در این مطلب لنزک، شاهد آثاری از کتاب تصاویر «مصائب درختان» آقای علی شکری خواهید بود که به زیبایی درخت ها را سوژه عکاسی خود قرار داده اند.
مقدمه کتاب به قلم استاد هادی شفائیه، بنیانگذار تدریس و تعلیم آکادمیک عکاسی در ایران:
درخت را زیبا می بینند وقتی که به برگهای سبز، آراسته است و می گوید؛
(برگ درختان سبز، در نظر هوشیار هر ورقش دفتری است، معرفت کِردِگار). اما، درخت خشک با شاخه های لُخت توجه کسی را جلب نمی کند و به وصف و تعریف زیبایی آن بر نمی انگیزد. علی شکری چنین نیست، او همین درختان خشک را زیبا می بیند و از آنها زیبایی می آفریند و در این آفرینش موفق می شود!.
در این مجموعه، او ما را به ضیافت زیبایی ها می برد و دنیای زیبا از چشم خود، به ما می نماید. دنیایی که اگر ما خود بودیم هرگز چنین نمی دیدیم.
او با امکاناتی که، تکنیک عکاسی در اختیارش گذشته گاهی روشنی ها را تیره و تیره گی ها را روشن می کند. زاویۀ دید ما را گاهی گشادتر و گاهی تنگتر می سازد و بدین گونه دنیایی دیگر را در برابر چشمان ما عرضه می دارد، به نقاطی می برد که حضور ما در آنجا، در آن لحظه، بدان گونه که او می خواسته، امکان نمی داشت. در اُتاقی گرم، برنشیمنی نرم، تماشای محیطی یَخ بسته و پوشیده از برف با زیبایی ای فوق العاده برایمان مُیسر می دارد!
با استفاده از تکنیک، دو درخت هَم قدِ نزدیک هم را، از یکدیگر دور می سازد و یکی را بر دیگری، کوچکی و بزرگی دلخواهش را می بخشد. فضای محدودی را با عظمت و گسترده می نماید و فضای فَراخی را درهم می فشارد و با نمایی خاص عرضه می کند.
گاهی زمین را فَراختر و آسمان را تنگتر از آنچه هست ثبت می کند و در برابر چشمان ما می گذارد، نه آن چنان که بوده و خود می دیدیم.
گاهی با تیره تر کردن آسمان تا سیاهی و زمانی با روشن تر ساختن برگ درختان تا سفیدی، دنیایی دیگر، غیر از حقیقت می سازد.
در جایی از سایه ی درختی بر روی برف ها را با شاخه های درختی دیگر ترکیب زیبایی می آفریند، و در جایی دیگر با استفاده از هوای ابری، درختان را بی سایه نشان می دهد و در محلی با سود جُستن از نورِ خورشیدِ درخشان در پایینِ افق، سایه های کشیده را با نظم و ترتیب چشمگیری ثبت می کند.
علی، همچنان که مهارت خود را در تهیۀ تصاویر «انبوه درختان» به خوبی نشان داده است، از «تک درخت» نیز تصاویری ماهرانه و زیبا گرفته است.
در یکایک آثارش، رعایت اصلِ؛ «کِی، کُجا، چگونه» به خوبی آشکار است و به چشم می خورد. هیچ یک از تصاویر، سَرسَری و بی مطالعۀ دقیق و طولانی گرفته نشده است.
دید قوی و تشخیص خوب و صحیح در او دست در دست هم داده است. با قدم محکم و استوار کار خود را آغاز کرده، بیراهه نمی رود و نسنجیده قدم بر نمی دارد. راه خود را خوب برگزیده است.
گمان می کنم تنهایی را دوست دارد، تنهایی و آفریدن را، نگاه کردن و دیدن را!
انتظار تا رسیدن لحظه مطلوب را!
وب سایت و صفحه اینستاگرام علی شکری
www.alishokri.art instagram.com/alishokriphotography
۲۲ دی ۱۳۹۶
با سلام و تشکر از مطالب مفید و زیباتون
برام خیلی جالب بود که توی مسافرت صحنه های اینچنین زیبا رو دیدم ولی هرچه تلاش کردم با لنز ۱۸/۵۵mm که داشتم اون رو تسخیر کنم نشد که نشد ولی آقای شکری به خوبی اونها رو اسیر تلاش و مهارت خودشون ساختن،
پیشنهاد میکنم مشخصات تصاویر (لنز، دوربین، فاصله کانونی، سرعت شاتر و …) رو هم بزارین تا نکات آموزنده ی بیشتری رو بتونیم ازشون استخراج کنیم. ممنون
۲۱ دی ۱۳۹۶
سلام.
واقعا عکس دیدم… ایکاش لنزک در مورد این پروژه با آقای شکری مصاحبه ای انجام میداد.
سپاس بیکران از لنزک.