۵ نکته برای عکاسی حیات وحش در شرایط کم نور

حیات وحش اغلب در طول طلوع یا غروب خورشید در جریان است، و عکاسی زمانی که نور کم است می تواند چالش برانگیز باشد. حتی اگر با آخرین و بهترین دوربین DSLR موجود هم عکس بگیرید، باز هم به جایی می رسید که نور برای استفاده از تنظیمات ایده آل خیلی کم است. در این جاست که باید شروع به تکیه بر مهارت و تکنیک خود کنید تا میزان موفقیت خود را بهبود بخشید. در این مطلب لنزک چند ترفند برای عکاسی حیات وحش به شما عزیزان آموزش می دهیم که به شما کمک می کنند تا تصاویر بهتر و قابل استفاده تری در نور کم بگیرم. نکات این مطلب شما را برای عکاسی در شرایط کم نور راهنمایی می کنند، بنابراین مطالعه آن را به همه لنزکی ها توصیه می کنیم.

دیافراگم و سرعت شاتر

بدیهی است که شما باید از بازترین دیافراگمی که می توانید (کوچک ترین ضریب اف یا f-stop) استفاده کنید تا اجازه دهید بیشترین میزان نور ممکن وارد شود. اگر از لنزهای تله فوتوی واقعا گران قیمت استفاده می کنید، احتمالا حداکثر گشودگی دیافراگم f/4 یا حتی f/2.8 دارید. با این حال، اکثر لنزهای تله فوتوی رده متوسط یا ارزان قیمت حداکثر دیافراگم حدود f/5.6 یا f/6.3 دارند. اما باز هم، آن را تا جایی که می توانید باز کنید.

در مورد سرعت شاتر، قانونی که باید یاد بگیرید، این است که از سرعت شاتر حداقل ۱ بر روی فاصله کانونی لنز خود استفاده کنید. به عنوان مثال، یک لنز ۴۰۰mm به یک سرعت شاتر حداقل ۱/۴۰۰ ثانیه نیاز دارد تا لرزش دوربین را به طور موثر از بین ببرد. با این حال، این کار احتمالا در شرایط نور کم امکان پذیر نیست. بنابراین، شما باید قانون را بشکنید! سرعت شاتر خود را تا جایی که می توانید کم کنید، ضمن این که هنوز هم در مورد عکاسی احساس راحتی می کنید. شما می توانید خیلی آهسته تر از آنچه فکر می کنید پیش بروید. ۱/۱۰۰ ثانیه کاملا قابل قبول است. برای حذف لرزش، هر سیستم کاهنده لرزشی که ممکن است بر روی لنز خود داشته باشید را فعال کنید. به علاوه باید از یک سه پایه هم استفاده کنید، چون همه چیز را ثابت نگه می دارد.

لنزک: برای کاهش سرعت شاتر، افزایش زمان نوردهی و مقابله با شرایط کم نور، دوربین را روی سه پایه قرار دهید تا لرزش های احتمالی موجب تار شدن عکس نشوند.

۱/۳۰ ثانیه، f/4، ایزو ۸۰۰۰

پنینگ را امتحان کنید

هنگامی که سرعت شاتر شما شروع به خیلی کند شدن کند، آن وقت تقریبا به طور حتم ماتی حرکت (motion blur) از سوژه در حال حرکت ایجاد می شود. اگر سوژه در حال دویدن یا راه رفتن است، شما می توانید دوربین خود را همراه با حیوان مورد نظر پنینگ کنید. با تمرین، شما می توانید دوربین خود را با همان سرعت حیوان حرکت دهید و حتی با یک سرعت شاتر آهسته هم سوژه را فریز یا ثابت کنید. در عکس بالا برای عکاسی از خرس، تکنیک پنینگ به کار گرفته شده است در نتیجه پس زمینه مات و سوژه واضح و شارپ به تصویر کشیده شده است.

لنزک: در تکنیک پنینگ (panning) عکاس یک سرعت شاتر آهسته انتخاب می کند، سپس همزمان با فشردن دکمه شاتر، سوژه را با دوربین تعقیب کرده و فوکوس را روی آن حفظ می کند. برای کسب آموزش کامل، کتابچه آموزشی «ماتی حرکت» را به رایگان از فروشگاه لنزک دانلود نمایید.

ایزو برای نور کم

این ممکن است ترسناک ترین تنظیمات شما باشد، اما ایزو (iso – حساسیت سنسور به نور) نباید چیزی باشد که شما را به لرزه بیاندازد. من عکاسان زیادی را دیده ام که ایزو را بالاتر از حدود ۴۰۰ نمی برند، با وجود این که دوربین های آنها قابلیت انجام این کار را دارند. مطمئنا، ایزوهای بالاتر در عکس شما نویز ایجاد می کنند، اما یک تصویر نویزدار بهتر از یک تصویر تار است.

دوربین خود را آزمایش کنید و ببینید قبل از این که عکس ها غیر قابل استفاده شوند، عملا چقدر می توانید ایزو را افزایش دهید. شما می توانید نویز را در پس پردازش نیز حذف کنید، بنابراین هنوز امیدی برای کاهش نویز هست. عکس زیر با ایزو ۵۰۰۰ گرفته شد، اما حق دارید اگر فکر کنید مقدار آن بسیار بسیار کمتر بوده است. دوربین مورد نظر نیکون D4 بود، که دارای قابلیت های ایزوی بسیار خوبی است. دوربین های DSLR سطح پایین تر را نیز می توان حتی تا حدود ۱۶۰۰ تنظیم کرد، و با این حال باز هم تصاویری با کیفیت نسبتا خوب به دست آورد.

بیشتر بخوانید: ایزو در نور پایین، چه زمانی و چگونه حساسیت دوربین را افزایش دهید

شجاع باشید و زمانی که به یک سرعت شاتر سریع تر نیاز دارید، ایزو را افزایش دهید. این کار به شما کمک خواهد کرد تا وقتی که نور کمتر می شود، به عکاسی ادامه دهید، به این معنی که شما زمان بیشتری برای نشستن در انتظار حیات وحش دارید!

استفاده از یک لنز زوم

مواظب باشید که یک لنز زوم ممکن است حداکثر گشودگی دیافراگم متغیر داشته باشد. در حالت زوم شده به خارج ممکن است بازترین دیافراگم ممکن f/4 باشد، اما وقتی به داخل زوم می کنید این مقدار می تواند به چیزی مثل f/6.3 افزایش پیدا کند. اگر لنز شما یک دیافراگم ثابت کلی دارد، در این صورت لازم نیست نگران باشید. اما اگر ندارد، باید از این واقعیت که وقتی در حالت زوم شده به داخل (zoomed in) هستید نور کمتری به سنسور می رسد، آگاه باشید.

در عوض، در مورد زوم کردن به خارج (zooming out) و گرفتن یک عکس محیطی تر فکر کنید. در این حالت شما دیافراگم باز تری خواهید داشت، و ممکن است بتوانید به عکس قابل استفاده تری نسبت به یک عکس کاملا زوم شده به داخل با نور کم دست پیدا کنید.

اگر لنز شما یک دیافراگم متغیر دارد، به خارج زوم کنید (فاصله کانونی کمتر) تا از بازترین دیافراگم استفاده کنید و تصاویری محیطی بگیرید که به طور کامل بر روی حیوان تمرکز نمی کنند (بخشی از پیرامون و محیط اطراف سوژه را نیز در بر دارند).

لنزک: به دلیل پیچیدگی طراحی لنز های زوم، بسیاری از لنز های زوم معمولی بیشینه دیافراگم های متغیر دارند. برای مثال لنز زوم نیکون ۱۸-۲۰۰mm دیافراگم متغیر f/3.5-f/5.6 دارد. وقتی با انتخاب فاصله کانونی ۱۸mm کامل به خارج زوم شود f/3.5، اما وقتی در ۲۰۰mm کامل به داخل زوم گردد، بیشینه گشودگی دیافراگم f/5.6 خواهد داشت. لنز های زوم حرفه ای مثل Nikon 70-200mm f/2.8 در تمام فواصل کانونی محدوده ۷۰ تا ۲۰۰ میلیمتر، بیشینه گشودگی دیافراگم ثابت f/2.8 را ارائه خواهند داد.

از حالت عکاسی متوالی با سرعت بالا استفاده کنید

فراموش نکنید که یک حالت عکاسی متوالی سرعت بالا (Burst Mode) هم دارید. اگر تنظیمات شما در معرض ریسک تار شدن تصاویر قرار دارند، هر تعداد ممکن که می توانید عکس بگیرید. این کار شانس شما برای داشتن یک عکس قابل استفاده را بیشتر خواهد کرد. سرعت شاتر آهسته تر به معنی شانس بیشتر هم برای تاری عکس به دلیل ثبت لرزش ها و هم ماتی حرکت است. اگر یک حیوان در طول گرفتن عکس شما سر خود را حرکت دهد، ممکن است آن عکس خراب شود. اگر شما یکباره چندین عکس بگیرید، احتمال دارد که عکس دیگری را در کسری از ثانیه بعد از آن بگیرید که تار نباشد.

این صادقانه یکی از مفیدترین کارهایی است که هنگام عکاسی از حیات وحش در نور کم می توانید انجام دهید. این کار واقعا به گرفتن عکس های قابل استفاده کمک کرده و مانند سحر و جادو در کنار تکنیک های فوق عمل می کند.

به طور ناکافی نوردهی نکنید

به طور ناکافی نوردهی کردن (underexposing) عکس هایتان می تواند وسوسه انگیز باشد، با دانستن این که بعدا می توانید آنها را روشن تر کنید. اگرچه این کار ممکن است سرعت شاتر سریع تری به شما بدهد، اما عکس به احتمال زیاد به روشن کردن قابل توجهی در پس پردازش نیاز خواهد داشت. و وقتی که صحنه از قبل تاریک باشد، نویز دیجیتالی زیادی ایجاد می شود.

۱/۶۰ ثانیه، f/4، ایزو ۵۰۰۰

در عوض، سعی کنید نوردهی خود را تا حد امکان بهینه نگه دارید. اگر بتوانید از هیستوگرام خود راضی باشید، آن وقت روند ویرایش برای شما آسان تر خواهد بود. بدترین کار گرفتن یک عکس ناکافی نوردهی شده (underexposed) است، و بعدا متوجه شوید غیر قابل استفاده است چون روشن کردن آن باعث خراب شدنش می شود. من ترجیح می دهم ریسک تار شدن عکس را بپذیرم اما چندین عکس بگیرم تا این که یک عکس شارپ ناکافی نوردهی شده ثبت کنم. شاید این فقط نظر من است، اما این کار خیلی به نفع من عمل کرده است.

نتیجه گیری

مهم نیست شما چقدر در عکاسی ماهر هستید، یا تجهیزات عکاسی شما چقدر خوب هستند، مواقعی پیش می آید که عکس های شما با نور کم خراب می شوند. با تمرین، شما یاد خواهید گرفت که گاهی اوقات جنگیدن با شرایط کم نور فایده ای ندارد، اما ترکیبی از تکنیک های این مطلب لنزک به شما کمک خواهد کرد.

آیا نکته دیگری دارید که به این موارد اضافه کنید؟ لطفا در قسمت دیدگاه ها، پایین صفحه، به اشتراک بگذارید.

نویسنده: ویل نیکولز (Will Nicholls)

منبع

برگرفته از: digital-photography-school