۳ اشتباه مبتدی هنگام عکاسی مقابل پس زمینه سفید

از آنجا که پرتره های دارای پس زمینه سفید در همه جا بسیار عادی و رایج شده اند، بسیاری از افراد فکر می کنند به دست آوردن آن آسان است. تنها باید سوژه خود را در مقابل دوربین در برابر یک پس زمینه سفید، ترجیحا با یک فلاش یا استروب (فلاش استودیویی) قرار دهند، و عکس بگیرند. در این مطلب لنزک به ۳ اشتباه متداول هنگام عکاسی مقابل پس زمینه سفید و روش صحیح آن ها اشاره خواهیم کرد. اگر قصد عکاسی پرتره با پس زمینه کاملا سفید یا عکاسی از محصولات با پس زمینه سفید را دارید، این آموزش برای شماست.

متاسفانه به این سادگی نیست. انجام این کار تنها به عکسی با یک پس زمینه خاکستری و کسل کننده منجر می شود.

من برای آموزش امروز از یک گوزن اسباب بازی کوچک به عنوان سوژه عکاسی ام استفاده می کنم. انجام این کار بر روی سوژه ای با مقیاس کوچک ساده تر است چون هر چه سوژه بزرگ تر باشد، به منابع نوری بزرگ تری نیز احتیاج پیدا می کنید. برای انجام این کار با افراد که سوژه هایی بزرگ هستند، شما باید سافت باکس یا اکتاباکس هایی با اندازه بسیار بزرگ داشته باشید. اما این آموزش روند کار را به وضوح به شما نشان خواهد داد.

اینها سه مورد از اشتباهات مبتدی هستند که هنگام تلاش برای دستیابی به یک پس زمینه سفید ۱۰۰% خالص باید از آن اجتناب کرد:

اشتباه #۱ – پس زمینه به درستی نورپردازی نشده است

پس زمینه باید با تقریبا دو پله (stop) نور بیشتر، نسبت به مقداری که بر روی سوژه می تابد، نورپردازی شود. به عنوان مثال، اگر می خواهید از سوژه خود در f/8 عکس بگیرید، نورهای پس زمینه خود را دو گام بیشتر تنظیم کنید، بنابراین نورسنج f/16 را بر روی پس زمینه خواهد خواند.

توجه: شما باید هر دو نور پس زمینه را به صورت جداگانه نورسنجی کنید، به طوری که هنگام نورسنجی برای نور اصلی (بر روی سوژه) شما نورهای پس زمینه را خاموش می کنید، و برعکس. هنگامی که هم نور پس زمینه و هم نور اصلی هر دو روشن هستند، نورسنج شما هنوز هم باید f/8 را بر روی سوژه به شما بدهد، چون شما دارید نوری را که بر روی سوژه می تابد نورسنجی می کنید، نه نوری که بر روی پس زمینه می تابد.

عکس زیر (سمت راست) نشان می دهد که وقتی شما اصلا پس زمینه را نورپردازی نمی کنید، چطور به نظر می رسد. شما یک تن و رنگ دیگر به غیر از سفید را به دست می آورید. در عکس سمت چپ پس زمینه نورپردازی شده، اما هیچ نور اصلی ای وجود نداشت که سوژه را روشن کند، در نتیجه تصویر حاصل تقریبا یک سیلوئت از سوژه است.

تنظیمات دوربین من در این چیدمان برای تمام عکس ها عبارت بود از: ایزو ۲۵۰، سرعت شاتر ۱/۱۶۰ ام ثانیه، با دیافراگم f/8 برای گوزن (نورسنج برای پس زمینه f/16 را می خواند). اسپیدلایت ها بر روی قدرت ۱/۱۶ ام تنظیم شده بودند. من به ندرت از آنها در قدرت کامل استفاده می کنم چون در آن صورت باتری ها خیلی سریع خالی می شوند. اگر شما از SB900 Nikon استفاده می کنید، و در قدرت ۱/۱ فلاش می زنید، این کار نه تنها باتری ها را خیلی سریع خالی می کند، بلکه باعث می شود فلاش بیش از حد داغ شود. نیکون این مشکل را با SB910 حل کرده است. چند دلیل وجود دارد که چرا من با این فلاش در ایزو ۱۰۰ عکس نمی گیرم. دوربین مورد استفاده یک Nikon D750 بود، که نویز را به خوبی کنترل می کند، به طوری که ایزو مشکل ساز نیست. دو فلاش SB910 و یک SB900 برای این کار مورد استفاده قرار گرفتند.

عکس زیر تمام چیدمان عکاسی من را نشان می دهد و تنها نور پس زمینه سمت چپ شلیک (زده) شده است.

شما در دو تصویر زیر متوجه خواهید شد که تنها نور پس زمینه سمت راست بر روی عکس سمت چپ مورد استفاده قرار گرفته، و تنها از نور پس زمینه سمت چپ بر روی عکس سمت راست استفاده شده است. البته اگر قصد شما این بوده باشد، این نورپردازی قابل قبول است. نور اصلی در یک زاویه ۴۵ درجه در سمت راست دوربین قرار داده شد. من فلاشم را طوری تنظیم کردم تا به سطح سفید سمت راستش خورده و به سمت سوژه بازتاب شود – تا با این کار نور نرم تری به دست آورده و آن را اصلاح کنم.

شما همچنین ممکن است متوجه شده باشید که در عکس سمت چپ (بالا) یک سایه دلپذیر از گوزن در پشت او بر روی پس زمینه وجود دارد – چون نور پس زمینه سمت چپ استفاده نشده است. اما در عکس سمت راست (بالا) مشاهده می کنید این سایه در سمت چپ سوژه از بین رفته چراکه فلاش سمت چپی زده شده است.

عکس زیر چیدمان من درحالیکه هر سه نور روشن هستند و به درستی استفاده شده اند را نشان می دهد.

حالا که شما پس زمینه و نورهای اصلی خود را چیده اید، باید مطمئن شوید که این نورها تنها به سوژه مورد نظر اصابت می کنند (می تابند). این امر ما را به اشتباه بعدی می رساند…

اشتباه #۲ – جدایی ناکافی بین پس زمینه و سوژه

از آنجا که نورهای پس زمینه خیلی روشن تر هستند، شما باید آنها را از سوژه اصلی جدا کنید. دو راه کلیدی برای انجام این کار وجود دارد:

۱- مسدود کردن نور (Flagging)

2- فاصله

مسدود کردن نور

شما می توانید از هر چیز مسدود کننده ای برای انسداد نورهای خود استفاده کنید؛ سمت سیاه یک رفلکتور، ورقه های مقوایی سیاه، فوم سیاه. رنگ سیاه اجازه نمی دهد نور عبور کند، در عوض به جای این که آن را بازتاب دهد نور را جذب می کند. همچنین مانع از نفوذ نور به جاهایی که نمی خواهید نور به آن برسد، می شود. اگر شما نورهای پس زمینه خود را مسدود نکنید، دور سوژه شما یک اثر هاله نورانی مانند به دست خواهد آورد و نور پس زمینه آن خیلی زیاد به نظر خواهد رسید.

فاصله

هنگامی که شما نورهای خود را مسدود کردید، باید سوژه خود را به اندازه کافی از پس زمینه (و نور پس زمینه) دور کنید، تا هیچ گونه نشت نوری به سوژه شما نرسد. البته این به اولویت ها و نیت شخصی شما بستگی دارد – شما ممکن است برای به دست آوردن یک ظاهر یا افکت خاص، کمی نشتی نور بر روی سوژه خود بخواهید، یا ممکن است نخواهید.

اگر شما کمی نشت نور بر روی سوژه خود می خواهید، مطمئن شوید که چند بار با لنزهای مختلف امتحان کنید، چون ابیراهی رنگی به دلیل فراوانی نور، معمولا در اطراف لبه ها رخ می دهد. برخی از لنزها صرف نظر از دیافراگم، مستعد ابیراهی رنگی هستند، در حالی که لنزهای دیگر می توانند آن را به خوبی کنترل کنند حتی در دیافراگم های باز، که اغلب در آن (این پدیده) مشاهده می شود. همچنین، مراقب میزان نوری که اجازه می دهید نشت کند باشید، تا بخش های سوژه شما را با نوردهی بیش از حد از هم جدا نکند.

عکس های بالا سوژه به درستی نوردهی شده را نشان می دهند. در اینجا از دو نور پس زمینه در f/16، و نور اصلی در f/8 استفاده شده است. هیچ سایه ناخواسته ای بر روی پس زمینه وجود ندارد، چون من اینطور می خواستم. با این حال، من می خواستم یک بازتاب و سایه در پیش زمینه داشته باشم. این امر به سادگی منجر به اشتباه سومی می شود که باید از آن اجتناب کرد… یک سوژه شناور.

اشتباه #۳ – سوژه شناور است

اگر شما کمی سایه کف (پیش زمینه) را در عکس نگنجانید، به نظر خواهد رسید که سوژه های شما در هوای سفید شناور و معلق هستند، یا انگار سوژه را با فتوشاپ بُرش داده و روی صفحه ای سفید قرار داده باشید.

بهترین نکته برای جلوگیری از شناور شدن سوژه ها، استفاده از یک سطح بازتابنده مانند پلکسی گلاس سفید شفاف، یا کاشی سفید، به عنوان پایه سوژه شماست تا روی آن بایستد. شما می توانید در زمان پس پردازش، opacity این بازتاب را در فتوشاپ تنظیم کنید، اما بازتابی داشته باشید که نشان دهد سوژه شما محکم بر روی زمین سفت و سخت قرار گرفته است.

تصویر سمت چپ سوژه ما را به صورت شناور نشان می دهد، و در سمت راست شما بازتابی را می بینید که گوزن را ایستاده بر روی زمین سفت و محکم نشان می دهد. حالت دوم خوشایندتر و طبیعی تر به نظر می رسد، و مانند یک کار فتوشاپی نیست.

یک اشتباه دیگر (به عنوان جایزه) #۴ – پس زمینه بیش از حد نوردهی شده

مراقب باشید که نور بیش از حد به پس زمینه اضافه نکنید. اگر شما از سفید خالص فراتر بروید و آن را واقعا بیش از حد نوردهی (overexposed) کنید، رنگ سفید تقریبا شروع به درخشیدن در اطراف سوژه می کند، درست مثل این که با اشعه خورشید در فضای باز کار کنید. این امر کنتراست را کاهش داده و به نظر می رسد که سوژه شما کمی هاله دارد، همانطور که می توانید در تصاویر زیر ببینید.

نتیجه گیری

امیدوارم که این آموزش کوچک، در یادگیری تکنیک های اولیه برای عکاسی از یک پس زمینه سفید، که در آن شما می خواهید پس زمینه ۱۰۰% سفید باشد به شما کمک کرده، و هر گونه ابهام در مورد نحوه رسیدن به این ظاهر را بر طرف کرده باشد. اگر تکنیک های پیشرفته تر دیگری دارید، آنها را در اینجا به اشتراک بگذارید!

نویسنده: لیلی ساویر (Lily Sawyer) – لیلی یک عکاس مراسم عروسی و پرتره است که در لندن زندگی می کند. شما عزیزان می توانید آثار وی را در سایتش http://lilysawyer.comمشاهده نمایید.

منبع

برگرفته از: digital-photography-school