چهار باید و سه نباید در مُد نوردهی دستی دوربین

مُد نوردهی دستی (M) دوربین انتخابی ایده آل برای داشتن کنترل همزمان عمق میدان و ماتی حرکت (motion blur) است، به این دلیل که می توانید بطور دستی سرعت شاتر و دیافراگم را تنظیم کنید. ممکن است در عکس های اولی که از این روش استفاده می کنید اندکی دلهره داشته باشید، اما ما برایتان مجموعه ای از بایدها و نبایدهایی که بایستی رعایت کنید را تدارک دیده ایم که می توانید در ادامه این مطلب لنزک مطالعه نمایید.

تعادل ایجاد کنید

هنگام استفاده از مُد نوردهی دستی برای اولین بار، ممکن است به صورت طبیعی به جهت شارپ کردن همه قسمت های عکس از دیافراگم کوچک و برای فریز یا ثابت کردن حرکات از یک سرعت شاتر خیلی سریع استفاده کنید.

با اینکه ممکن است این کار در برخی موارد مناسب باشد، اما باعث می شود همه عکس هایتان شبیه هم شوند و اگر روشنایی محیط به اندازه کافی نباشد مجبور خواهید شد حساسیت سنسور (ایزو – iso) را بالا ببرید که منجر به افزایش نویز عکس هایتان خواهد شد.

در عوض، به دقت به مقدار عمق میدان مورد نیاز برای هر عکس و سرعت شاتر مناسب برای داشتن عکس های شارپ و اجتناب از لرزش دست فکر کنید. این کار باید شما را قادر سازد تا ایزوی مناسبی انتخاب کنید.

به نوار مقیاس نوردهی نگاهی داشته باشید

عکس فوق نوار مقیاس نوردهی را نشان میدهد و شاخص به نشانه نوردهی صحیح روی عدد ۰ قرار گرفته است.

با اینکه این حالت، مُد دستی نامیده می شود، شما در تنظیم نوردهی کاملا به حال خود رها نشده اید. دوربین شما برای راهنماییتان یک مقیاس نوردهی (exposure level) دارد. این قابلیت در فرم های مختلفی وجود دارد، اما در کل بازه نوردهی را نشان می دهد که معمولا ۲ یا ۳ پله بالاتر و پایین تر از آنچه دوربین باور دارد نوردهی صحیح است، می باشد.

اگر دیافراگم، سرعت شاتر و حساسیت سنسور به گونه ای تنظیم شده باشد که نوردهی خارج از این بازه قرار بگیرد، دوربین جهت «خطا» را به شما هشدار خواهد داد.

اگر به عنوان مثال، دوربین می گوید که صحنه دچار نوردهی ناکافی خواهد شد (معمولا توسط یک پیکان و به سمت علامت منفی)، شما لازم است دیافراگم را بازتر کنید یا زمان نوردهی را افزایش دهید و یا ایزو را بالا ببرید (یا ترکیبی از ۲ یا ۳ مورد) تا نوردهی را به بازه برگردانید.

کنترل ایزو را به دست بگیرید

سه المان، میزان نوردهی را کنترل می کنند: سرعت شاتر، دیافراگم و حساسیت سنسور (ایزو). هنگامی که شرایط نوری تغییر می کند بهتر است حساسیت سنسور را بر روی حالت خودکار تنظیم کنید تا دوربین آن را تعیین کند و شما بیشتر بر روی شاتر و دیافراگم تمرکز کنید.

با این حال، دوربین این مقدار را طوری انتخاب می کند که نوردهی صحیح ایجاد شود. اگر می خواهید عکستان روشن تر یا تیره تر باشد لازم است این مقدار را دستی تغییر دهید.

همچنین، هنگامی که از حساسیت خودکار استفاده می کنید، ارزشش را دارد که چک کنید آیا دوربین به شما اجازه تنظیم مقدار ماکسیمم (بیشترین ایزویی که حساسیت خودکار می تواند انتخاب کند) را می دهد و در نتیجه از حساسیت های بالاتر که نویز را افزایش می دهند اجتناب می کنید. به طور مشابه در شرایط بسیار تاریک این امکان را به شما می دهد که از مقادیر بالاتری استفاده کنید.

اگر شرایط نوری تغییر کرد تنظیمات را عوض کنید

وقتی سرعت شاتر، دیافراگم و حساسیت را به طور دستی تغییر میدهید، لازم است دقت کنید که با تغییر در شرایط نوری تنظیمات دوربین را به طور متناسب تغییر دهید. به نوار مقیاس نوردهی (exposure level) دقت کنید، چراکه تغییرات شرایط نوری را نمایش می دهد و هشدار می دهد که باید نوردهی را تغییر دهید.

روشنایی سوژه را فراموش نکنید

هنگامی که از یک سوژه بسیار روشن یا تاریک در مُد نوردهی خودکار یا نیمه خودکار عکاسی می کنید از جبران نوردهی (exposure compensation) استفاده می کنید تا از نوردهی صحیح اطمینان حاصل کنید. هنگامی که از مُد نوردهی دستی استفاده می کنید، لازم است بر اساس شرایط نوری موجود خودتان تنظیمات مورد نیاز را اعمال کنید.

در حالتی که سوژه بسیار روشنی دارید، ممکن است لازم باشد تنظیمات نوردهی ای را انتخاب کنید که شاخص مقیاس نوردهی به سمت مثبت برود که نمایانگر نوردهی بیش از حد است. در عین حال در عکاسی از سوژه های بسیار تاریک، لازم است تنظیماتی را انتخاب کنید که شاخص مقیاس نوردهی در سمت منفی قرار بگیرد.

تنها از نورسنجی ماتریسی (evaluative/matrix/multi-pattern) استفاده نکنید

زیبایی مُد نوردهی دستی در اینجاست که می توانید کنترل کاملی بر روی روشنایی عکستان داشته باشید و گاهی بهتر است از نورسنجی نقطه ای (spot metering) یا نورسنجی با تمرکز روی میانه (center-weighted) به جای نوررسنجی ماتریسی دوربین (evaluative/matrix/multi-pattern) که برای مقاصد عمومی است، استفاده نمایید.

نورسنجی نقطه ای به ویژه زمانی کاربردی تر است که بخواهید نورسنجی را بر اساس قسمت کوچکی از صحنه انجام دهید.

درحالیکه نقطه نورسنجی روی سوژه قرار دارد، دکمه شاتر را تا نیمه فشار دهید تا نورسنج فعال شود و تنظیمات نوردهی را اعمال کنید تا زمانیکه که شاخص، نوردهی صحیح را نشان دهد.

حال، اگر شرایط نوری ثابت باشد، می توانید هرگونه جا به جایی شاخص روی نوار مقیاس نوردهی را نادیده گرفته و با اطمینان از اینکه نورسنجی بر اساس سوژه اصلی انجام شده، عکاسی کنید.

به خاطر داشته باشید که مانند نورسنجی ماتریسی، در نورسنجی نقطه ای هم باید روشنایی سوژه را در نظر بگیرید.

از اینکه نورسنجی انجام شده توسط دوربین را تغییر دهید هراس نداشته باشید

همانطور که قبلا اشاره کردیم، اگر صحنه روشن تر یا تاریک تر از معمول است، لازم است تنظیمات نوردهی را تغییر دهید به این معنی که تنظیماتی را اعمال کنید که دوربین فکر می کند اشتباه است و شاخص را به سمت چپ یا راست مقیاس نوردهی می برد.

اتفاق مشابه زمانی می افتد که بخواهید عکستان روشن تر یا تاریک تر از میزان واقعی باشد، مقادیر نوردهی را طوری تنظیم کنید که شاخص مقیاس نوردهی به سمت چپ یا راست متمایل شود.

منبع

برگرفته از: Digital Camera World