نقد عکس #۱۸۸

نظرات شما

1. mn2886

   ۲۸ تیر ۱۳۹۶

   اینکه عکس خوبی هست در اون شکی نیست.ولی به نظر بنده با توجه به محیط که یک معبد بودایی هست استفاده از از این همه طیف نور تیره و سنگین حس معنوی این مکان رو از بین برده.کافیه اون راهب لباس محلی رو به جای لباس راهبان بودایی میپوشید دراون صورت کاملا هویت فرد تغییر میکرد.

   پاسخ دهید
2. علی عباسی

   ۱۷ تیر ۱۳۹۶

   ابتدا باید عرض کنم که بنده عکاس آماتور هستم و از دید آماتوری و عام نظر میدم. به شخصه تحت تاثیر کنترانست و بازی رنگ ها قرار گرفتم. پیش خودم میگم یعنی قاب از این بهتر هم میشد؟! میزان زوم خیلی خوبه، چون با کمی زوم آوت چیز خاصی بدست نمیومد و با زوم این هم چهارچوب در را از دست می دادیم که برای معرفی موقعیت و نشون دادن تاثیر فوکوس بر چهره ی شخص لازمه. یکی دیگه از نقاط مثبت عکس میتونه به تصویر کشیدن اجسام دور و بر شخص باشه که از چشم عکاس دور نمونده و بیننده رو به جستجو در میان اونها وامیداره. برگ برنده هم در نهایت فشار دادن شاتر در بهترین لحظه س که نگاه شخص به جایی دوخته شده، هرچند میتونه برای اون نگاهی ساده باشه اما برای بیننده با توجه به مکان عکس میتونه نگاهی پر رمز و راز رو القا کنه. به شخصه نمی تونم از دید آماتوری ایرادی وارد کنم.
   در کل عکس خوبی شده، آرزوی موفقیت دارم براشون

   پاسخ دهید
3. javad_toosi

   ۱۷ تیر ۱۳۹۶

   با سلام و عرض ادب خدمت دوستداران عکاسی
   ابتدا باید تبریک بگم به سرکار خانم نوا جمشیدی عکس در خور توجه و قابل قبولی گرفته شده و باید عرض کنم مطالبی که اینجا به ان اشاره میشود صرفا نقدی از جانب یک مخاطب است که شاید مفید واقع شود.
   دوربین d610 یک دوربین فول فریم و ۲۴ مگاپیکسلی است و لنز ۷۰-۲۴ با گشودگی دیافراگم ۲.۸ یک لنز حرفه ای محصوب میشود که مناسب برای عکاسی پتره و خیابانی و همچنین کلوز اپ است که قیمتی برابر خود دوربین داره
   با این اوصاف ایزو کم شارپنس مناسب و محوی پشت سوژه دوراز انتظار نیست با شناختی که از دوربین های نیکون دارم ایزوی ۳۲۰ در حالت اتوماتیک انتخاب میشه پس فرض بر این است که از این مد برای عکاسی استفاده شده (چنانچه غیر از این است لطفا توضیح بفرمایید) فاصله کانونی ۵۵mm هم بنظر مناسب است . حداکثر گشودگی دیافراگم با توجه به محیط کم نور و سبک عکاسی کاملا بجا میباشد. از مشخصات فنی که بگذریم موضوع و هدف عکاس با انچه توضیح داده شده بیشتر قابل درک میباشد و مناسب است اما باید عرض کنم مرموزی کار در عکس دیده نمیشود البته مشخصا معلوم نیست چه میکند ولی مرموز هم نیست که حدس بنده این است که کادر بندی و کراپ مشکل کار شده با تستی که انجام دادم به این نتیجه رسیدم اگر کراپ به صورت پورتریت بر روی شخص بود و در واقع فضا و موارد اضافی حذف میگشت مرموزی عملش در نگاهش کاملا مشخص میشد از طرفی برای نشان دادن مرموز بودن محل هم کادر میبایست بازتر می بود تا یه تصویر کلی از محل را داشته باشیم .
   در ادامه کنتراست بالا باعث افزایش حس فقر و سختی در بیننده میشود و با توجه به نور کم تصویر جزییات کاملا مشخص نیست (حتی با توجه به افزایش نور صفحه تا حداکثر که استاندارد نیست) . در اینکه این اشخاص زندگی مرفه یا حداقل مرفه از نظر ما ندارند شکی نیست که البته هدف عکس نشان دادن سختی نیست ،پس کنتراست زیاد بنظر میرسد. مطلب دیگری که جالب بود کادر اصلی عکس در صفحه اینستاگرام خانم جمشیدی است که یه قاب طبیعی پنجره ای شکل با چارچوب های ورودی داشت ، که شاید با کمی تنظیم محل عکاسی این کادر نقطه قوت دیگری در عکس میشد .
   در انتها از تمام دوستداران عکاسی تقاضا میکنم جهت پیشرفت من و عکاس و سایر مخاطبان و بخش خوب نقد که کمک شایانی به درک بهتر از کاری که انجام دادیم و چیزی که دوستانمان به ما نمیگویند را کرده با گذاشتن نظر حتی در حد یک خط در این بخش به ما یاری برسونند.

   پاسخ دهید
4. بابک دهقانی

   ۱۶ تیر ۱۳۹۶

   پیش از هر چیز باید گفت که عکاس ، در نمایش ادراک خود از این صحنه و احساسی که از قرار گرفتن در فضای آن به وی دست می داده، موفق عمل کرده است . انتقال مفهوم در هنرهای بصری مستقیما با چگونگی این نمایش در ارتباط است . عناصر مختلفی در تصویر وجود دارند که به گویایی هرچه بیشتر آن کمک کرده اند . سوژه در مرکز تصویر است یعنی جایی که میتواند ببشترین تاکید را به وجود بیاورد . اما در عین حال قرار دادن سوژه در مرکز تصویر معمولا پویایی تصویر را کاهش می دهد و چشم مخاطب را از وا کاویدن تصویر باز می دارد . عکاس در این تصویر با هوشمندی خاصی در ثبت لحظه ای که چشمان سوژه متوجه نقطه ی نامعلومی در بیرون از کادر است از این اتفاق جلوگیری کرده و در عین حال به القای فضای رمز آلود نیز کمک شایانی نموده است ( مرد به چه چیزی اینگونه می نگرد ؟ ) . همچنین استفاده از روش قاب در قاب بیش از پیش باعث گردش چشم مخاطب و تاکید بر سوژه شده است . با نگاه کردن بیشتر به تصویر مخاطب از خود خواهد پرسید که مرد مشغول چه کاری است ؟ چه چیزی در دست دارد ؟ آیا نوع نگاه و حالت چهره او نشان از اضطراب دارد ؟ مکانی که مرد درون آن قرار دارد کجاست ؟ و سوال هایی از این دست باعث می شود ابهام و راز آلودگی بر تصویر چیره شود و این همان مساله ای است که عکاس سعی در نشان دادن آن داشته و در مجموع به نظر می رسد به هدف خود دست یافته است .

   پاسخ دهید

لطفا نظرتان در مورد مطلب را در اینجا مطرح نمایید. اگر سوالی دارید، در بخش پرسش و پاسخ مطرح نمایید.