نکات و ترفندهای عکاسی از آسمان پرستاره در شب

در طول سال گذشته، من طرفدار پر و پا قرص عکاسی شبانه و آسمان شب شده ام. من همیشه از آن لذت می بردم، اما زادگاه من در نروژ مناظر چندان جالبی ندارد. بنابراین من به ندرت برای بیرون رفتن در طول شب به خودم زحمت می دادم – مگر این که نمایش نادری از نورهای شمالی (شفق قطبی) یا بارش شهابی اتفاق می افتاد. با این حال، بعد از نقل مکان به شمال اسپانیا، بیشتر و بیشتر وقتم را صرف عکاسی از ستارگان کردم. چیزی که برای چشم غیر مسلح کاملا سیاه و تاریک به نظر می رسد، می تواند در پشت دوربین یک منظره زیبا باشد. در این مقاله، من نکات و ترفندهایی در مورد نحوه عکاسی از حالت های مختلف آسمان شب، از جمله کهکشان راه شیری، ماه نو، یا بارش شهابی به اشتراک خواهم گذاشت.

تنظیمات دوربین برای عکاسی در شب

نور مهم ترین بخش عکاسی است؛ بدون نور، هیچ عکسی نمی توان گرفت. در طول شب هوا تاریک و نور کم است، که عکاسی را چالش برانگیز می کند. در حقیقت، برای ثبت یک تصویر در طول شب، شما به احتمال زیاد مجبورید کمی از کیفیت تصویر را فدا کنید – استفاده از یک دیافراگم باریک و ایزوی کم را فراموش کنید.

برخلاف عکاسی منظره معمولی، عکاسی در شب برای ثبت نور کافی جهت نوردهی درست صحنه، به تنظیمات کمتری نسبت به حالت ایده آل نیاز دارد. از آنجا که نور زیادی وجود ندارد، این به معنی باز کردن دیافراگم، افزایش ایزو و طولانی کردن زمان نوردهی (سرعت شاتر) است.

برای هر سناریو یک تنظیمات درست منحصر به فرد وجود ندارد، زیرا این امر به عوامل بسیاری (مانند روشنایی ماه) بستگی دارد. اما به عنوان یک قاعده کلی، شما باید از بازترین دیافراگمی که لنزتان اجازه می دهد برای ثبت جزئیات آسمان به دقیق ترین شکل ممکن استفاده کنید. لنزهایی که دیافراگم f/2.8 دارند، در میان عکاسان شب و ستارگان بسیار محبوب هستند و اگر لنز شما اجازه چنین دیافراگم بازی را می دهد، این جایی است که باید از آن شروع کنید.

ایزو و سرعت شاتر

ایزو نیز باید برای عکاسی در شب مقدار زیادی افزایش داده شود. برای عکاسی منظره معمولی، من همیشه بر اهمیت عکاسی با کمترین ایزوی ممکن تاکید می کنم. با وجود این که ما هنوز هم می خواهیم با کمترین تنظیمات ممکن عکس بگیریم، اما اکنون باید حداقل ایزوی ۱۶۰۰ را در شب در نظر بگیریم. استفاده از ایزوی ۳۲۰۰ یا ۶۴۰۰ در طول شب غیر معمول نیست. با این حال، برای حفظ بیشترین کیفیت ممکن، سعی کنید از پایین ترین گزینه ممکن استفاده کنید.

انتخاب سرعت شاتر کمی مشکل تر است، زیرا به فاصله کانونی لنز شما بستگی دارد، اما من توصیه می کنم که طولانی تر از ۳۰ ثانیه نباشد، مگر این که بخواهید از رد ستارگان عکس بگیرید (بعدا در همین مقاله دوباره به این موضوع خواهم پرداخت). هنگام انتخاب سرعت شاتر، قانون ۵۰۰ دستورالعمل خوبی است. در واقع، ۵۰۰ را تقسیم بر فاصله کانونی لنزی که در حال استفاده از آن هستید بکنید، تا حداکثر سرعت شاتری که می توانید استفاده کنید (برای اجتناب از ایجاد رد ستارگان)، به دست آورید. اگر از یک دوربین کراپ سنسور استفاده می کنید، باید فاصله کانونی معادل یک لنز فول فریم را محاسبه کنید (به عنوان مثال، ۲۰mm در کراپ سنسور = ۳۰mm. ثانیه ۵۰۰/۳۰ = ۱۶٫۶).

به خاطر داشته باشید که سه پایه برای عکاسی در شب برای به دست آوردن یک تصویر واضح و شارپ ضروری است. ثابت نگه داشتن دوربینتان در دست برای چند ثانیه امکان پذیر نیست!

برنامه ریزی برای عکاسی از آسمان شب

جستجو در طول شب می تواند دشوار باشد، بنابراین اغلب خوب است که قبل از رفتن به محل عکاسی در تاریکی، خودتان را با آن منطقه آشنا کنید. می دانم که این کار همیشه امکان پذیر نیست، اما حداقل از یک اپلیکیشن مانند PhotoPills برای یادگیری فاز (وضعیت) ماه، موقعیت آن، و همچنین زمان طلوع و غروب خورشید و ماه و هر چیزی دیگری که مربوط به عکاسی شما باشد، استفاده کنید. هرچه بیشتر آماده باشید، شانس بیشتری برای گرفتن یک عکس عالی خواهید داشت.

لنزک: برای محاسبه طلوع و غروب خورشید (اینجا کلیک نمایید) و برای فاز و زمان طلوع و غروب ماه از این ابزار استفاده نمایید. کافیست شهر خود را در کادر مربوطه وارد نمایید.

بیایید آنچه را که باید قبل از بیرون رفتن برای عکاسی بدانید، خلاصه کنیم:

• زمان گرگ و میش
• زمان تاریکی دریایی و نجومی
• فاز ماه
• موقعیت ماه در آسمان
• زمان طلوع و غروب ماه
• زمانی که کهکشان راه شیری قابل مشاهده است (در صورت امکان)
• موقعیت کهکشان راه شیری (در صورت امکان)

تمام این اطلاعات را می توانید به سادگی در اپلیکیشنی مانند PhotoPills یا با یک جستجوی آنلاین سریع پیدا کنید.

ایده های کلی برای عکاسی در شب

اگر هدف شما عکاسی از ستاره ها و آسمان طبیعی شب باشد، گمان می کنم که می خواهید بیشترین تعداد ستاره ممکن را ببینید. برای به دست آوردن بهترین نمای ممکن از ستاره ها، شما باید خودتان را در مکانی قرار دهید که از شهرهای بزرگ و آلودگی نوری دور باشد.

نمایش ظریف نورهای شمالی در لوفوتن

وب سایت ها و نقشه هایی مانند DarkSiteFinder برای جستجوی مناطق دارای آلودگی نوری کمتر منابعی عالی هستند. اگر شما نزدیک یک شهر بزرگ زندگی می کنید، احتمالا باید کمی بیشتر از کسی که نزدیک یک شهر کوچک زندگی می کند، سفر کنید (از شهر دور شوید). فیلترهایی مانند NiSi’s Natural Night Filter وجود دارند که به کاهش آلودگی نوری کمک می کنند، اما به طرز جادویی همه آنها را از بین نخواهند برد و یک آسمان پر ستاره به شما نخواهند داد – تنها رنگ آلودگی نوری را خنثی می کنند.

برای به دست آوردن بیشترین جزئیات در آسمان شب، اجتناب از هفته هایی که به ماه کامل نزدیک تر هستند نیز ایده آل است. در طول این دوره، آسمان روشن تر است و ستاره های کمتری هم برای دوربین و هم چشم غیر مسلح قابل مشاهده هستند. با این حال، این بدان معنی نیست که شما باید در خانه بمانید؛ در طول ماه کامل نیز سوژه های بسیار جالبی وجود دارند.

کهکشان راه شیری

نروژ برای نورهای شمالی، شب های تاریک و پر ستاره، و در کل مناظر زیبا شناخته شده است، اما چیزی که ما نداریم، کهکشان راه شیری است. اجازه دهید کمی دقیق تر بگویم؛ مرکز کهکشانی (روشن ترین قسمت قابل مشاهده کهکشان راه شیری که در اکثر تصاویر می بینید) هیچ وقت در نروژ قابل مشاهده نیست – ما تنها لبه های آن را می بینیم. بنابراین، شما می توانید هیجان مرا هر بار که شانس عکاسی از مرکز کهکشانی و کهکشان راه شیری به زیباترین شکل پیدا می کنم، تصور کنید.

تکنیک های عکاسی برای عکاسی از کهکشان راه شیری بیشتر شبیه به انواع دیگر عکاسی در شب می باشند. شما باید از یک دیافراگم باز، ایزوی بالا و یک سرعت شاتر حداکثر ۳۰ ثانیه استفاده کنید. من متوجه شده ام که یک ایزوی کمی بالاتر و یک سرعت شاتر حدود ۲۵ ثانیه (در هنگام عکاسی در ۱۴mm @f/2.8) بیشترین میزان جزئیات را در هنگام عکاسی از کهکشان راه شیری به شما می دهد. با استفاده از یک سرعت شاتر کُندتر، دوربین شروع به ثبت حرکت های جزئی در ستارگان (به دلیل چرخش زمین) کرده و کم کم تار می شود.

همچنین بهتر است که از کهکشان راه شیری در طول ماه نو یا قبل از این که ماه بالا بیاید، عکس بگیرید. هرچه آسمان تاریک تر باشد، شما ستاره های بیشتری را می بینید و کهکشان راه شیری جزئیات بیشتری خواهد داشت.

عکاسی از بارش شهابی

هر بار که یک بارش شهابی اتفاق می افتد، مانند بارش شهابی برساوشی (پرسیدز) اخیر، من آرزو می کنم که آسمان صاف باشد. هیچ چیزی جادویی تر از بیرون بودن در تاریکی، و نگاه کردن به ده ها یا حتی صدها ستاره دنباله دار در عرض چند ساعت نیست.

از آنجا که اکثر ستاره های دنباله دار تنها یک یا دو ثانیه دوام دارند، ثبت آنها در یک تصویر می تواند سخت باشد. به منظور ثبت بیشترین تعداد ممکن از آنها، من دوربینم را بر روی عکاسی با وقفه زمانی (interval shooting) تنظیم کرده و اجازه می دهم به طور پیوسته عکس بگیرد. برای ثبت ستاره های دنباله دار حتی کوچکتر، من سرعت شاتر را تا حدود ۱۵ ثانیه افزایش می دهم (بسته به روشنایی شب).

 عکاسی از رد ستارگان

با توجه به چرخش زمین، زمانی که سرعت شاتر خیلی طولانی می شود، دوربین شما حرکت را در ستاره ها ثبت می کند. این یک آسمان تار و نرم ایجاد می کند و دیدن آن می تواند کاملا ناخوشایند باشد.

با این حال، این چیزی است که شما باید به عنوان یک مزیت از آن استفاده کنید، به جای این که آن را به عنوان یک مشکل ببینید. با طولانی کردن سرعت شاتر به چند دقیقه یا حتی یک ساعت (این به شما اجازه می دهد تا از یک ایزوی پایین و دیافراگم کوچک استفاده کنید اما ممکن است به پیکسل های سوخته منجر شود) قادر به ثبت آنچه که تحت عنوان رد ستارگان شناخته شده است، می باشید. این افکت می تواند واقعا جالب باشد اما مطمئن شوید که سرعت شاتر به اندازه کافی طولانی باشد تا ستاره ها تار به نظر نرسند.

ستارگان بر فراز صحرای بزرگ آفریقا – عکس از ویراستار dPS، دارلین هیلدبرنت (Darlene Hildebrandt). مجموعه نوردهی های ۳۰ ثانیه ای در ۴۵ دقیقه، انباشته شده با استفاده از StarStax، ترکیب شده با چند تصویر نقاشی شده با نور از چادر.

همچنین می توانید یک مجموعه تصویر را با استفاده از یک سرعت شاتر کوتاه تر ثبت کرده و آنها را در فتوشاپ یا نرم افزاری مانند StarStax با هم ترکیب کنید.

فاز ماه کامل و ماه روشن

همانطور که قبلا اشاره کردم، شب هایی که ماه کوچک است، بهترین زمان برای عکاسی در شب می باشد، چون در این زمان شما بیشترین تعداد ستاره را خواهید دید. با این حال، وقتی ماه بالاست، هنوز هم تصاویر جالب زیادی برای گرفتن وجود دارد.

اول از همه، از آنجا که ماه یک منبع روشن نور است، می توانید با استفاده از یک ایزوی کمی پایین تر یا دیافراگم بسته تر کار را انجام دهید. همچنین پیدا کردن یک ترکیب بندی مناسب می تواند آسان تر باشد، چون منظره روشن تر است. از این نور به نفع خود استفاده کرده و به سایه ها در منظره توجه کنید. شاید ماه یک کوه را روشن می کند؟ شاید یک بازتاب خوب در یک دریاچه ایجاد می کند؟ در طول این مدت، ترکیب بندی تصویرتان به گونه ای که منظره بیشتری نسبت به آسمان در آن گنجانده شده باشد می تواند عاقلانه باشد، چون اینجاست که جالب ترین چیزها اتفاق می افتند.

من شخصا ترجیح می دهم زمانی از ماه عکس بگیرم که موقعیت پایینی در آسمان دارد، چون به نظر من سایه ها در آن زمان جالب تر هستند. نکته: به همین دلیل است که طلوع و غروب خورشید برای عکاسی منظره در روز بهترین گزینه هستند.

بیشتر بخوانید: آموزش عکاسی از طلوع ماه در نقطه دقیق

نتیجه گیری

آیا قبلا عکاسی در شب را امتحان کرده بودید؟ اگر نه، دوربین و سه پایه خود (و شاید یک دوست برای همراهی) را برداشته و بیرون بروید و آن را امتحان کنید. هر نکته دیگری که در مورد عکاسی در شب مد نظر دارید را در قسمت نظرات به اشتراک بگذارید. ما دوست داریم از شما بشنویم.

نویسنده: کریستین هویبرگ (Christian Hoiberg)