نقد عکس #۱۳۸

نظرات شما

1. red hand

   ۲۸ تیر ۱۳۹۵

   سلام
   بنظرم تو این عکس نکته قابل توجه بهت زدگی انسان دیده میشه. بدون اینکه صورت دیده بشه یه حالت بهت، و تعجب القا میکنه. داستان آدمیه که با تلاش و پشتکار خودشو به ارتفاعات رفیع کوهستان رسانده که استعاره ای از پیشرفت و بالا رفتن محسوب میشه، و با تعجب خود را در برابر عظمتی لامتناهی، خیلی کمتر از اون بزرگی که در ذهنش از خودش ساخته بود، میبینه.

   پاسخ دهید
2. نگار

   ۲۸ تیر ۱۳۹۵

   پریدن…
   شوق پریدن بهترین لفظی ست که شاید تشبیهی از حسی باشد که به این تصویر دارم.
   نوری که از میانه ی عکس از پشت عکس ها به ابر ها دمیده شده انگار که از چشمان به دست هایم کشیده میشود و دل دل میکنم تا قدرت بال زدن بگیرم و بپرم.
   مردی که نیم قدم عقب تر از لبه ایستاده و حالت عادی فیگور بدن اش نشان میدهد که به چیز دیگری فکر میکند تا اینکه از سر من گذشت… شاید با خودش میگوید: بعدا…. بعدا خواهم پرید…
   در این تصویر سوژه ی قوی چشم را نمیگیرد. نمیتوان تمیز داد که هدف عکاس ابر ها هستند ، نور و یا انسان و صخره
   هرچند که تضاد رنگ بسیار میان انسان و ابر ذهن را معطوف به تقابل میان آن دو می سازد و این به هدف عکاس که مواجهه ی انسان با عظمت طبیعت است، نزدیک می باشد.
   عظمت به صورت معمول در زیبایی خیره کننده، تفاوت مقیاس اندازه ای با انسان، حیطه ی موضوع به ببیننده و امثال این موارد القا می گردد که در این تصویر با وجود زیبایی ذاتی تلفیق نور و ابرها، شاید اگر زاویه ی دوربین از پایین تر برای نشان دادن اسمان و یا از بالاتر برای گسترش دید به عمق ابر ها و دره و نیز در نور سنجی ابر ها پر فراز و نشیب تر با کنتراست بیشتر ثبت میگردید مفهوم “عظمت” القای بیشتری میافت.
   هر چند حالا هم عکس لحظه ی شکوهمندی را به ثبت رسانده است.
   خسته نباشید.

   پاسخ دهید
   1. mehranjahani

      ۲۹ تیر ۱۳۹۵

      شوق پرواز

      پاسخ دهید
3. مرتضی ذبیح زاده کمانگر

   ۲۷ تیر ۱۳۹۵

   سلام خسته باشید به نظر من عکاس قصد اینو داشته با این عکس عظمت پروردگار خوبمون بما گوشزد بکنه تو این دوره زمونه که همه من من فقط ورد زبونشون شده درسته میشه اینو هم گفت که انسان با سعی و تلاش میتونه به هر چی که میخواد دست پیدا کنه حتی اون ابرها هم دست یافتنی هستن

   پاسخ دهید
4. النا

   ۲۷ تیر ۱۳۹۵

   با سلام
   برای اینکه شجاعانه کارتون رو ارائه دادید و آماده نقد شدن هستید بهتون تبریک میگم. این یعنی شما امکان حرفه ای شدن رو به خودتون دادید. من به عنوان یه مخاطب عام از خودم میپرسم چه چیزی رو عکاس میخواسته نمایش بده؟ معمولا طبیعت و انسان سه معنی برای روایت دارند. تفوق یا قدرت طبیعت در برابر انسان ، انسان بر طبیعت و آمیختگی و توازن انسان با طبیعت. حقیقتش من تو این تصویر هیچ کدوم از این سه رو نمی بینم. ما پیام های عکس ها رو با رمزگانی گویا میفهمیمم. با یک زبان رمزگان. شما گفتید هدفتون انسان در برابر طبیعته. اگر این رو میخواستید بنظرم باید جوری تصویرگری میکردید که فاتح شدن یا چیره شدن این انسان به طبیعت پر قدرت رو نشون میداد. من با این عکس احساس تفوق نمیکنم. مثلا شاید لازم بود پرسپکتیوتون رو بهبود میبخشیدید. جوری که فراز بودن سوژه شما بر یک قله بلند یا دره ای عمیق یا پنها و کرانه افق معلوم میشد. برای این شاید بهتر بود به پشت و پهلوی راست سوژه حرکت میکردید و لنز رو به سمت افق چپ میگرفتید. و بهتر بود ژست سوزه اتون هم ژستی فاتحانه می بود.
   فکرکنم بهتر بود ایزو رو بیشتر می کردید و شاید از تکنیکهایی که من بلد نیستم اما میدونم برای عمق بخشی به افق استفاده میشه رو استفاده میکردید. رنگ زرد لباس سوژه خوبه اما عکس خیلی سرده. انگار میخواهید سرسختی و بی مهری طبیعت رو نشون بدید. فکر کنم بهتر بود کمی گرمتر ادیت میکردید یا اگر مایل به ادیت نیستید از تنظیمات دوربین قبل از عکس استفاده میکردید. ضمنا فکر میکنم بعد از رفتن به پشت و پهلوی راست سوژه باید کمی زانو میزدید تا در نهایت قد سوژه به بالای خط افق تنه میزد. چون به هر حال قصد شما انسان در برابر طبیعت بوده. شاید حتی اگر فضا بود میتونستید دراز بکشید و افق رو از لای پاهای سوژه عکاسی بکنید.
   هرچند این برابری رو که ذکر کردید میشه به معنای جنگ هم دانست .تلاش خالص. پنجه در پنجه. که در اون صورت قطعا لحظه برفراز قرار گرفتن لحظه تمام شده جنگ و زمان نا مناسبی میشه، لحظات بالا رفتن یا آخرین تلاش و آخرین گام برای رفتن به قله لحظه بهتری بوده.
   به هر حال من فقط یک مخاطب عامی و البته امی هستم دربارۀ عکس. امیدوارم ناخواسته بی انصافی نکرده باشم. چون قطعا برای رفتن به این مکان و عکاسی خیلی زحمت کشیدید . به هر حال نابرده رنج گنج میسر نمی شود…
   موفق باشید.

   پاسخ دهید
5. saeedslt

   ۲۶ تیر ۱۳۹۵

   سلام
   صرفا نظرات شخصی خودم رو بیان میکنم که ممکنه درست نباشه
   عکس خیلی خوبیه فقط چند نکته جزئی:
   ۱٫ دوست داشتم عکس فلیپ هورنتیزال بشه تا سوژه سمت چپ که نقطه قوی تری هست قرار بگیره
   ۲٫ سوژه کمی بیشتر فضای کادر رو اشغال کنه
   ۳٫ میزان نوردهی سوژه اندکی بیشتر بشه
   ۴٫ با افزایش خیلی کم clarity و dehaze و دی سچوریت کردن ابرها قدرت بیشتری بهشون داده بشه
   ۵٫ مقداری هم دمای کلوین افزایش پیدا کنه تا تنالیته آبی ار روی سنگ ها و سوژه برداشته بشه
   ببخشید جسارت کردم. صرفا احساساتمو بیان کردم ولی در آخر نظر شما مهمه.

   پاسخ دهید

لطفا نظرتان در مورد مطلب را در اینجا مطرح نمایید. اگر سوالی دارید، در بخش پرسش و پاسخ مطرح نمایید.