اگر همیشه می خواستید مانند یک عکاس حرفه ای عکس پرتره بگیرید، خوش شانس هستید – تنها چند کار هست که باید انجام دهید تا عکس هایتان بلافاصله بهبود یابند. در ادامه این آموزش عکاسی پرتره جذاب با ما همراه شوید.
عکاسی پرتره در واقع بسیار آسان است. این حرف جسورانه ای است، اما تا زمانی که شما یک دوربین، یک سوژه و یک محل مناسب داشته باشید، ۷۵% از راه را طی کرده اید.
سخت ترین قسمت عکاسی پرتره – ۲۵% نهایی – نکات ظریفی است که به راحتی ممکن است آنها را نادیده بگیرید، یا از آنها آگاه نباشید. ما در این مقاله قصد داریم مسائل تکنیکی را رد کرده و مستقیما به سراغ آنچه که لازم است بدانید برویم.
بنابراین، اگر فکر می کنید که پرتره هایتان در یک الگوی تکراری گیر افتاده اند، یا می خواهید عکس های خود را بهبود ببخشید، این مطلب مناسب شماست.
برای عکاسی خود برنامه ریزی کنید
هنگام فکر کردن در مورد یک جلسه عکاسی پرتره، ممکن است به راحتی به امید به دست آوردن بهترین نتایج به سراغ مدل بروید. اگرچه این کار ممکن است جواب دهد، اما هیچ چیزی بهتر از داشتن یک لیست از ایده هایی در مورد محل عکاسی که می دانید در زمان های مختلف روز و در شرایط آب و هوایی مختلف مناسب خواهد بود، نیست.
ساده ترین شرایط برای عکاسی، روزهای ابری هستند؛ علت آن این است که ابر مانند یک سافت باکس غول پیکر عمل می کند، که نور نسبتا یکنواختی در طول روز به شما می دهد. در روزهای روشن تر، حول و حوش طلوع یا غروب آفتاب که خورشید پایین است عکس بگیرید، و مدل خود را طوری قرار دهید که خورشید پشت سر او باشد. چه در محل عکاسی عکس می گیرید و چه در استودیو، تکنیک های مورد استفاده را با یک دوست تمرین کنید تا بتوانید در روز عکاسی همه چیز را عالی و بی نقص انجام دهید.
با یک لنز پرایم به صورت واید عکس بگیرید
لنز پرایم لنزی است که یک فاصله کانونی ثابت مانند ۵۰mm، ۸۵mm یا ۱۳۵mm دارد – که همه آنها فواصل کانونی پرتره کلاسیک هستند. مزیت لنزهای پرایم این است که اغلب حداکثر گشودگی دیافراگم بزرگتری نسبت به لنزهای زوم دارند، که به این معنی است که راحت تر می توانید یک عمق میدان کم برای جدا کردن سوژه خود ایجاد کنید.
یک مشکل که ممکن است هنگام عکاسی در فضای باز، و در استودیو با فلاش، با آن مواجه شوید این است که با دیافراگم تنظیم شده بر روی f/1.4 یا f/1.8 نمی توانید به یک نوردهی درست دست یابید. راه چاره استفاده از یک فیلتر کاهنده نور (ND) است. این فیلترها میزان نور ورودی به لنز را بدون هیچ گونه تاثیر بر روی رنگ کاهش می دهند، که به این معنی است که می توانید با یک دیافراگم بازتر در شرایط نور روشن عکس بگیرید. فیلترهای ND دو استاپ (stop – پله) و متغیر بهترین گزینه ها برای عکاسان پرتره هستند.
فوکوس عالی و بی نقص را هدف خود قرار دهید
فوکوس کردن صرف نظر از سوژه ای که از آن عکس می گیرید، یک مهارت بسیار مهم است، اما اگر از یک دیافراگم باز مانند f/1.8 استفاده کنید، درست به دست آوردن آن بسیار سخت تر می شود. در یک دیافراگم باز مانند این عمق میدان فوق العاده کم است، بنابراین فوکوس باید کاملا بی نقص و بر روی قسمت درستی از سوژه باشد.
هنگام عکاسی با دیافراگم کاملا باز (ضریب اف های کوچک مثل f/1.4 و f/1.8)، بر روی آن چشم سوژه که به دوربین نزدیک تر است فوکوس کنید. این برای اطمینان از این مسئله است که بخشی از تصویر که با بیننده ارتباط برقرار می کند – یعنی چشم ها – کاملا شارپ باشد. هنگام ترکیب بندی عکس از طریق منظره یاب، دوربین را بر روی AF تک نقطه ای تنظیم کرده و نقطه فوکوسی که به چشم سوژه نزدیک تر است را انتخاب کنید.
یکی از مشکلات بالقوه در اینجا این است که مژه ها می توانند با نقطه AF انتخاب شوند، و این هنگام عکاسی از عکس های سر و شانه (هدشات) فشرده تر بیشتر مشکل ساز است. برای کراپ های سطح کمر و تمام قد، فوکوس کردن بر روی ناحیه چشم هنوز هم توصیه می شود، اما کم اهمیت تر است.
در مورد پس زمینه ها فکر کنید
شما احتمالا این جمله را میلیون ها بار شنیده اید، اما پس زمینه در حالت ایده آل باید تمیز و فاقد هرگونه حواس پرتی باشد که در غیر این صورت می تواند توجه بیننده را از سوژه دور کند.
پس زمینه می تواند المان هایی در یک صحنه مانند دیوار یا شاخ و برگ باشد، اما خودتان نیز می توانید آنها را قرار دهید – مثلا می تواند یک پرده پس زمینه، یک تخته چوب، پارچه، برگه A1 یا هر چیز دیگری باشد.
یک راه دیگر برای ساده کردن پس زمینه، عکاسی در یک دیافراگم باز است. این کار پس زمینه را از فوکوس خارج خواهد کرد، اما حس مکان را حفظ می کند. هنوز هم ارزشش را دارد که به دنبال اجسامی در پس زمینه بگردید که می توانند حواس پرت کننده باشند، حتی وقتی که پس زمینه خارج از فوکوس است – به دنبال رنگ های روشن، افراد و اجسامی مانند چراغ خیابان بگردید.
لنزک: اگر پرتره شما کلوزآپ و با کادر بسته باشد احتمالش بیشتر است که بخواهید پس زمینه را کاملا مات نمایید. اما در پرتره های واید تر این انتخاب نیز برای عکاس وجود دارد که پس زمینه عکس را (در صورتی که مناسب باشد) واضح تر به تصویر بکشد و یک پرتره محیطی خلق کند. این کار در بین عکاسان خیابانی رواج بیشتری دارد.
برای اطمینان از گرفتن عکس های بدون لرزش از ایزوی خودکار استفاده کنید
هنگامی که شما در اوج عکاسی، در حال هدایت مدل و تمرکز بر روی چیزهایی مانند فوکوس کردن هستید، ممکن است فراموش کنید به سرعت شاتر نگاه کنید. با ایزوی خودکار، دوربین به طور خودکار پایین ترین تنظیمات ایزوی ممکن را انتخاب خواهد کرد تا به سرعت شاتری دست یابد که به اندازه کافی سریع باشد تا از لرزش دوربین با لنزی که استفاده می کنید جلوگیری کند. بسیاری از دوربین ها حتی به شما اجازه می دهند تا به صورت دستی حداقل سرعت شاتری سریع تر از آنچه که دوربین به طور خودکار انتخاب می کند را تنظیم کنید.
ایزوی خودکار به شما اجازه می دهد تا حداقل حساسیت مورد نظر خود را تنظیم کنید، که بسته به دوربینتان، و همچنین حداکثر مقداری که از آن راضی خواهید بود، باید ایزو ۱۰۰ یا ایزو ۲۰۰ باشد. یک گزینه مطمئن دیگر این است که ماکزیمم را بر روی ایزو ۱۶۰۰ تنظیم کنید، که بسیار بالاتر از تنظیمات مورد نظر ایزو ۱۰۰ است، اما تصاویر شارپ را تضمین خواهد کرد، حتی اگر سطح نور تغییر کند. و فراموش نکنید، دوربین همیشه پایین ترین تنظیمات ممکن را انتخاب خواهد کرد.
روی نور کار کنید، اجازه ندهید بر علیه شما عمل کند
گذشته از مدل، نور یکی از مهم ترین جنبه های عکاسی پرتره است و بدون نور خوب تصاویر شما کسل کننده به نظر خواهند رسید.
نور یک عنصر جادویی در عکاسی است، و شما ممکن است از این که در واقع به چه مقدار کمی از آن نیاز دارید، شگفت زده شوید. عکاسی از سوژه ای که در کنار یک پنجره نشسته اغلب راهی عالی برای رسیدن به یک پس زمینه تمیز با نورپردازی فریبنده است. برای این نوع تصاویر از به کار بردن یک تنظیمات ایزوی بالا مانند ایزو ۳۲۰۰، و همچنین جبران نوردهی برای کنترل نوردهی نترسید.
در شرایطی که هیچ نوری وجود ندارد، خودتان با فلاش نور اضافه کنید. تقریبا همیشه از فلاش جدا از دوربین (اکسترنال) بهترین نتایج را به دست خواهید آورد، و اگر قبلا آن را امتحان نکرده اید، احتمالا بسیار آسان تر از چیزی است که فکر می کنید. یک فلاش، تریگر و رفلکتور تمام چیزی است که برای شروع کار با برخی تکنیک های پایه اما چشمگیر نیاز دارید.
عکاسی در سطح سوژه
یکی از موثرترین نقطه دیدها برای تصاویر پرتره کمی بالاتر از سطح چشم سوژه، و خیلی کم رو به پایین است. در واقع آنقدر کم که بیننده به سختی متوجه آن می شود یا اصلا متوجه نمی شود.
البته، مواقعی وجود دارد که ممکن است بخواهید یک روایت ایجاد کنید، بنابراین ممکن است تصمیم بگیرید از یک زاویه پایین عکس بگیرید تا سوژه قوی تر و/یا غالب به نظر برسد. برعکس، عکاسی رو به پایین از یک زاویه بسیار بالا باعث می شود سوژه کوچک تر یا مطیع تر به نظر برسد.
در مورد بچه ها و حیوانات خانگی، یک اشتباه رایج عکاسان این است که از ارتفاع ایستاده عکس می گیرند، که به تصویری با ترکیب بندی ضعیف منجر می شود که در آن سوژه در کادر بسیار کوچک بوده و از یک زاویه نامطلوب ثبت شده است. بنابراین، تا سطح سوژه پایین بیایید تا تصاویرتان فورا بهبود پیدا کنند.
سوژه خود را هدایت و راهنمایی کنید
این که تنها از کسی بخواهید در مقابل دوربین بایستد و لبخند بزند به ندرت برای چیزی بیش از یک عکس فوری کفایت می کند. برای به دست آوردن یک چیز سنجیده تر، توضیح دهید که هدفتان چیست و در صورت لزوم، منظور خود را بیان کنید.
جستجو در سایت لنزک، برای پیدا کردن ژست هایی که دوست دارید (اینجا کلیک کنید)، و همچنین داشتن چند ژست «موجود» که می دانید موثر خواهند بود، روند عکاسی را بسیار روان تر می کند.
یک راه برای شروع یک جلسه عکاسی پرتره، چه با مدل حرفه ای کار کنید و چه یک دوست یا اعضای خانواده، این است که از آنها بخواهید صورت خود را به سمت دوربین بکشند. این کار نه تنها به شما و سوژه کمک خواهد کرد تا ریلکس شوید، بلکه معمولا چند عکس جالب و خنده دار هم از این تمرین به دست می آورید.
بیشتر بخوانید: ۴۳ راه نشاندن لبخند بر لب و ژست دهی طبیعی در عکاسی پرتره
بر روی یک پروژه شخصی کار کنید
یکی از بهترین راه های ایجاد انگیزه در خودتان و هدف بخشیدن به عکاسیتان این است که یک پروژه عکاسی انجام دهید که یک موضوع خاص را دنبال می کند. خود موضوع می تواند هرچقدر که می خواهید وسیع یا محدود باشد، و می تواند مبتنی بر تکنیک، سوژه یا حتی بر اساس یک سبک ویرایش باشد.
موضوعات می توانند شامل عکاسی از غریبه ها در مقابل یک دیوار سفید در یک شهر؛ عکس های سر و شانه نورپردازی شده با فلاش؛ فوکوس کردن بر روی چند مرد ریش دار؛ پرتره های سیاه و سفید و کم نور؛ افرادی در محل کار؛ افرادی که کلاه به سر دارند و… باشد!
لنزک: پروژه عکاسی – پرتره های افراد بی خانمان و رویاهای قدیمی آنها
کار بر روی پروژه ای با یک موضوع مشخص به شما اجازه می دهد تا بر روی متغیرها تمرکز کنید، که افرادی هستند که از آنها عکس می گیرید، در حالیکه محل یا رویکرد عکاسی برای ایجاد یکپارچگی در تمام آنها یکسان باقی می ماند. ایجاد یک مجموعه کار می تواند تنها چند ساعت، یا چندین سال طول بکشد. این پروژه شماست، بنابراین طوری آن را انجام دهید که متناسب با موضوع و سبک کاری شما باشد.
بیشتر بخوانید: بخش پروژه های عکاسی لنزک
یک سبک ویرایش ایجاد کنید
یک سبک عکاسی را اغلب می توان با عکاسی از یک پروژه شخصی با یک موضوع مشخص به دست آورد. همانطور که بر روی یک رویکرد تکنیکی و زیبایی شناختی خاص تمرکز می کنید، خیلی زود متوجه ایجاد یک سبک شخصی خواهید شد.
بیشتر بخوانید: ۶ مرحله تا پیدا کردن سبک عکاسی خودتان
ویرایش نیز به همین اندازه مهم است، و یافتن سبک خاص خودتان در زمینه ویرایش یک راه عالی نه تنها برای تمایز کارتان از عکاسان دیگر است، بلکه یک پایان حرفه ای نیز به آن می دهد.
ویرایش درست پرتره ها دشوار است، چون راحت تر از مثلا مناظر ممکن است «اغراق آمیز» شوند. به علاوه، شما با تُن رنگ های پوست سر و کار دارید و مهم است که این تُن ها را تا حد ممکن طبیعی نگه دارید.
در ابتدا با فرمت Raw عکس بگیرید و آنها را به طبیعی ترین شکل ممکن پردازش کنید، سپس از فتوشاپ برای اعمال افکت ها استفاده کنید، چون در مقایسه با نرم افزارپردازش فایل Raw کنترل های خوب بسیار بیشتری برای افکت ها دارد. با این حال، تبدیل به سیاه و سفید در Raw بهتر انجام می شود.
لنزک: برای درک بهتر این شماره، مطلب «از آزادی های خلاقانه در ویرایش عکس های خود نترسید» را مطالعه نمایید.
نویسنده: جیمز ابوت (James Abbott)
لطفا نظرتان در مورد مطلب را در اینجا مطرح نمایید. اگر سوالی دارید، در بخش پرسش و پاسخ مطرح نمایید.