عکس‌کاوی #۱6: دست های مادربزرگ

نیما زادشیر: «من هیچ وقت توجه زیادی به دست های یک پیرزن نکرده بودم تا اینکه دست های مادربزرگم توجه ام را جلب کرد، دستهای پوشیده از چروک. بعد پشیمان شدم که چرا این چروک های سرشار از خاطره را تا کنون به تصویر نکشیده ام. جالبه که چطور یک چیز معمولی که هر روز به سادگی از کنارش رد می شویم، اگر درست نگاهش کنیم، می تواند یکباره برایمان مقدس شود».

کنارش نشسته بودم، مثل همیشه با دو تا دستش دستم را گرفته بود و قربون صدقه ام می رفت. یک لحظه به دستانش خیره شدم. هنوز همان دست های ۲۷ سال پیش بود. بخاطر همین هروقت دست هایم را می گرفت فکر می کردم یک پسر بچه ۵ ساله لوسم. بیشتر دقت کردم، چندتا خط اضافه شده بود. نمی دانم کی این اتفاق افتاده بود و آن لحظات ما کجا بودیم. شاید خواب بودیم، شایدم کور.