راهنمای کامل فلاش های اکسترنال (Hot Shoe Flashes) – قسمت دوم

در مطلب پیشین لنزک « راهنمای کامل فلاش های اکسترنال» شما را به دنیای فلاش های اکسترنال بردیم و مباحثی چون کنترل فلاش TTL، جبران نوردهی فلاش، براکت گذاری نوردهی فلاش، قفل نوردهی فلاش، فلاش دستی را بررسی کردیم. امروز در قسمت دوم این مطلب شما را در دنیای فلاش ها جلوتر خواهیم برد.

زوم فلاش – Flash Head Zoom

زوم فلاش، مقدار پخش شدن اشعه های نور است و با منطقه دید یک لنز در یک فاصله کانونی مشخص مرتبط است. در حالت TTL زوم فلاش به صورت خودکار طوری تغییر می کند که تا حد ممکن زوم لنز را پوشش دهد؛ پس فلاش منطقه دید (FOV) لنز را تا حد ممکن پوشش می دهد.

چیزی که در این حین تغییر می کند فاصله ایست که نور آن را روشن می کند. همچنین تغییر زوم فلاش به تغییر شدت نور می انجامد.

علت پشت وجود زوم در فلاش ها، ممکن ساختن تغییر انتشار نور برای کاربر است. Zoom out نور را در منطقه ی وسیع تری پخش می کند، پس شدت کمتری دارد. Zoom in فوتون های نور را بیشتر به هم نزدیک می کند پس شدت نور افزایش و وسعت پخش نور کاهش می یابد.

تنظیمات رایج زوم به این صورت است: ۱۴mm، ۲۴mm، ۲۸mm، ۳۵mm، ۵۰mm، ۷۰mm، ۸۵mm، ۱۰۵mm و ۲۰۰mm .

کنترل تمرکز و درخشش نور نیز قابلیت دیگری است که وقتی از فلاش در عکاسی خود استفاده می کنید در اختیار دارید. برای مثال می توان فلاشی را جایی نزدیک به سوژه و با زوم زیاد قرار داد تا بخشی از سوژه روشن و درخشان شود.

به عنوان مثالی دیگر از کاربرد فلاش، زوم آنرا تنگتر کنید تا نور مسافت بیشتری را روشن کند؛ حتی برای روشن کردن درون زمین بسکتبال از میان جایگاه تماشاچیان. حال تا مقدار ۱۴mm زوم را برگردانید تا نور فلاش برای روشن کردن یکسان گروهی از افراد مناسب شود.

همگام سازی سرعت بالا – High-Speed Sync/Focal Plane Flash

همگام سازی سرعت بالا هنگامی که عکاس به سرعت شاتری فراتر از سرعت همگام سازی فلاش نیاز دارد، کاربرد دارد. سرعت همگام سازی فلاش معمولا ۱/۲۵۰ ثانیه است. تنظیم کردن فلاش در این حالت به عکاس امکان می دهد از هر سرعت شاتر مطلوبش استفاده کند (حتی ۱/۸۰۰۰ ثانیه). این حالت وقتی عکاس به یک فلاش پوشش دهنده در حالت تقدم دیافراگم نیاز دارد کارآمد است.

چیزی که در این حالت رخ می دهد این است که فلاش در طول نوردهی به جای یک بار شلیک نور، با فرکانس بالا به تولید پالس های نوری می پردازد. این پالس های فرکانس بالا، پوشش نور در هنگام باز بودن شاتر را تضمین می کنند. هزینه به دست آوردن این قابلیت، هدر رفتن انرژی است، پس فلاش باید نزدیک تر و حتی گاهی بسیار نزدیک به سوژه قرار بگیرد.

با این قابلیت می توان حرکت ها را در نور روز ثابت کرد و اگر فلاش به اندازه کافی نزدیک باشد، سایه ها را نیز از بین برد. به یاد داشته باشید هر چه سرعت شاتر زیاد تر شود، فلاش باید نزدیک تر قرار بگیرد. برای ثابت نگه داشتن فاصله، EV را افزایش دهید و یا زوم فلاش را زیاد کنید.

این عکس با سرعت ۱/۸۰۰ sec در f/4 گرفته شده است. من ابتدا صبر کردنم تا محیط به حالتی که دوست داشتم برسد و سپس از فلاش برای جدا کردن برگ از محیط بدون درخشان شدن جزئیات برف استفاده کردم. من از پایین ترین ایزوی ممکن استفاده کردم تا به فلاشم نیروی زیادی برای غلبه بر نور محیط تحمیل نکنم.

همگام سازی پرده دوم – Second-Curtain Sync

به صورت پیش فرض فلاش وقتی شاتر شروع به باز شدن می کند شلیک می شود. در همگام سازی پرده دوم، فلاش تا وقتی که شاتر شروع به بسته شدن نکند شلیک نمی شود. این حالت وقتی عکاس می خواهد دنباله ای از نور در لبه ها با فلاش و سرعت کم شاتر ایجاد کند کاربرد دارد.

این بدین معناست که نور محیط فرصت دارد نقش خودش را بازی کند و درست قبل از پایان نوردهی فلاش شلیک می شود. با این کار این حس به وجود می آید که دنباله ی نور سوژه را تعقیب می کند.

فلاش استروبوسکوپیک یا چرخش نما – Stroboscopic Flash

عکاسان زیادی وجود ندارند که از این قابلیت استفاده کنند اما این حالت می تواند جلوه های واقعا جالبی ایجاد کند و می تواند به آنالیز حرکت سوژه کمک کند. این حالت موقعی است که فلاش در یک قدرت و فرکانس مشخص در طول نوردهی شلیک می شود. فرکانس در واحد هرتز (Hz) به وسیله تنظیمات قدرت مشخص می شود. قدرت بیشتر مساوی است با فرکانس کمتر.

برای استفاده ایده آل از این تکنیک، سرعت شاتر حداقل ۲ ثانیه و یک اتاق کاملا تاریک مناسب است. به خاطر سرعت پایین شاتر به یک سه پایه نیاز دارید. وقتی نوردهی آغاز شود فلاش با فرکانسی مشخص، مرتبا شلیک می شود.

فرمول کار فلاش به این صورت است:

تعداد فلاش ها ÷ فرکانس شلیک = سرعت شاتر

با استفاده از این حالت می توانید در یک فریم حرکت سوژه در طول زمان را نشان دهید.

فلاش بی سیم – Wireless Remote Flash

جدا کردن فلاش از دوربین جایی است که عکاسی با فلاش واقعا جذاب می شود. بسیاری از فلاش های hot shoe می توانند بی سیم عمل کنند. بدون نیاز به کابل های اتصال فلاش به دوربین، می توان فلاش را در هر جایی نصب کرد. قابلیت بی سیم علاوه بر اینکه به عکاس انعطاف بسیار زیادی می دهد، وسایل و تجهیزات را از خطرات ناشی از لغزیدن و افتادن به خاطر وجود سیم و کابل حفظ می کند.

راه های مختلفی برای استفاده از فلاش ها به صورت بی سیم وجود دارد، اما فلاش ها و دوربین های مدرن به روش ها و با کارکرد های پیشرفته تری کار می کنند – همه ی کنترل ها به وسیله یک دستگاه یا دوربین. این واحد کنترلی Master (برای کنون) و Commander (برای نیکون) نام دارد. اکنون فقط فلاش های رده بالا این قابلیت را دارند. فلاش های دیگر فقط به صورت معمولی کار می کنند (Slave).

دستگاه های Slave می توانند از راه های مختلفی شلیک شوند: نوری، مادون قرمز یا سیگنال های رادیویی. برخی دستگاه های پیشرفته از جمله فلاش های بزرگ استودیویی از همه ی این سه، به علاوه ی روش چهارمی به نام tethered پشتیبانی می کنند.

برای کنترل دیگر فلاشها، یکی از آنها باید بتواند در حالت Master یا Commander قرار بگیرد و بقیه باید با سیگنالی که از این فلاش تولید می شود سازگار باشند. بقیه فلاش ها باید در حالت Slave قرار بگیرند. بسته به مارک، فلاش ها در حالت های مختلفی کنترل می شوند. مثلا فلاش Vivitar 285HV می تواند به صورت نوری یا با سیگنال رادیویی شلیک شود.

سیستم های کنترل بی سیم فلاش از هر دو شرکت کنون و نیکون می توانند تعداد زیادی فلاش را کنترل کند. معمولا در حالت TTL می توانند تا ۳ گروه و هر گروه شامل ۴ فلاش را کنترل کنند. این تعداد در حالت دستی می تواند بیشتر شود.

آقای Joe McNally به خاطر استفاده از نورپردازی پیچیده و حتی تعداد دیوانه واری از فلاش های کوچک برای خلق جلوه های جذاب مشهور است. او توانسته است از ۵۰ فلاش برای روشن کردن یک هواپیما و گروهی بزرگ استفاده کند.

فلاش های بی سیم نور را ورای از دوربین و ابعاد می برند و راه ها و گزینه های خلاقانه ای در اختیار عکاس قرار می دهند چرا که وی می تواند هر نور را تقریبا هرجا قرار دهد. محدودیت فلاش های بی سیم را نوع ارتباطشان تعیین می کند.

فلاش های نوری یا مادون قرمز باید روی خط نور باشند تا سیگنال از واحد Master به آنها برسد به خصوص اگر آنها را در فضای باز استفاده می کنید. در این حالت دیواری وجود ندارد تا با بازتاب سیگنال باعث رسیدن آن به فلاش شود.

فاصله نیز برای فلاش های نوری یا مادون قرمز یک عامل محدود کننده محسوب می شود چرا که سیگنال پس از طی ۱۸ متر بسیار ضعیف خواهد شد. در سمت دیگر ماجرا، فرستنده های رادیویی مثل PocketWizard نیازی به هم خط بودن فرستنده و گیرنده ندارند و می توانند در فاصله های زیاد نیز نصب شوند (مثلا سمت مخافل یک زمین فوتبال). در عوض قیمت این دستگاه ها بیشتر خواهد بود.

راه های اقتصادی تری برای هر دو نوع سیستم رادیویی یا نوری وجود دارد. به طور مثال قیمت یک Vivitar 285HV و یک گیرنده Slave نوری Wien حدود ۱۱۰ دلار خواهد بود. یک Canon 430EX II یا Nikon SB-600 اضافی نیز ۲۷۰ دلار دیگر خرج بر می دارد.

جایگزین های ارزانتر برای PocketWizard می توانند RadioPopper JX یا جایگزین واقعا ارزانتر Cactus V2 باشند. به سراغ دستگاه های ارزانتر رفتن معمولا اطمینان و کیفیت را کاهش می دهد اما RadioPopper-CyberSync در رقابت با دیگر کنترل کننده های رادیویی ارزان، بازخورد های تحسین برانگیزی ایجاد کرده است.

نسبت ها – Ratios

این موضوع نسبتا با کنترل بی سیم و جبران نوردهی فلاش با استفاده از دو یا تعداد بیشتری فلاش مرتبط می باشد. در سناریوی وجود چند فلاش،خروجی نهایی می تواند بین ۲، ۳ و یا تعداد بیشتری گروه فلاش تقسیم شود. این امر وقتی که عکاس می خواهد مقداری نور را چه به طور یکسان یا غیر یکسان پخش کند مفید است.

در حالتی که دو گروه A : B را داریم، توزیع به شکل زیر است (با پله های ۱/۳ در بین هر دو نسبت): ۸:۱, ۴:۱, ۲:۱, ۱:۱, ۱:۲, ۱:۴, ۱:۸

به طور مثال اگر نسبت ۱:۱ داشته باشیم بدین معناست که خروجی فلاش گروه A و B برابر است. اگر نسبت ۴:۱ داشته باشیم یعنی گروه B ¼ قدرت کمتری از گروه A دریافت می کند. این نسبت ها بر اساس مقدار جبران نوردهی که عکاس به مجموعه اعلام می کند هستند. پس اگر ضریب +۱ به مجموعه ای از دو گروه فلاش با نسبت ۱:۲ اعمال شد، گروه A با ۱۰۰% از آن +۱ و گروه B با ۵۰% از آن +۱ شیلک خواهند شد.

استفاده از نسبت ها راهی سریع و عالی برای تقسیم نور بین چند فلاش است. عکاس می تواند نور محیط را -۱ و فلاش ها را +۱ قرار دهد و از آن پس نور را به طور دلخواه بین فلاش ها تقسیم کند.

نتیجه

امید وارم این راهنما، منبعی مناسب و کارآمد برای بسیاری از عملکرد ها و قابلیت های فلاش هایتان باشد. توجه داشته باشید که همه ی فلاش ها کارایی های ذکر شده را ندارند.

با تمرین زیاد، استفاده از همه ی حالت های فلاش برای تان آسان و به شکل عادت می شود. برای اطلاعات و جزئیات بیشتر، الهام گرفتن، و دستور العمل های عالی دیگر به شدت توصیه می کنم به وبلاگ David Hobby، Strobist.com و همین طور وبسایت Joe McNally به آدرس JoeMcNally.com مراجعه کنید. Strobist.com بیشتر در یادگرفتن استفاده فلاش دستی و Joe McNally بیشتر در یادگیری فلاش TTL به من کمک کردند.

نظرات شما

  1. رحمان

    ۳۰ آذر ۱۳۹۶

    بسیارعالی
    با وجود این سایت غنی نیاز به مرجع دیگری نیست
    سپاس بسیار

  2. مهدی

    ۲۴ تیر ۱۳۹۶

    خوب بود، بازم به فعالیت هاتون ادامه بدید، واقعا ممنونم از تلاش بی دریغ تون

  3. d800nikon

    ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۴

    سلام هر دفعه که مطالب سایت رو میبینم و میخونم واقعا هیجانزده میشم نه فقط بابت خود مطالب (که کیفیت بالای آنها همگی کاملا حرفه ای ولی به زبان ساده میباشد) بلکه به این دلیل که اولین بار است میبینم یک کار بزرگ توسط عده ای ایرانی و هموطنم بیدریغ بدور از هرگونه حاشیه ای و منفعت طلبی و حسادت و تمامیت خواهی (که متاسفانه غالب ایرانیها از جمله خود من این خصلتها را از کل تاریخ و فرهنگمان نسل به نسل با خود یدک میکشیم) دارد به نحو احسن انجام میپذیرد.دم همتون گرم.موفق باشید و به راهتون ادامه بدهید و برای من و امثال من الگو باشید.

    1. سامان نویسنده

      ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۴

      سلام خدمت شما

      واقعا خوشحالیم که این نظر با انرژی مثبت را از شما دریافت می کنیم و می خوانیم.

      لنزک سایت همه ماست و اساس آن بر عشق و دوستی است.

      در لنزک مطالب با عشق خاصی آماده و منتشر می شوند و بازخورد زیبای شما عزیزان انگیزه ای برای ادامه این پروژه فارسی زبان است.

      تشکر از اینکه برایمان می نویسید.

      برایتان آرزوی موفقیت داریم.

  4. t_ebrahim51

    ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۴

    خیلی ممنونم واقعا باید از شما و زحماتتان به همراه سخاوتمندیتان تشکر کرد

    1. سامان نویسنده

      ۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۴

      درود

      تشکر از اینکه برایمان می نویسید، موفق باشید


لطفا نظرتان در مورد مطلب را در اینجا مطرح نمایید. اگر سوالی دارید، در بخش پرسش و پاسخ مطرح نمایید.

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *