بسیاری از مردم از خرید دوربین اجتناب می کنند چون فکر می کنند دید عکاسی ندارند. برخلاف باور عمومی، ثبت یک پرتره قوی نیاز به استعداد زیادی ندارد. مهارت و انگیزه لازم برای تسلط بر آن مهارت ها کافی است. عکاسی پرتره را می توان به عنوان یک معادله در نظر گرفت؛ با مجموعه ای از قوانین و دستورالعمل ها، همین فردا می توانید پرتره های حیرت انگیز با نور طبیعی بگیرید. اینها هفت مرحله برای تسلط بر عکاسی پرتره تنها با استفاده از نور طبیعی هستند.
به دست گرفتن یک دوربین برای اولین بار و نشانه گرفتن آن به سمت یک سوژه می تواند بسیار سخت باشد. علاوه بر این، سالها عکاسی کردن و هرگز رضایت پیدا نکردن از پرتره های گرفته شده می تواند ناامید کننده باشد. اگر بر اکثر مراحل زیر تسلط پیدا کنید، من تضمین می کنم که نتایج به دست آمده توجه مردم را جلب کند. جاه طلبی لازم برای تسلط بر این قوانین به یک عکاس اجازه خواهد داد تا از شخصی که «با دید عکاسی» متولد شده فراتر برود.
حالت
مردم اغلب فراموش می کنند که یک پرتره بدون حالت واقعی نمی تواند با بیننده ارتباط برقرار کند. بشر می خواهد احساسات واقعی را ببیند، نه فقط یک لبخند ژست گرفته مصنوعی را. این مهم تر از مکان، نور و تجهیزات گران قیمت است. مشتری ها اغلب تصاویر تار با ترکیب بندی های بد را انتخاب می کنند، اگر به این معنی باشد که آن تصاویر، پرتره های صادقانه ای از آنهاست.
اولین چیزی که مردم به آن نگاه می کنند، ارتباطی است که سوژه با دوربین دارد. تنها راه رسیدن به این هدف این است که کاری کنید سوژه راحت باشد. نکته بسیار مهمی که اغلب نادیده گرفته می شود، این است که چگونه کاری کنیم که سوژه در مقابل دوربین حالت طبیعی داشته باشد.
ترکیب بندی
هدف ترکیب بندی درست تصاویر، جلب توجه بیننده به مهم ترین جزئیات پرتره است – چهره و به ویژه چشم های سوژه. اینجاست که دو قانون مهم به کار می آیند: قانون یک سوم و عمق.
از لحاظ علمی ثابت شده که نگاه بیننده بیشتر به چهار نقطه مختلف تصویر جذب می شود. توجه به این چهار نقطه به کادربندی سوژه به جذاب ترین شیوه کمک خواهد کرد. علاوه بر این، هنگام گرفتن عکس، نیازی به گفتن نیست که تصاویر ایجاد شده ۲ بُعدی خواهند بود. برای این که ۳ بُعدی به نظر برسند و برای این که سوژه در کادر برجسته باشد، باید در ترکیب بندی عمق وجود داشته باشد. پیش زمینه، زمینه میانی و پس زمینه یک تصویر برای رسیدن به عمق لازم ضروری هستند.
نور
موضوع نور سزاوار یک مقاله جداگانه است، اما به طور مختصر، دو نکته مهم وجود دارد که باید به ذهن بسپارید. درست مانند نور مصنوعی که بسیار جهت دار است، نور طبیعی نیز باید این گونه باشد. به همین دلیل است که استفاده از نور پنجره بسیار محبوب است.
علاوه بر این، هنگام عکاسی در فضای باز، باید خودتان جهت نور را تشخیص دهید. برای رسیدن به بهترین نور، سوژه را رو به منبع نور قرار دهید. به عنوان مثال، استفاده از پرتو نوری که از انتهای خیابان در کوچه های باریک می آید یا نوری که از میان درب باز مغازه ها یا گاراژها می آید. تصویر بالا در وسط روز در درگاه (راهروی) یک کافه گرفته شده است. در مورد دشت های باز، نور اغلب از بالای سر می آید. در چنین مواردی، اثبات شده که کمی چرخاندن صورت سوژه ها به سمت بالا رو به نور موثر است.
قانون دوم، زمان روز است. اگرچه کلیشه ای به نظر می رسد، اما ساعت طلایی یک چیز واقعی است. از همه مهم تر این که رایگان و احتمالا بهترین کیفیت نوری است که هر عکاس از آن استفاده خواهد کرد، اگر به درستی استفاده شود. یک ساعت قبل از غروب آفتاب، کل آسمان یک سافت باکس بزرگ است. کار کردن با نور سخت و شدیدی که از نور مستقیم خورشید به دست می آید، بسیار سخت است.
تنظیمات
به راحتی ممکن است کنترل خود را در مورد تنظیمات و تجهیزات از دست بدهید. اغلب اوقات، بهترین توصیه این است که برای یک عکس تنها از یک لنز و یک دوربین استفاده کنید. هرچه تجهیزات شما کمتر باشد، تمرکز بر روی جنبه های دیگر آسان تر است. مردم علاقه ای به دیدن یک پرتره کاملا تکنیکی ندارند. آنها می خواهند یک پرتره خلاقانه ببینند.
به علاوه، هر DSLR دارای یک مُد اولویت دیافراگم است. این تنظیمات به عکاس اجازه می دهد تا f-stop و ایزو را انتخاب کند، در حالیکه دوربین سرعت شاتر مناسب را برای نوردهی درست تصویر انتخاب می کند. چرا به دوربین اجازه ندهیم کارهای اضافی را انجام دهد، در حالیکه عکاس بر روی جزئیات مهم تر تمرکز می کند؟ گاهی اوقات دوربین در انتخاب سرعت شاتر خوب عمل نمی کند، که می تواند به راحتی با تنظیمات جبران نوردهی اصلاح شود. این کار راحت تر و کمتر وقت گیر است، تا این که بخواهیم هر بار که مکان عوض می شود، تمام تنظیمات دستی را دوباره اعمال کنیم.
لنز
انتخاب فاصله کانونی مناسب بسیار مهم است. هرچه فاصله کانونی طولانی تر باشد، برای سوژه دلپذیرتر است و عمق میدان کمتر خواهد بود. من شخصا متوجه شده ام که لنز ۸۵mm بر روی یک دوربین فول فریم و لنز ۵۰mm بر روی یک دوربین کراپ سنسور، فواصل پرتره بهینه هستند. هر دو به اندازه کافی عریض هستند که مناظر اطراف را با فاصله مناسب و همچنین با چند قدم رو به جلو ثبت کنند، آنها می توانند پرتره های باریک تری ایجاد کنند. لنزهای پرایم ثابت مانند ۵۰mm یا ۸۵mm لنزهایی سریع با دیافراگم های باز هستند که به عکاسی در تنظیمات باز کمک می کنند. این امر زمانی که می خواهید پس زمینه های حواس پرت کننده را مات کنید، مهم است.
رنگ های مکمل
وقتی بحث انتخاب لباس مطرح باشد، پس زمینه و حتی تنظیم کردن تن ها در فتوشاپ با رنگ های مکمل، تفاوت زیادی ایجاد می کند.
به رنگ های مکمل در چرخه رنگ توجه کنید. لباس هایی را انتخاب کنید که مکمل رنگ پوست یا رنگ پس زمینه باشند. این کار سوژه را برجسته تر می کند.
ژست ها
من نمی خواهم دروغ بگویم. شخصا ژست دهی برای من خیلی سخت است. تعیین محل قرار دادن دست ها می تواند یک عکس را بسازد یا آن را خراب کند. اگر طبیعی به نظر نرسد، خیلی به چشم می آید. چیزی که به نظر من مفید است این است که هر شب بر روی گوشی عکس های سایت ۵۰۰px را نگاه می کنم و از ژست های الهام بخش اسکرین شات می گیرم. هنگام عکاسی گوشی را درمی آورم و برای ایده گرفتن به این اسکرین شات ها نگاه می کنم. به این ترتیب با گذشت زمان، شما صدها ژست را امتحان خواهید کرد. به یاد داشته باشید که همه چیز به قرار گرفتن سوژه شما در موقعیت های جذاب بستگی دارد.
برای نتیجه گیری، ۷ مرحله بالا تنها موضوعاتی هستند که باید هنگام گرفتن پرتره آنها را در نظر بگیرید. قوانین برای شکسته شدن وضع می شوند. این نکات را در نظر داشته باشید و پرتره های قوی بگیرید، اما به ایده ها و دیدگاه های خود نیز اجازه درخشیدن بدهید.
نویسنده: دانی دایموند (Dani Diamond)
۱۸ آبان ۱۳۹۶
سلام.
واقعا عالی بود. از اینترنت چندتا از عکس های دانی دایموند رو گرفتم. واقعا تو این نوع عکاسی استاده.
یک دنیا سپاس گزار برو بچه های لنزک…