من همیشه یکی از طرفداران منابع نوری بزرگ بوده ام. قطعا شرایطی نیز که آن ها مناسب نباشند وجود دارد، اما بسیاری از کارهای من حول نورهای بزرگ و نرم متمرکز شده است. چیزی که همیشه مرا به سمت منابع نور بزرگ کشیده است، تطبیق پذیری و تنوع آنهاست. تقریبا هر سوژه ای با نور نرم خوب به نظر می رسد. از آنجا که منابع نوری بزرگ باعث چنین درجه بندی نرمی در سایه ها می شوند، می توانند هم برای سوژه های جوان تر با پوست صاف تر، و هم سوژه های پیرتری که ممکن است پوست پُر چین و چروکی داشته باشند، مفید باشند. با این حال، یک چیز هست که باید روشن شود: تعریف یک منبع نور بزرگ، که در این مطلب لنزک به آن خواهیم پرداخت.
یکی از تعدیل کننده های مورد علاقه شخصی من Westcott 7’ Parabolic Umbrella است که پوشش دیفیوزر (پخش کننده نور) اختیاری نیز دارد. این تعدیل کننده بسیار بزرگ است. من دوست دارم از آن استفاده کنم چون می توانم بدون به خطر انداختن نور نرم خود، یک فاصله خوب را بین سوژه ام و چتر حفظ کنم. اندازه تنها عامل تعیین کننده نرمی یک نور نیست؛ فاصله نیز نقش مهمی ایفا می کند. هر چه نور از سوژه شما دورتر باشد، سخت تر خواهد بود. یک مثال عالی از این مورد خورشید است. خورشید عظیم، اما فوق العاده دور است. به همین دلیل است که در روزهای صاف و بدون ابر چنین نور سخت و ناخوشایندی دارد (ابر ها مانند یک سافت باکس بزرگ نور را نرم می کنند و اگر نباشند نور خورشید شدید و سایه ها شدید خواهند بود). راه حل هایی برای این مشکل وجود دارد، که من در عرض یک دقیقه آنها را مطرح می کنم.
خب، چه می شود اگر شما فقط یک سافت باکس کوچک داشته باشید که یک مربع ۲۴ اینچی (۶۰ سانتیمتری) است؟ یک راه حل وجود دارد! آن را نزدیک تر بیاورید. برای کار ماکرو و هدشات (عکاسی از سر افراد)، کادربندی شما آنقدر تنگ خواهد بود که شما می توانید نور را بسیار به مدل نزدیک کنید. این کار یک نور چشمگیر و یکنواخت را میسر می کند. با توجه به ارتباط بین اندازه و فاصله، عکاسی از محصولات نیز می تواند از این کار بهره ببرد. یک سافت باکس ۲۴ اینچی وقتی بالا یا در کنار یک حلقه نامزدی یا ساعت مچی قرار داده شود، ناگهان غول پیکر به نظر می رسد.
حالا، چه می شود اگر من بخواهم بیشتر از سر و شانه مدل را در عکس جای دهم؟ اجازه دهید بگویم که می خواهم یک پرتره کامل (تمام قد) را عکاسی کنم. آن سافت باکس مربعی ۲۴ اینچی هنوز هم می تواند مورد استفاده قرار گیرد؛ ما فقط باید یک چیز به معادله اضافه کنیم: پارچه پخش کننده نور. من شخصا Westcott Scrim Jim را به دلیل اندازه های مختلفی که در اختیار می گذارد ترجیح می دهم. پارچه آستری (scrim) قطعه ایست که پخش کننده نور می باشد (به یک پارچه سفید در مقابل سافت باکس خود یا عکاسی از میان یک چتر فکر کنید). بنابراین، این کاری است که شما می توانید انجام دهید: سافت باکس خود را طبق معمول قرار دهید، سپس بین سوژه و سافت باکس (کمی نزدیک تر به سوژه تا به سافت باکس)، پارچه خود را قرار دهید. این کار به طور موثر اندازه منبع نور شما را افزایش می دهد. اگر شما تنها یک نور کوچک دارید که با آن کار کنید، اما به فاصله بیشتری نیاز دارید، این ترفند بسیار موثر است. باز هم، عکاسان محصولات در اینجا می توانند بهره ببرند. داشتن پارچه آستری یا هر ماده دیگری با خاصیت انتشار نور در استودیو به شما اجازه خواهد داد تا بدون تغییر تعدیل کننده، به آسانی بین محصولات کوچک و محصولات بزرگ سوئیچ کنید. با این کار، آن سافت باکس ۲۴ اینچی (۶۰ سانتی متری) ناگهان می تواند ۱۲۰ سانتیمتر در ۱۲۰ سانتیمتر، یا ۱۸۲ سانتیمتر در ۱۸۲ سانتیمتر شود و به شما اجازه دهد تا سوژه های بزرگ تر را نورپردازی کرده و عکاسی کنید. در بسیاری از عکس های ماشین ها از سافت باکس های بزرگ (فکر می کنم ۳ متر در ۳ متر) با چندین استروب (فلاش) در میان آنها استفاده می شود.
ما برای فرضیه بعدی مان، تصور می کنیم که اصلا از فلاش استفاده نمی کنیم. نور طبیعی می تواند یک ابزار عالی در کارنامه هر عکاسی باشد، اما لازم است که به درستی مهار و درک شود. مانند منابع نور مصنوعی، راه های مختلفی برای تعدیل نور طبیعی نیز وجود دارد؛ شما فقط باید خلاق باشید.
پارچه ها برای عکاسی در فضای باز عالی هستند. اگر خورشید نور بیش از حد تند و زننده ای دارد، به سادگی یک پارچه بالای سوژه خود قرار دهید و می بینید که سایه ها کاملا نرم می شوند. اگر شما تا به حال پشت صحنه های عکاسی مد و زیبایی را دیده باشید، اغلب یک ماده پخش کننده نور (یک دیفیوزر) بالای سر سوژه می بینید. این به شما اجازه خواهد داد تا کنترل بسیار بهتری بر نور داشته باشید، چون بعدا می توانید در صورت لزوم فلاش اضافه کنید.
هر عکاسی نمی تواند یک دستیار برای نگه داشتن پارچه داشته باشد، و هر مکانی هم اجازه نصب کردن پایه ها و بست ها برای بالا نگه داشتن پارچه را نمی دهد. در این شرایط، محیط زیست بهترین دوست شماست. ساختمان ها، درخت ها و سایبان ها تنها چند نمونه از مواردی هستند که شما می توانید برای ایجاد یک نور نرم از آنها استفاده کنید.
آب و هوا نیز می تواند مفید باشد. همیشه امکان پذیر نیست اما ثبت عکس ها در یک روز ابری می تواند بسیار سودمند باشد. ابرها مانند یک پارچه عظیم در آسمان عمل می کنند، یک سافت باکس عظیم طبیعی، که نور را برای شما نرم کرده و اجازه می دهند هر جایی که دوست دارید عکس بگیرید. اما اگر شما نور خورشید یا آن نور پس زمینه زیبای ساعت طلایی را بخواهید چطور؟ یک فلاش با کمی ژل نارنجی رنگ اضافه کنید و شما آماده هستید.
نور بزرگ می تواند انواع مختلفی داشته باشد. از فلاش گرفته تا نور ثابت (Continuous) و نور طبیعی، تکنیک های زیادی وجود دارند که به شما اجازه می دهند یک نور را نرم کرده یا بزرگ کنید. شخصا، منابع نور بزرگ همیشه مورد علاقه من بوده اند، چون می توانم از آنها تقریبا برای هر پرتره ای استفاده کنم. اگر شما تازه عکاسی را شروع کرده اید، من به شدت توصیه می کنم که به دنبال یک اکتاباکس (Octabox) حدود ۴۵ تا ۵۰ اینچ باشید، چون آنها بدون به خطر انداختن تطبیق پذیری و سهولت استفاده، یک نور بزرگ کافی برای عکاسی از ترکیب بندی های عریض تر به شما می دهند. داشتن چیزی مانند آن در کیف شما ضروری است تا چیزی مانع عکاسی شما نشود.
نویسنده: اسپنسر لوکاباف (Spencer Lookabaugh)
منبع
برگرفته از: fstoppers
لطفا نظرتان در مورد مطلب را در اینجا مطرح نمایید. اگر سوالی دارید، در بخش پرسش و پاسخ مطرح نمایید.