۱۴ نکته عکاسی پرتره که هرگز نمی خواهید فراموش کنید

نکات عکاسی پرتره، محدوده ای کامل از ترفندهای ساده گرفته تا تنظیمات دوربین شما و کار به ظاهر غیر ممکن وادار کردن بچه ها به بی حرکت ماندن را در بر می گیرند. اگرچه بسیاری از عکاسان دوربین خود را به یک DSLR مناسب ارتقاء می دهند تا وقتی پرتره های خانوادگی یا عکس های دوستانه می گیرند، کنترل بیشتری به آنها بدهد، اما گرفتن عکس های خوب از افراد همیشه یک چالش است. تفاوت بین پرتره های آماتور و حرفه ای می تواند گسترده باشد. بنابراین در این مطلب لنزک ۱۴ مورد از مهم ترین نکات عکاسی پرتره که هر عکاسی باید بداند را، برای شما عزیزان گردآوری کرده ایم.

ما با اصول اولیه در مورد دیافراگم، سرعت شاتر و انتخاب لنز شروع خواهیم کرد، سپس به سراغ تکنیک های فوکوس کردن و ترکیب بندی عکس می رویم، قبل از این که به شما نشان دهیم چگونه از نور طبیعی و رفلکتورها برای بهبود چشمگیر نتایج خود استفاده کنید.

سپس در مورد برخی از نکات عکاسی پرتره پیشرفته تر، مانند مزایای استفاده از فلاش ها و لوازم جانبی دیگر در هنگام عکاسی پرتره بحث خواهیم کرد.

شما چه در حال عکاسی پرتره از دوستان خود باشید یا بخواهید از یک خانواده عکس بگیرید، و چه در حال عکاسی در یک استودیوی بکر یا بیرون در پارک محلی خود باشید، توصیه های مفید زیر به شما کمک خواهد کرد تا عکاس پرتره بهتری شوید.

چه موقع از جبران نوردهی استفاده کنیم

جبران نوردهی ۱+ پله

یکی از مشکلات رایج عکاسی در هنگام عکاسی پرتره از تن رنگ های پوست روشن، پرتره های با نوردهی ناکافی (underexposed) است. هنگام عکاسی تصاویر تمام رخ یا وقتی مقدار زیادی رنگ سفید در صحنه وجود دارد، بیشتر متوجه این مسئله خواهید شد – عروس ها در مراسم عروسی یک نمونه بارز آن هستند.

بدون جبران نوردهی

برای روشن کردن سوژه ها در هنگام استفاده از مد اولویت دیافراگم، شما می توانید استفاده از گزینه جبران نوردهی را امتحان کنید.

برای روشن شدن چهره افراد، بالا بردن تنظیم جبران نوردهی را تا +۱ پله امتحان کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد استفاده از این ویژگی، به مطلب «جبران نوردهی» لنزک مراجعه نمایید.

توصیه ای در مورد دیافراگم

هنگام عکاسی پرتره، برای ثبت یک عمق میدان کم، بهتر است که یک دیافراگم باز تنظیم کنید (حدود f/2.8-f/5.6)، در این صورت پس زمینه پشت سوژه شما به خوبی تار می شود، و باعث می شود سوژه برجسته تر به نظر برسد.

برای کنترل عمق میدان، در مد اولویت دیافراگم عکس بگیرید؛ در این مد SLR شما به طور مفید سرعت شاتر را برای نوردهی صحیح تنظیم می کند.

لنزهای مخصوص پرتره به منظور تار کردن بیشتر پس زمینه، معمولا دیافراگم بیشینه حتی باز تری دارند (به شما امکان تنظیم ضریب اف کوچکتر یا دیافراگم باز تری را می دهند).

تنظیمات سرعت شاتر

هنگام تنظیم سرعت شاتر، فاصله کانونی لنز خود را در نظر بگیرید، در غیر این صورت لرزش دوربین (و نتایج تار شده) مشکل ساز خواهد شد.

به عنوان یک قاعده کلی، مطمئن شوید که سرعت شاتر شما بالاتر از فاصله کانونی موثر شماست. به عنوان مثال، در فاصله کانونی ۲۰۰ میلیمتر، از یک سرعت شاتر ۱/۲۵۰ ثانیه یا سریعتر استفاده کنید.

این همچنین به این معنی است که هنگام استفاده از یک لنز واید، شما می توانید با سرعت شاترهای آهسته تر عکس بگیرید – مانند ۱/۲۰ ثانیه با یک فاصله کانونی ۱۸ میلیمتر.

برای اطلاعات بیشتر در مورد این نکته عکاسی پرتره، راهنمای ما برای اشتباهات رایج در هر سرعت شاتر – و بهترین تنظیمات جهت استفاده – را ببینید.

ایزو را افزایش دهید

افراد وقتی از آنها عکس گرفته می شود زیاد به این طرف و آن طرف حرکت می کنند، چشمک می زنند و دائما حالات چهره خود را تغییر می دهند – و هیچ چیز بدتر از عکسی که در آن یک نفر نیمه چشمک زده است یا به جای لبخند زدن یک حالت چهره عجیب و غریب (مضحک) دارد، نیست!

برای جلوگیری از بروز این مشکلات، و برای جلوگیری از به وجود آمدن تاری حرکت، شما باید از یک سرعت شاتر سریع استفاده کنید.

این کار همچنین به شما کمک می کند تا از به دست آوردن عکس های واضح و شارپ و جلوگیری از لرزش دوربین مطمئن شوید، چون شما اغلب اوقات عکس های پرتره خود را دوربین به دست می گیرید.

در صورتی که در مد اولویت دیافراگم بوده و یک دیافراگم باز را حفظ کنید، افزایش سرعت شاتر ایزو را افزایش می دهد (از ایزو ۱۰۰ تا ایزو ۴۰۰).

در نور کم (در داخل و خارج از خانه)، ممکن است لازم باشد آن را به ایزو ۸۰۰، ۱۶۰۰ یا حتی ۳۲۰۰ افزایش دهید. کمی نویز بهتر از یک عکس تار بی فایده است.

انتخاب لنز

انتخاب لنز شما تاثیر زیادی بر عکس های پرتره شما دارد. یک لنز واید (حدود ۱۸ میلیمتر) زاویه دید عریض تری را ثبت می کند، بنابراین محیط اطراف سوژه شما بیشتر در عکس خواهد بود.

یک لنز تله فوتو (بیش از ۷۰ میلیمتر) زاویه دید باریک تری را ثبت می کند، و محیط اطراف سوژه شما کمتر در کادر ظاهر خواهد شد. فاصله کانونی همچنین بر عمق میدان (DoF) تاثیر می گذارد.

یک لنز واید عمق میدان بیشتری را در مقایسه با یک لنز تله فوتو ثبت می کند. به همین دلیل است که لنزهای تله فوتو بیشتر از لنزهای واید برای عکاسی پرتره طرفدار دارند، چون آنها بیشتر پس زمینه را از فوکوس خارج می کنند (مات می کنند) تا افراد را در صحنه برجسته تر کنند.

نکات عکاسی پرتره: فوکوس کردن و کادربندی کردن

ترکیب بندی های خلاقانه

در مورد ترکیب بندی های خود تنبل نباشید. اغلب عکاسان عقب می ایستند و فکر می کنند بهتر است که تمام، یا حداقل بالا تنه سوژه خود را در عکس بگنجانند.

برای به دست آوردن یک ترکیب بندی عکس الهام بخش تر، زوم کنید و کادر را با سوژه پُر کنید. قرار دادن سوژه در یک طرف کادر، با «فضایی برای نگاه کردن به آن»، نیز تکنیک خوبی است، همچنین امتحان کردن دیافراگم های باز برای ثبت یک عمق میدان بسیار کم.

اما به یاد داشته باشید که مطمئن شوید فوکوس شما تا حد ممکن دقیق است – در عکس نمونه ما که در f/2.8 گرفته شد، ما بر روی چشم چپ مدل فوکوس کردیم، که چشم راست او را به خوبی از فوکوس خارج کرده است.

استفاده از یک رفلکتور

عکس گرفته شده بدون رفلکتور

یک راه سریع و مقرون به صرفه برای روشن کردن پرتره های شما و دادن یک ظاهر حرفه ای به آنها، استفاده از یک رفلکتور است. از رفلکتورها در داخل خانه (نزدیک پنجره) یا خارج از منزل استفاده کنید تا نور را بر روی سوژه های شما بازتاب دهند و سایه های ناخواسته را حذف کنند.

یک رفلکتور سفید نتایج خنثی ایجاد می کند

بسیاری از رفلکتورها دوطرفه یا با درپوش قابل جدا شدن عرضه می شوند، بنابراین شما یک انتخاب از میان سطوح بازتابنده سفید، نقره ای و طلایی دارید. سطوح سفید رفلکتورها همچنین می توانند مانند دیفیوزرها دو برابر شوند تا نور آفتاب مستقیم و قوی را نرم کنند.

یک رفلکتور طلایی پرتره شما را گرم تر می کند

یک رفلکتور نقره ای تصویر شما را روشن می کند

اگر شما واقعا برای پول آن در مضیقه هستید، می توانید به سادگی با استفاده از یک ورقه بزرگ مقوای سفید یک رفلکتور بسازید – که برای به دست آوردن یک اثر نقره ای نیز می توانید آن را با فویل آلومینیومی نازک بپوشانید – و با این وجود باید خیلی خوب جواب دهد!

فوکوس کردن دوربین شما

هنگام استفاده از دیافراگم های باز (به خصوص f/2.8 یا سریعتر)، عمق میدان شما به طور چشمگیری کاهش پیدا می کند، بنابراین بسیار مهم است که فوکوس شما دقیقا درست باشد، در غیر این صورت ممکن است در نهایت با برخی از ویژگی های چهره خارج از فوکوس (تار) مواجه شوید؛ ممکن است بینی فرد واضح و شارپ ثبت شود، اما چشم ها نرم و تار.

لنزک: به کار بردن «سریع تر» برای دیافراگم لنز، اصطلاح است. دیافراگم های باز تر سریع تر هستند، چراکه امکان تنظیم سرعت شاتر های سریع تری را به شما می دهند.

در عکس هایی که به طور بسته ترکیب بندی شده اند، بر روی چشم ها فوکوس کنید؛ در ترکیب بندی های باز تر، بر روی سر فوکوس کنید. برای کمک به فوکوس دقیق، به صورت دستی یک نقطه فوکوس خودکار (AF) تکی را انتخاب کنید.

یک روش خوب، تنظیم نقطه AF مرکزی است، دکمه شاتر را تا نیمه فشار دهید تا بر روی چشم ها/ سر فوکوس کنید، سپس دوباره ترکیب بندی کنید تا سوژه خود را در یک طرف قرار دهید، قبل از این که دکمه را به طور کامل فشار دهید – این کار اغلب راه بسیار سریع تری برای عکاسی است تا بازی کردن با نقاط AF.

روش دیگر این است که برای گرفتن عکس خود، نقاط AF را در گوشه بالا تنظیم کرده و آنها را بر روی چشمان سوژه خود قرار دهید. هر دو گزینه به شما کمک خواهند کرد تا برای رسیدن به یک ترکیب بندی متعادل تر، سوژه خود را خارج از مرکز قرار دهید.

ژست گرفتن برای عکس های پرتره

این که سوژه های شما چگونه می ایستند، ژست می گیرند و به نظر می رسند، تاثیر بسیار زیادی بر نتایج شما خواهد داشت. یک تغییر جزئی در حالت چهره – مانند این که آنها لبخند می زنند یا نه – می تواند کل احساس عکس را به طور اساسی تغییر دهد.

هنگام عکاسی، سعی کنید طیف وسیعی از حالات را ثبت کنید تا بتوانید هنگام بازگشت به خانه و ویرایش آنها بر روی کامپیوتر، هر کدام را که ترجیح می دهید انتخاب کنید.

همچنین تنظیم عکس های پرتره ای که در آن سوژه شما به جایی دور از دوربین، بالا یا پایین، یا به یک طرف دوربین نگاه می کند را نیز در نظر بگیرید. حالات مختلف را امتحان کنید و ببینید کدام یک از آنها بهتر جواب می دهد.

نکات عکاسی پرتره: استفاده از فلاش

تصاویر هنری با نور فلاش

شما در صورتی که به یک فلاش، ریموت تریگر (فعالساز فلاش از راه دور) و یک دیفیوزر با اندازه خوب مجهز باشید، امکان داشتن طیف وسیعی از تنظیمات نورپردازی هوشمندانه و جالب را در اختیار دارید.

سوژه های خود را از پهلو نورپردازی کنید تا به پرتره های خود تاثیر ببخشید، و با کم نوردهی کردن آسمان یا پس زمینه خلاقیت به خرج دهید، و جبران نوردهی را بر روی -۲ پله تنظیم کنید تا یک پس زمینه گرم و پر احساس را در پشت سوژه خود ثبت کنید.

تریگر های فلاش با سیم و بی سیم

اگرچه فلاش پاپ آپ (بالا جهنده) دوربین دیجیتال شما می تواند دم دست و مفید باشد، اما دلایل زیادی برای سرمایه گذاری بر روی یک فلاش اکسترنال متصل شونده به کفشک دوربین وجود دارد.

یکی از نکات عکاسی پرتره مورد علاقه ما، استفاده از فلاش جدا از دوربین یا همان اکسترنال است. یک فلاش اکسترنال بسیار قدرتمندتر است، که به معنی یک نور روشن تر می باشد، که شما را قادر می سازد تا دیافراگم های کوچک تری را برای ثبت عمق میدان بیشتر، یا روشن کردن عده ای از افراد، تنظیم کنید.

شما همچنین کنترل بیشتری بر روی تنظیمات آن دارید، و می توانید زاویه آن را به طرف بالا یا طرفین تغییر دهید تا نور را بر روی سقف و دیوارها بتابانید (عدم نورپردازی مستقیم سوژه، و استفاده از بازتاب نور برای یک نورپردازی پخش و نرم تر).

کنار من بایست

سرمایه گذاری بر روی یک پایه فلاش، مانند پایه Manfrotto 5001B Nano (45 یورو)، به علاوه یک هد (سَری) Manfrotto 026 Lite Title Swivel Umbrella Adapter (29 یورو) را در نظر داشته باشید.

یک پایه نه تنها به عنوان یک جفت دست ثانویه عمل می کند، بلکه شما را نیز قادر می سازد تا فلاش خود را بسیار بالا یا بسیار پایین، و مستقیما به طرف سر، جایی که دقیقا می خواهید نور به آن بتابد، قرار دهید.

استفاده از فلاش پُر کننده (fill flash) در روزهای آفتابی

اگرچه ممکن است استفاده از فلاش زمانی که خورشید در آسمان است عجیب به نظر برسد، اما این دقیقا وقتی است که شما باید از آن استفاده کنید!

بدون فلاش پر کننده

خورشید می تواند باعث ایجاد انواع مشکلات برای عکاسان پرتره شود: سایه های شدید در میان چهره، نوردهی های نامتعادل و هایلایت های سوخته.

کمی استفاده از «فلاش پر کننده یا تکمیلی» پرتره های شما را فورا بهبود خواهد بخشید؛ دوربین شما نوردهی بسیار متعادل تری ثبت خواهد کرد، چون فلاش شما سوژه را روشن خواهد کرد، درحالیکه دوربین نوردهی را برای پس زمینه انجام می دهد.

مزایای فلاش اکسترنال

یک فلاش اکسترنال قابل جدا شدن است و می تواند از طریق یک کابل، یا به صورت بی سیم با استفاده از یک کنترل ریموت متصل به کفشک دوربین شما کار کند (برخی از آخرین دوربین های SLR حتی می توانند از راه دور، و بدون نیاز به یک تریگر اضافی فلاش را شلیک کنند).

شما همچنین می توانید برای داشتن تنظیمات نورپردازی پیچیده تر، از دو فلاش با هم استفاده کنید. استفاده از یک ریموت تریگر شما را قادر خواهد ساخت تا یک فلاش را فایر کنید، تا در حالت “master” عمل کنید، که به نوبه خود واحد فلاش “slave” دوم را در همان زمان فایر خواهد کرد.

برای به دست آوردن یک پخش نور بزرگتر، زیباتر و نرم تر، سافت باکس ها را متصل کنید.

پنج مورد ارتقاء و افزودنی برای فلاش

• یک (یا دو) فلاش اکسترنال. Nissin Di866 را بررسی کنید.
• دیفیوزر فلاش. Sto-Fen Omni_Bounce کاربردی و گزینه خوبی است.
• سافت باکس فلاش. اتصالات فلاش LumiQuest Softbox در اندازه های مختلف عرضه می شوند.
• یک کابل فلاش ریموت، مانند Canon OC-E3 Off-Camera Shoe Cord یا Nikon TTL Remote Cord SC 28.
• تریگرهای فلاش بی سیم، مانند Hähnel’s Combi TF Remote Control و Flash Trigger.

منبع

برگرفته از: Digital Camera World