نکات ساده برای غلبه بر ترس از عکاسی خیابانی

ناامید کننده است، نه؟ شما آماده اید که بیرون بروید، دوربین در دستتان است، روز خیلی خوبی است و وقتی به جایی می روید که مردم آنجا هستند… ترس و وحشت شما شروع می شود. این همان ترس قدیمی از عکاسی خیابانی است. در این مطلب، از سری آموزش های عکاسی خیابانی لنزک، نکاتی ساده را برای خلاص شدن از ترس (یا حداقل استرس) عکاسی خیابانی با شما عزیزان به اشتراک می گذاریم.

تقریبا مثل این است که به محض این که شما شروع به قرار دادن دوربین در مقابل چشمان خود می کنید، قلبتان شروع به تندتر زدن بکند و عرق بکنید. دیگر نمی توانید در مورد عکسی که می خواهید بگیرید فکر کنید، آن از دست رفته است. شما کاملا مطمئن هستید اگر می توانستید به اندازه کافی نزدیک شوید، می شد عکس خوبی بگیرید. اما تصمیم می گیرید محتاط باشید و با فاصله بیشتر از سوژه عکس بگیرید (به مردم نزدیک نشوید.)

دوستان من، این حالت ترس از عکاسی خیابانی نامیده می شود. و اگر شما دارید این مطلب لنزک را می خوانید، من کاملا مطمئنم که می خواهید از شر آن خلاص شوید، درست است؟ خبر خوب این است که شما نه تنها می توانید این کار را بکنید، بلکه در واقع این کار آنطور که احتمالا شما فکر می کنید نیست. اوه، و این حرف را از کسی که حتی نمی توانست به چشم های برادر بزرگتر خود نگاه کند بپذیرید.

اما قبل از این کار، اجازه دهید اول دو نکته را مستقیم و خارج از نوبت مطرح کنم.

نزدیک تر شدن هیچ معنایی ندارد

یک عقیده ناگفته میان عکاسان خیابانی وجود دارد، که شما باید همیشه نزدیک شوید تا بتوانید یک عکس خوب بگیرید. اگرچه احتمالا نزدیکتر بودن بهتر است، اما آنقدر هم الزامی نیست. یک عکس بد، بد است، چه نزدیک باشد و چه دور. تنها نزدیک شدن یک عکس را به طرز جادویی خوب نمی کند. به عکس زیر نگاه کنید، من عملا به مرد وسط عکس نزدیک نیستم و حتی روی او به سمت من نیست!

مسئله نزدیک شدن نیست. عکس های خیلی دوری وجود دارند که عالی هستند و عکس های بسیار نزدیکی که ملال آور و کسل کننده اند. از قضا، شما ممکن است نخواهید بیش از حد به افراد نزدیک شوید، به طوری که بتوانید آنها و محیط اطرافشان را در عکس بگنجانید. تمام اینها را گفتم تا به چه نتیجه ای برسم؟ عکاسی خیابانی یک نوع هنر است، و نزدیک تر شدن گاهی اوقات هیچ تاثیری بر نتیجه نهایی ندارد!

یک دوربین کوچکتر بهتر است

برخی از دوربین ها توجه بیشتری را نسبت به خودشان جلب می کنند. هیچ کس واقعا متوجه یک دوربین جیبی نمی شود، اما بیرون آوردن یک دوربین DSLR دوبل باتری با یک لنز بزرگ، باعث جلب توجه مردم خواهد شد. بنابراین، از یک دوربین کوچک استفاده کنید، این کار توجه کمتری را حداقل در آن لحظه، به سمت شما جلب می کند.

ادامه این مطلب لنزک را دنبال کنید تا به سراغ اصول غلبه بر ترس برویم!

مردم واقعا به کاری که شما انجام می دهید اهمیتی نمی دهند

ببخشید که این را می گویم. اما شما آنقدر مهم نیستید که مردم در خیابان بخواهند به شما توجه کنند. مگر این که برد پیت، یا بیانسه باشید. اگر هستید، لطفا با من تماس بگیرید! اگر تنها یک فرد عادی مثل بقیه ما هستید، مخلص کلام این است؛ مردم به شما اهمیتی نمی دهند. آنها به خودشان اهمیت می دهند، و اثبات این امر ساده است. تنها کافی است بدون دوربین به خیابان بروید و از خودتان بپرسید چند نفر از این مردم واقعا به شما توجه می کنند.

راهنمایی (جواب): تعداد خیلی کمی از آنها، یا به احتمال زیاد هیچ کس به شما توجه نخواهد کرد.

روانشناسی به ما می گوید که همه ما چیزی به نام اثر نورافکن داریم، که معتقدیم در کانون توجه قرار داریم، و همه به ما توجه نشان می دهند، اما اینطور نیست، این فقط چیزی است که ما احساس می کنیم. اما وقتی شما یک دوربین با خود دارید و نزدیک هستید قضیه کمی متفاوت است، اینطور نیست؟ بله و نه. باز هم، اکثر مردم به شما با یک دوربین توجه نخواهند کرد، اما حتی اگر توجه هم بکنند، چه اشکالی دارد؟

چرا از عکاسی خیابانی می ترسید

چه مشکلی دارد که مردم وقتی دارید از آنها عکس می گیرید به شما توجه کنند؟ خب، اجازه دهید یک سوال از شما بپرسم. نگران نباشید، سوال مربوط به همین موضوع است. شما احساس گناه می کنید وقتی رئیستان به شما حقوق می پردازد؟ پاسخ (جز در صورتی که شما کار مشکوکی انجام می دهید) احتمالا «نه» است. چون شما در عوض آن حقوق کار کرده اید. زمان و مهارت های شما در ازای پول او، هیچ مشکلی در این کار وجود ندارد.

اما در خیابان ها قضیه فرق دارد. آنجا شما احساس می کنید دارید چیزی را از شخصی که از او عکاسی می کنید، می گیرید. چیزی که مال آنهاست، و شما آن را می گیرید. این کار دزدی نامیده می شود، نه؟ بنابراین آیا از نظر منطقی اینطور استنباط نمی شود که شما احساس ترس می کنید چون می ترسید در هنگام دزدی مچتان گرفته شود؟ این مسئله به راحتی قابل اثبات است. به محض این که شما از آنها اجازه بگیرید ترستان از بین می رود، چون دیگر هیچ تنشی وجود ندارد.

شما می ترسید چون فکر می کنید دارید یک کار ذاتا اشتباه انجام می دهید. اجازه دهید طور دیگری به آن نگاه کنیم، آیا شما وقتی فقط در خیابان راه می روید احساس ترس می کنید؟ نه، چون احساس نمی کنید که دارید کار اشتباهی انجام می دهید. ترس در عکاسی خیابانی از ترس واکنش دیگران نسبت به عمل اشتباه شما ناشی می شود. و بین من و شما، اگر من دزدی می کردم، احساس ترس می کردم!

درمان ترس

پس پاسخ، درک تبادل ارزش هاست که در خیابان اتفاق می افتد. شما چیزی از آنها نمی گیرید، شما دارید یک تصویر می سازید. شما دارید چیزی خلق می کنید. از بین تمام افراد و چیزهایی که می توان از آنها عکس گرفت، شما یک شخص را انتخاب کرده اید تا یک تصویر از او ایجاد کنید. شما به وجود و اهمیت آن شخص اقرار کرده اید.

قشنگ به نظر می رسد؟ عکس ابزار نهایی عزت نفس است. نگاهی به اینستاگرام خود بیندازید، همه از طریق عکس های سلفی خود برای جلب توجه التماس می کنند. چرا شما نمی توانید کسی باشید که با لنز خود آن توجه را به آنها ارزانی می کند؟

تصاویر بسیار قدرتمندند، آنقدر که یک عکاس ژاپنی برای عکاسی از یاکوزاس (Yakuzas)، مافیای ژاپنی اختیار تام به دست آورد. واقعا قدرتمند است، نه؟

با به تصویر کشیدن یک نفر، شما دارید وجود او را تصدیق می کنید. چیزی که هر یک از ما به آن نیاز داریم و در سطح عمیقی از روح و روانمان خواستار آن هستیم.

تبادل بین شما و سوژه

به خیابان بروید، یک اشاره ای به کسی بکنید. بخندید، و سلام کنید. شما با تصدیق خود روز یک نفر را تغییر داده اید. عکس ها نیز همینطور هستند، آنها تصدیق بصری هستند. هنگامی که شما از دیدن کاری که انجام می دهید (عکاسی از آنها) به عنوان چیزی که اشتباه است دست بر می دارید، و در واقع به عنوان چیزی خوب با تبادل ارزش ها به آن نگاه می کنید (آنها وادار به شرکت در ایجاد یک قطعه هنری در ازای عکس خود می شوند)، دیدگاه شما کم کم عوض می شود. و با این کار شما روش خود برای نزدیک شدن به عکاسی خیابانی را تغییر داده و استرس یا ترستان از بین خواهد رفت.

طرز رفتار و عکاسان خیابانی

این واقعا جایی است که سحر و جادو اتفاق می افتد چون در اینجا یک حقیقت وجود دارد – خیابان به شما واکنش نشان می دهد. طرز رفتار شما در خیابان تعیین خواهد کرد که مردم چگونه نسبت به شما واکنش نشان دهند. تمام رمز کار همین است. اما صبر کنید. اگر این تمام رمز کار بود، چرا من این همه مطالب بالا را نوشتم؟ نمی توانستم یکراست به سراغ این بخش بیایم؟ خیابان به شما واکنش نشان می دهد، بنابراین نکته فقط این است که با اعتماد به نفس ظاهر شوید، درست است؟

نه نمی شد. به خاطر این که باور ندارم شما می توانید وانمود کنید (این کار را جعل کنید). من می توانستم به شما بگویم به بالا و پایین خیابان ها بروید و وانمود به داشتن اعتماد به نفس کنید. اما من فکر می کنم مردم این چیزها را احساس می کنند، درست همانطور که سگ ترس را احساس می کند. اگر فکر می کنید دارید کار اشتباهی انجام می دهید، احتمالا این تفکر در طرز رفتار شما خودش را نشان می دهد و مردم بر اساس آن به شما واکنش نشان خواهند داد.

کارمای خیابانی

در این مورد با من فکر کنید – شما به بیرون پنجره خود نگاه می کنید و می بینید که این مرد دارد خندان و بیخیال در کنار خانه شما قدم می زند. سپس یکبار دیگر به بیرون پنجره خود نگاه می کنید و این مرد سایه مانند را می بینید، که به چپ و راست نگاه می کند، انگار که دارد کار اشتباهی انجام می دهد. شما نسبت به هر کدام از آنها چه واکنشی نشان می دهید؟ به اولی احتمالا حتی لبخند می زنید، اما در مورد دومی، ممکن است آماده باشید که با پلیس تماس بگیرید.

همین قانون در خیابان نیز صدق می کند، و کارمای خیابانی نامیده می شود. شما همان انرژی که به آن می دهید را دریافت خواهید کرد. و هیچ سحر و جادویی هم در کار نیست. این به دلیل بازتاب نورون هاست، چیزهایی در مغز شما که باعث می شوند شما به تقلید از دیگران تمایل داشته باشید. خیابان به شما واکنش نشان می دهد. این چیزی است که بین رسیدن به یک نگاه زشت و یک لبخند زیبا تفاوت ایجاد می کند.

نتیجه گیری

همانطور که دیده اید، مردم کمتر از آنچه که ممکن است فکر کنید به شما اهمیت می دهند، و خیابان ها بر اساس این که شما چطور ظاهر می شوید به شما واکنش نشان می دهند. اگر مثل یک دزد رفتار کنید، مثل یک دزد با شما برخورد می شود. اما اگر طوری رفتار کنید که انگار دارید دنیا را می سازید، مردم واکنش متفاوتی نسبت به شما خواهند داشت.

چنین چیزهایی را می توان وانمود کرد. اما همه چیز بستگی به این دارد که بدانیم کاری که در خیابان انجام می دهیم اشتباه نیست. در واقع ما دزد نیستیم، چون به عنوان عکاس تنها به دنبال تفسیر واقعیتی که در پیش روی ما قرار دارد، با لنزمان هستیم. حالا از خانه بیرون بروید و بدرخشید. خودتان باشید، تمرکز خود را حفظ کنید، و به عکاسی ادامه دهید.

لنزک: عکاسی خیابانی در هر کشوری شامل یک سری قوانین خاص می باشد، و بعضا نیازمند به همراه داشتن مجوز فعالیت می باشد. عکاسان خیابانی در نقاط مختلف دنیا کم و بیش با چالش های مشابهی رو به رو هستند، مانند برخورد پلیس و ترس از واکنش بد سوژه ها (مردم). این مشکلات یا چالش ها فقط مختص ایران نیست، و عکاسان خیابانی ای که فعالیت می کنند شخصا مسئولیت کار خود را می پذیرند. برای نمونه، رویی پال‌ها (Rui Palha) عکاس خیابانی مطرح در مصاحبه ای که با اریک کیم داشته، به برخی از مشکلاتی که در عکاسی خیابانی با آن ها رو به رو شده اشاره کرده است (برای مطالعه اینجا کلیک نمایید).

آیا مایلید مطالب و آموزش های بیشتری در زمینه عکاسی خیابانی مطالعه نمایید؟ اینجا کلیک نمایید.

نویسنده: اولیویه دونگ (Olivier Duong)

منبع

برگرفته از: digital-photography-school