آموزش عکاسی نقاشی با نور: افکت اسپیروگراف یا چرخ‌نگار

ثبت دنباله های نور اغلب مربوط به عکاسی در فضای آزاد می باشد، هنگامی که هوا تاریک و سرد است. اما برای تمرین این آموزش لنزک، حتی نیاز نیست از خانه خارج شوید. در این پروژه ما با نوردهی طولانی از یک منبع نور، که با الگویی مشخص در حال چرخش است، عکاسی خواهیم کرد که نتایج ظاهری چون اسباب بازی قدیمی مدرسه اسپیروگراف (دوایر جادویی اقلیدس) خواهند داشت – و به آن ها فیزیوگرام گفته می شود. در ادامه برای مطالعه یک تکنیک و آموزش هیجان انگیز عکاسی با ما همراه شوید.

برای شروع شما به یک اتاق تاریک نیاز دارید؛ اگر در طول روز عکس می گیرید، به چند پرده ضخیم یا یک پتوی اضافی برای مسدود کردن نور تا حد امکان نیاز دارید، چون برای ثبت حرکت چراغ قوه باید یک سرعت شاتر طولانی را تنظیم کنید.

در این آموزش نقاشی با نور (light painting) را به طور دستی، که مرسوم است، انجام نمی دهیم.

ایجاد الگوی فیزیوگرام توسط نقاشی با نور

ما به جای در دست نگه داشتن چراغ قوه برای ایجاد حرکت، قصد داریم آن را با یک تکه نخ از سقف آویزان کرده و اجازه دهیم حرکت و جاذبه کار خود را انجام دهند. این کار نه تنها دنباله های نور تمیزتری به ما خواهد داد، بلکه الگوی نوسانی طبیعی که چراغ قوه ایجاد می کند، ظاهر هندسی که به دنبالش هستیم را به ما خواهد داد یعنی همان فیزیوگرام (Physiogram).

نکته مهم در مورد این روش این است که شما به هیچ تجهیزات تخصصی نیاز ندارید، فقط دوربین DSLR تان، یک سه پایه، کنترل شاتر و یک چراغ قوه. ما هنگامی که انواع مختلفی از تصاویر را ثبت کردیم، به شما نشان خواهیم داد که چگونه رنگ اضافه کنید تا یک اثر مدرن هنری ایجاد کنید.

چراغ قوه را ثابت و محکم کنید

چراغ قوه خود را با استفاده از کمی نخ به طول تقریبا یک متر و یک پونز طراحی برای محکم نگه داشتن آن در جای خود از سقف آویزان کنید، به طوری که نور آن رو به پایین، به طرف کف زمین باشد. مطمئن شوید که پونز محکم است و چراغ قوه می تواند آزادانه حرکت کند.

برای چراغ قوه دم بسازید

همانطور که چراغ قوه نوسان می کند، مارپیچ های خود را ایجاد خواهد کرد، اما برای اطمینان از این که نوسانات بزرگتر، کمان های صافی ایجاد می کنند، شما باید یک دُم به یک طرف چراغ قوه وصل کنید. برای درست کردن آن از یک مقوا یا کاغذ یک مستطیل به طول تقریبا ۱۰ سانتی متر ببرید.

موقعیت دوربین را مشخص کنید

موقعیت دوربین را با یک لنز مستقیما رو به بالا بر روی یک سه پایه تنظیم کرده و آن را مستقیما در زیر چراغ قوه آویزان قرار دهید. سه پایه را تا آنجا که ممکن است پایین بیاورید، اما فضای کافی برای استفاده از منظره یاب (ویزور) یا نمای زنده (live view) برای فوکوس کردن و ترکیب بندی تصویر باقی بگذارید.

ترکیب بندی و فوکوس

با استفاده از نمای زنده یا منظره یاب به صورت دستی بر روی چراغ قوه فوکوس کرده و سپس یک نوسان آزمایشی انجام دهید تا مطمئن شوید که در کادر می ماند. اگر چراغ قوه به بیرون از کادر نوسان می کند و سه پایه تا آخرین حد ممکن پایین است و لنز شما در عریض ترین فاصله کانونی است، نخ را کمی کوتاه کنید.

دیافراگم را تنظیم کنید

به مُد عکاسی Bulb تغییر حالت دهید. همانطور که چراغ قوه نوسان می کند، فاصله بین چراغ قوه و دوربین تغییر خواهد کرد، بنابراین یک دیافراگم کوچک (f/16-22) انتخاب کنید تا دنباله نور را تا آخر کار در فوکوس نگه دارید. این کار نه تنها عمق میدان زیادی به شما می دهد، بلکه هر گونه نور محیط را نیز کاهش خواهد داد.

سرعت شاتر

ریموت کنترل شاتر را وصل کنید. چراغ قوه را به نوسان درآورید و دکمه شاتر را پایین نگه دارید تا یک عکس آزمایشی ۳۰ تا ۴۰ ثانیه ای را شروع کرده و برای به پایان رساندن آن دکمه را رها کنید. اگر تصویر خیلی تاریک است، ایزو یا دیافراگم (یا هر دو) را افزایش دهید. اگر خیلی روشن است، ایزو یا دیافراگم را کاهش داده و زمان های نوردهی مختلف را امتحان کنید.

نکته نهایی: مد Bulb

این مد برای عکاسی با نوردهی طولانی ضروری است. این مد شما را قادر می سازد تا شاتر را به مدتی که می خواهید باز نگه دارید. اگر شما یک مد Bulb اختصاصی بر روی دکمه چرخان حالت عکاسی اصلی دوربین خود ندارید، باید به مد نوردهی دستی (Manual) تغییر حالت داده و بیشتر از طولانی ترین سرعت شاتر (معمولا ۳۰ ثانیه) اسکرول کنید، صفحه نمایش به “Bulb” تغییر خواهد کرد، چون این گزینه ای برای نوردهی های طولانی تر از نیم دقیقه است.

منبع

برگرفته از: Digital Camera World