آموزش جامع عکاسی ماکرو برای مبتدیان

آیا به دنبال یک آموزش جامع برای عکاسی ماکرو هستید؟ در این مطلب لنزک رابرت ک. بگز (Robert K Baggs) شما را به سفری عمیق در دل «عکاسی ماکرو» می برد. او ابتدا تجهیزات عکاسی ماکرو را معرفی و بررسی می کند، سپس سراغ نورپردازی، تنظیمات دوربین و نکات آموزشی مفید می رود. این مطلب کمی طولانی است، و ما برای اینکه شما عزیزان آن را یکجا داشته باشید به دو قسمت تقسیمش نکرده ایم. مطالعه این مطلب را به همه لنزکی های علاقه مند به عکاسی ماکرو توصیه می کنیم.

مقدمه

مانند تمام داستان های عاشقانه امروزی، من عکاسی ماکرو را نیز در اینترنت پیدا کردم. مدت زیادی از زمانی که اولین دوربینم را خریده بودم نگذشته بود که از پیچیدگی حشرات حیرت زده شدم، هنگامی که به صورت کلوزآپ (از نزدیک) آنها را مشاهده کردم. من با عجله سایت «آمازون» را باز کرده و شروع به جستجوی لنزهایی کردم که در داده های EXIF عکس هایی که تحسین می کردم دیده بودم، و خیلی زود در افسردگی بی پولی فرو رفتم. با این حال، خودم را از روی زمین جمع و جور کردم، گرد و خاک خودم را تکاندم و تصمیم گرفتم یک جایگزین ارزان تر پیدا کنم تا ببینم آیا عکاسی ماکرو «برای من» مناسب است یا نه. من آن جایگزین را پیدا کردم و متوجه شدم که این نوع عکاسی برای من مناسب است.

از آن به بعد عشق من به عکاسی ماکرو و همینطور تجهیزاتم بیشتر شد. آنچه که به عنوان یک کنجکاوی و یک فیلتر ماکروی ۱۰ دلاری شروع شد، به سرعت به علاقه تبدیل شد و من بدون توجه به گذر زمان، ساعات زیادی را صرف بالا بردن مهارت خود می کردم. اکنون، عکاسی ماکرو (البته تجاری و از محصولات) یکی از منابع درآمد اصلی من است و من احساس می کنم که در موقعیتی هستم که کمی از دانشم را عرضه کنم. همیشه عکاسان ماکروی بااستعدادتر، خلاق تر، آموزش دیده تر و پرشورتر از من وجود دارند، اما من آنچه را که می دانم به اشتراک می گذارم و در این مقاله به شما آموزش می دهم.

تجهیزات مورد نیاز

فیلترهای ماکرو/ کلوزآپ

این فیلترها قهرمانان گمنام عکاسی ماکرو هستند. من تا آنجا پیش می روم که بگویم در هیچ ژانر عکاسی دیگری شما نمی توانید اینقدر ارزان وارد یک کار جدید و آزمایشی شوید.

عکس های زیر توسط من گرفته شدند، وقتی که تازه «وارد این کار شده بودم». من هیچ ایده ای در مورد نورپردازی عکس های ماکرو نداشتم. هیچ ایده ای در مورد ویرایش تصاویر نداشتم و تنها تجهیزات من یک دوربین کانن ۵۵۰D، لنز کیت ۱۸-۵۵mm همراه آن و یک فیلتر ماکروی بسیار ارزان قیمت بود. بعد از آن همه سال من هنوز هم این تصاویر را دوست دارم (به خصوص عکس عنکبوت موفق) و مطمئن هستم که با همان چیدمان کاملا غیر تخصصی و قابل دسترس می توان به عکس های خیلی خیلی بهتر دست یافت.

اشتباه برداشت نکنید، کیفیت تصویر کم است اما علت آن بیشتر مربوط به بی تجربگی من در پس پردازش بود تا نتیجه حاصل از فیلتر. اگر فکر می کنید که ممکن است از عکاسی ماکرو لذت ببرید، این باید اولین قدم شما باشد.

حلقه های معکوس

من دیر به مهمانی حلقه های معکوس کننده (reverse ring) رسیدم. من در مورد آنها شنیده بودم، حتی نتایج عالی آنها را دیده بودم، فقط نتوانسته بودم بفهمم چه موقع و چرا باید از آنها بر روی لنز ماکرو و اکستنشن تیوب های خودم استفاده کنم. با این وجود، حس کنجکاوی ام بهتر از من عمل کرد و از آنجا که آنها هنوز هم نسبتا ارزان قیمت هستند، آنها را امتحان کردم.

منابع موجود زیادی درباره استفاده از حلقه های معکوس وجود دارد و از آنجا که من تا حدودی در مورد آنها بی تجربه هستم، بنابراین این بخش را کوتاه می کنم و تنها به مشاهدات مستقیم خودم می پردازم.

عکس بالا در واقع نتیجه کنجکاوی من بود؛ این حاصل یک لنز ۱۰۰mm معکوس و چند اکستنشن تیوب است (که در انتهای این بخش توضیح داده می شود). این چیزی است که من یاد گرفتم:

۱- بزرگنمایی فوق العاده قابل توجه است.

۲- شما باید آنقدر به سوژه خود نزدیک شوید تا لنز تقریبا آن را لمس کند (به آن برخورد کند).

۳- نورپردازی کاملا چالش برانگیز است و با وجود ۳ اکستنشن تیوبی که اضافه کردم تقریبا غیر ممکن بود. من مجبور بودم از چراغ های روشن متعددی که بسیار نزدیک به سوژه قرار داده شده اند استفاده کرده و ایزو را بر روی ۱۲۵۰ تنظیم، و دیافراگم را کمی باز کنم. فلاش ها بلا استفاده بودند چون همه آنها پشت سوژه را روشن می کردند.

با وجود تمام این کارهایی که من انجام دادم، هنوز هم برای من جای سوال دارد که این عنکبوت کوچک چطور برای بی حرکت نشستن بر روی لپ تاپ من اینقدر صبور بود (بله، سطح زیر عنکبوت لپ تاپ من است). من شنیده ام که معکوس کردن یک لنز ۵۰mm بسیار قابل استفاده تر است و این نکته دیگری است که من به کسانی که علاقه گذرا دارند پیشنهاد می کنم آن را امتحان کنند.

لنزک: حلقه های معکوس برای اتصال سر و ته لنز به دوربین با هدف افزایش بزرگنمایی به کار می روند. هر چه لنز واید تر باشد (فاصله کانونی کمتر)، بزرگنمایی (magnification) بیشتری خواهید داشت. یک لنز ماکرو حقیقی به شما بزرگنمایی ۱:۱ یا اندازه سوژه در زندگی واقعی را ارائه می دهد. اگر یک لنز ۵۰mm معمولی را با حلقه معکوس به صورت سر و ته به دوربین متصل کنید، به شما بزرگنمایی نزدیک به ۱:۱ خواهد داد.

لنزهای ماکرو

اگر شما تصمیم گرفته اید که می خواهید در دنیای شگفت انگیز عکاسی از چیزهای کوچکی که قبلا به آنها اهمیتی نمی دادید کاوش کنید، یک لنز ماکرو می تواند فرصت های خیلی بیشتری را به روی شما باز کند.

لنزهای ماکروی چند منظوره

این لنزها چند منظوره هستند و وقتی شریک زندگی تان متوجه شد از حساب مشترکتان پول برداشت شده است، خیلی راحت تر می توانید کار خود را توجیه کنید 🙂 اگرچه اینها لنزهای ماکرو هستند، اما می توان از آنها برای انواع دیگر عکاسی نیز استفاده کرد و فاصله کانونی معمول آنها به ویژه برای عکاسی پرتره مطلوب است. بهترین گزینه ها:

Canon EF 100mm f/2.8 Macro: این لنزی است که من برای ۹۹% از کارهای ماکروی خودم استفاده کرده ام و آن را شدیدا توصیه می کنم. مانند بسیاری از لنزهای ماکرو، فوکوس خودکار آن در سطح ماکرو گاهی خوب و گاهی بد است، اما این مشکل بزرگی نیست. قیمت آن بسیار مناسب بوده و نتایجی عالی ایجاد می کند.

نوع دیگری دارای L وجود دارد که قیمت آن در مقایسه با گزینه غیر L تقریبا دو برابر است، هرچند من اطلاع موثق دارم که تفاوت آنها قابل توجه است.

Sigma 105mm f/2.8 EX DG OS HSM Macro: بعد از پرسیدن از دوستان عکاس و خواندن مجموعه ای از بررسی ها، به نظر می رسد که این لنز بهترین گزینه برای نیکون و سونی و همچنین گزینه بسیار خوبی برای کانن می باشد. قیمت این لنز مشابه قیمت لنز ماکروی Canon 100mm بدون L است.

لنز ماکروی اختصاصی

در اینجا واقعا تنها یک گزینه وجود دارد: Canon MP-E 65mm 1-5x Macro. این لنز فقط و فقط برای عکاسی ماکرو است. استفاده از آن در ابتدا نیازمند کمی مهارت است و قبل از این که به پتانسیل واقعی آن برسید، به تمرین نیاز خواهید داشت؛ با این حال، پتانسیل آن واقعا خیلی عمیق است.

من شما را به وب سایت اد ارجاع می دهم تا ببینید که نتایج آن چقدر می تواند باور نکردنی باشد. شما می توانید از مقدار بسیار کمی از تنها یک میلی متر عکس بگیرید و جزئیات بی نظیری را ببینید. قیمت آن در حدود همان قیمت Canon 100mm f/2.8 L است اما با کاربردهای بسیار محدود تر.

این لنز به دلیل بزرگنمایی (magnification) بالا معمولا با یک فلاش ماکروی بسیار پیشرفته – MT-24 – استفاده می شود که می توانید در بخش نورپردازی اطلاعات بیشتری در مورد آن یاد بگیرید. در زیر می توانید یک نمونه از پتانسیل بیشتر آن را ببینید.

لنزک: لنز Canon MP-E 65mm باعث ایجاد تصاویر با بزرگنمایی ۵ برابر بیشتر از اندازه در زندگی واقعی روی سنسور می شود (یعنی ۵:۱ یا ۰٫۵x). عمده لنز های ماکرو، وقتی به اندازه کافی از نزدیک فوکوس شوند، عکس های اندازه زندگی واقعی (life-size) تولید می کنند، این یعنی بیشینه بزرگنمایی ۱:۱ یا ۱٫۰x

اکستنشن تیوب ها

اکستنشن تیوب ها (Extension tubes) به طرز شگفت آوری ساده هستند. آنها بر خلاف مبدل های تله که ممکن است با آنها اشتباه گرفته شوند، هیچ المان نوری ای ندارند؛ به عبارت دیگر، هیچ شیشه ای در آنها وجود ندارد. در واقع، روی هم رفته اجزای بسیار کمی دارند.

هدف از کاربرد اکستنشن تیوب ها کاهش حداقل فاصله فوکوس است به طوری که شما بتوانید به سوژه خود نزدیک تر شده و بزرگنمایی بیشتری به دست آورید. این مسئله به ویژه وقتی که دارید با حشرات بسیار کوچک کار می کنید، مفید است.

لنزک: حداقل فاصله فوکوس (minimum focusing distance)، کوتاه ترین فاصله ای است که یک لنز می تواند فوکوس کند. برای مثال، اگر حداقل فاصله فوکوس لنز شما ۸ اینچ باشد، شما باید تا سوژه حداقل ۸ اینچ فاصله داشته باشید تا دوربین بتواند فوکوس کند.

اکستنشن تیوب ها معمولا با سه اندازه عرضه می شوند؛ ۳۶ میلی متر، ۲۰ میلی متر و ۱۲ میلی متر. برای به دست آوردن حداکثر اثر می توان از آنها با هم (روی هم) استفاده کرد. آنها نسبتا ارزان هستند و تاثیر شدیدی در حداقل فاصله فوکوس شما دارند، هرچند شایان ذکر است که نور بسیار بیشتری برای نوردهی صحیح یک عکس مورد نیاز است، به خصوص وقتی هر سه با هم استفاده شوند.

نورپردازی

نورپردازی برای یک عکاس ماکرو مانند مواد تشکیل دهنده غذا برای یک آشپز است؛ هر چه مواد تشکیل دهنده بهتر باشند، نتایج بهتر می شوند.

رایگان: نور طبیعی

عکاسی ماکرو با نور طبیعی غیر ممکن نیست، و اگر کسی به شما بگوید که غیر ممکن است، دارد دروغ می گوید… یا حداقل، به نوعی دروغ می گوید. عکس بالا تنها با استفاده از نور طبیعی گرفته شده است، اما محدودیت هایی وجود دارد.

اول از همه، شما به یک روز روشن نیاز دارید. آن روزهای ابری که اینجا در انگلستان ۷۵% از سال من را تشکیل می دهند، رضایت بخش نخواهند بود. شما مجبور خواهید بود ایزو را خیلی زیاد افزایش دهید، دیافراگم را خیلی باز کنید.

با نور روشن آفتاب شما می توانید به طور مناسب به سوژه نزدیک شده و هنوز هم تصویر را به درستی نوردهی کنید؛ با این حال، عکاسی شما وابسته به حشره و آب و هواست. اگر سوژه شما تصمیم بگیرد که کرم ضد آفتاب کافی برای تحمل این تابش اشعه ماوراء بنفش بر روی خود ندارد و به یک برگ سایه دار تغییر مکان می دهد، شما قریب به یقین بدشانس هستند.

تقریبا رایگان: رفلکتورها

مانند روش بالا، این کار قطعا امکان پذیر است… اما باز هم، ایده آل نیست. شما هنوز هم به یک روز روشن نیاز دارید، اما می توانید هر سایه ای را پُر کنید، می توانید سوژه خود را روشن کنید، و می توانید خودتان را با تغییر مکان ها وفق دهید.

مشکل فراگیری که من با رفلکتورها پیدا کردم این است که شما به یک دستیار یا چند دست اضافی نیاز دارید تا همه چیز درست کار کند. من با عکاسی ماکرو زیاد حرکت می کنم. خیلی ناهنجار و زشت می شود که به تنهایی رفلکتور، دوربینم، و موقعیتم را بدون لرزش دوربین در حین عکاسی، افتادن، یا ترساندن حشره با یک صفحه سفید آویزان، حفظ کنم. البته، رفلکتورهای کوچک تر، ریموت کنترل، و سه پایه ها می توانند بر بسیاری از این مشکلات غلبه کنند اما تحرک برای من و تمام کسانی که آن را فدا می کنند، به مراتب خیلی مهم تر است.

عکس بالای این بخش در طول نور روز بسیار روشن و با استفاده از یک رفلکتور سفید ۴۸ سانتی متری گرفته شده که نور خورشید را مستقیما بر روی مگس بازتاب می کرد. من تنها باید ایزو را تا ۳۲۰ بالا می بردم تا به سرعت شاتر مورد نظرم ۱/۲۰۰ ثانیه برسم.

فلاش های سطح مبتدی

اینجاست که من اولین اشتباهم را مرتکب شدم. من خوانده بودم که فلاش های حلقه ای برای عکاسی ماکرو چقدر باور نکردنی هستند. این در درجه اول به این علت است که آنها در جلوی لنز ثابت می شوند و همیشه سوژه شما را نوردپردازی می کنند. این امری بدیهی است.

با این حال، من نمی خواستم ۷۲۰ دلار یا بیشتر برای کانن بدهم و تصمیم گرفتم تا ببینم آیا می توانم در یک فروشگاه چینی eBay چیزی کمی ارزان قیمت تر پیدا کنم یا نه.

فلاش حلقه ای Marumi

بعد از ۲۰ روز بسته من با ظاهری نسبتا مشکوک رسید و من آن را راه اندازی کردم. این یک معامله واقعی به نظر می رسید، اما خیلی زود متوجه شدم که سرعت همگام سازی (sync speed) آن بسیار کندتر از آن بود که بتواند مفید باشد. به جای آن من فلاش حلقه ای Marumi خریدم (این فلاش ها حدود ۱۴۵ دلار قیمت دارند).

آنها واقعا اولین انتخاب عالی برای گرفتن عکس های واضح و شارپ و به خوبی نورپردازی شده هستند. گفته شده است که با توجه به نزدیکی فلاش حلقه ای به سوژه، شما باید نسبت به این که نور چقدر می تواند تند و زننده باشد حساس باشید. این یک نمونه از کمی تشخیص بد من است:

روش دیگری که من می بینم اغلب نادیده گرفته می شود، فلاش معمولی است. من موفقیت هایی با Canon 430EX II بر روی کفشک دوربینم با یک سافت باکس قابل حمل بر بالای آن داشته ام. تنها مشکلی که ممکن است با آن مواجه شوید این است که اگر خیلی به سوژه نزدیک شوید، لنز می تواند مقدار زیادی از نور فلاش را مسدود کند.

فلاش های پایه بلند

فلاش های پایه بلند برای ماکرو عالی هستند و معمولا از فرمت یکسانی پیروی می کنند: دو واحد فلاش قرار داده شده در دو طرف لنز. این فرمت، کنترل بسیار بیشتری بر نورپردازی به شما می دهد و به طور گسترده به عنوان بهترین انتخاب در نظر گرفته می شود، به خصوص اگر از یک لنز ماکروی تخصصی مانند MP-E 65mm استفاده می کنید.

فلاش دوقلو Canon Twin Lite MT-24 EX

دو مورد از متداول ترین نمونه ها Canon Twin Lite MT-24 EX و Nikon Speedlight Remote Kit R1 هستند. هر دوی آنها حدود ۷۰۰-۵۵۰ دلار قیمت دارند.

موارد دیگر

این بخشی است که من بیشتر از همه می خواستم آن را بنویسم. صنعت نورپردازی در عکاسی مرا گیج می کند. من اخیرا داشتم با یکی از دوستانم که متخصص برق است صحبت می کردم و در آخر به این نتیجه رسیدیم که ما می توانیم چراغی را که من برای کار پرتره می خواستم، که قیمت آن حدود ۸۵ دلار بود و یک شرکتی که اسم نمی برم یک برچسب فانتزی بر روی آن چسبانده بود و می خواست آن را به ده برابر قیمت آن بفروشد، بسازیم. نور، صرف نظر از این که منبع آن برای چه زمینه ای طراحی شده است، دقیقا یکسان رفتار می کند.

تصویر نمونه در بالای این بخش بدون حتی یک فلاش در شرایط خیلی تاریک گرفته شد. در عوض، من از سه چراغ ترکیبی LED (مارک snap-on) استفاده کردم که در اصل بانک های کوچکی از لامپ های LED هستند (در حدود اندازه یک چراغ قوه بزرگ). آنها نور سفید شارپی به عنوان یک منبع نور دائمی ارائه می دهند.

من از یکی از آنها با زاویه ۴۵ درجه در سمت چپ دوربینم نزدیک به سوژه استفاده کردم. از یک ۴۵ درجه دیگر نیز به عنوان نور پرکننده (تکمیلی) در سمت راست دوربینم استفاده کردم، که دو برابر دورتر از منبع نور سمت چپ بود. سپس چراغ قوه سوم را با زاویه ۹۰ درجه نسبت به سوژه به عنوان نور پرکننده دوم برای از بین بردن سایه های تند و ایجاد یک حس متعادل تر استفاده کردم.

بله، من قبول دارم که این چیدمان خیلی دست و پاگیرتر از آن است که بهترین نورپردازی شما باشد، اما نکته برجسته آن این است: اگر شما نمی توانید از عهده هزینه بهترین فلاش ها بر بیایید، همیشه جایگزین هایی وجود دارند و چراغ قوه های LED دستی با لامپ های کوچک متعدد بسیار موثر هستند.

تنظیمات

در تمام انواع عکاسی، مهم است که تنظیمات خود را بدانید – این که بدیهی است. در عکاسی ماکرو، دانستن این که شما به کدام تنظیمات بدون آزمون و خطا نیاز دارید، می تواند فرق بین یک عکس در خور نمونه کار و یک لکه تیره بی فایده باشد.

در اغلب موارد، سریع ترین سرعت همگام سازی با فلاش ۱/۲۰۰ ثانیه است و از آنجا که حشرات با سرعت های تقریبا غیر قابل مشاهده حرکت می کنند، شما می خواهید که سرعت شاترتان تا حد ممکن سریع باشد. بنابراین، در مثلث نوردهی، شما معمولا بیشترین کنترل را بر قدرت فلاش، ایزو، و دیافراگم دارید.

دیافراگم:. شما ممکن است فکر کنید که با باریک کردن سطح کانونی، هرچه دیافراگم بسته تر باشد بهتر است، اما این به هیچ وجه درست نیست.

با لنزهای ماکرو، شما آنقدر به سوژه خود نزدیک می شوید که اغلب فرق بین f/7.1 و f/13 تقریبا غیر قابل تشخیص خواهد شد. در نتیجه، من معمولا از نقاط بهینه (sweet spots) لنزهایم برای به دست آوردن شارپ ترین نتایج استفاده می کنم که حدود f/11 هستند.

من نمی خواهم وارد این بحث که «نقطه بهینه» چیست بشوم، اما اگر با آن آشنا نیستید، مطلب «۳ نکته در مورد دیافراگم که بهتر است بدانید» لنزک را مطالعه نمایید.

ایزو: رویکرد شما نسبت به ایزو باید شبیه هر عکاسی دیگری باشد: به طور کلی، هرچه کمتر بهتر. من متوجه شده ام که ایزوی بالا در عکاسی ماکرو بیشتر از برخی حوزه های دیگر مجازات می شود.

به عنوان مثال، در عکاسی نجومی، گاهی اوقات ایزوی ۳۲۰۰ یا ۶۴۰۰ نه تنها گاهی لازم است، بلکه بر تصویر نهایی هم چندان تاثیری ندارد. با این حال، در عکاسی ماکرو، فوکوس بر جزئیات زیاد است و ایزو بالا می تواند به معنی کاهش کیفیت تصویر باشد.

بنابراین در مورد دوربین خود تحقیق کنید و ببینید تا چه ایزویی می تواند نویز را کنترل کند.

قدرت فلاش: خوشبختانه، در مورد این موضوع چیز زیادی برای گفتن نیست. در این مورد صرفا باید تشخیص دهید که کدام خروجی سوژه شما را به درستی نوردهی می کند.

تمام چیزی که من می خواهم بگویم این است که بسیاری از حشرات (و در واقع بسیاری از سوژه های ماکروی دیگر) سطح براق یا بازتابنده دارند. بنابراین مراقب باشید که برخی قسمت ها را بیش از اندازه نوردهی نکنید و جزئیات و بافت باارزش را از دست ندهید.

همچنین ارزشش را دارد که آخرین توصیه ام را در اینجا تکرار کنم: سافت باکس های کوچک یا دیفیوزرها (پخش کننده های نور) واقعا به کم کردن نور تند و شدید عکاسی ماکرو کمک می کنند.

نکات و ترفندها

اگر نمی توانید چیزی پیدا کنید، به اندازه کافی نگشته اید. این اولین نکته من است، و نکته ای که من در عکاسی ماکرو با آن زندگی کرده ام.

اگرچه به طرز ناخوشایندی متکبرانه به نظر می رسد، کسی که این توصیه عاقلانه را به من کرد… خودم بودم. اولین باری که من آن را گفتم حدود ده دقیقه قبل از گرفتن عکس عنکبوت احاطه شده توسط مگس ها بود که با یک دوربین Canon 550D، لنز کیت و فیلتر ماکرو گرفته شد.

من حدود ۱۵ دقیقه در اطراف باغ راه رفته بودم، و مانند یک گیاه شناس دیوانه به یک گیاه خیره شده بودم. من حتی نتوانستم یک سوژه ماکروی کوچک مانند یک مگس آبی پیدا کنم. سپس جسورانه جمله غیرمنطقی بالا را به خودم گفتم، و هرچند عجیب بود، اما موفق شدم و سوژه ام یعنی عنکبوت را پیدا کردم. از آن روز به بعد، هر موقع که نمی توانم چیزی برای عکاسی پیدا کنم، آن گفته را تکرار می کنم و به گشتن ادامه می دهم.

چیزی که من در ابتدا پیشنهاد می دهم، یاد گرفتن یک منطقه است؛ که می تواند باغ شما، یک دریاچه یا برکه محلی، یا حتی فقط یک بوته زار محلی بزرگ باشد (نخندید). حشرات نیز موجودات عادتی مانند هر چیز دیگری هستند – که به زودی به آن می پردازم – و به طرف چیزهای خاصی جذب یا دفع می شوند. به نفع شماست که بدانید حشرات جالب کجا سکونت دارند.

بعد از یک نفس عمیق (بیرون دادن نفس) عکس بگیرید. این نکته می تواند در بسیاری از عکاسی ها به شما کمک کند، و یک عکاس ماهر آن را به من گفت.

وقتی من برای اولین بار عکاسی ماکرو را شروع کردم، عادت داشتم نفسم را نگه دارم در حالی که به آرامی و مخفیانه به سمت سوژه حرکت کرده و فوکوس می کردم. من عکس های بی شماری را از دست می دادم و لرزش دکمه شاتر را متهم دانسته و سرزنش می کردم، اما مشکل این نبود. دوست عکاسم به من گفت که وقتی عکس می گیری، دکمه شاتر را در انتهای نفست رها کن و نفس خود را نگه ندار، چون این کار می تواند باعث تکان خوردن تو شود. به این توصیه توجه کنید! تیراندازی با یک تفنگ و عکاسی ماکرو از یک حشره با دوربین وجه اشتراک قابل توجهی دارند؛ هر دوی آنها به یک دست بسیار ثابت و دقتی در حد میلی متر نیاز دارند.

نکته دیگر در راستای همان سطح تفکر، استفاده از یک مونوپاد است در هر جایی که ممکن می باشد. این کار از نظر من غیر حرفه ای است اما عکاسان ماکروی فوق العاده با استعدادی وجود دارند که روی آنها قسم می خورند.

اگر حشرات به سمت شما نمی آیند، شما به سمت حشرات بروید. من در انگلستان زندگی می کنم و حیات وحش ما تا حد زیادی غیر جذاب است؛ که شامل حشرات نیز می شود.

یک گزینه ای که من کاملا به شما توصیه می کنم، بازدید از خانه پروانه ها یا حشرات است. تعداد زیادی از این خانه ها وجود دارد و من هیچ وقت ندیده ام که کارکنان آنها در مورد من و دوربین بزرگم که با آن حشرات را دنبال می کنم، ناراضی باشند. در واقع، معمولا کاملا برعکس است.

در تصویر زیر، که با نور طبیعی در خانه پروانه ها گرفته شد، یکی از خانم هایی که آنجا کار می کرد دنبال من آمد تا در مورد انواع مختلف پروانه ها و رفتار آنها به من توضیح دهد.

در ابتدا و پایان روز عکاسی کنید. این نکته کمی غیر منطقی به نظر می رسد، به خصوص وقتی که علت آن توضیح داده می شود: دما در این وقت از روز سردتر است و بنابراین حشرات کمتر فعال هستند.

این توصیه ایست که من فراموش کرده بودم تا وقتی که دوستم اد به من یادآوری کرد، اما دانستن آن خیلی مفید است. در صبح زود و اوایل شب شما متوجه خواهید شد که حشرات خیلی بیشتر با شما مدارا می کنند و تمایل کمتری به حرکت در اطراف دارند که به شما اجازه می دهد تا آهسته به سمت گرفتن یک عکس عالی حرکت کنید. حالا که حرف از آهسته حرکت کردن به سمت سوژه شد…

به آرامی در اطراف سوژه خود حرکت کنید! این واضح است، می دانم، اما به راحتی می توان آن را فراموش کرد. شما به آرامی یک لاکپشت خواهید بود، تا وقتی که یک حشره نادر (کمیاب) نزدیک شما به زمین بنشیند و سپس سبک پا از پنجره بیرون برود.

همیشه خیلی نرم به سوژه خود نزدیک شوید و آهسته حرکت کنید. از حرکات ناگهانی اجتناب کنید و همانطور که اد دوباره به من یادآوری کرد:

اجازه ندهید که سایه شما روی سوژه بیفتد. از محل خورشید آگاه باشید و بر روی سوژه خود سایه ایجاد نکنید. اولا سوژه از تجهیزات نورپردازی شما فراری می شود، اما از آن مهم تر، اغلب حشرات سایه را به عنوان شکارچی برداشت می کنند و وقتی خورشید محو می شود به سرعت زیر زمین می روند.

حشرات مانند هر موجود آگاه دیگری عادتی هستند. آنها اغلب بر روی گیاهان و مناطق یکسانی رفت و آمد می کنند، در دماهای مختلف، متفاوت عمل می کنند، و به چیزی که دوست دارند، عادت می کنند.

منظور من چیست؟ حشرات اغلب به این دلیل در یک جا هستند چون می خواهند آنجا باشند، نه این که تصادفا سر از آنجا درآورده باشند. همانطور که اد توصیف کرد: «اگر شما سوژه را ترساندید و فرار کرد، گاهی ارزش انتظار را دارد، دوربین را آماده نگه دارید، تا ببینید آیا برمی گردد یا نه».

من نمی توانم نمونه ای بهتر از تصاویر زیر ارائه دهم. آنها با اختلاف یک سال و نزدیک به یک روز (شانزدهم آوریل ۲۰۱۴ و چهاردهم آوریل ۲۰۱۵)، و هر دو در یک محوطه چمن به مساحت ۲ متر مربع نزدیک چند گل رز گرفته شدند. حشرات عادتی می توانند اینگونه باشند. علاوه بر این، این دو عکس مهم ترین نکته را به یاد من انداختند.

صبر و شکیبایی

در تمام عکاسی های حیات وحش، صبر و شکیبایی زیادی لازم است. من برای گرفتن عکس سر سنجاقکی که در بالا دیدید، ماه ها به همان دریاچه ای که چند تا از آنها را دیده بودم برمی گشتم. سپس، در روزی که عکس را گرفتم، حدود یک ساعت همان سنجاقک را دنبال کردم تا وقتی که به طور کامل نشست. با این حال، هر دو تصویر بالا از زنبورهای عسل در حال پرواز در نوع خود از همه قابل توجه تر بودند.

گرفتن عکس اول بیش از ۲ ساعت طول کشید و بیش از ۱۰۰۰ عکس از دست رفت. منطقه ای که این زنبور عسل در آن بود توسط حداقل ۵ خانه احاطه شده است و شانس این که ساکنان آنجا بتوانند یک زنبور عسل (کمی بزرگتر از یک مگس آبی) را از هر نقطه دیدی که در آن هستند ببینند صفر بود.

در عوض، آنها یک مرد بیست و اندی ساله را با شلوارک، با یک دوربین عظیم و چند فلاش می بینند که ساعت ها در اطراف یک قطعه زمین چمن دولا و راست می شود، و گاهی اوقات دست از کار می کشد تا بر روی به معنای واقعی کلمه «هیچ چیز» فلاش بزند 🙂

سال بعد، گرفتن عکس کمتر از دو ساعت طول کشید و حدود ۴۰۰ عکس از دست رفت. عکس گرفتن از مگس (این در واقع یک مگس است، نه زنبور عسل) در حال پرواز نیازمند صبر ایوب است، اما در مورد تمام عکس های منحصر به فرد همین طور است. وقت بگذارید؛ عکس خودش خواهد آمد.

نتیجه گیری

عکاسی ماکرو شیوه نگرش شما نسبت به دنیا را عوض می کند. حشراتی که قبلا آنها را حقیر و منزجر کننده می دیدید، وقتی که می فهمید چقدر پیچیده هستند ناگهان فوق العاده جذاب می شوند.

منظورم این است که این بخشی از زیبایی عکاسی است، نه؟ این به شما اجازه می دهد تا لحظاتی را که چشم انسان آنها را از دست می دهد یا در یک کتابخانه وسیع از خاطرات گرد و خاک خورده هرگز دوباره به آنها نگاه نمی شود، ثبت کنید.

برای عکاس نجومی، کهکشان هایی که برای چشم غیر مسلح قابل دیدن نیستند، باز گشوده می شوند؛ برای عکاس پرتره، حالات چهره هر چند جزئی در زمان متوقف می شوند تا همه از آن لذت ببرند؛ برای عکاسان ماکرو، لایه های جزئیاتی که ما به دلیل عدم توجه و دقت آنها را نادیده می گیریم، می توانند به اندازه های بزرگی تبدیل شوند که با هیبت در برابر تمام کسانی که به آن چشم دوخته اند خودنمایی کنند.

متشکرم که این مطلب را خواندید؛ این یک عنکبوت است که می خواهد به یک زنبور عسل حمله کند:

لنزک: سپاس از اینکه وقت گذاشته و این مطلب نسبتا طولانی که تیم مترجمان و ویراستاران لنزک برای شما عزیزان آماده کرده بودند را تا انتها مطالعه نمودید. در مطلب آموزشی بعدی «عکاسی ماکرو» که برای شما عزیزان منتشر خواهیم کرد، به مقوله «بزرگنمایی – magnification» لنز های ماکرو خواهیم پرداخت. شبکه های اجتماعی لنزک را دنبال کنید تا از انتشار این مطلب مطلع گردید.

instagram.com/lenzak_photography

Telegram.me/lenzak

منبع

برگرفته از: ۵۰۰px