فلاش اکسترنال: چگونه بر ترس استفاده از آن غلبه کنیم و کنترل نورپردازی با آن را در دست بگیریم

استفاده از فلاشی که بر روی دوربین نصب نیست آنقدر ها هم سخت نیست، و نتیجه آن می تواند بسیار خوب باشد. در این آموزش قصد داریم به شما بگوییم چگونه کنترل نورپردازی با فلاش های اکسترنال را در دست بگیرید.

دوربین من بر روی خودش فلاش دارد، پس چرا باید از فلاش های اکسترنال استفاده کنم؟

جواب این سوال سادست، چون با استفاده از فلاش های اکسترنال کنترل بیشتری روی نورپردازی سوژه یا محیطی که از آن عکس می گیرید خواهید داشت. فلاش هایی که بر روی خود دوربین هستند فقط در شرایط انگشت شماری می توانند خوب نتیجه بدهند.

برای مثال استفاده از آنها برای ایجاد برق چشم یا کچ لایت (Catchlight) درون چشم سوژه خوب است، یا برای روشن کردن سایه های صورت مدل در عکس های پرتره در زیر نور خورشید، و البته در روز هایی که نور آنچنانی از خورشید وجود ندارد می توانند بسیار مفید باشند.

مشکل اینجاست که فلاش های روی خود دوربین آنقدر که باید قوی نیستند: باید فاصله شما تا سوژه کم باشد تا بتوانید به خوبی به سوژه نور بدهید. همچنین این فلاش ها به قسمت کوچک و ثابتی نور می دهند و در نهایت عکس نور خشن و خشکی خواهد داشت.

استفاده از فلاش اکسترنال بر روی دوربین نمی تواند این مشکلات را برطرف کند؟

استفاده از فلاش اکسترنال قدرت و خلاقیت بیشتری به شما می دهد، بسیاری از فلاش های اکسترنال امکان چرخیدن دارند و می توان آن ها را به سمت دیوار یا سقف چرخاند و از نور منعکس شده آنها برای نورپردازی استفاده کرد.

با این کار نور بیشتری پخش کرده ایم و نور طبیعی تری به عکس داده ایم. اگرچه، باز هم فلاش اکسترنال نصب شده بر روی دوربین نور خیلی خوبی به ما نمی دهد و عکس را تخت نشان می دهد.

اگر دوربین را عمودی بگیرید هم به مشکل بر خواهید خورد؛ نور یا از سمت راست و یا از سمت چپ عکس تابیده می شود (از این سمت مرسوم تر است)، که بدنه دوربین قسمت مخالف را سایه می کند.

برای اینکه کنترل بیشتری روی نورپردازی داشته باشید (چه بخواهید از آن به عنوان نور مکمل استفاده کنید و چه بخواهید از تک نور فلاش استفاده کنید) باید فلاش را از دوربین جدا کنید.

چطور می توانم فلاش را از دوربین جدا کنم؟

چند راه برای استفاده از فلاش از راه دور وجود دارد، که با این حال فلاش شما باید ارتباط الکترونیکی با دوربین داشته باشد. راحت ترین راه برای اتصال فلاش به دوربین استفاده از کابل است.

کابل هایی وجود دارند که یک طرف آنها به قسمت مخصوص فلاش اکسترنال در کفشک دوربین (Hotshoe) وصل می شود و سمت دیگر آن به زیر فلاش اکسترنال وصل می شود.

با استفاده از این کابل ها شما می توانید از تمامی امکانات فلاش اکسترنال درست مانند زمانی که مستقیماً بر روی دوربین نصب بوده استفاده کنید، و در عین حال می توانید فلاش را تا جایی که کابل اجازه بدهد جا به جا کنید.

اگر بخواهید فلاش را در فاصله ای بیشتر از طول کابل قرار دهید یا از چند فلاش اکسترنال برای نورپردازی استفاده کنید، آنجاست که استفاده از ترگیر معنی پیدا می کند.

خیلی قابلیت های مختلفی وجود دارد، که انتخاب آنها بستگی به میزان حرفه ای عمل کردن شما با فلاش و بودجه شما دارد.

تریگر فلاش بیسیم چیست؟

تریگر (trigger) شامل دو قسمت است: یک فرستنده، که معمولاً به نام عامل دستور دهنده هم از آن یاد می شود و یک گیرنده، که به آن برده (slave) هم می گویند.

فرستنده فلاش می تواند به قسمت کفشک دوربین وصل باشد؛ می تواند یک فلاش اکسترنال با قابلیت بردگی باشد و یا حتی فلاش خود دوربین باشد. ولی نتیجه در هر سه حالت یکی است؛ سیگنالی برای فلاش برده فرستاده می شود و فلاش فعال می شود.

خیلی از تریگر های فلاش اکسترنال از اشعه مادون قرمز استفاده می کنند، به این صورت که شما باید تریگر را به سمت فلاش بگیرید و بعد با زدن دکمه ای آن را فعال کنید. مشکل این دسته از تریگر ها این است که باید مستقیماً رو به گیرنده باشد و برد آن هم بسیار محدود است.

اما مفید ترین (و البته گران ترین) تریگر بیسیم، آن هایی هستند که با موج های رادیوئی کار می کنند. با استفاده از این تریگر ها لازم نیست که تریگر مستقیماً رو به گیرنده قرار بگیرند، و می توانند در بین تریگر و گیرنده اجسام دیگری هم وجود داشته باشد.

این تریگر ها برد بیشتری هم نسبت به تریگر های مادون قرمز دارند، که با این تفاسیر شما تقریباً می توانید دوربین را در هر سمت و در هر فاصله ای از تریگر قرار دهید.

برای تهیه این وسائل باید انتظار چه مقدار هزینه ای را داشته باشم؟

شرکت های سازنده دوربین فرستنده های بیسیم فلاش هم دارند، اما گزینه های دیگری هم وجود دارند. محدوده قیمت این فرستنده ها بین ۳۰£ تا بیش از ۳۰۰£ است، که شما همان قدر قابلیت دریافت خواهید کرد که هزینه کرده باشید.

مدل های ارزان قیمت قابلیت خاصی برای کنترل نور فلاش ندارند و شما باید با قدرت و فاصله مناسب فلاش از سوژه را خودتان به دست بیاورید.

مدل های گران قیمت امکان TTL Control یا Trough The Lens (قابلیت کنترل از طریق لنز) دارند، این مدل ها قدرت فلاش را به صورت اتوماتیک تنظیم می کنند، که البته در کنار این تنظیم اتوماتیک شما همیشه می توانید به صورت دستی تنظیم فلاش را تغییر دهید اگر می خواهید عکسی روشن تر یا تاریک تر از چیزی که خود دوربین تشخیص می دهد داشته باشید. با استفاده از این فرستنده ها می توانید چندین فلاش را به همراه دوربین فعال کنید.

اکثر تریگر های بیسیم با مدل های خاصی از دوربین کار می کنند، بنابراین قبل از خرید تریگر از سازگاری آن با مدل دوربین خود اطمینان حاصل کنید. بعضی دوربین ها و فلاش های اکسترنال تریگر بیسیم به همراه خود دارند.

دوربین Canon 7D بر روی خود یک فرستنده دارد که می تواند چندین فلاش اکسترنال Canon را فعال کند، اما برد این فرستنده تا ۳۰ پا بیشتر جواب نمی دهد و باید فرستنده داخل دوربین با گیرنده فلاش اکسترنال در یک راستا باشند.

انتخاب کابل اتصالی

کابل های اتصال فلاش به دوربین سیم هایی پیچیده شده هستند که به شما امکان استفاده از فلاش اکسترنال با کمی فاصله از دوربین و با زاویه دلخواه را می دهند. کابل های ساخته شده توسط شرکت های سازنده دوربین اغلب گران قیمت (۵۰£ یا بیشتر) و کوتاه (مانند این کابل Canon که ۶۰ سانتی متری است) هستند. اما کابل های ساخت شرکت های دیگر ارزان تر و بلند تر هستند.

اتصال را محکم کنید

وقتی می خواهید کابل فلاش را به کفشک (Hotshoe) دوربین وصل کنید مطمئن شوید که کابل تا انتها به داخل کفشک دوربین فرو رفته است. کابل های خوب در هر دو انتهای خود دارای قفل هستند تا از اتصال کامل و محکم کابل اطمینان داشته باشید.

پایه فلاش

پایه فلاش و یا سه پایه به شما این امکان را می دهد تا فلاش ها را با دقت بالا به صورتی که می خواهید تنظیم کنید. وقتی از کابل های کوتاه برای اتصال فلاش به دوربین استفاده می کنید از استحکام پایه فلاش مطمئن شوید، اگر حواستان پرت شود ممکن است با تکان دادن دوربین کابل فلاش کش آمده و در نهایت فلاش بیفتد.

نشان دادن بافت یا تکسچر با استفاده از فلاش اکسترنال

عکس گرفته شده با فلاش روی دوربین

وقتی با فلاش خود دوربین عکس می گیرید این احتمال وجود دارد که سوژه شما به طور یک شکل نور نداشته باشد، مانند شکلی که در بالا مشاهده می کنید.

هود لنز (Lens hood) ممکن است بر روی سوژه سایه ایجاد کند، همین اتفاق در اینجا افتاده است، سایه لنز ماکرو ۱۰۰mm بر روی برگ افتاده است.

حتی اگر استفاده از فلاش خود دوربین سایه ای بر روی سوژه ایجاد نکند استفاده از این فلاش ها عمق کمی به عکس می دهند.

عکس گرفته شده با فلاش اکسترنال

با استفاده از فلاش های اکسترنال می توانید سوژه خود را با دقت بالاتری نور پردازی کنید. همچنین می توانید از نورپردازی متعادل بر روی سوژه مطمئن شوید، و با قرار دادن آن با زاویه نسبت به سوژه و کمی پایینتر از آن می توانید بافت (texture) سوژه را بیشتر نشان دهید.

در این عکس ما فلاش را با استفاده از کابل به دوربین وصل کردیم و آن را نزدیک به لبه بالایی کادر قرار دادیم، و سپس با استفاده از سیستم TTL و تنظیم دیافراگمی نسبتاً بسته از روشن شدن بیش از حد عکس جلوگیری کردیم.

با استفاده از فلاش اکسترنال کیفیت عکس های عمودی خود را تقویت کنید

عکس گرفته شده با فلاش دوربین

استفاده از فلاش خود دوربین و یا فلاش های نصب شده بر روی دوربین در عکس هایی که به صورت عمودی گرفته می شوند بسیار مشهود است.

وقتی دوربین را به صورت عمودی می گیرید، نور فلاش از یک سمت کادر به سوژه می تابد، که باعث می شود سایه زشتی در قسمت مخالف سوژه ایجاد شود، مانند عکسی که در بالا مشاهده می کنید.

استفاده از یک رفلکتور برای روشن کردن قسمت های سایه شده عکس می تواند مفید باشد و کمی از تاریکی آن کم کند، اما این کار همیشه قابل انجام و خوب نیست.

عکس گرفته شده با فلاش اکسترنال

در چنین شرایطی استفاده از براکت فلاش می تواند به شما کمک کند. این براکت اینطور است که فلاش را بر روی سه پایه زیر دوربین وصل می کند و همیشه، چه دوربین عمودی باشد و چه افقی، فلاش مستقیماً بر روی دوربین قرار خواهد گرفت.

گزینه ارزان قیمت تر برای حل این مشکل استفاده از کابل برای اتصال فلاش به دوربین، و گرفتن فلاش با دست با زاویه ای است که می خواهید، کاری که وقتی دوربین بر روی سه پایه است انجام دادنش ساده است.

نورپردازی پرتره با استفاده از فلاش های اکسترنال

عکس گرفته شده با فلاش دوربین

نور فلاش دوربین که به صورت مستقیم به سوژه تابیده می شود برای نمایان کردن سایه های روی صورت سوژه که توسط نور طبیعی ایجاد شده مناسب است، اما این روش همیشه نور کیفیت بالایی تولید نمی کند. این شیوه نورپردازی بعد را از بین می برد.

اگر چه، با جدا کردن فلاش از دوربین، خواهید دید که می توانید نور هیجان انگیز تر، تأثیر گذار تر و بهتری ایجاد کنید.

عکسی که در بالا مشاهده می کنید با فلاش نصب شده بر روی دوربین در حالت TTL نورپردازی شده است. در این حالت، دوربین مقدار نور عبور کرده از لنز را اندازه می گیرد، و اگر سوژه به اندازه کافی نور داشته باشد فلاش را غیر فعال می کند.

حالت اندازه گیری TTL زمانی که فلاش با نور دیگری در محیط تلفیق می شود تعادل نوری عکس را می سنجد.

عکس گرفته شده با فلاش اکسترنال

در عکس بالا ما از یک فلاش اکسترنال در حالت دستی استفاده کرده ایم. بر خلاف حالت TTL، فلاش در حالت دستی به همان قدرتی که تنظیم باشد همیشه به همان قدرت فعال می شود.

برای نتیجه گرفتن در این حالت، می توانید فلاش را به سوژه نزدیک تر کنید تا نور قوی تری به سوژه برخورد کند (مانند کاری که ما در این عکس کرده ایم)، یا فلاش را از سوژه دورتر کنیم تا از قدرت نوری که به سوژه برخورد می کند کم شود.

اندازه گیری TTL

در عکس هایی که از حالت اندازه گیری TTL استفاده کردیم، این حالت قدرت فلاش را طوری تنظیم کرده که نور عکس نور متعادلی باشد. یعنی فلاش از قابلیت نورسنجی دوربین استفاده کرده و در صورت لزوم قدرت فلاش را کم و یا زیاد کرده است.

منبع

برگرفته از : Digital camera world