۳ نکته در مورد عکاسی خیابانی برای ثبت لحظه های زیبا

عکاسان خیابانی بر اساس دو قانون زندگی و کار می کنند، عکاسی بدون جلب توجه و عکاسی با سرعت بالا. برای اینکه بتوانید هر دو این قوانین را رعایت کنید باید شناخت کاملی از دوربین و درک بالایی از نوردهی در شرایط مختلف داشته باشید. عکاسی خیابانی (street photography) به صبر احتیاج دارد: عکاس باید هوشیار باشد و همیشه به دنبال عکاسی در لحظه مناسب باشد. ما در این مطلب لنزک به شما می گوییم که چطور قبل از عکاسی آماده شوید و چطور لحظه مناسب برای عکاسی را تشخیص دهید و چطور عکس بگیرید. ما در این مطلب به سه زمینه اساسی در عکاسی خیابانی اشاره خواهیم کرد: نورسنجی سریع، فوکوس Hyperfocal و انتخاب دوربین.

تنها با آمادگی برای عکاسی در هر لحظه است که می توان عکس هایی از یک لحظه خاص گرفت. ( عکاس: Jose Antunes )

تنظیم نوردهی در کسری از ثانیه

سیستم نورسنجی اتوماتیک دوربین به همراه فرمت Raw در دوربین های مدرن امروزی تقریباً عکاسی با نوردهی مناسب را بی عیب و نقص کرده است. سیستم نورسنجی اتوماتیک دوربین گرفتن عکس با نوردهی مناسب را بسیار ساده کرده است، اما برای گرفتن عکس هایی خلاقانه و کار کردن سریع با دوربین بهتر است درک درست و کاملی از نوردهی داشته باشید. اینکه بدانید تنظیمات نوردهی دوربین را چطور انجام دهید و تمرین کنید که خودتان نورسنجی دوربین را انجام دهید به شما کمک می کند که در نهایت عکس های بهتری داشته باشید. حتی ممکن است حس ابتکاری خاصی در تمامی عکس هایتان خلق کنید.

فیلم های دوربین های آنالوگ قدیمی تنظیمات مناسب برای عکاسی در شرایط مختلف نوری را به شکل یک کاغذ راهنما به شما ارائه می دادند.

عکاسی در شرایط نوری ایده آل

اگر به آلبوم عکس های خانوادگی خود نگاه کنید، ممکن است صد ها و یا شاید هزاران عکس ببینید که بدون استفاده از نورسنجی گرفته شده اند، چرا که دوربین های قدیمی سیستم نورسنجی و یا نورسنجی اتوماتیک نداشته اند. اما چگونه اجداد ما بدون استفاده از این سیستم های پیچیده که امروزه ما به آنها متکی هستیم عکس هایی با نور مناسب می گرفته اند؟ آنها از قوانین تبعیت می کردند. فیلم های عکاسی قدیمی به همراه خود یک برگه راهنما برای تنظیم نوردهی مناسب در شرایط مختلف داشتند. هر کدام از این برگه های راهنمای نوردهی برای همان فیلم بوده، در شرایط مختلف، از عکاسی در هوای آفتابی گرفته تا عکاسی در سایه.

در اکثر مواقع، این تنظیمات نوردهی را از ۲ ساعت بعد از طلوع خورشید تا ۲ ساعت قبل از غروب خورشید می توان در برگه راهنمای همراه فیلم پیدا کرد. عکاس، باید با شناخت نور ایده آل، تغییرات نوری را ببیند و تنظیمات نوردهی را با استفاده از چشم خود حدس بزند.

عکاسی بدون استفاده از نورسنج

اینکه بتوانید با استفاده از تجربه و بدون استفاده از نورسنج تنظیمات مناسب برای گرفتن یک عکس با نور مناسب را تشخیص دهید به عکاس این قابلیت را می دهد تا مقادیر لازم برای نوردهی مناسب ( سرعت شاتر، دیافراگم و ISO ) را بدون استفاده از هیچ راهنما یا نورسنجی ای تنظیم کند. در نتیجه، در عکاسی خیابانی، اینکه بخواهید در لحظه عکاسی تنظیمات مناسب برای عکاسی را پیدا کنید و آن را تنظیم کنید ممکن است لحظه ای که می خواستید از آن عکس بگیرید گذشته باشد، عکاس های خیابانی حرفه ای قبل از اینکه به لحظه عکاسی برسند تنظیمات مناسب برای دوربین را حدس زده و تنظیم می کنند تا در زمان رسیدن به لحظه مناسب بتوانند به سرعت عکس بگیرند.

اما اصلاً این امکان وجود دارد که بتوان بدون استفاده از نورسنج تنظیمات نوردهی مناسب را حدس زد؟ بله، چنین چیزی ممکن است! در حقیقت درک چگونگی عملکرد نورسنجی دوربین در برابر نور بسیار ساده است، و داشتن این قابلیت به شما کمک می کند تا در پیدا کردن و تنظیم نوردهی مناسب سریع عمل کنید و با این قابلیت می توانید خیلی خلاقانه تر از حالت های AV و TV عکس بگیرید.

هوای آفتابی و f/16

قدم اول در درک نور شناخت قانون هوای آفتابی و f/16 ( Sunny f/16 ) است. قانون هوای آفتابی و f/16 یک راهنمای ساده شده از شرایط نوری مختلف است: برای عکاسی در هوای آفتابی مقدار دیافراگم را روی f/16 بگذارید و سرعت شاتر را بر اساس آن تنظیم کنید. دانستن قانون هوای آفتابی و f/16 به شما کمک می کند تا در لحظه و بدون نگاه کردن به نورسنج دوربین بتوانید تنظیمات دوربین را برای گرفتن عکسی با نور مناسب به سرعت انجام دهید.

یاد گیری قانون هوای آفتابی و f/16 شما را به یک نورسنج زنده تبدیل می کند.

تمرین با نور

سعی کنید هر روز در مکان های مختلف مقدار نوردهی مناسب را حدس بزنید، سپس با استفاده از نورسنج دوربین و یا دستگاه نورسنج ببینید که درست حدس زده اید یا خیر. یک راه تمرین خوب قدم زدن در مسیر روزانه و حدس زدن نوردهی مناسب در طور مسیر است، زیر نور خورشید، در سایه، هوای ابری یا آفتابی. بعد از مدتی تمرین خواهید دید که می توانید تنظیمات نوردهی دوربین را به سرعت و درست حدس بزنید. هر روز صبح که از خواب بیدار می شوید به آسمان نگاه کنید و نوردهی مناسب برای این هوا را حدس بزنید و سعی کنید این کار برای شما به یک عادت تبدیل شود.

اینکه بتوانید با نگاه کردن به سوژه بدون استفاده از هیچ وسیله ای نوردهی مناسب را به سرعت تشخیص دهید کمک بزرگی به عکاسی خیابانی است، با داشتن این توانایی می توانید قبل از عکاسی دوربین را آنطور که باید تنظیم کنید و در صورت لزوم به سرعت و بدون معطلی تنظیمات دوربین را تغییر دهید. با داشتن این توانایی می توانید سرعت عکاسی خود را بالا ببرید و بدون جلب توجه عکاسی کنید که هر دو این قابلیت ها در عکاسی خیابانی خیلی به شما کمک می کنند.

لنز های فوکوس دستی برای تنظیم فوکوس و عمق میدان کمک بزرگی به حساب می آیند، چرا که با درجه بندی هایی که روی آنها نوشته شده به راحتی می توانید فوکوس و عمق میدان عکس را کنترل کنید.

فوکوس بر روی نقطه ابرکانونی یا Hyperfocal سرعت عکاسی را به شدت بالا می برد

عکاسان خبری دوره دوربین های فوکوس دستی، استاد محاسبه ابرکانونی ( Hyperfocal ) و فوکوس کردن بر روی این نقطه هستند. اینکه بتوان در حالی که دوربین را بر روی چشم خود نمی گذارید عکس بگیرید و بدون اینکه اصلاً فوکوس بکنید در آن روزها یک امر ضروری بود. اما با روی کار آمدن دوربین های با فوکوس اتوماتیک فوکوس کردن بر روی نقطه Hyperfocal به یک تکنیک تبدیل شد که فقط در زمانی که بخواهند عمق میدان را افزایش دهند از آن استفاده می کنند، مانند عکاسی از منظره. اما با این حال استفاده از این تکنیک به دلیل بالا بردن سرعت عکاسی، در عکاسی خیابانی کاربرد زیادی دارد.

اما فاصله ابرکانونی ( distance Hyperfocal) چیست؟ در این تکنیک با فوکوس کردن بر روی فاصله ای خاص با دیافراگمی خاص می توان از یک فاصله تا بینهایت را به صورت قابل قبولی واضح ثبت کرد. وقتی در مورد فاصله Hyperfocal صحبت می کنیم منظورمان فاصله ای است از نزدیک ترین حالت ممکن از دوربین تا بینهایت که اجسام در این محدوده به مقدار قابل قبولی واضح ثبت می شوند.

لنز های قدیمی ( لنز سمت چپ ) بر رویشان درجه بندی هایی دارند که با استفاده از آنها می توان عمق میدان عکس را کنترل کرد، اما در لنز های مدرن ( لنز سمت راست ) چنین درجه بندی ای وجود ندارد.

سلاح محرمانه عکاسان خبری

در زمانی که از فیلم و دوربین های فوکوس دستی استفاده می شد، این که بتوانید همه چیز را از فاصله تقریباً ۱ متری دوربین تا ۵ متری آن یا بیشتر در فوکوس قرار دهید ( یا حداقل به اندازه قابل قبولی در فوکوس قرار دهید ) داشتن یک فریم ۳۳ میلیمتری را برای استفاده در روزنامه تضمین می کرد. لنز ۳۵mm یا ۲۸/۲۴mm لنز های متعارفی برای عکاسان خبری برای استفاده از عکاسی خیابانی است. با استفاده از این لنز ها می توانید حتی بدون نگاه کردن از Visor نتیجه خوبی بگیرید، مانند عکاسی با دوربین های ساده کامپکت Compact.

در حقیقت، همه دوربین های یک بار مصرف و اکثر دوربین های تلفن های همراه امروزی از تکنیک Hyperfocal برای عکاسی استفاده می کنند. این دوربین ها از لنز واید ( نزدیک به ۳۰mm ) و دیافراگم نسبتاً پایین ( f/8 یا f/11 ) استفاده می کنند و با توجه به عمق میدانی که ایجاد می کنند از فاصله تقریباً ۱٫۵ متری تا بینهایت را به صورت قابل قبولی واضح ثبت می کنند.

اگر لنز شما بر رویش درجه بندی عمق میدان و فاصله ندارد، می توانید با استفاده از دیسک ExpoAperture 2 محصول شرکت Expolmaging فاصله Hyeprfocal و عمق میدان را محاسبه کنید.

محاسبه منطقه فوکوس

در قدیم بر روی بدنه لنز ها راهنمایی برای محاسبه عمق میدان وجود داشت، چیزی که در لنز های مدرن امروزی وجود ندارد. با استفاده از این درجه بندی ها به سادگی می توانستید منطقه فوکوس را محاسبه کنید، تنها با قرار دادن نشانه گر فاصله در مقابل دیافراگم این کار امکان پذیر بود.

با از بین رفتن این درجه بندی ها از روی لنز، می توانید عمق میدان عکس را با استفاده از دکمه Preview قبل از عکاسی بررسی کنید، و یا با استفاده از ابزار های دیگر این کار را انجام دهید. می توانید از بعضی ابزار ها به صورت اینترنتی استفاده کنید، و یا حتی نموداری از لنز های مختلف و فاصله کانونی های مختلف برای خود چاپ کنید. در کنار این ها می توانید از وسیله هایی مانند ExpoAperture 2 هم استفاده کنید، دیسکی محصول شرکت Expolmaging. برای شروع استفاده از این وسیله ابتدا باید اندازه سنسور و یا فیلم دوربین ( تمام اندازه ها از سنسور های Cropsize گرفته تا فیلم های ۶*۶ در این وسیله وجود دارد ) و فاصله کانونی را انتخاب کنید. سپس این وسیله عمق میدان های به وجود آمده با استفاده از دایفراگم های مختلف را به شما نشان خواهد داد. یا، اگر می دانید که چه مقدار فضا برای فوکوس لازم دارید ( عمق میدان لازم برای عکس را می دانید )، این وسیله دیافراگم مناسب را به شما نشان خواهد داد. این وسیله کوچک و قابل حملی است که در همه شرایط و همه جا می توانید از آن استفاده کنید، و حتی می توانید با استفاده از آن فاصله ابرکانونی یا Hyperfocal را هم اندازه گیری کنید.

دوربین های Medium Format ( دوربین های با سنسور های بزرگ )، مانند دوربین Fujifilm GS645G، بر روی لنز خود درجه بندی عمق میدان دارند.

از تلفن همراه هوشمند خود کمک بگیرید

گوشی های هوشمند برنامه های متنوعی در رابطه با عکاسی دارند، بعضی از این برنامه ها رایگان هستند، که می توانید با استفاده از این برنامه ها فاصله Hyperfocal را بدست آورید. برنامه ای که من از آن استفاده می کنم Photographers Tools ( که چند ابزار مختلف در یک نرم افزار است ) است که به سرعت تنظیماتی که لازم دارم را به من می گوید: برای مثال، با یک دوربین Full-frame و لنز ۲۴mm و دیافراگم f/16 می توانم از ۱٫۲۲ متری دوربین تا بینهایت اجسام را با وضوح قابل ملاحظه ای ثبت کنم.

با داشتن آمادگی برای عکاسی می توانید عکس های غیر عادی و خاصی مانند این عکس بگیرید. اما با یک ثانیه تأخیر چنین صحنه ای را از دست خواهید داد. ( عکاس: Jose Antunes )

تمرین Hyperfocal

برای عکاسی خیابانی، اگر از لنز واید استفاده می کنید فاصله ای که به طور معمول برای عکاسی نیاز دارید ۲ تا ۵ متر است.

برای اینکه از قبل فوکوس کرده باشید طوری که منطقه فوکوس فاصله ای که شما می خواهید را پوشش دهد بهتر است بدانید هر قدم شما چند سانتیمتر است. برای مثال، اگر قدم معمولی شما ۵۰ سانتیمتر است، ۴ قدم شما برابر است با ۲ متر. اگر لنز واید روی دوربین نصب کرده باشید و فاصله شما تا سوژه ۵ قدم باشد و با دیافراگم نسبتاً بسته ای مانند f/16 عکس بگیرید از فاصله ۸۰ سانتیمتری شما تا بینهایت در فوکوس خواهد بود. تمرین کنید که با قدم زدن فاصله خود را با سوژه اندازه بگیرید. با تمرین می توانید به سادگی و تنها با چشم فاصله خود را حدس بزنید و این کمک بزرگی در عکاسی خیابانی است.

اما به خاطر داشته باشید، با استفاده از تکنیک Hyperfocal شما عمق میدان بزرگی خواهید داشت، و این عمق میدان زیاد در همه شرایط و همه سبک های عکاسی مناسب نیست. بنابراین با اینکه دانستن این تکنیک کار عاقلانه ایست، از قلب خود برای پیدا کردن بهترین شرایط عکاسی در لحظه استفاده کنید. این هم قسمتی از راز عکاسی خیابانی است: سریع تصمیم بگیرید و عکس بگیرید، قبل از اینکه لحظه ای خاص را از دست بدهید.

دوربین Medium Format ( دوربین با سنسور بسیار بزرگ ) ساخته شده در سال ۱۹۸۴، Fujifilm GS645S.

از دوربین های Rangefinder استفاده کنید

هیچ دوربین خاصی برای عکاسی خیابانی وجود ندارد، و تنها داشتن امکانات عکس های خیابانی ( یا کلاً همه عکس ها ) شما را بهتر نمی کند. با این وجود دوربین های Rangefinder معمولاً کوچک و بی سر و صدا هستند و با اینکه این دوربین ها آینه ندارند ولی Visor دارند، بنابراین شاید با این دوربین ها بتوانید عکس هایی بگیرید که با دیگر دوربین ها سخت تر است. کوچک بودن این دوربین ها در زمانی که بخواهید از فردی عکس بگیرید هم به شما کمک می کند، به این شکل که با توجه به اندازه کوچک این دوربین ها افرادی که در مقابل این دوربین ها قرار می گیرند راحت تر خواهند بود.

دوربین های کوچک تر به شما این امکان را می دهند که بدون اینکه جلب توجه کنید عکس بگیرید. زمانی، تعداد کمی دوربین Rangefinder دیجیتالی برای عکاسی خیابانی وجود داشت، مانند دوربین هایی که شرکت Leica ساخته بود. اما این روز ها عکاس های خیابانی گزینه های بیشتری برای انتخاب دارند، از دوربین های مدل Micro Four Thirds شرکت های Olympus یا Panasonic گرفته تا سری دوربین های Fujifilm X.

دوربین های Micro Four Third دوربین های مدل کوچکی هستند که برای عکاسی خیابانی مناسب اند.

برعکس، دوربین های کند تر برای عکاسی خیابانی مناسب تر هستند، این دوربین ها ذهن شما را به حالت یک بیننده در می آورند. عکاسی آهسته چیزی است که هر عکاس خیابانی ای باید حداقل یک بار آن را امتحان کند.

هیچ چیز مانع استفاده عکاسان خیابانی( در خیابان ) از دوربین های بزرگ تر نیست. در حقیقت، من از استفاده دوربین Fujifilm GS645S Rangefinder لذت می برم ( عکس این دوربین در بالای قسمت Hyperfocal قرار داده شده )، دوربین محصول سال ۱۹۸۴٫ دوربین GS645S، با لنز ۶۰mm ( برابر با ۳۵mm در سنسور های ۳۵mm ای )، کیفیت بسیار بالایی دارد، بسیار کوچک و سبک است ( به نسبت دوربین های Medium Format ). دوربین های Mamiya 6، Mamiya 7 و Fujifilm GF670 دوربین های مشابه Medium Format هستند. دوربین های Rangefinder مانند این ها سرعت عکاسی شما را پایین می آورند و به شما کمک می کنند تا به بهترین شکل ممکن فوکوس کنید.

جمع بندی

با توجه به اینکه این مقاله طولانی را تا اینجا خوانده اید مسلماً به عکاسی خیابانی علاقه دارید و می خواهید در آن پیشرفت کنید. اما اگر فقط یک دوربین Compact یا DSLR دارید از این کار دست بر ندارید. دوربین خود را بردارید و به شکلی که توضیح دادیم در این راه تمرین کنید. در هفته برای این کار وقت بگذارید و با کنترل ها، تنظیمات، فوکوس در فاصله های مختلف و نوردهی دوربین خود تمرین کنید. مصمم باشید، و به خودتان امیدوار باشید و عکاسی خیابانی را درست از بیرون در خانه خود شروع کنید.

منبع

برگرفته از: Digital camera world