چگونه آموزش های طراحی و معماری به پیشرفت عکاسی این دانشجو کمک کرده است

در این مطلب لنزک، قصد داریم شما عزیزان را با فرانک یانگ (Frank Yang) آشنا کنیم. او یک طراح گرافیک، دانشجوی معماری و تصویرساز است. شاید واژه آخر کمی عجیب به نظر برسد، اما اصل ماجرا همینجاست. در ادامه این مطلب لنزک با ما همراه شوید تا ببینید چگونه آموزش های معماری و طراحی روی عکاسی این دانشجو اثر گذاشته و به پیشرفت عکاسی او کمک کرده است.

فرانک به سادگی خود را یک «عکاس مشتاق» خطاب نمی کند، چراکه او آنچه در ذهن دارد را به تصویر می کشد. خود فرانک روند کاریش را خیلی بهتر توضیح می دهد. او با سایت ۵۰۰px در مورد روشش در خلق تصویر، روند کاریش و آنچه که عکاسی برایش معنا دارد، گفتگو کرده است که آن را در ادامه این مطلب لنزک خواهید خواند.

اگر جهانی که مشاهده می کنیم به سادگی یک توهم باشد، پس بگذارید من هم نسخه خودم از آن را خلق کنم

این جمله، به طور درستی تم و قالب گالری من را خلاصه می کند. می خواهم مخاطبانم بدانند که عکس هایی که خواهند دید، کاملا واقعیت را بازتاب نمی دهند. به همین خاطر، من خودم را یک تصویرساز می دانم، نه فقط به سادگی یک عکاس مشتاق.

پیش از اینکه عکاسی را به طور جدی در سال ۲۰۱۳ آغاز کنم، به عنوان یک طراح گرافیک فعالیت داشتم. با آمدن از این شاخه خلاقانه، همیشه این تمایل را دارم که چیز هایی بسازم و آن ها را بهبود بخشم که تا می شود خوب به نظر برسند. فکر می کنم این قوی ترین اثر را در هدایتم سمت هنر های تجسمی داشته است.

علاوه بر این، تحصیل رشته معماری به صورت تمام وقت در دانشگاه برکلی کالیفرنیا نیز نقشی بسیار پر رنگ در شکل گرفتن دیدگاه من داشته است. مطالعاتم در معماری، دائما مجبورم می کنند که اطرافم را باز انگاری کنم (دوباره تصور کنم). به طور مشابه، من این خلاقیت و تفکر انتقادی را در عکس هایم به کار می بندم.

روند کاری من نسبتا ثابت است و به دو مرحله تقسیم می شود: من منظره ها و مناظر شهری را مانند هر عکاس دیگری به تصویر می کشم و سپس به طور عمد آن تصاویر را تحریف می کنم.

برخی از افراد برای اصلاح رنگ و شارپ سازی، عکس هایشان را ویرایش می کنند تا به آنچه در واقعیت بوده نزدیک کنند; اما آنچه کار من را از دیگران متمایز می کند این است که پا را خیلی فراتر از اصلاحات ساده می گذارم.

وقتی نوبت به پس پردازش برسد، هدف نهایی من به تصویر کشیدن دقیق و کامل واقعیت نیست. اساسا من از عکاسی به گونه ای استفاده می کنم که انگار یک بوم سفید و خالی وجود داشته و سپس نرم افزار های ویرایش تصویر را برای خلق دنیای درون تصوراتم به کار می گیرم تا شکل جدیدی از کار هنری را خلق کنم.

من فکر می کنم دلیل جذب شدن مردم به کار هایم همین باشد: وقتی بیننده ها گالری من را می بینند، آن ها به آنچه طبیعت خلق کرده نگاه نمی کنند، آنها در عوض آنچه من ساخته ام را می بینند و این تنها مکانی است که می توانند آن را مشاهده کنند.

داشتن چنین تفکری واقعا فوق العاده است و همچنین نیروی پیشرانی است که به من انگیزه می دهد تا در آینده کار های بیشتری تولید کنم.

در پایان روز، من فقط می خواهم برای مردم عکس هایی الهام بخش خلق کنم تا لذت ببرند; به این امید که رنگ های پر طراوت عکس و کلمات انگیزه بخش عنوان (caption) روز شخصی را روشن کرده یا به سادگی الهام بخش دیگران شود تا بیرون بروند و لحظات زیبا را از دید (پرسپکتیو) بی نظیر خودشان به تصویر بکشند.