پارادوکس اینستاگرام

در این مطلب کوتاه لنزک، عکاس حرفه ای فضای باز مایکل کلارک (Michael Clark) نقد خود از اپلیکیشن محبوب اینستاگرام را مطرح می کند. مایکل می گوید که با اینستاگرام یک رابطه عشق و نفرت دارد. وی این باور است که پیش از اینستاگرام، رتبه بندی عکاسان بر اساس میزان توانایی و شایستگی های آنان بود و کسانی که به دنبال استخدام عکاس بودند نیز بر اساس همین شایستگی ها این انتخاب را انجام می دادند. در ادامه از شما عزیزان برای مطالعه مقاله مایکل با عنوان «پارادوکس اینستاگرام» دعوت می کنیم.

بی‌شک اینستاگرام یکی از هیجان انگیز ترین شبکه های اجتماعی است. این برنامه در حال حاضر با بیش از ۶۰۰ میلیون کاربر بعد از فیسبوک در رتبه دوم رده بندی شبکه های اجتماعی فعال قرار دارد.

به عنوان یک عکاس که در طول مدت سه سال گذشته مشغول ساختن یک اکانت دارای مخاطب بوده ام، شخصا یک رابطه عجیب عشق و نفرت با این برنامه دارم. اگر چه نفرت بار معنایی سنگینی دارد، ولی خب شما منظورم را متوجه می شوید. باور کنید که شخصا وقت زیادی را در این برنامه سپری می کنم و مثل یک ماهی ام که به دام افتاده است.

از یک طرف این روند هر روزه ی دیدن عکس های خوب خیلی برایم الهام بخش است. من خیلی از همکاران حرفه ای ام را در این اپلیکیشن دنبال می کنم – کسانی که عکس های تراز اول آپلود می کنند. علاوه بر این، عکاسان آماتوری هم هستند که عکس های حیرت آوری منتشر میکنند که بعضا از حرفه ای ها هم بهترند.

در میان عکاسان حرفه ای، اینستاگرام نقل مجالس است. وقتی با همکارانم دور هم جمع می شویم، کمتر پیش می آید که در مورد این اپ حرفی زده نشود. برای آن دسته از عکاسان حرفه ای که فالوورهای زیادی دارند، این برنامه در زمینه پیدا کردن کارهای بیشتر لطف زیادی بهشان کرده است. اما برای دسته دیگری از عکاسان حرفه ای، یا بار اضافه ای برایشان شده است، یا منبع ناامیدی و یا فقط فرمی دیگر از بازاریابی.

پیش از اینستاگرام، رتبه بندی عکاسان بر اساس میزان توانایی و شایستگی های آنان بود و کسانی که به دنبال استخدام عکاس بودند نیز بر اساس همین شایستگی ها این انتخاب را انجام می دادند.

بگذارید منظورم را توضیح دهم چون بعضی ها فکر خواهند کرد که چون فالوورهای زیادی ندارم، دارم اینطور ناله می کنم. من می دانم بین عکاسان حرفه ای، عده کمی از ما به این حقیقت رسیده ایم که: بهترین عکس های ما به ندرت به اندازه عکس های متوسطمان، که گاهی فقط برای اینستاگرام آماده شده اند، لایک می گیرند. گلچین عکس های فعالیت بیست ساله من به عنوان یک عکاس حرفه ای، همیشه کمتر از یک عکس معمولی منظره (مثلا انعکاس کوه روی آب رودخانه) لایک می خورند.

به عنوان مثال من این دو عکس را در اکانتم (@michaelclarkphoto) منتشر کردم. عکس سمت چپ یک عکس باحال از یک موج سوار است که از داخل یک هلی کوپتر گرفته شده است. یک عکس خوب است که زاویه دید جالبی هم دارد، ولی به هیچ وجه یک عکس باورنکردنی و غیر قابل ثبت نیست. در سمت راست اما یکی از بهترین تصاویری که تا کنون خلق کرده ام وجود دارد. این عکسی است که شما را به داخل می کشد و وادارتان می کند به دقت نگاه کنید و رسیدن به مهارت نورپردازی این عکس برایم سال ها زمان برده است.

اگرچه این فقط یک مثال است اما من این را بارها و بارها دیده ام. نه فقط در اکانت خودم بلکه در خیلی از اکانت های بزرگ تر از من که فرصت پست گذاشتن به عنوان مهمان را پیدا می کنم. در این اکانت ها معمولا بهترین عکس هایم، یک پنجم عکس های کسل کننده ام لایک می خورند. بعضا دیده ام که عکاسان مشهور جهانی عکسی می گذارند که فقط یک بار در طول عمر می شود آن را ثبت کرد و یک تجربه تکرار نشدنیست، ولی نسبت به عکسی از یک گل توجه کمتری به خود جلب می کنند.

همه این ها ما را به این سوال می رسانند که خب چه اتفاقی دارد می افتد؟

معتقدم که پاسخ این است که اکثریت مردم به اندازه افرادی که در این زمینه فعالیت می کنند اطلاعات کافی در مورد عکاسی ندارند و قطعا این مسئله بر کسی پوشیده نیست. حداقل امیدوارم که اینطور باشد و سردبیران، خریداران هنر شرکت های تبلیغاتی و عکاسان حرفه ای که سال ها و سال ها در این پیشه مشغول به نقد، ویرایش و پیگیری تصاویر سطح بالا بوده اند، در قضاوت تصاویر تجربه بیشتری از مصرف کنندگان (کاربران عادی) داشته باشند.

به نظرم این استراتژی «روزی یک عکس» که برای برای جذب مخاطب بیشتر استفاده می شود، باعث ترویج میانمایگی و رضایت به عکس های متوسط در صنعت عکاسی می شود. می دانم ادعای بزرگیست. اجازه بدهید منظورم را توضیح بدهم.

در حال حاضر تبلیغاتی که در اینستاگرام انجام می شود خیلی بیشتر از آن چیزی است که یک مخاطب عادی فکرش را می کند. شخصا خیلی کارها را به خاطر این از دست دادم که تعداد فالوور هایم به اندازه کافی زیاد نبود. که البته این به نظرم مشکلی ندارد. چون من متوجه این هستم که شرکت ها به دنبال استخدام افرادی هستند که هم به عنوان عکاس برای انها کار کنند و هم بلندگویی (اکانت پر فالوور) داشته باشند که برایشان تبلیغ هرچه را که می خواهند بکنند. این روزها کم نیستند تعداد عکاس ها و غیر عکاسانی که تعداد فالوور هایشان از تعداد فالوورهای شرکتی که برایش کار می کنند بیشتر است. باعث تعجب است که شماری از بهترین عکاسان، تعداد فوق العاده کمی فالوور دارند.

در واقع برای بیشتر لایک خوردن یک فرمول خیلی ساده وجود دارد. عکس هایی بگیر که خوب و صاف و ساده ترکیب بندی و نورپردازی شده اند و همین باعث می شود که بیننده برای فهم عکس سختی ای نکشد. همین باعث می شود که یک عکس برنده گرفته باشید. برای مثال در اینجا چند نمونه را ذکر می کنم: ۱- سوژه را دور از خود و در یک منظره عظیم و زیبا قرار بده ۲- عکسی از یک مکان جالب و کمتر دیده شده ۳- از نورپردازی دراماتیک استفاده کن تا عکسی متمایز از سایر عکس های موجود در فید (feed) خلق کنی. ۴- تخت آویز پارچه ای را در یک مکان غیرعادی با پس زمینه ای زیبا وصل کن ۵- سوژه را رو به آسمان شب با یک چراغ قوه روی کلاه قرار بده و کمی نور قطبی در پس زمینه ۶- از این عکس ها زیاد آپلود کن

بعضی از این عکس ها سوژه های جدیدی نیستند، ولی بعضی هاشان در همین چند سال اخیر با پیدایش اینستاگرام محبوب شدند. واقعیت این است که فقط اولین باری که عکسی از آسمان شب می بینی (مثل حالت ۵)، این سوژه برایت جالب است. درست مثل آهنگ هایی که در رادیو مدام پخش می شوند و بعد از یک مدت کهنه و خسته کننده می شوند.

خب شاید بپرسید نتیجه حرف هایت چیست؟ من هنوز هم عاشق سر زدن به اینستاگرام هستم و دوست دارم که ببینم همکارانم مشغول چه کاری هستند. اپ آسانی برای استفاده است و همین باعث جذابیتش شده است. آیا دوست داشتم که تعداد فالوور هایم بیشتر بود؟ یقینا و دارم تلاشم را هم می کنم و این را هم می دانم که چون به عنوان مهمان برای اکانت های دیگر پست می گذارم تعداد فالوور هایم آهنگ افزایشی خوبی دارند.

ولی فارغ از تعداد فالوور هایم، من بر اساس تجربه ام به عنوان یک عکاس و با توجه به نظر خریداران کارهای هنری و سردبیران، عکس هایم را بررسی و تحلیل میکنم. و به نظرم مخلص کلام این است که عکاسان نباید عکس هایشان را بر اساس تعداد لایکی که می گیرند کیفیت سنجی کنند.

به خوبی متوجه ام که این مقاله شبیه به نق زدن درباره اینستاگرام است. اگر یک میلیون فالوور داشتم شاید طور دیگری فکر میکردم ولی عکاسانی را میشناسم که میلیون ها فالوور دارند و در این زمینه واقع بین هستند و حرف هایی شبیه به آنچه که من نوشتم، زده اند. امیدوارم دچار سوء تفاهم نشوید. اینستاگرام یک ابزار فوق العاده برای بازاریابی است و همچنین برای انتشار عکس و برقراری ارتباط. اما با تمام اینها، آرزوی من این است که آنهایی که به دنبال استخدام عکاس هستند، به چیزی جز تعداد فالوورهای او نیز فکر کنند.

سپاس ویژه از مترجم میهمان: آقای سامان شریعتی (صفحه اینستاگرام – وب سایت).

منبع

برگرفته از: petapixel