استفاده از گوشی هوشمند به عنوان دوربین عکاسی: پذیرفتن دایره مفاهیم بصری جدید در عکاسی

عکاسی با گوشی های هوشمند در عصر ما، بسیار رایج و فراگیر شده است و به نظر می رسد جای پای خود را خوب محکم کرده است. تخمین زده شده که تقریبا دوسوم جمعیت جهان از تلفن همراه استفاده میکنند، که از این تعداد، نیمی صاحب گوشیهای هوشمند هستند. دانستن این که چه تعداد از این گوشیها برای عکاسی استفاده می شود غیر ممکن است، اما می توان حدس زد که این تعداد بسیار زیاد است. هر روزه ۳۵۰ میلیون عکس بر روی شبکه های اجتماعی گذاشته می شود، و سه تا از محبوب ترین دوربین ها در فلیکر گوشی های آیفون هستند. به نظر می رسد که عکاسی با گوشی هوشمند، دارد به معمول ترین راه عکسبرداری تبدیل می شود. در ادامه این مطلب لنزک، در این مورد بیشتر صحبت خواهیم کرد.

با رشد عکاسی با گوشیهای هوشمند، پرسشهایی در مورد ذات عکاسی و آینده آن بر می خیزد. آیا گوشیهای هوشمند در حال نابود کردن عکاسی به عنوان یک هنر هستند؟ آیا عکاسی با گوشیهای هوشمند، به روشهای تصویرسازی خللی وارد کرده است؟ آیا گوشیهای هوشمند دوربین های واقعی هستند؟

دستور زبان عکاسی

سوالی که ذهن مرا مشغول کرده است این است: آیا برای ثبت عکس های خوب با یک گوشی هوشمند، نیازی به دانستن اصول پایه عکاسی هست یا خیر؟ بعضی از عکاسان بر این نظرند که قابل دسترس تر کردن عکاسی، لزوما موجب بهتر شدن آن نمی شود، مخصوصا در شرایطی که دوربین مورد نظر، راهی را برای یادگیری سازوکار عکاسی آن در اختیار عکاس/کاربر نمی گذارد.

عکاس خبری معروف، هنری کارتیه برسون (Henri Cartier-Bresson)، استاد عکاسی بی هوا (کاندید) بود. وی بر این نظر بود که عکاسی خوب تا زمانی که عکاس دستور زبان عکاسی را یاد نگیرد اتفاق نمی افتد. طبق نظر وی، همانطور که ما برای صحبت کردن، دستور زبان آن را یاد میگیریم، آن را درونی می کنیم و به طور ناخودآگاه به کار می بریم، یک عکاس نیز برای ثبت عکس باید دستور زبان عکاسی را فرا بگیرد و آن را درونی کند. فقط در عکاسی، به جای ترتیب کلمات و علامتهای تفکیک کلمه، باید در مورد اندازه دیافراگم (f-stop)، فاصله کانونی، سرعت شاتر و نسبت ابعاد عکس یاد بگیریم. طبیعت ابزارهایمان برای فرا آمدن بر مشکلات یکسانی به وجود آمده: مشکلات ارتباطی که ما برای رفع آنها راههای خلاقانه می یابیم. این راه ها، اصول پایه مفاهیم بصری عکاسی را تشکیل می دهند.

در دوربین Leica Rangefinder آقای کارتیه برسون، امکان تغییر دیافراگم و تغییر سرعت شاتر وجود داشت، و با عوض کردن فیلم نیز سرعت پردازش یا ایزو را تغییر می داد. در گوشیهای هوشمند امروزی، فاصله های کانونی ثابت هستند و تنظیم دیافراگم هم به طور خودکار انجام می شود. به جای لنز هم دنیا را از یک صفحه گوشی کوچک تماشا می کنیم. پس چه اهمیتی دارد که کاربر گوشی هوشمند با دستورزبان یا گرامر عکاسی آشنا باشد؟

من مدتها است که صاحب یک دوربین SLR و سپس یک دوربین DSLR هستم. این دوربین ها تقریبا همیشه روی مُد نوردهی دستی قرار دارند، به این معنی که در هر ثبت هر عکس باید به دستور زبان عکاسی آن دقت کنم. اما وقتی بخواهم برای پیاده روی بیرون بروم، یا از دوستانم در مهمانی عکس بیاندازم، همیشه دست به گوشیم می برم. می توانم تنظیمات عکس گوشی را به صورت دستی انجام دهم، اما این کار را به خود گوشی می سپارم و به جای آن، خودم بر روی ترکیب بندی مناسب، گرفتن لبخند از سوژه ها، یا لحظه مناسب عکاسی تمرکز می کنم.

آزمایش و امتحان کردن

در حالی که می دانستم می توانم دستورزبان عکاسی را زیر پا بگذارم، گوشی را برای چند هفته بیرون بردم تا ببینم از چه می توانم عکاسی کنم. با این که چند روز طول کشید که به استفاده مداوم گوشی برای عکاسی عادت کنم، اما تقریبا بلافاصله تمام نگرانی های من در مورد دیافراگم، سرعت شاتر، ایزو یا فاصله کانونی از بین رفت. فکر کنم به نتایج ارزشمندی رسیده باشم.

اولین عکس های من، تصاویری از منظره های زیبا بودند.

بعد از چند روز آزمایش و خطا، لم عکاسی با گوشی دستم آمد و شروع به تصویر سازی با گوشی کردم.

بعد از دوره آزمایشی دو هفته ای، به سه نتیجه مهم رسیدم:

در نهایت، موفقیت در عکاسی بیشتر به دانش استفاده از ابزاری که دارید بستگی دارد تا به خود آن ابزار

در دهه ۱۹۳۰، آنسل آدامز برای عکاسی، باید از نحوه ارتباط بین محور لنز، و تیلت و شیفت صفحه نگهدارنده‌ی فیلم آگاه می بود. کارتیه برسون هم ممکن بود از آن اصول آگاهی داشته باشد، اما در عکاسی با دوربین Rangefinder، نیازی به استفاده از آنها نداشت. به همین ترتیب، من نیز از نحوه استفاده از فاصله کانونی، دیافراگم و تنظیمات سرعت شاتر برای عکاسی با دوربین DSLR آگاهی دارم؛ اما در گوشی های هوشمند نیازی به استفاده از آنها ندارم.

دانستن این که چگونه از ابزاری که داریم استفاده کنیم، لزوما به معنای داشتن دانش اندک نیست، بلکه به معنای داشتن نوع دیگری از دانش است. علاوه بر آن، درک ویژگی های بارز ابزار تان و استفاده از آن ویژگی ها به نفع خود، عکس های ساده شما را از لحاظ بصری به عکسهایی تاثیر گذار تبدیل می کند.

آنسل آدامز، نیازی به در نظر گرفتن اثر پارالاکسی (اختلاف منظر – parallax) که کارتیه برسون باید برای دوربین Rangefinder خود می آموخت نداشت. و کارتیه برسون نه تنها در مورد پارالاکس دانش پیدا کرد، بلکه توانست از آن با موفقیت به نفع خود استفاده کند. با استفاده مفید از فاصله بین نمایاب و لنز، کارتیه برسون توانست توانایی خود در ثبت حرکت را افزایش دهد که موفقیت او را در ثبت لحظه های حساس افزایش داد.

به همین ترتیب، من هم اگر بخواهم از گوشی ام استفاده بهینه کنم، باید با ویژگی های آن به خوبی آشنا باشم. ممکن است نیازی به تسلط بر سرعت شاتر یا دیافراگم نداشته باشم، اما باید در مورد عمق میدان افزایش یافته ای که گوشی های هوشمند در اختیار کاربر می گذارند اطلاع داشته باشم. با درک این ویژگی، می توانم از آن به نفع خودم استفاده کنم و به عکس هایم عمق ببخشم (مثل عکس زیر که در غیر این صورت عکسی تخت می شد).

دانش و درک اصول اولیه تصویر سازی، بر کیفیت عکسهای گرفته شده با گوشی هوشمند تاثیر زیادی می گذارد

چه در طراحی با مداد، یا نقاشی با قلم مو، طراحی با کامپیوتر، یا عکاسی با گوشی هوشمند، اصول بصری مشابهی بر تصویر سازی حاکم است که نتیجه نهایی را می سازد.

ترکیب بندی

تمامی عکس ها، محدود به لبه های تصویر می شوند. در دوربین، این تصویر می تواند مربعی یا مستطیلی باشد، که اگر مستطیلی باشد، می تواند کوتاه یا بلند باشد. ترکیب بندی الزام می دارد که در مورد نحوه آرایش عکس تان دقت و فکر کنید: عکس به چه شکل خواهد بود، چه عناصری باید در عکس قرار بگیرد، و آن عناصر در کجای عکس قرار بگیرد.

عناصر گرافیکی

ما با استفاده از خط ها، اشکال، جهت، اندازه، بافت، رنگ و درجه (یا تن)، تصویر را می سازیم. درک این که چگونه این عناصر بر شکل گیری عکس تاثیر گذارند (خوب یا بد)، به ترکیب بندی و ثبت عکس های بهتر کمک می کند.

اصول طراحی

طی سالها مطالعه و تجربه، ما به درک این رسیده ایم که یک سری اصول پایه در طراحی وجود دارد که احساس ما از عکس را ایجاد می کنند. بدین ترتیب، می توانیم با دستکاری عناصر گرافیکی برای تغییر تعادل، پرسپکتیو، تکرار، کنتراست، هماهنگی، برتری و وحدت، اثر عکس را تغییر دهیم.

نور و رنگ

احتمالا بیش از هر هنر تصویری دیگری، درک ساز و کار نور برای ایجاد عکس های خوب در عکاسی ضروری است. نور همچنین بر رنگ های عکس و ارتباط بین رنگ ها تاثیر می گذارد.

هدف

فکر کردن در مورد هدف عکس، بر نحوه استفاده شما از اصول بصری دیگر برای ساخت عکستان تاثیر میگذارد. استفاده و تنظیم آگاهانه این اصول، تفاوت قابل توجهی در سبک و استایل یک عکس ایجاد خواهد کرد.

من برای ساخت این عکس روی بافت، تکرار و نور کار کردم

طبیعت و کیفیت نور موجود درصحنه، از مهم ترین عناصر هنگام ترکیب بندی یک عکس است

قبلا به اهمیت نور و رنگ به عنوان عنصر طراحی اشاره کردم. اما در عکاسی، نور عنصر ثابتی است که همیشه عکس شما را تحت تاثیر قرار می دهد. عکاسی نهایتا و منحصرا هنر ثبت نور است. عبور نور از لنز است که تصویر را ایجاد می کند. بنابراین آکاهی، درک و به کاربردن تئوری نور، بیش از هر گزینه دیگری در دوربین، بر نتیجه عکس شما تاثیرگذار است.

کمیت نور

این مورد در بین عکاسان به روشناییصحنهمعروف است. با بیشتر شدن نور، یک دوربین می تواند اطلاعات بیشتری را با کیفیت بهبود یافته ثبت کند.

جهت نور

در نگاه به سایه ها، جهت نور را می توان مشاهده کرد. اما در عکاسی، حتی ظریف ترین تغییرات در جهت نور می تواند در اینکه سوژه ها را چگونه می بینیم تغییر ایجاد کند. جهت نور: شکل، اندازه، بافت و کنتراست را تغییر می دهد.

رنگ نور

چشمان ما نور را بی رنگ می بینند، اما نحوه دیدن و ثبت نور توسط دوربین متفاوت است و نور را بسته به منبع آن در رنگهای مختلفی ثبت می کنند. عکاسان نیز به تدریج یاد می گیرند که تغییر رنگ های موجود در نور را درک کنند و از آن در عکس های خود استفاده کنند (به عنوان مثال، تُن های بنفش رنگ نور روز، یا درخشش گرم و طلایی لامپهای داخل خانه)

من از نور کم برای ثبت درخشش گرم چراغها با گوشی بهره گرفتم

نتیجه گیری

بعضی از عکاسان و منتقدان بر سر این که عکاسی خوب، نیاز به یادگیری، درک و به کارگیری سازوکار عکاسی دارد، بحث دارند. آنها می گویند که برای یادگیری این سازوکارها، باید عکاسان اصول کار با دوربین های سنتی را یاد بگیرند و با تکنیک های آن آشنا باشند.

در سال ۱۹۰۰، شرکت کداک دوربین براونی را وارد بازار کرد، که یک دوربین ارزان قیمت بود که همه قادر به استفاده از آن بودند. بسیاری از افراد هم از ان استفاده کردند و بدون داشتن دانش ساز وکار عکاسی، عکس های خارق العاده ای ثبت کردند. دوربین براونی امروز، همان گوشی های هوشمند است. بنابراین می توان گفت با این که دانستن سازوکار عکاسی چیز خوبی است، اما برای گرفتن عکس های خوب با گوشی هوشمند نیازی به آنها نیست.

آنچه باعث گرفتن عکس های بهتر می شود: یادگیری ویژگی های ابزار یا همان دوربینی که در دست داریم، درک و استفاده از اصول بصری پایه برای ترکیب بندی عکس و یادگیری و به کارگیری اصول نور است. در واقع، گوشی های هوشمند برای آشنا شدن با اصول بصری نور و طبیعت آن بسیار مناسب اند، چرا که بقیه گزینه های عکاسی در آن معمولا ثابت هستند یا به صورت خودکار تنظیم می شوند. همچنین، چون گوشیهای هوشمند امکان مشاهده تغییرات را در صفحه خود به صورت آنی می دهند، اثرات تغییر اصول بصری و نور در ان به سرعت مشخص می شود.

می توان گفت که استفاده از گوشی هوشمند برای بررسی اصول بصری و طبیعت نور، نسبت به هر دوربین دیگری منجر به عکس هایی بهتر می شود.

پس به سوی عکاسی با گوشی هوشمند!

منبع

برگرفته از: tutsplus