چطور عکاسی حیات وحش من را شیفته خود کرد

در کنار علاقه ای که به طبیعت دارم، از چالش عکاسی حیات وحش لذت می برم. بله عکاسی حیات وحش چالش برانگیز است چراکه شما هنگام عکاسی از یک حیوان در حال حرکت با چندین چیز سر و کار دارید، اما در نهایت ثبت آن عکسی که دنبالش بودید یک حس رضایت بخش توصیف ناپذیر به شما می دهد.

عکاس منظره و حیات وحش کانادایی والری دروم مس (Valerie Derome-Masse):

سوالی که اغلب از من پرسیده می شود این است که چطور پرندگان را بدون غذا روی دست می نشانی؟ اگرچه همیشه دوست داشتم می توانستم در جواب بگویم که واقعا یک نیروی افسانه ای دارم، اما هر جلسه عکاسی به سادگی با غذا دادن به پرنده ها آغاز می شود و نیازمند صبر و شکیبایی بسیار است. هرچند هدف من عکاسی از پرنده ها در حال غذا خوردن روی دستم نیست. چالش این است که چیزی منحصر به فرد خلق کنم. با پیگیری و تلاش فراوان به آرامی اعتماد حیوان را به دست می آورم و به تدریج بدون غذا سمت من می آید. اینجاست که فرصت ها خود را نشان می دهند. این شانس برای من به وجود می آید که یک ارتباط منحصر به فرد با طبیعت را ثبت کنم! چراکه عکاسی حیات وحش همه اش درباره فرصت هاست و البته صبر کلید موفقیت است.

در عکاسی حیات وحش اغلب صد ها عکس برای رسیدن به یک عکس گرفته می شوند، و من در جستجوی احساسات هستم. وقتی در حال اسکرول کردن در میان صد ها عکس هستم، دنبال آن عکسی می گردم که یک «احساس خاص» را منتقل می کند.

همانطور که همه ما می دانیم، نور از اجزای خیلی مهم عکاسی است. نور این پتانسیل را دارد که یک عکس را به داستان تبدیل کند. عکاسی درباره برنامه ریزی و از پیش تصور کردن است. من به طور مداوم به جای گرفتن عکس ها، دنبال خلق تصاویر هستم. خلق تصاویر هم به داشتن دانش در جنبه های تکنیکی نیاز دارد و هم در مورد خود سوژه. درحالیکه عکاسی خودش ابزاری خلاقانه برای خلق داستان هاست، من از نور برای ایجاد ارتباط بین انسان و طبیعت استفاده می کنم.

در کنار علاقه ام به عکاسی و حیوانات، عامل دیگری که من را به این کار وا می دارد «پیوند با طبیعت» است. محو شدن در دل طبیعت و بخشی از آن شدن، حسی است که نمی توانم بدون آن زندگی کنم.