Dani Diamond اخیرا پروژه عجیبی را شروع کرده است که در مفهوم ساده است و شما از سادگی این پروژه در عین چالش برانگیز بودنش تعجب می کنید. هدف این طرح که نامش «پروژه» (The Project) است پیدا کردن شخصیت های عکاسی در سراسر دنیا و تهیه تصویر چهره شان است.
در این روند، دیاموند خودش را در معرض یک امتحان حرفه ای قرار می دهد. دیاموند یک عکاس پرتره برجسته از ایالت کنتیکت آمریکا و همینطور یک عضو فعال گروه فیسبوک Fstoppers می باشد. تصاویر چهره ای که او می گیرد به خوبی سزاوار شهرت به عنوان گیرا و بی نقص بودن هستند.
او اخیرا در مصاحبه ای در مورد ریشه ها و پیشرفت های اخیر خود در عکاسی گفت.
من ۲۴ ساله هستم. من در ایالت کنتیکت با همسرم اتی زندگی می کنم. من حدود ۵ سال پیش برای کالج به این ایالت رفتم. در دبیرستان، یکی از دوستانم همیشه یک دوربین DSLR به همراه داشت. من به او نزدیک تر شدم و از او خواستم طریقه کار با آن را به من بیاموزد
«پروژه» یک مفهوم عجیب است که عکاسان سراسر جهان را گرد آورده تا توسط دیاموند عکس های ماهرانه ای از چهره های آنها ثبت گردد. هرکسی که در این زمینه وارد شده باشد به شما می گوید اغلب تکنیک ها و روش ها در عکاسی چهره به خاطر تعامل پیدا کردن شما و سوژه تان است.
دیاموند این مهارت را با دقت شرح می دهد:
من اخیرا فهمیده ام که عکاسی چیزی بیشتر از تنظیمات و جزئیات فنی است. من آگاه شده ام که وقتی عکاس با سوژه ارتباط برقرار می کند و شخصیت او را به تصویر می کشد، عکس عمیقا برای بیننده جذاب تر می شود. یک عکس چهره کاملا برای تعریف و تشریح سوژه است.
او همچنین از چالش هایی که در عکاسی از همکارانش به وجود می آید سخن گفت:
من می دانم که عکاسی از افرادی که خودشان عکاس هستند می تواند یک چالش واقعا بزرگ باشد. خودم به عنوان یک عکاس، می دانم پشت لنز بیشتر حس راحتی دارم و بسیاری از دوستانم نیز در این موقعیت چنین حسی را دارند. اگر بتوانم به عکاسان حین قرار گرفتن جلوی دوربین حس آرامش بدهم، آنوقت در هنر عکاسی چهره به مرحله استادی می رسم.
در نظر او، هنگامی که می خواست «پروژه» را شروع کند، موانع تا مراحل کاملا رفیعی بالا رفته بودند. “عکاسی از دیگر عکاسان به شدت عصبی کننده است. موفق به گرفتن یک عکس متوسط هم نخواهیم شد!” اما دیاموند فهمید که بزرگترین و برجسته ترین تشویق ها را فقط از جانب همکارانتان می توانید دریافت کنید.
۲۷ آذر ۱۳۹۳
هر کی جیگره ، عکاس میشه؟ یا عکاسا جیگر میشن؟
۹ آذر ۱۳۹۳
درودبرشما
به فرض اینکه ،درجایی عکاس دیگری این کاررا به سرانجام رسانده باشد.آیابایدمنکر،الهام شد!ویاکس دیگری حق ندارداین پروژه راانجام دهد.؟
به اندازه ی تمام عکاسان سوژه وجوددارد.به فرض اینکه تکراری باشد.حداقل اینکه لذت کارش رابرده است .ویک قدم ازدیگران جلوتراست.
۱۷ خرداد ۱۳۹۳
تقلیدی بیش نیست . آرنولد کرین از سال ۱۹۶۸ پروژه ای را آغاز کرد و در سال ۱۹۹۵ آن را به نام ” آن سوی دوربین به چاپ رساند . او در این مجموعه , پرتره هایی از غول های عکاسی آن زمان ثبت کرده است .