژه را با لباس هایی که پوشیده است، تطبیق دهم. فکر می کنم برای لباس رسمی، یک حالت ملایم مناسب تر باشد. اما در آن لحظه همه چیز را امتحان می کنم و بعدا تصمیم می گیرم که چه چیزی بهتر است.

لنزک: مطالعه آموزش « ۴۳ راه نشاندن لبخند بر لب و ژست دهی طبیعی در عکاسی پرتره» را به شدت به شما عزیزان توصیه می کنیم.

پرتره های کاندید

«یک چیز هست که هر عکسی باید آن را در بر داشته باشد، انسانیت آن لحظه.» – رابرت فرانک (Robert Frank)

بله، حتی یک جلسه عکاسی هدشات حرفه ای هم باید شامل چند عکس کاندید غیر رسمی باشد. عکس های کاندید واقعی هستند، و حتی اگر به دنبال یک عکس ژست دهی شده باشید، عکس های کاندید راهی می باشند به سوی کشف این که آنها چه کسی هستند.

لنزک: عکس های کاندید (Candid) به تصاویری گفته می شوند که بدون ژست دهی توسط عکاس و وقتی سوژه متوجه دوربین نیست گرفته می شوند.

زمانی که افراد بتوانند با هم بخندند، کم کم یک ارتباط راحت بین آنها شکل می گیرد.

ما اغلب به دلیل تنش ایجاد شده از یک جوک می خندیم. اما حتی ناراحتی یا تنش واقعی نیز می تواند با خنده به رهایی نهایی منجر شود.

بعد از آرام شدن سوژه

«قبل از باز کردن شاتر نگاه کرده و فکر کنید. قلب و ذهن، لنز واقعی دوربین هستند.» – یوسف کارش (Yousuf Karsh)

مهم نیست که من دارم برای آژانس های املاک و مستغلات، وکلای آینده، فارغ التحصیلان دبیرستان، یا «موسسات کارآفرینی» عکاسی می کنم. من در طول جلسه پرتره با همه مثل یک مدیر اجرایی یا یک عضو خانواده سلطنتی رفتار می کنم.

جلسات خود را با آرامش و ارتباطات انسانی واقعی پر کنید. بعدا وقتی به عکس های خود نگاه می کنید، باید بتوانید آن لحظه ای که سوژه شما در نهایت آرام شد را ببینید. هنگامی که سوژه آرام شد، آن شخص «واقعی» که زیر لبخندهای مصنوعی و خودآگاهی پنهان شده بود را خواهید دید.

ممکن است ۱۰ دقیقه یا بیشتر طول بکشد تا به این هدف برسید، اما قطعا ارزشش را دارد. بعد از اینکه پرتره ای که سوژه نیاز دارد را گرفتید، فرصت دارید و می توانید دست به خلاقیت بیشتری بزنید. شما می توانید آن ها را راهنمایی کنید ژست های حرفه ای تر بگیرند، یا برای گرفتن عکس های کلوزآپ نزدیکتر بیایند. همچنین می توانید چند عکس کاندید بگیرید که در ادامه توضیح می دهیم.

زمانی که بدانم همان پرتره ای را گرفته ام که سوژه نیاز دارد، از آن رد می شوم و چیزهای دیگر را امتحان می کنم. من عاشق این حالت چهره بسیار ملایم و طرز قرار گیری موها هستم که کادری در اطراف او ایجاد می کند. این عکس احتمالا برای کارت ویزیت تجاری او مورد استفاده قرار نمی گیرد، اما من فکر می کنم پرتره فوق العاده ای است.

کاملا کاندید

«گرفتن تصویری از آنچه که یک شخص به نظر می رسد یک چیز است، و ایجاد یک پرتره از آنچه که واقعا هست چیزی دیگر.» – پاول کاپونیگرو (Paul Caponigro)

من با الهام از عکاسی خبری و ایده ثبت عکس های واقعا خام، کاندید، و ناخودآگاه (اتفاقی)، تصمیم گرفتم یک جلسه پرتره بدون هیچ گونه ژست دهی را امتحان کنم. تمام چیزی که در آن جلسه وجود داشت گفتگو و تصاویر بودند.

اینها برخی از نتایج این کار هستند، که من عاشقشان هستم.

این عکس فقط درباره چشم هاست، و آنچه که از ذهن او می گذرد باعث می شود که من بخواهم بخندم!

یک جلسه پرتره با عکس های کاملا کاندید به معنی گرفتن تعداد زیادی عکس است. برخی از آنها ژست دهی شده به نظر می رسیدند، اما من به محض این که متوجه چیزی می شدم که خوب به نظر می رسید، قبل از این که آن لحظه بگذرد آن را ثبت می کردم.

من از یک پنجره به عنوان منبع نور طبیعی استفاده کردم. در بین گفتگوی ما هنگامی که او به بیرون پنجره نگاه می کرد، چند لحظه سکوت برقرار می شد. آن لحظات فرصت های فوق العاده ای بودند.

در جلسات پرتره خود از اتاق بیرون بروید تا شگفت زده شوید. ممکن است با خودتان فکر کنید، «این مشتری جرئت کرده بچه هایش را به یک جلسه پرتره بیاورد؟» درست است، آنها استودیوی شما را از هم می پاشند و حواس او را از جلسه پرتره حرفه ای اش پرت می کنند. اما همراه با کمی بی نظمی، حس زندگی و لحظات انسانی شگفت انگیزی با خود می آورند. وسط این اوضاع، پسرش می خواست که او بغلش کند. شاید منظور رابرت فرانک از «انسانیت لحظه» همین بوده است.

جلسه پرتره قرار بود برای او باشد. اما کسی که او به ظاهر هست، با کسی که واقعا هست فرق دارد. همه ما بسیار عمیق تر از خود ظاهریمان هستیم و این چیزی که در ظاهر نشان می دهیم تا حدودی به خاطر اطرافیانمان است.

شاید زمانی که سوژه بتواند از بچه خود پرستاری کند حتی هنگامی که دوربین هنوز در حال عکس گرفتن است، بفهمید که به حداکثر میزان راحتی و آرامش رسیده است. من از عکس گرفتن از تک تک افراد و ایجاد پرتره هایی که آنها به عنوان نویسنده یا تاجر از آن استفاده می کنند، هیجان زده می شوم. اما هنگامی که آن پرتره ها به لحظات انسانی تبدیل می شوند، حتی بیشتر هیجان زده می شوم.

رسیدن به آرامش و راحتی

دفعه بعد که یک مشتری پرتره عصبی را می بینید، به یاد داشته باشید که این تجربه در ذهن آنها بیش از حد هیجانی و استرس زاست. با حرف زدن حواس آنها را از این ناراحتی پرت کنید، با عکس های آزمایشی «بدون تنش و فشار عصبی» آنها را گرم کرده، و خنده را بخشی از جلسه خود کنید.

زمانی که عکس های آنها را تحویل می دهید، عکس های کاندید را نیز در بین آنها قرار دهید. حتی اگر از آنها برای اهداف تجاری استفاده نکنند، ممکن است عکس هایی باشند که آنها (و شما) بیشتر از همه دوستشان داشته باشید.

من دوست دارم بدانم شما چه کار دیگری برای کمک به ایجاد راحتی و آرامش افراد در مقابل دوربین خود انجام می دهید. لطفا آنها را در قسمت نظرات بنویسید.

حتما بخوانید: نمایی از سمت دیگر لنز – ۵ درسی که من به عنوان یک سوژه عکاسی یاد گرفتم

نویسنده: مت کوکر (Mat Coker)