۶ روش برای بهره گیری هر چه بهتر از لنز پرایم یا ثابت

تنها لنزی که در کیف دوربین خود دارید لنز ثابت (پرایم – prime) است؟ آن را به عنوان محدودیت تلقی نکنید؛ به آن به عنوان فرصتی برای نمایش خلاقیتتان نگاه کنید در ادامه این مطلب لنزک، ۶ راه برای بهره گیری هر چه بهتر از لنز پرایم مطرح خواهیم کرد. حتی اگر لنز پرایم ندارید، مطالعه این مطلب را به شما عزیزان توصیه می کنیم.

لنزهای زوم این قابلیت را دارند که به راحتی توسط آنها فاصله کانونی را تغییر دهید، اما دلایلی وجود دارد که استفاده از لنز ثابت را توجیه می کند.

اگر تا بحال یکی از آنها را امتحان نکرده اید، این کار را بکنید. این نوع لنزها معمولا شارپ تر از لنزهای زوم هستند و آنها اغلب سبک تر و کوچک تر نیز هستند. همچنین دیافراگم بیشینه باز آنها باعث می شود عکس خروجی این نوع لنزها، با عکس لنزهای استاندارد کیت شما، متفاوت باشد.

با این حال ممکن است گاهی اوقات هنگام کار با این نوع لنز، به علت داشتن تنها یک فاصله کانونی، خسته و بی انگیزه شوید. در این مطلب لنزک ۶ راه برای بهره گیری هر چه بهتر از لنز ثابت ارائه شده است.

فاصله کانونی مؤثر لنزتان را بدانید

استفاده از لنز ثابت ۵۰ میلیمتری بر روی دوربین فول-فریم، فاصله کانونی مؤثر ۵۰ میلیمتر را خواهد داد، اما اگر آن را بر روی دوربینی با حسر کوچکتر به کار گیرید، این مقدار متفاوت خواهد بود.

به طور مثال بر روی دوربین Nikon D5500، فاصله کانونی مؤثر حدود ۷۵ میلیمتر و بر روی دوربین Canon EOS 760D فاصله کانونی حدود ۸۰ میلیمتر خواهد بود. حسگر کوچکتر این دوربین ها به عبارتی جوانب لنز ما را برش داده (کراپ کرده) و شما را به نوعی به سوژه نزدیک تر می کند.

چرا این مورد مهم است؟ این مورد بر روی سرعت شاتری که جهت داشتن عکس های شارپ به کار گرفته می شود، مؤثر است.

همچنین اندازه حسگر بر روی شارپ بودن تصاویر تأثیرگذار است؛ به عنوان یک قانون کلی می توان گفت اگر از لنز ۵۰ میلیمتری بر روی دوربین فول فریم استفاده می کنید، شاتر را بر روی ۱/۵۰ ثانیه و اگر آن را بر روی دوربین با سایز حسگر APS-C به کار می گیرید، آن را بر روی ۱/۸۰ ثانیه تنظیم کنید.

اگر دوربین یا لنز شما به سیستم لرزش گیر مجهز است، می توانید از سرعت شاتر های آهسته تر نیز استفاده کنید.

پرسپکتیو جدیدی بیابید

اگر مدتی از یک لنز پرایم (ثابت) برای عکاسی استفاده کرده باشید، احتمالا تا الان در مورد انواع عکس هایی که توسط آن می توان ثبت کرد، فکر کرده اید.

این می تواند انگیزه اصلی شما برای خرید لنزی جدید شود تا بتوانید عکس هایی که در غیر این صورت نمی توانستید ثبت کنید را بگیرید.

اما یک ایده: تمام عکس هایی که تا بحال توسط این لنز می گرفتید را فراموش کنید و پرسپکتیو جدیدی را جستجو کنید.

به جای تمرکز بر روی فاصله به وسیله لنز تله فوتو، محلی بیابید تا شهر را از ارتفاع بالا به تصویر بکشید (پرسپکتیو یا زاویه دید را تغییر دهید).

ممکن است لنز وایدی (زاویه باز) که استفاده می کنید برای عکاسی منظره عالی باشد، اما ممکن است برای عکاسی از طراحی و دکوراسیون داخلی هم خیلی خوب جواب دهد.

ممکن است عادت به گرفتن عکس های با فاصله اندک توسط لنز ماکرو داشته باشید، اما تا بحال از آن برای عکاسی پرتره استفاده کرده اید؟ متفاوت فکر کنید و سعی کنید موقعیت های متفاوتی بسازید.

از دیافراگم باز بهره بگیرید

تنظیم دیافراگم باز، عمق میدان را کاهش می دهد و باعث می شود سوژه از پس زمینه جدا شود.

یکی از مزیت های اصلی لنزهای ثابت اینست که به نسبت فاصله کانونیشان بیشینه قطر دیافراگم بیشتری را در اختیار ما می گذارند. پس بهترین استفاده را از این مزیت داشته باشید.

به عنوان مثال به جای اینکه حساسیت دوربینتان را بالا ببرید، از دیافراگم بازتر جهت ورود نور بیشتر استفاده کنید. این کار باعث می شود میزان نویز عکس هایتان کمتر شود و زمان کمتری را صرف پردازش آن کنید.

دیافراگم های باز همچنین برای دستیابی به عمق میدان کم مناسب هستند. نزدیک شدن به سوژه و اطمینان حاصل کردن از اینکه پس زمینه در فاصله قابل توجهی نسبت به سوژه قرار دارد، این افکت را تشدید می کند.

سوژه هایی بیابید که مناسب ایزوله کردن باشند و با کاهش عمق میدان (ضرایب اف کوچکتر – دیافراگم های باز تر) پس زمینه عکس را تار کنید.

دیافراگم بهینه را بیابید

هیچ لنزی ایده آل نیست و به ویژه لنزهای زوم در فواصل کانونی و دیافراگم های مختلف کارایی متفاوتی دارند. با اینکه لنزهای ثابت برای یک فاصله کانونی خاص بهینه شده اند، اما مانند هر لنزی، کارایی آن در دیافراگم خاصی بهینه خواهد بود.

اگر از یک صحنه با دیافراگم های مختلف عکاسی کرده و نتایج را بررسی کنید، قادر خواهید بود حالتی که بهترین شارپی و کمترین وینیت (vignetting) – تیره تر شدن گوشه ها و لبه های کادر عکس- را دارد شناسایی کنید.

اطمینان حاصل کنید که دوربینتان توسط سه پایه محکم شده است و بر روی یک ناحیه فوکوس کنید. اگر لنز شما دارای بیشینه دیافراگم f/1.8 یا f/2 باشد، بهترین کارایی لنزتان در محدوده ۱۱-۵٫۶ خواهد بود.

هنگامی که به کوچکترین سایز دیافرگم نزدیک می شوید، عکس هایتان دچار اثری به نام انکسار (Diffraction) می شود که باعث نرمی آنها خواهد شد. پس بهتر است بدانید از چه اندازه ای به بعد کیفیت عکس هایتان دچار افت می شود.

راحتی را کنار بگذارید و خودتان را به چالش بکشید

پس از اینکه به محدودیت های یک فاصله کانونی ثابت عادت کردید، به ایجاد کردن چالشی فکر کنید که الهام بخش خلاقیتتان شود. با ایجاد نوعی محدودیت برای خودتان، در نهایت عکس هایی خواهید گرفت که انتظارش را از قبل نداشتید.

به طور مثال شما ی توانید یک دیافراگم خاص را انتخاب کرده و مدت زمانی تنها با این دیافراگم عکاسی کنید.

دیافراگم باز به شما کمک می کند تا جزئیات را از محیط اطراف و پس زمینه جدا کنید و دیافراگم بسته باعث می شود تا بیشتر در مورد ترکیب بندی تفکر کنید؛ به این دلیل که تأکید بر روی سوژه ای خاص در این حالت دشوار خواهد بود.

چالش مشابه، انتخاب یک رنگ خاص برای عکاسی است. یک رنگ را انتخاب کنید و زمان مشخصی – مثلا یک هفته یا یک ماه- صرف عکاسی از سوژه های با آن رنگ خاص کنید.

هنگامی که یکی از این مسیرها را انتخاب کنید، احتمالا پس از دیدن نتایج کارتان شگفت زده خواهید شد.

با پاهایتان زوم کنید

تنها به خاطر اینکه با لنز های پرایم مانند لنز زوم قادر نیستید فاصله کانونی را کم و زیاد کنید، لزوما به این معنی نیست که نمی توانید عکس دلخواهتان را بگیرید. با استفاده از لنز پرایم یا ثابت خواهید آموخت که چطور با پاهایتان عمل زوم را انجام دهید!

حرکت فیزیکی در اطراف سوژه نتایج خوبی در پی خواهد داشت و به شما کمک می کند تا در رسیدن به هدف مورد نظرتان تمرکز بیشتری داشته باشید.

این کار باعث می شود قبل از اینکه دوربین را به چشمتان نزدیک کنید، با چشمهایتان درک مناسبی از کادر تصویر داشته باشید و در آینده آمادگی شما را قبل از عکاسی بهبود می بخشد.

منبع

برگرفته از: Digital Camera World