فلاش استروبوسکوپی (stroboscopic flash) زمانی است که طی یک نوردهی تکی، یک سری فلاش به طور متوالی زده شوند. چندین بار تاباندن نور پشت سر هم به شما اجازه می دهد تا یک سوژه متحرک را هنگامی که در میان کادر حرکت می کند، چندین بار فریز یا ثابت کنید. نتایج بسیار شبیه به ترکیب کردن نوردهی های مختلف با یکدیگر هستند. این مطلب لنزک خلاصه ای از نحوه کار فلاش استروبوسکوپی را به شما آموزش می دهد.
چطور به یک فلاش استروبوسکوپی دسترسی داشته باشم؟
بسیاری از اسپیدلایت های گران قیمت امروزی مانند کانن ۵۸۰EX/EX II و نیکون SB-800/900 این ویژگی را به صورت توکار دارند. کانن به این ویژگی Multi Mode می گوید، در حالی که نیکون آن را RPT یا فلاش تکرار شونده (Repeating Flash) می نامد. ما از یک نیکون SB-800 برای این آموزش استفاده خواهیم کرد، اما تمام این مفاهیم را می توان در مورد هر فلاش دیگری با یک مُد استروبوسکوپی به کار برد.
فلاش استروبوسکوپی توسط خروجی فلاش، فرکانس، و تعداد فریم ها کنترل می شود. اول، شما سطح قدرت فلاش خود را درست مانند مُد دستی تنظیم می کنید. فرکانس، برحسب هرتز (Hz)، نشان دهنده تعداد فلاش ها در هر ثانیه است. تعداد فلاش ها نشان می دهد که دقیقا چند بار فلاش شما در فرکانس تنظیم شده، زده خواهد شد. به خاطر داشته باشید، هرچه خروجی پایین تر باشد، فلاش های بیشتری می توانید در یک فرکانس مشخص به دست آورید.
تنظیم نوردهی
هنگامی که خروجی (output)، فرکانس (frequency)، و تعداد فلاش ها را وارد کردید، باید نوردهی را تنظیم نمایید. شما می توانید دیافراگم را با استفاده از یک نورسنج، با استفاده از جدول عدد راهنمای فلاش در کتابچه راهنمای فلاش خود (f/stop = عدد راهنما × ایزو / فاصله سوژه)، یا تنها توسط آزمون و خطا، تعیین کنید.
توجه داشته باشید که فلاش تکرار شونده (RPT) ممکن است منجر به نوردهی بیش از حد سوژه های ثابت شود. به عنوان مثال، اگر شما به یک سوژه ثابت در ½ قدرت دو بار فلاش بزنید، نوردهی شما دقیقا مانند یک بار فلاش زدن به آن سوژه در قدرت کامل خواهد بود. این امر به طور کلی سوژه های در حال حرکت را تحت تاثیر قرار نمی دهد، اما نکته مهمی است که هنگام آماده شدن برای عکاسی و محاسبه نوردهی باید آن را در نظر بگیرید.
سرعت شاتر مینیمم با تقسیم تعداد فریم های فلاش بر فرکانس فلاش ها تعیین می شود (فرکانس (Hz) / تعداد فلاش ها = سرعت شاتر). به عنوان مثال، اگر تعداد فلاش های شما در هر فریم ۱۰ بوده و فرکانس ۵Hz باشد، شما به یک سرعت شاتر ۲ ثانیه ای یا آهسته تر نیاز دارید. شما همچنین می توانید برای تعیین زمان نوردهی، از مُد نوردهی bulb استفاده نمایید.
آماده شدن برای گرفتن عکس
تصاویر فلاش استروبوسکوپی (Stroboscopic flash) در یک محیط تاریک بهتر عمل می کنند. از آنجا که سرعت شاترها می توانند بسیار طولانی باشند، کار کردن بر روی یک سه پایه نیز بهتر است. شما می توانید فلاش را از کفشک دوربین، از یک کابل جدا از دوربین، یا با استفاده از یک رادیو تریگر، راه اندازی (تریگر) کنید. من از مورد آخر استفاده کردم. علت اصلی آن این است که وقتی شما دکمه شاتر را می زنید، بلافاصله فلاش را شلیک می کند. من با استفاده از PocketWizard بر روی فلاش، توانستم در لحظه زده شدن فلاش تاخیر ایجاد کرده و همانطور که سوژه در کادر بود به صورت دستی آن را تریگر کنم (فلاش بزنم). یک عکس از چیدمان تجهیزات عکاسی من در زیر نشان داده شده است:
(۱) اسپیدلایت SB-800 نیکون (۲) فرستنده و گیرنده PocketWizard Plus II با اتصال PC-sync (3) دوربین با ریموت کنترل شاتر متصل (۴) رفلکتور در طرف دیگر ناحیه سقوط به عنوان نور تکمیلی (۵) پس زمینه سیاه (۶) نردبان پله ای برای رها کردن سوژه از آن.
من از قبل بر جایی که «ناحیه سقوط» خواهد بود فوکوس کردم، و با چسب برق آنجا را علامت گذاری کردم. هنگامی که دوربین آماده و فوکوس شده بود، من تمام چراغ ها را خاموش کردم و دکمه شاتر را فشار دادم. سپس سوژه را رها کردم و همانطور که سوژه از میان کادر می گذشت، PocketWizard را تریگر کردم. در اینجا نتیجه را می بینید:
Nikon D200, 35mm f/2, 3.0 sec @ f/11, ISO 100; Flash Setting: 1/32, 10x40Hz
Nikon D200, 35mm f/2, 3.0 sec @ f/11, ISO 100; Flash Setting: 1/32, 10x40Hz
Nikon D200, 35mm f/2, 3.0 sec @ f/11, ISO 100; Flash Setting: 1/32, 10x40Hz
Nikon D200, 50mm f/1.8, 3.0 sec @ f/5.6, ISO 100; Flash Setting: 1/64, 10x40Hz
شما ممکن است مجبور باشید آزمایش های زیادی انجام دهید تا به نتایجی که می خواهید برسید، اما فلاش استروبوسکوپی می تواند خیلی سرگرم کننده باشد. امیدوارم که فرکانس ارائه شده، تعداد فلاش ها، و تنظیمات قدرت به شما یک نقطه شروع بدهد.
روش های دیگر
راه هایی برای رسیدن به نتیجه یکسان با استفاده از فلاش های قدیمی یا اسپیدلایت های بدون مُد استروبوسکوپی نیز وجود دارد. شما همیشه می توانید شاتر را باز کرده و به صورت دستی هر چند بار که می خواهید فلاش بزنید. سیستم های تریگر مانند فرستنده و گیرنده PocketWizard Multimax، حالتی به نام multipop دارند که به یک فلاش اجازه می دهد تا چندین بار در یک نوردهی تریگر (زده) شود.
تریگرهای مادون قرمز و صوتی نیز برای عکاسی با سرعت بالا موجود است. این دستگاه ها وقتی یک عمل خاص اتفاق می افتد فلاش شما را شلیک می کنند و تجربه استفاده از آنها می تواند بسیار جالب و مفرح باشد.
منبع
برگرفته از: thomaspiteraphotography
لطفا نظرتان در مورد مطلب را در اینجا مطرح نمایید. اگر سوالی دارید، در بخش پرسش و پاسخ مطرح نمایید.