۸ نکته برای ایجاد پرتره های خیابانی عالی

من عاشق گرفتن پرتره های خیابانی هستم. چه افرادی که از آنها عکس می گیرید ژست بگیرند و چه فقط در حال گذراندن زندگی روزمره خود باشند، انسان ها فریبنده ترین، عجیب ترین و جالب ترین سوژه های عکاسی هستند. در این مطلب لنزک، ۸ نکته مهم برای ایجاد پرتره های خیابانی خواهید آموخت. با ما همراه شوید.

اکثر پرتره های خیابانی من با اجازه از سوژه گرفته می شوند. این سبک کار من است. من عاشق گشتن به دنبال افرادی هستم که مرا افسون می کنند. من اغلب با یک لبخند و ژست دوربینم به آنها علامت (سیگنال) می دهم، سپس منتظر واکنش آنها می مانم. اما من از پرتره های بدون ژست گیری و زندگی در خیابان هم عکس می گیرم، هر چیزی که نظرم را جلب کند.

من از کارگاه های آموزشی ام یاد گرفته ام که بسیاری از مردم عکاسی از غریبه ها را دشوار و حتی گاهی اوقات، وحشتناک می دانند. هرچند، چیزی که مهم است به یاد داشته باشید این است که اکثر افراد دوست دارند مورد توجه قرار گیرند. این که دیده شوند و به عنوان یک سوژه جالب تلقی شوند، برای آنها مثل تعریف و تمجید است. اما اگر این کار را دوست ندارند، آن وقت بدترین اتفاقی که ممکن است بیفتد این است که مجبور شوید عکس را حذف کنید. لبخند بزنید. هر چه بیشتر این کار را انجام دهید، آسانتر می شود.

اینها نکاتی برای ایجاد پرتره های خیابانی جالب و خاطره انگیز هستند:

سادگی

«یک ایده راهنما، دور شدن از نویزهای بصری خیابان است، به طوری که افراد به شیوه ای متفاوت و امیدواریم شگفت آورتر، ظاهر شوند.» ایمون دویل (Eamonn Doyle).

من عاشق سادگی در ترکیب بندی هستم و زمانی که بحث پرتره های خیابانی مطرح باشد، سادگی واقعا دوست شماست. یکی از چیزهایی که بسیاری از پرتره ها را خراب می کند، یک پس زمینه شلوغ و پیچیده است. پس زمینه ای که بیش از حد شلوغ است، باعث می شود تصویر شما تخت (صاف) به نظر برسد چون دوربین شما نمی تواند عمقی را که چشم شما می تواند ببیند ثبت کند. شما باید خودتان عمق را با ترکیب بندی خود ایجاد کنید. یک پس زمینه شلوغ سوژه شما را در خود فرو برده و چشم شما را منحرف می کند.

یکی از انواع پس زمینه های مورد علاقه من برای پرتره های خیابانی، یک چیز تمیز، رنگارنگ، و قوی، مثل تصویر زیر است. خط وسط عکس، تعادل بسیار قوی ای برای سوژه ایجاد می کند. قدرت رنگ ها و آن خط به خوبی با این مرد مسن تر، که با آن لبخند ملیح به نظر می رسد چیزهایی در مورد زندگی می داند، تضاد یا کنتراست ایجاد می کنند.

جهان را به عناصر کوچک تر تقسیم کنید

شما می توانید هدف ترکیب بندی را به این ایده که دنیا را به عناصر کوچک تر تجزیه کرده و آنها را به شیوه ای جالب سازماندهی کنید، ساده کنید.

به نظر من واقعا مفید است که به ترکیب بندی با در نظر داشتن این نکته نگاه کنیم که تمام کاری که شما دارید انجام می دهید، سازماندهی عناصر جهان است. این تفکر به شما کمک می کند چون از آنجا که ما همه چیز را در حالت سه بُعدی می بینیم، چشم های ما چیزها را از نظر عکاسی برای ما بسیار پیچیده می کنند. ما نه تنها صدها هزار قطعه از اطلاعات بصری را هر دقیقه از تمام چیزهای اطرافمان می بینیم و حس می کنیم، بلکه حواس ما می توانند چیزهایی که پشت سرمان اتفاق می افتند را نیز درک کنند.

زمانی که دارید جهان را وارد کادر عکس خود می کنید، برای شکستن این اضافه بار بصری ایجاد شده توسط چشم هایتان، با تجزیه کردن آنچه که در اطراف خود می بینید به عناصر کوچک تر – یک نقاشی دیواری جالب، خطوط قوی بر روی جاده، سایه های زیبا، و غیره – شروع کنید. سپس ترکیب بندی خود را از آن عناصر بسازید. شما تنها به یک یا دو عنصر جالب برای ایجاد یک عکس نیاز دارید. عناصری که به خوبی کنار هم قرار گیرند و از طریق تعادل، شکل، یا قرارگیری خود، چیزی برای گفتن داشته باشند.

یک مثال

عکس زیر فوق العاده ساده است، اما من آن را دوست دارم. فکر می کنید چه چیزی باعث خوب شدن این عکس شده است؟ چند عنصر قوی در اینجا وجود دارند که آن را به یک عکس جالب تبدیل می کنند. اول مرد روزنامه به دست با بخش جزئی از صورت او که در حال خواندن است. پس از آن مردی که در فاصله دورتر در حال راه رفتن است.

این دو مرد، همراه با آن خط دیوار قوی، باعث می شوند که این عکس برای من مثل یک نوار نقاله به نظر برسد. می دانید که این عکس در هنگام صبح گرفته شده، اول به خاطر خورشید، و دوم به خاطر روزنامه، که از آن چیزهایی است که در مسیر رفتن به محل کار می خوانید، نه؟ بنابراین در حال حاضر شما کمی از داستان را می دانید، شاید در مورد تکرار و یکنواختی تجربه انسانی، درست است؟

من همیشه یک داستان را زمانی که عکاسی می کنم در تصویر نمی بینم؛ اغلب این اتفاق زمانی می افتد که به عکس هایم نگاه می کنم و آنها را به اشتراک می گذارم. اما چیزی که من بر روی آن تمرکز می کنم، گشتن به دنبال عناصر جالب و فهمیدن این است که چگونه آنها را در کنار هم قرار دهم تا یک ترکیب بندی جالب ایجاد کنم.

همه چیز در چشم هاست

«صورت شخص، تصویر ذهن اوست، همانطور که چشم ها مفسر آن هستند.» مارکوس تولیوس سیسرو (Marcus Tullius Cicero).

زمانی که شما شروع به عکاسی از افراد می کنید، این می تواند یک تجربه ترسناک باشد. به قدری که شما اغلب بیش از حد عجله به خرج می دهید – شاید چون می خواهید این کار را هر چه سریع تر انجام دهید و به هیچ کس توهین نکنید یا باعث ناراحتی کسی نشوید. اما هرچه بیشتر پرتره های خیابانی بگیرید، و هرچه بیشتر برای آرام بودن در این تجربه تلاش کنید، بیشتر می توانید بر روی آشکار کردن احساسات عمیق تر سوژه خود کار کنید.

هنگامی که شما رویکرد آرام تر و صبورانه تری داشته باشید، به افراد فضای بیشتری برای آشکار کردن افکار و احساسات خود از طریق بدن، صورت، و از همه مهمتر، چشم هایشان می دهید. چشم ها به شما می گویند که سوژه چه احساسی دارد، و اغلب به چه فکر می کند.

این جایی است که داشتن یک دوربین یک مزیت است. ما به عنوان انسان معمولا برای مدت طولانی به چشم های یک نفر نگاه نمی کنیم. چون خیلی قدرتمند است! این کار تعامل با آن شخص را به مرحله دیگری می برد. با این حال، اگر یک دوربین بین خودتان و سوژه داشته باشید، مثل یک مانع امن عمل می کند. بنابراین می توانید برای مشاهده آنها وقت صرف کنید، کاری را که صورت آنها می کند ببینید، به چشم های آنها نگاه کنید، و ببینید که آنها واقعا چه احساسی دارند.

صبور باشید، آدم ها کار های بامزه ای انجام می دهند

«نیازی نیست واقعیت را بهبود بخشید. هیچ چیزی جالب تر از حقیقت نیست.» آنی لیبوویتز (Annie Leibovitz).

برای من عکس گرفتن از افراد در خیابان چیزی جز تجربه کردن، و توجه به کمدی انسان بودن نیست، همانطور که الیوت ارویت (Elliott Erwitt) می گوید:

«شما می توانید تصاویر را در همه جا پیدا کنید. تنها باید به چیزها توجه کرده و آنها را سازماندهی کنید. شما فقط باید حواستان به چیزهای اطرافتان باشد و به انسانیت و کمدی انسانی علاقه داشته باشید.»

یک پس زمینه خوب پیدا کنید و منتظر بمانید

یک سنت در عکاسی خیابانی هست که شما یک مکان را پیدا می کنید؛ یک پس زمینه، یک جاده، یا علامت، و سپس منتظر می مانید تا کسی یا چیزی در مقابل شما ظاهر شود. این کار نیازمند صبر است، که چیز بسیار خوبی برای پیشرفت می باشد. من متوجه شده ام که صبر چیزی است که مبتدیان اغلب فاقد آن هستند. احتمالا به دلیل اینکه ما در دنیایی زندگی می کنیم که آنقدر به رضایت فوری عادت دارد که انتظار داریم عکس های خوب به وفور پیش بیایند.

اما به ندرت اینطور می شود. بنابراین من این ایدۀ پیدا کردن یک چیز جالب در خیابان – چند عنصر، یا مکانی که شما را مجذوب کند، سپس انتظار برای رخ دادن چیزی – را دوست دارم. این راه بسیار خوبی برای آموزش چشم ها، و بهبود بخشیدن به زمانبندی شماست. به علاوه، وقتی شما به طور مداوم به یک مکان زل بزنید، با آن بسیار آشنا و صمیمی می شوید. شما متوجه چیزهایی خواهید شد که در ابتدا ندیده بودید.

استفاده از رنگ

«من نقاشی می کنم چون رنگ برای من یک زبان بخصوص است» – جورجیا اوکیف (Georgia O’Keeffe).

رنگ برای من نیز زبان معنی داری است و من همیشه عکاسی رنگی را به سیاه و سفید ترجیح داده ام. من عاشق این احساس هستم که می توانم با رنگ ارتباط برقرار کنم و فکر می کنم که رنگ هم به اندازه نور می تواند مرا تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین رنگ بخش جدایی ناپذیری از سبک من است.

عکاسی خیابانی اغلب تحت سلطه عکاسی سیاه و سفید است. هرچند کاری که من انجام می دهم اغلب عکاسی خیابانی محض نیست (با این حال، بروس گیلدن، عکاس خیابانی فوق العاده و مطرح، گفته است «اگر می توانید خیابان را با نگاه کردن به یک عکس استشمام کنید، این یک عکس خیابانی است.»)

چه عکس رنگی می گیرید و چه سیاه و سفید، کاری را انجام دهید که شما را بیشتر از همه به هیجان می آورد. هرچه هیجان بیشتری نسبت به سوژه و چیزی که دارید ایجاد می کنید داشته باشید، بیشتر به احساس و عمق عکس های خود نفوذ خواهید کرد.

رنگ ها احساسات و ایده های مختلفی را منتقل می کنند (به عنوان مثال، زرد گرم و شادی است، سبز آرامش بخش است، قرمز نشان دهنده اعتماد به نفس و سرزندگی است). من دوست دارم از آنها برای کمک به گفتن داستانی که با تصاویرم می گویم، استفاده کنم.

بیشتر بخوانید: روانشناسی رنگ ها و استفاده از آن ها برای خلق عکس هایی احساسی

دوربین شما مجوز کنجکاوی شماست

«من عاشق اینم که داشتن یک دوربین اساسا به شما مجوزی می دهد تا بتوانید از هر کسی بپرسید چه کاری انجام می دهد و چرا» – اندرو هیندراکر (Andrew Hinderaker).

اکثر افراد کاملا خوشحال می شوند که از آنها عکس گرفته شود. وقتی که بیرون می روید، این کلید کار شماست. شعار من هنگام عکس گرفتن از غریبه ها این است: اعتماد به نفس داشته باش (این با تمرین به دست می آید)، رفتار دوستانه، کنجکاو و اخلاقی داشته باش. به عبارت دیگر، من ترجیح می دهم از افرادی عکس بگیرم که مشکلی با این کار ندارند. من معمولا از بچه ها و افراد آسیب پذیر عکس نمی گیرم. این مرز اخلاقی من است. عکاسی برای من یک تبادل است و من به همه کسانی که از آنها عکس می گیرم احترام می گذارم.

انسان ها برای ارتباط با یکدیگر ساخته شده اند، و عکاسی یک شکل قدرتمند از ارتباط است زمانی که از آن به این منظور استفاده کنید. وقتی دارید از کسی عکس می گیرید، در واقع دارید می گویید: من تو را می بینم، تو مرا جذب کردی. و برای اکثر افراد این یک تعریف فوق العاده است.

کلید گرفتن عکس های اصیل و جالب این است که خودتان باشید

«من آن بیرون دارم از خودم عکس می گیرم. نه از لحاظ جسمی، بلکه ذهنی. این برداشت من از جهان است» – بروس گیلدن (Bruce Gilden).

بسیاری از افراد در کارگاه های آموزشی در مورد اینکه در حال حاضر بیش از حد عکس گرفتن از دنیا چطور به نظر می رسد نگران هستند و می پرسند آیا دیگر چیز جالب یا اصیلی وجود دارد که آنها بتوانند در این کار سهیم شوند؟ از تمام چیزهای جالب قبلا عکس گرفته نشده است؟ خب، این طرز فکر اشتباه است. البته در حال حاضر از دنیا خیلی عکاسی شده است. بخصوص جاهایی که من از آنها بازدید می کنم، لندن، پاریس، استانبول و غیره.

اما دنیا یک چیز ثابت نیست، یک ارگانیسم دائما در حال تغییر و دائما در حال حرکت است. هیچ چیزی ثابت باقی نمی ماند. وجود انسان هایی که در سرتاسر جهان حرکت می کنند، فرصت های گرفتن عکس های اصیل و جالب را بی نهایت می کند.

ار همه مهمتر این که، عکاسی یک تجلی است از این که شما چه کسی هستید. وقتی این کار را شروع می کنید، شاید عکس هایی مثل تمام عکس های دیگر بگیرید. اما هر چه بیشتر این کار را انجام دهید، بیشتر می توانید یک چیز منحصر به فرد و اصیل ایجاد کنید که یک تجلی کلی از شخصیت شما – احساسات، تجربه، سبک، و شیوه نگرش شما به دنیا – باشد. این می تواند باعث ایجاد عکس های منحصر به فرد و جالبی شود که هدف شما بود. درست همانطور که نوازنده مشهور جاز مایلز دیویس می گوید:

«گاهی اوقات شما مجبورید مدت زیادی بنوازید تا بتوانید مثل خودتان بنوازید.»

نتیجه گیری

گرفتن پرتره های خیابانی و کاوش زندگی خیابانی در شهرها با دوربینتان یک تجربه هیجان انگیز است. بر ترس های خود از عکاسی خیابانی (street photography) غلبه کرده و ترکیب بندی های مسحور کننده ایجاد کنید. بسیار مایلیم دیدگاه شما در مورد این مطلب و عکاسی خیابانی را جویا شویم. شما چه نکاتی می توانید به این مطلب اضافه نمایید؟ لطفا در بخش دیدگاه ها، پایین صفحه، برایمان بنویسید.

نویسنده: آنتونی ایپز (Anthony Epes)

منبع

برگرفته از: digital-photography-school