لنز های دوربین: ۸ سوال که خیلی دوست دارید از عکاسان دیگر بپرسید

با خواندن این مطلب لنزک راجع به لنز، نحوه کار آن و راه حل مشکلات آن بیشتر آشنا شوید. در ادامه این مطلب لنزک به ۸ سوال که دوست دارید پاسخ آن را از عکاسان دیگر بشنوید، پاسخ خواهیم داد.

در کنار لنز من یک دکمه انتخابی بین AF و MF وجود دارد. در قسمت جلو دوربین هم چنین دکمه ای برای انتخاب AF و MF موجود است. آیا این دو یک کار را انجام می دهند؟

بله. هر دو این دکمه ها به شما اجازه می دهد که فوکوس خودکار ( AF ) یا فوکوس دستی ( MF ) را انتخاب کنید. بهتر است که دکمه روی دوربین را بر روی حالت AF بگذارید و با استفاده از دکمه روی لنز فوکوس را از حالت خودکار به حالت دستی تغییر دهید.

بعضی از لنز ها اگر دکمه روی دوربین بر روی فوکوس دستی تنظیم باشد، بدون توجه به دکمه فوکوس روی لنز به شما اجازه می دهند تا به صورت دستی با لنز فوکوس کنید، اما در اکثر دوربین ها برای استفاده از فوکوس دستی حتماً باید دکمه روی لنز را روی حالت دستی تنظیم کنید تا قفل حلقه فوکوس لنز باز شود و بتوانید به صورت دستی فوکوس را تنظیم کنید، در غیر این صورت ممکن است با چرخاندن حلقه فوکوس به لنز آسیب بزنید.

چرا به فوکوس دستی احتیاج داریم؟

در بعضی شرایط فوکوس خودکار دوربین می تواند با مشکل مواجه شود و بر روی سوژه ای که می خواهید فوکوس نکند، و شما مجبور شوید که خود به صورت دستی بر روی سوژه مورد نظرتان فوکوس کنید.

فوکوس دستی برای بعضی از سبک های عکاسی می تواند دقیق تر باشد، برای مثال زمانی که می خواهید از یک فرد به صورت کلوز آپ خیلی نزدیک یا Extreme Close-Up ( حالتی که تنها قسمتی از چهره فرد در کادر است ) عکس بگیرید، یا زمانی که می خواهید قبل از عکاسی بر روی فاصله ای دقیق فوکوس کنید، بعضی لنز ها بر روی بدنه خود فاصله سنج دارند که این کار را برای عکاس ساده تر می کند.

سیستم فوکوس داخلی ( Internal Focusing ) چیست؟

قسمت جلو لنز هایی که سیستم فوکوس داخلی دارند با چرخاندن حلقه فوکوس، نمی چرخند.

این بدین معنی است که زمانی که شما یک فیلتر را روی لنز نصب کرده اید، زمانی که می خواهید فوکوس کنید و حلقه فوکوس را می چرخانید فیلتر نصب شده بر روی آن نمی چرخد، بنابراین تأثیر فیلتر پلاریزه ( Polarizing Filter ) یا فیلتر گرادینت ( Gradient Filter ) همانطور که قبل از فوکوس بوده باقی می ماند.

وقتی می خواهید از لنز هایی که Internal Focusing نیستند با فیلتر های پلاریزه یا گرادینت استفاده کنید، ابتدا بر روی سوژه فوکوس کنید و سپس با اطمینان از اینکه لنز روی حالت فوکوس دستی است فیلتر لنز را بچرخانید.

چرا زمانی که بر روی عکس زوم می کنم عکس آن وضوح لازمه را ندارد؟

اکثریت لنز های فوکوس خودکار سیستمی دارند که با نام Varifocal شناخته می شود، که با زوم کردن در این لنز ها فوکوس آن ها تغییر می کند.

در چنین شرایطی بهتر است بعد از زوم کردن از فوکوس خودکار دوربین استفاده کنید.

می توانید دوربین را روی حالت فوکوس متوالی ( Continuous Autofocus ) قرار دهید تا زمانی که روی سوژه زوم می کنید دوربین فوکوس را مطابق با زوم تغییر دهد.

چگونه می توانم عکس های واضح تری بگیرم؟

لنز های حرفه ای دیافراگم های بازی دارند که اجازه می دهند نور بیشتری وارد دوربین شود، از شیشه های با کیفیت تری برای این لنز ها استفاده شده و قطعاتی که خطای لنز را به حداقل می رسانند.

این لنز ها خیلی عکس های واضح تری نسبت به لنز های ارزان تر می گیرند.

با این وجود، حتی اگر از لنز های ثابت (Prime) گران قیمت هم به درستی استفاده نشود نمی توان عکس های خیلی واضحی گرفت.

کلیدی ترین نکته برای گرفتن عکس واضح و شارپ، ثابت نگه داشتن دوربین در لحظه عکاسی است، به همین دلیل زمانی که بدون استفاده از سه پایه و با گرفتن دوربین با دست می خواهید عکس بگیرید باید مطمئن شوید که سرعت شاتر به اندازه ای بالاست که فاصله کانونی و لرزش دست را مهار می کند.

برای مثال، برای عکاسی با یک دوربین Full Frame به همراه لنز ۵۰mm، سرعت شاتر را باید پایین تر از ۱/۵۰ ثانیه بگذارید. اگر شرایط نوری مساعدی برای عکاسی ندارید باید برای جبران نوردهی از دیافراگمی باز و یا ISO بالا استفاده کنید.

پیشرفتی که شرکت های سازنده دوربین در کیفیت عکس ها با ISO بالا داشته اند به همراه سیستم لرزش گیر لنز ها ( Image Stabilisation ) عکاسی با در دست گرفتن دوربین را بسیار ساده تر کرده است.

Image Stabilisation یا ثبات تصویر چیست؟

Image Stabilisation در لغت به معنای ثبات تصویر است که در دوربین ها به سیستم مقابله با لرزش گفته می شود. دو نوع لرزش گیر داریم: شرکت های Canon، Nikon، Sigma و Tamron از لنز های لرزش گیر استفاده می کنند، در حالی که شرکت های Panasonic، Sony، Olympus و Pentax از سنسور های ضد لرزش استفاده می کنند.

که البته هر دو یک کار را می کنند: لرزش دوربین را تشخیص می دهند و عکس العملی مطابق با آن انجام می دهند، که این عکس العمل در دوربین هایی که لنز لرزشگیر دارند تکان خوردن قسمت مکانیکی شناور در داخل لنز است و در دوربین های دارای سنسور ضد لرزش این عکس العمل تکان خوردن را در سنسور دوربین دارند.

مزیتی که سنسور های ضد لرزش دارند این است که این سیستم با تمامی لنز هایی که بر روی این دوربین نصب می شوند کار می کند، حتی لنز های فوکوس دستی قدیمی.

لنز هایی که در داخل خود لرزش گیر دارند، مانند سری IS – Image Stabilisation شرکت Canon و Vibration Reduction شرکت Nikon، گران تر هستند، اما قابلیت لرزش گیری این لنز ها ارزش قیمتشان را دارد.

چگونه می توان فهمید که لرزش گیر دوربین کار می کند؟

اکثر لنز های دارای سیستم لرزش گیر بر روی خود دکمه روشن و خاموش کردن این سیستم را دارند.

با روشن کردن سیستم IS – Image Stabilisation، به محض اینکه دکمه شاتر دوربین را فشار دهید این سیستم فعال می شود و لرزش دوربین را جبران می کند.

زمانی که سیستم لرزش گیر دوربین فعال باشد ممکن است در هنگام عکاسی کمی صدا ایجاد کند، این صدا آنقدر می تواند بلند باشد که زمان فیلمبرداری توسط میکروفون دوربین ضبط شود.

وقتی سیستم لرزش گیر لنز را فعال می کنید می توانید از نمایاب (Visor) یا حالت نمای زنده (Live View) دوربین کم شدن لرزش تصویر را مشاهده کنید.

اگر اینطور است، چرا باید لرزش گیر دوربین قابلیت غیر فعال شدن داشته باشد؟

سیستم لرزش گیر لنز مقدار زیادی باتری مصرف می کند، و زمانی که باتری کمی دارید می توانید با غیر فعال کردن آن زمان بیشتری از دوربین استفاده کنید.

اگر از سه پایه استفاده می کنید، بهتر است که لرزش گیر لنز را غیر فعال کنید، برای اینکه به اشتباه ممکن است لرزش گیر لنز چیزی که لرزش نیست را لرزش حدس بزند و به اشتباه، خود دچار ایجاد لرزش در عکس شود.

اگر در هنگام عکاسی دوربین را حرکت می دهید تا به عکس جلوه حرکت بدهید (برای مثال تکنیک پنینگ)، باز هم باید لرزشگیر دوربین را غیر فعال کنید.

در غیر این صورت ممکن است سیستم لرزش گیر دوربین بر خلاف خواسته شما عمل کند و این حرکت شما را لرزش به حساب بیاورد و جلوی حرکت آن را بگیرد.

بعضی لنز های تله، دو دکمه برای فعال کردن و غیر فعال کردن لرزش گیر دارند، یک دکمه برای فعال کردن و غیر فعال کردن لرزش گیر به شکل معمول ( Mode 1 ) و یک دکمه دیگر برای تنظیم کردن لرزش گیر در زمان استفاده از تکنیک پنینگ ( Mode 2 ) با استفاده از این دکمه شما می توانید تعیین کنید که دوربین لرزش را تنها در یک سمت ( عمودی یا افقی ) برطرف کند و حرکت دوربین در سمت دیگر را نادیده بگیرد.

بعضی سیستم های لرزش گیر خود می توانند استفاده شدن از تکنیک پنینگ (Panning) را تشخیص دهند، و یا هنگام استفاده از سه پایه متوجه شوند و کار واکنش مناسب نسبت به وضعیت دوربین انجام دهند.

قابلیت های لرزش گیر در بین لنز ها متفاوت است، بنابراین برای اطلاع از امکانات دقیق و واکنش های دقیق هر لنز باید به دفترچه راهنمای آن لنز مراجعه کنید.

م

منبع

برگرفته از: Digital camera world

نظرات شما

  1. مجید یعقوبیان

    ۲۸ خرداد ۱۳۹۵

    سلام با عرض معذرت میخواستم اگر برایتان ممکن است در خصوص اینکه چرا در اطلاعات ذخیره شده در اگزایف بعضی از عکسها Subject Distance مقدار ندارد و ذکر نشده , برایم توضیح دهید. این موضوع در حالی اتفاق میافتد که نه لنز تغییر کرده نه دوربین به طور مثال بنده یک روز برای عکاسی از مسابقات اسب دوانی در نوروزآباد رفته بودم و دوربین من کانون ۷دی با لنز ۸۵-۱۵ کانون بود , بعضی از عکسهایم در اطلاعات اگزایف خود برای فاصله موضوع تا دوربین مقدار معلوم و مشخصی داشت (مثلا ۴٫۴ متر) ولی بعضی از عکسها هیچ مقداری را نشان نمیداد. این مطلب را از خیلی ها پرسیده ام ولی عموما یا به این موضوع توجه نکرده بودند و یا برای خودشان هم سوال بود و بعضی ها هم میگفتند برای لنزتان است (که البته اشتباه میکردند چون لنر من در این عکسها یکسان بود) نمونه عکسها را برایتان ارسال میکنم. این موضوع برایم مهم است که بدانم فاصله دوربین از موضوع یا به عبارتی نقطه ای که دوربین روی آن فوکوس کرده چقدر است تا بتوانم با محاسبه هایپر فوکال به بیشترین عمق میدان در عکس برسم.

  2. صبا

    ۱۹ آبان ۱۳۹۴

    tessar چیست؟ و عدد آن بهتر است پایین باشد یا بالا؟
    متشکرم

  3. محمد علی

    ۳ شهریور ۱۳۹۳

    مثل همیشه عالی .متشکرم


لطفا نظرتان در مورد مطلب را در اینجا مطرح نمایید. اگر سوالی دارید، در بخش پرسش و پاسخ مطرح نمایید.

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *