به لطف صنعت گستره موبایل و تولید انبوه ژیروسکوپ ها قیمت پرنده های تصویربرداری به شدت کاهش یافته و در عمل به حدی رسیده که به یک وسیله ی در دست همگان تبدیل شده است. صنعتی که با خود سوالاتی را نیز به همراه آورد. در این مقاله، با انواع پهباد (drone) برای عکاسی هوایی آشنا می شوید، مارک های معروف مثل گوپرو و دی جی آی (DJI) و تجهیزات ضروری را خواهید شناخت و در مورد مجوز های پرواز پهباد اطلاعات لازم را کسب می نمایید. به راهنمای خرید و عکاسی با پهباد خوش آمدید.
چه بخریم؟
در حقیقت شما دو گروه انتخاب دارید:
پرنده های بنزینی و پرنده های الکترونیکی.
از نظر نگارنده گروه اول برای یک مصرف کننده ی غیر تخصصی در زمینه علوم پروازی منتفی است و شما باید سراغ پهباد های الکترونیکی بروید که برای یک کاربر آماتور طراحی شده است.
بی شک اگر این مقاله توسط یک متخصص علوم پروازی نوشته می شد معرفی کاملی از چهار دسته زیر نیز می داشت. اما ما فقط با ذکر نام و تصویر از این کلاس پرنده ها گذر خواهیم کرد.
Firefly6
Panther
Hammerhead II
QuadCriuser
موضوع را به سمت مولتی روتر های عمود پرواز زیر هدایت می کنیم.
در این گروه نیز دو زیر مجموعه اصلی وجود دارد:
پرنده های کاستومایز شده که به صورت دستی تولید می شوند و دیگری پکیج های اماده ی موجود در بازار.
بی شک در این مورد نیز پکیج های آماده ترجیح یک عکاس یا فیلم ساز غیر سینمایی است. هرچند بی شک توانایی هایی مثل قدرت و سرعت مانور در مسابقات مهارت تنها در اختیار پرنده های کاستومایز شده است.
اما پیش از ورود به بحث، این پرنده ها را از نظر تعداد بال مورد بررسی قرار می دهیم.
کواد کوپتر ها ( چهار ملخ)
هکزا کوپتر ها (شش ملخ)
اکتاکوپتر ها (هشت ملخ)
این ها همگی در دسته مولتی روتر ها قرار می گیرند و تفاوت آن ها با هم در قدرت حمل بیشتر و پایداری مناسب تر است که با افزایش تعداد موتور افزایش می یابد. اما هزینه ساخت و اصطکاک بیشتر باعث شده بیشتر تو لید کننده ها برای کلاس های عمومی خود از کوادکوپتر ها بهره بگیرند. و موتور های بیشتر تنها برای کسانی که نیاز به حمل دوربین های سنگین تری دارند توصیه می شود.
چه شرکت هایی کوادکوپتر های استاندارد تصویربرداری تولید می کنند؟
دو کمپانی معتبر و چند شرکت دیگر این محصولات را تولید می کنند.
کمپانی DJI –Gopro – Parrot – Yuuneec – 3DR (solo) – Walkera– Syma – Gaui رقبای اصلی این بازارند و شرکت ام جی ایکس، جی جی آر سی و دبلیو ال تویز و … در حقیقت اسباب بازی های پرنده تولید می کنند که اغلب قابلیت تصویربرداری را نیز دارند.
شخصا احساس می کنم این رقابت بیشتر بین گوپرو و دی جی آی باشد و سهم بازار و خبرها را این دو کمپانی بیشتر به خود اختصاص داده اند.
DJI پنج کلاس متفاوت دارد که وزنی حدود دو کیلوگرم یا کمتر دارند. ماتریک -فانتوم – اینسپایر – ماویک – اسپارک. (در نهایت تنوع محصولات و کلاس های دی جی آی بیشتر از این تعداد است)
و گوپرو تولید کننده ی مدل محبوبی به نام کارما است.
با توجه به اینکه مقایسه ی محصولات این دو کمپانی به دفعات متعدد انجام شده است وارد جزییات آن نخواهیم شد و فقط به اختصار به وجه تمایز آن ها خواهیم پرداخت.
البته ذکر این نکته نیز ضروری است که به هیچ وجه همه محصولات DJI به دلایل فنی متعدد قابل مقایسه با پرچمدار گوپرو (کارما) نیستند و در عمل می توانید این محصول را با کلاس های پایینتر کمپانی DJI مثل ماویک و اسپارک مقایسه کرد.
چه چیز گوپرو را جذاب می کند؟
چند نکته وجود دارد که گوپرو را به محصولی با نمک و جذاب تبدیل می کند.
– اندازه کوچک آن
– قابلیت اتصال و جدا کردن دوربین آن
– قابلیت جدا کرد گیمبالِ کارما و استفاده ان به صورت یک استاپلایزر دستی جهت حذف تکان های تصویر در تصویر برداری.
– دارای یک پکیج کامل از جمله پرنده ( تاشو) – فرستنده – گیرنده – دوربین – گیمبال – نمایشگر و در نهایت پکیج قابل حمل
قیمت این محصول با دوربین حدود هزار دلار است.
دقیقا هم قیمت ماویک پرو از شرکت DJI . با این تفاوت که شما به یک موبایل ( به عنوان نمایشگر) نیاز دارید. در هر صورت انتخاب سختی است.
دی جی آی محصولات دیگری دارد ک در بالا نام آن ها برده شد. مقایسه و مشخصات آن ها در صد ها سایت فارسی و انگلیسی موجود است. که شما با توجه به بودجه و تعریف منطقی نیاز های خود می توانید از موجود باهوش خانگیِ دی جی آی به نام اسپارک تا غول بلند پرواز کمپانی یعنی MATRIC600 پنج هزار دلاری انتخاب کنید.
کدام محصول توجه شما را برای خرید جلب کرد؟
در حقیقت من جواب ساده ای برای آن دارم. نیازم را که به درستی تعریف کردم (عکاسی از طبیعت و تصویربرداری با کیفیت قابل قبول) و شروع به جستجو کردم تحقیقات من نشان داد که بی جهت نیست که عکاسان و تصویربرداران غیر سینمایی بیشتر به خرید یک محصول رغبت دارند: فانتوم چهار پرو.
محصولی جذاب و کمی بزرگ. دارای هندلینگ پرواز فوق العاده – دوربین قابل قبول برای نور روز – تصویر برداری عالی – پشتیبانی از فرمت فایل های عکاسی خام – دارای امکاناتی عالی جهت برگشت به نقطه پرواز در صورت بروز اتفاق – دارای مود های تصویربرداری جالب جهت انجام دستوراتی مثل دنبال کردن سوژه یا دور سوژه ای چرخیدن و … زمان پرواز طولانی تر. به نظر من فامتوم چهار پرو یک انتخاب نرمال است.
مجدد تاکید می کنم که محصولات گرانتر و ارزانتر از فانتوم چهار هم هستند که بسته به نیاز و بودجه شما انتخاب را متفاوت می کند.
پس از خرید چه کنیم؟
شما بعد از خرید هر یک از محصولات پرنده ابتدا نیاز به آموزش دارید. با اینکه پرواز با این پرنده ها بسیار راحت است، اما حتما شما نیاز دارید نکاتی را در مورد نرم افزار تخصصی آن پرنده بدانید.
نکاتی همچون کالیبره کردن – توجه به باد – اصول پرواز – مود های تصویر برداری – تنظیمات دوربین پرنده و … نکاتی هستند که یک مدرس کار بلد مسیر رسیدن به هدف را برای شما کوتاه خواهد کرد.
دومین موضوع شما مجوز هاست. بسته به قوانین جاری آن کشور نیاز به اخذ مجوز هایی دارید و در کنار آن لازم است قوانین و اصولی را جهت پرواز ایمن بدانید.
پس از خرید پرنده چه تجهیزاتی ضروری است؟
کارت حافظه اولین نیاز شما است. فایل های عکس خیلی حجیم نیستند، ولی کسی که تصویربرداری می کند نیاز به حجم مناسب میکرو اس دی با سرعت بالا دارد. کارت حافظه های سرعت پایین برای ثبت تصویر مناسب نیستند.
باتری اضافه – مدت پرواز پرنده ها با یک بار شارژ باتری متفاوت است. اما به طور متوسط و در شرایط عادی (باد نرمال) یک پرنده بین دوازده تا بیست و چند دقیقه پرواز می کند. بخشی از این زمان به پرواز تا مقصد و فرود اختصاص پیدا می کند و با توجه به اینکه حد اقل بیست درصد باتری را برای اطمینان خاطر از عدم قطع ارتباط رادیویی باید نادیده بگیرید، عملا مدت پرواز کوتاه است. شما برای کار جدی حداقل چهار باتری نیاز دارید.
یک هاپ شارژر سه تایی/ وسیله ای که به شما اجازه می دهد سه باتری را همزمان به شارژ بزنید و در طول شب این باتری ها به نوبت شارژ شوند.
یک نمایشگر (موبایل یا تبلت) / در میان دستگاه های موجود در بازار برند اپل کمترین باگ و بیشترین همخوانی را با بیشتر مدل ها دارد. یک موبایل با صفحه نمایش ۵.۵ اینچی تا یک تبلت ده اینچی گزینه مناسبی است. شخصا استفاده از نمایشگر بزرگتر را ترجیح می دهم.
محافظ ملخ / اگر در سوله ها و فضا های بسته کار می کنید و یا پرنده از یک سطح کاملا تراز شروع پرواز نمی کند این محافظ ملخ به کار شما می آید. گرچه نصب و جداسازی آن کمی زمانبر است اما فکر میکنم انتخاب مناسبی برای محافظت از ملخ ها باشد.
کوله تخصصی/ اگر برای عکاسی یا تصویر برداری پیاده روی زیادی دارید، یک کوله هم نیاز دارید. البته این مورد در مورد پرنده های بزرگتر بیشتر مورد نیاز است.
سایبنان تبلت یا موبایل / یکی از بزرگترین چالش های یک تصویر بردار مزاحمت نور خورشید در نمایشگرش است. سایبان های استاندارد قدری وضعیت را بهبود می دهند.
ملخ اضافه / اگر دور از شهر هستید و پروژه مهمی دارید، حتما ملخ اضافه با خود همراه داشته باشید. شکستن ملخ اتفاق رایجی است. ریسک توقف پروژه را هرگز به جان نخرید.
فیلتر کاهنده نور (ND) یا پلارایزر / ضرورت این موضوع را با توجه به محیط و هدفتان از عکاسی معین نمایید. بعضی از انواع پهباد ها چند ثانیه اجازه نوردهی طولانی را به کاربر می دهند.
چه مجوز هایی لازم است؟
قبل از هر چیز باید بدانید که اگر قصد استفاده قانونی از پهباد ها در ایران را دارید، باید پرنده ی خود را از مراجع و فروشگاه های رسمی خریده باشید. فروشگاهی که به شما برگه رسمی و فاکتور قانونی با مهر فروشگاه دهد. البته ظاهرا در مواردی هم که شما پرنده ی قاچاق خریداری کرده باشید هم راهی وجود دارد. معرفی شما به کمرگ جهت پرداخت عوارض و شاید جرایم قانونی.
قدم دوم تماس با کارگروه صنایع هوایی بدون سرنشین (کارگروه پهباد) است.
کارگروه مجری قانونی ثبت پلاک پرنده شما است. این مسیر برای عکاسان داری جواز کسب، شرکت های تبلیغاتی که تصویر برداری هوایی در اساسنامه آن ها نوشته شده باشد و شرکت های نقشه برداری آسان تر است. اما بدان معنی نیست که اگر شما قصد تفریح و تصویربرداری شخصی با پرنده تان را دارید امکان ثبت پلاک وجود ندارد.
آیا ثبت پلاک پرنده همان مجوز پرواز و تصویربرداری است؟
خیر – شما بر حسب مورد نیاز به اخذ مجوز های قانونی دارید. تصویربرداری در شهر ها – سکو های نفتی – بزرگراه ها – مراتع و مناظر طبیعی – املاک خصوصی – فرودگاه ها – پادگان های نظامی و … هر کدام متولی و مجرای قانونی خودش را دارد. عدم آگاهی شما از قوانین ممکن است منجر به ضبط پرنده ی شما و حتی بازداشتتان توسط نیرو های امنیتی شود. این موضوع صرف نظر از خطر هایی است که ممکن است به لحاظ فنی برای ساکنین- عابرین – پرنده ی خودتان – هواپیماها و هلیکوپرها – پرندگان مهاجر فصلی و کبوتر ها به وجود بیاید.
لازم به ذکر است که بدانیم توصیه های فنی را با قوانین الزام آور نباید اشتباه گرفت. همچنین ممکن است یک منطقه از لحاظ قوانین هوایی ایکایو فاقد مشکل پرواز باشد، ولی قوانین انتظامی و امنیتی از زاویه خود به موضوع نگاه کنند.
امید است که این متن در راستای آگاهی بخشی بیشتر به مخاطبان حوزه عکاسی موجبات ارتقا سهولت و دقت در تصمیم گیری را فراهم آورده باشد.
عکس ها و مقاله از محمدرضا معصومی (اینستاگرام)
لطفا نظرتان در مورد مطلب را در اینجا مطرح نمایید. اگر سوالی دارید، در بخش پرسش و پاسخ مطرح نمایید.