نکته های عکاسی: افسانه‌ی تاثیرگذاری فاصله‌ی کانونی بر پرسپکتیو

در این آموزش لنزک می‌خواهیم چگونگی بهره برداری از پرسپکتیو (Perspective) توسط زاویه دید‌های مختلف را نشانتان دهیم تا با استفاده از آن بتوانید جلوه و حس متفاوتی به عکس‌هایتان ببخشید.

افرادی بر این باورند که لنز‌ها پرسپکتیو عکس‌ها را تغییر می‌دهند به این صورت که لنز‌های واید پرسپکتیو اغراقی (exaggerate) و لنز‌های تله فوتو پرسپکتیو فشرده (compress) را خلق می‌کنند. که البته این تصور غلطی است.

با وجودی که برای دستیابی به انواع مختلف عکس‌ها باید فاصله کانونی لنز را تغییر دهیم ولی لنز‌ها بر پرسپکتیو عکس‌ها تاثیری ندارند. لنز تنها تعیین می‌کند که چه مقداری از سوژه در تصویر نمایان خواهد شد.

برای تغییر پرسپکتیو، شما باید خودتان تغییر موقعیت دهید و به طرفین حرکت کنید، ارتفاع را تغییر دهید و یا اینکه از سوژه فاصله بگیرید.

این تصور اشتباه از آنجایی نشأت می‌گیرد که وقتی افراد موقعیت مورد نظرشان برای ثبت سوژه را پیدا می‌کنند فاصله‌ی کانونی لنز را تغییر می‌دهند تا تمامی المان‌های صحنه‌ را در کادر جا دهند.

بنابراین اگر شما به سوژه‌ای در پیش زمینه نزدیک شوید باید از یک لنز واید استفاده نمایید تا بتوانید همه چیز را در کادر عکس جا دهید. از طرف دیگر اگر از سوژه فاصله دارید باید از فاصله کانونی طولانی‌تری استفاده نمایید تا سوژه‌ی عکستان کادر را پر کند.

در عکاسی منظره، فاصله‌ی شما از منظره تاثیر بسیاری بر نوع عکس شما خواهد داشت.

همچنین تغییر فاصله شما با سوژه مستلزم تغییر لنزهای مختلف است تا المان‌های عکس در کادر جای گیرند. پیش از شروع آموزش می‌خواهیم به شما اثبات کنیم که فاصله‌ی کانونی بر پرسپکتیو تاثیری نمی‌گذارد.

برای بزرگنمایی و ذخیره‌ی عکس روی آن کلیک نمایید.

برای اینکه به شما ثابت شود که این در واقع زاویه دید است که بر پرسپکتیو تاثیر می‌گذارد می‌توانید با آزمایشی ساده تاثیر فاصله‌ی کانونی لنزها بر عکس را مشاهده نمایید. شما می‌توانید تاثیر آن را با استفاده از کوتاه‌ترین و طولانی‌ترین فاصله کانونی یک لنز در زومی استاندارد مشاهده کنید ولی برای اینکه بهتر متوجه تاثیر آن شوید، می‌توانید از دو لنز مختلف استفاده نمایید.

دو عکس بگیرید

اول با لنز‌ی واید و سپس با لنزی تله فوتو عکسی یکسان از محل بگیرید. برای ثابت نگه داشتن موقعیت دوربین بهتر است دوربین را بر یک سه پایه سوار کنید ولی اگر مطمئنید که می‌توانید زاویه دید را ثابت نگه دارید الزامی به وجود سه پایه نیست.

برش و مقایسه

هر دو عکس را در کامپیوتر خود باز کنید و عکس گرفته شده با لنز واید را ببرید (کراپ کنید) تا با کادر عکسی که با لنز تله فوتو گرفته شده همخوانی داشته باشد. دو عکس را یک اندازه کنید و حال اگر دقت کنید متوجه می‌شوید که پرسپکتیو دو عکس یکسان است و تنها میزان‌ المان‌های موجود در صحنه‌ متفاوت می‌باشد.

دستیابی به پرسپکتیو نرمال

سوژه‌ی ما در این عکس یک گلخانه‌ی شیشه‌ای و یک درخت است ولی شما می‌توانید با هر سوژه‌ی دیگری این کار را امتحان کنید. برای اینکار نیاز به دو سوژه دارید که یکی در پیش زمینه و دیگری در پس زمینه بوده و بخش قدامی تصویر از فضای قابل توجهی برخوردار باشد.

خوشبختانه در این مکان ما می‌توانستیم تا سه برابر فاصله خود را با سوژه‌ها افزایش دهیم، از این رو پرسپکتیو خوبی در اختیار داشتیم. به طور ایده‌آل باید شما بتوانید تا حدود ۱۰۰ متر از پیش زمینه فاصله گیرید.

چشمان ما قابلیت زوم ندارند بنابراین اگر در فاصله‌ای دور از اجسام قرار گیرید همه چیز ریز به نظر می‌آید و اگر بیش از حد به آن نزدیک شوید برای مشاهد‌ه‌ی صحنه مجبور می‌شوید سرتان را به طرفین حرکت دهید. برای دستیابی به پرسپکتیو نرمال، زاویه‌ای را پیدا کنید که اجسام میدان دید شما را پر کنند و نیازی به حرکت دادن سرتان نداشته باشید.

فاصله‌ی کانونی استاندارد

برای کادربندی سوژه‌ها به صورتی که پرسپکتیو نرمالی به وجود آورد در یک دوربین فول فریم (full-frame) باید از یک فاصله‌ی کانونی ۵۰-۳۵ میلیمتری و در یک دوربین کراپ سنسور (crop-sensor) از فاصله‌ی کانونی ۳۵-۲۴ میلیمتری استفاده نمایید.

پرسپکتیو اغراقی (Exaggerate Perspective)

برای اینکه به نظر برسد سوژه‌ی پیش زمینه بزرگتر از سوژه‌ی پس زمینه است باید به پیش زمینه نزدیک‌تر شوید. اینکار شما را به نتیجه‌ی مورد نظرتان می‌رساند چون به این صورت فاصله‌ی نسبی بین شما و بخش‌های مختلف صحنه تغییر می‌کند.

استفاده از لنز‌های زاویه‌ عریض (wide-angle)

از آنجایی که به پیش زمینه نزدیک‌تر هستید برای جا دادن المان‌های صحنه در کادر باید از لنزی زاویه باز استفاده نمایید. فاصله‌ی کانونی مورد نیاز بستگی به اندازه‌ی سوژه و فاصله شما به آن دارد. اگر خیلی به سوژه نزدیک هستید یا سوژه خیلی بزرگ است باید از یک لنز خیلی باز (واید) استفاده نمایید.

پرسپکتیو فشره (Compress Perspective)

برای اینکه پیش زمینه و پس به یکدیگر نزدیک‌تر به نظر بیایند از فاصله‌ی دورتری عکس را بگیرید. هر چه از سوژه‌ها دورتر باشید پرسپکتیو فشرده‌تر می‌شود. در این عکس ما ۱۰۰ متر از درخت فاصله داریم، در این فاصله‌ هر دو سوژه به وضوح قابل مشاهده هستند.

استفاده از لنز‌های تله فوتو

از آنجایی که شما از صحنه فاصله گرفته‌اید پس زمینه و پیش زمینه کوچکتر به نظر می‌رسند از این رو باید از لنزهایی با فاصله کانونی طولانی استفاده نمایید. ما در فاصله‌ی ۱۰۰ متری از درخت لنزی ۷۵ میلیمتری بر دوربین نصب کردیم ولی اگر بخواهید از فاصله‌ی دورتری عکس را ثبت کنید باید از فاصله کانونی در حدود ۱۰۰ الی ۲۰۰ میلیمتر استفاده نمایید.

کلام آخر : دوربین را بچرخانید

اگر سوژه‌ی شما، مثلا سوژه‌ی پیش زمینه در سطح زمین قرار دارد (مثلا سنگ، شاخ و برگ یا آب) عکس را به صورت عمودی ثبت کنید. با اینکار می‌توانید بخش وسیع‌تری از پس‌زمینه را در عکس داشته باشید و پرسپکتیو جالب توجه‌تری از سوژه‌های پیش زمینه بدست خواهید آورد.

منبع

برگرفته از: Digital camera world