فوکوس و فاصله کانونی: مزیت واقعی استفاده از دوربین های DSLR

استفاده از دوربین های DSLR به شما چندین قابلیت خاص می دهد که دوربین های کامپکت – Compact و دوربین های گوشی های هوشمند نمی دهند که این قابلیت ها از تعویض پذیری لنز آن سرچشمه می گیرند. در این آموزش کوتاه قصد داریم چند مزیت در استفاده از دوربین های DSLR که در مورد فوکوس و فاصله کانونی است را به شما بگوییم.

عکس سمت چپ با لنز عریض (Wide-Angle) گرفته شده و عکس سمت راست با لنز تله فوتو (Telephoto).

وقتی از نمایاب (Visor) به منظره ای نگاه می کنید و دکمه شاتر را تا نیمه فشار می دهید، شما چند نقطه فوکوس خواهید دید که در صورت فوکوس کردن بر روی هر کدام از آنها، آن نقطه (یا نقاطی) که در فوکوس هستند چشمک می زنند. این قابلیت طراحی شده تا به شما کمک کندp عکس های واضحی بگیرید.

اگرچه اگر در مد های ابتدایی عکاسی کنید (پرتره، منظره، ورزشی و…)، اکثر دوربین های DSLR نقطه فوکوس را به صورت اتوماتیک انتخاب خواهند کرد، یعنی دوربین خود روی نقطه ای فوکوس می کند که فکر می کند شما می خواهید روی آن نقطه فوکوس شود (که معمولاً نقطه نزدیک تر به دوربین است) که ممکن است اصلاً آن چیزی نباشد که شما می خواهید!

اما با این حال، یکی از مزیت های اصلی دوربین های DSLR این است که شما می توانید نقطه فوکوس دوربین را کنترل کنید و در نهایت عکسی با وضوح بالا داشته باشید. در دوربین های DSLR شما می توانید نقطه ای که می خواهید را برای فوکوس انتخاب کنید.

یعنی برای مثال در عکاسی پرتره می توانید بر روی صورت سوژه که در گوشه ای از تصویر واقع شده فوکوس کنید تا ترکیب بندی بهتری داشته باشید. تعداد نقطه های فوکوس در دوربین های DSLR متفاوت است.

برای مثال دوربین قدیمی Nikon D40 تنها ۳ نقطه فوکوس دارد، این در حالی است که دوربین Canon EOS 7D دارای ۱۹ نقطه فوکوس می باشد! و دوربین Olympus OM-D E-M5 دارای ۳۵ نقطه فوکوس است.

فاصله کانونی، لنز واید و لنز تله

اما قابلیت اصلی ای که دوربین DSLR دارد که دوربین کامپکت ندارد قابلیت تعویض لنز آن است، که دنیای فاصله کانونی از اینجا شروع می شود.

لنز هایی که فاصله کانونی آنها ثابت هستند را لنز پرایم – Fix – Prime یا ثابت می گویند، اما لنز های دیگری با نام زوم (Zoom) وجود دارند که فاصله کانونی در آنها متغییر است. فاصله کانونی در مقیاس میلیمتر است، هر چه مقیاس آن بزرگتر باشد زاویه دید کمتر می شود.

یک لنز ۳۵mm تقریباً همان چیزی را نشان می دهد که شما با چشمتان می بینید، لنز هایی که فاصله کانونی بیشتری دارند (لنز های تله) قابلیت بزرگنمایی دارند، به این شکل که سوژه ها را نزدیک تر به دوربین نشان می دهند، و لنز های با فاصله کانونی کمتر (لنز های واید) تصویر بیشتری را در کادر جای می دهند.

اما مانند بریدن عکس، فاصله کانونی هم تأثیر زیادی روی اشکال سوژه ها می گذارد: هر چه زاویه بیشتر باشد، تصویر کشیده تر دیده خواهد شد، این تغییر می تواند برای عکاسی از مناظر مناسب باشد اما برای عکاسی پرتره اصلاً مناسب نیست.

با تغییر دادن فاصله کانونی و فاصله شما تا سوژه می توانید پرسپکتیو ایجاد کنید و می توانید حجم ظاهر شدن پس زمینه در عکس را کنترل کنید.

چطور قسمتی که می خواهید روی آن فوکوس می کنید را کنترل کنید

برای انتخاب دستی هر یک از نقاط فوکوس، دکمه AF Point Selection روی دوربین خود را بزنید و با نگاه کردن از نمایاب نقطه فوکوس را تغییر دهید.

برای این کار باید از دکمه های جهت، Joystick یا فلش های موجود روی دوربین استفاده کنید، شما با فشردن یکی از این دکمه ها نقطه مورد نظرتان برای فوکوس را تغییر می دهید و هر نقطه ای که انتخاب شود تغییر رنگ می دهد، آنقدر این دکمه ها را بزنید تا نقطه مورد نظرتان انتخاب شود.

دکمه شاتر را تا نیمه فشار دهید تا دوربین بر روی سوژه فوکوس کند، و بعد از اطمینان از فوکوس مناسب دکمه شاتر را تا انتها فشار دهید تا عکس گرفته شود.

خوشبختانه نقاط فوکوس دوربین ها بر روی خطوط (فرضی) افقی و عمودی یک سوم (قانون یک سوم – rule of thirds) قرار گرفته اند، که با این شرایط برای ترکیب بندی کادر هم به شما کمک می کنند: می توانید از این نقاط برای قرار دادن سوژه خود در قسمت مناسبی از کادر کمک بگیرید.

یادتان باشد که اگر همه نقاط فوکوس تغییر رنگ دادند، یعنی شما هنوز بر روی حالت انتخاب نقطه فوکوس هستید.

منبع

برگرفته از : Digital camera world