دلیل واقعی که باید عکس های خود را چاپ کنید

چاپ کردن یا نکردن، مساله این است! هر هدف خلاقانه ای، سرانجام و تحقق خاص خودش را دارد. در آن لحظه است که می توانیم بایستیم و دستاورد نهایی خود را ببینیم. یک نمایشنامه نوشته و اجرا می شود، یک آهنگ نوشته شده و توسط نوازندگان نواخته می شود، اشعار نوشته شده و سپس با صدای بلند خوانده می شوند. تحقق هدف خلاقانه ما به عنوان عکاس، عکس چاپ شده است. آیا شما بعد از عکاسی، و بعضا ویرایش عکس، عکس هایتان را چاپ می کنید؟ یا همچون بسیاری از عکاسان در دنیای دیجیتال امروز تنها هارد هایی مملو از فایل دیجیتالی عکس ها دارید. در ادامه این مقاله لنزک، مت کوکر دلایل خود برای اهمیت چاپ یا پرینت عکس را با شما عزیزان به اشتراک می گذارد.

هنگامی که شما یک عکس را چاپ یا پرینت می کنید، به حالت فیزیکی درمی آید. یک عکس چاپی شکل ملموس یک فایل دیجیتالی است. عکس چاپی بخشی از تجربه فیزیکی روزانه ما می شود، و به عنوان بخش ثابت زندگی ما نقش مهمی ایفا می کند، و شاید از راه هایی که انتظارش را نداریم بر ما تاثیر می گذارد.

چند عکس چاپی که از دوران کودکی ام به جا مانده است. هر بار که من این خاطرات را می بینم، یاد جایگاهم در خانواده به عنوان یک پسر، یک نوه، و در حال حاضر یک پدر می افتم.

جان بخشیدن

وقتی چیزی در دنیای دیجیتال زندگی می کند، به راحتی به گذشته می پیوندد، یا کنار گذاشته شده و برای همیشه فراموش می شود. عکس های دیجیتال وجود روح مانندی دارند.

ما عکس های دیجیتال را مانند یک رویا تجربه می کنیم. درست همانطور که وقتی بیدار می شویم رویا از بین می رود، یک عکس دیجیتال هم وقتی از آن رد می شویم یا فایلش را می بندیم از بین می رود. اما عکس چاپی بخشی از دنیای واقعی و بخشی از زندگی شما می شود.

یک روز من یکی از تصاویر دیجیتالم – یک عکس هدشات – را بر روی یک بیلبورد بزرگ دیدم. آنقدر تعجب کردم که مجبور شدم دور بزنم تا دوباره آن را ببینم! من آن تصویر را بارها در اینترنت هم دیده بودم، اما دیدن آن در دنیای واقعی احساسی را در من به وجود آورد که هیچ وقت هنگام دیدن عکس های آنلاین آن را تجربه نکرده بودم.

بله، «عکس، عکس است» چه دیجیتالی باشد و چه چاپ شده. اما یک تصویر چاپ شده موجودیت متفاوتی دارد – یک موجودیت جسمانی – و به عنوان یک چیز فیزیکی و نه روح مانند یا رویا مانند، بخشی از دنیای شما می شود.

لنزک: آیا شما هم چنین احساسی در مورد عکس های چاپ شده دارید؟ آیا دیدن عکس های چاپ شده، نسبت به تماشای عکس ها با کامپیوتر، تاثیر متفاوتی روی شما می گذارد؟ لطفا در قسمت نظرات پایین صفحه برایمان بنویسید.

من قبل از این که راهی ساحل شرقی بشوم، می دانستم که می خواهم بعد از سفر یک کتاب عکس درست کنم. بخشی از لذت این کار پیش بینی پروژه، و پس از آن ماجراجویی در حین سفر بود. اما این تجربه خلاقانه تا زمانی که من کتاب را تمام نکردم، کامل نشد. انتخاب کاغذ، شکل صفحات، و ابعاد کتاب بخش زیادی از لذت کار بود.

زندگی روزمره

تفاوت شیوه ای که ما به طور معمول عکس های دیجیتالی و چاپی را تجربه می کنیم را در نظر بگیرید.

یک عکس چاپی در جایی نمایش داده می شود و ممکن است برای مدت بسیار طولانی باقی بماند. اما یک عکس دیجیتالی تحت کنترل شماست – تنها به میل خودتان آن را می بینید و تقریبا بلافاصله هم فراموش می شود. اگر نخواهید آنها را ببینید، رد می شوند و می روند. یک عکس دیجیتالی مانند عکس چاپی همیشه حاضر نیست. عکس های دیجیتالی وابسته به شما هستند که دنبال آنها باشید.

یک عکس دیجیتالی وقتی چاپ می شود، وجود فیزیکی پیدا می کند. هنگامی که در خانه یا در استودیو نمایش داده می شود، بخشی از زندگی روزمره ما می گردد.

اکثر مردم بیشتر با حس لامسه ارتباط برقرار می کنند – جمع آوری کتاب ها، سنگ ها، و یادگاری های کوچک. ما اغلب از هر جایی که بازدید می کنیم، یک شیشه از خاک آن را با خود می آوریم.

لنزک (۱): نظر شما در مورد «کتاب عکس» چیست؟ آیا تا کنون کتاب عکس های خودتان را به چاپ رسانیده اید؟ آیا به خریداری کردن کتاب عکس – مجموعه عکس چاپ شده – سایر هنرمندان علاقه مندید؟ (به ویژه با توجه به زیرنویس عکس فوق در مورد جمع آوری و یادگاری) پاسخ این سوالات به ویژه سوال دوم برایمان اهمیت ویژه ای دارد. لطفا پاسخ خود را در بخش نظرات پایین صفحه با ما به اشتراک بگذارید.

لنزک (۲): صحبت مت کوکر (نویسنده این مقاله) در مورد جمع آوری خاک هنگام بازدید از یک منطقه جدید، ما را به یاد خاک «جزیره هرمز» در جنوب ایران خودمان انداخت. آیا تا کنون به جزیره هرمز سفر کرده اید؟ اگر سفر کرده باشید، حتما می دانید که چه جای فوق العاده ای برای عکاسی است و اینکه خاک سرخ رنگش در شیشه های کوچک برای یادگاری به فروش می رسد.

الهام بخش و مشوق

عکس های چاپی یادآورهای همیشه حاضر از آنچه که در زندگی مهم است، می باشند.

برخلاف هیجان زودگذری که عکس های دیجیتالی با خود به همراه می آورند، الهام بخشی یک عکس چاپ شده همیشه قابل مشاهده است.

هنگامی که شما از روند عکس های دیجیتالی خسته می شوید، آنها را می بندید. اما نمی توانید یک عکس چاپی را خاموش کنید؛ در آن لحظه چه بخواهید آن را ببینید و چه نخواهید، آنجا هست. این مهم است، چون وقتی ما عکس های چاپی خود را با دقت انتخاب می کنیم، زمانی که نیاز داریم می توانند مایه دلگرمی و تشویق ما باشند.

دریای همیشه در حال تغییر تصاویر دیجیتال بخشی از چشم انداز روزانه شماست. تصاویر مانند موج به شما می کوبند، و زمانی که ارتباط برقرار کردند ناپدید می شوند. از آنجا که آنها در تمام طول روز به شما برخورد می کنند، شما را خسته می کنند. شما در دنیای پر هرج و مرجی زندگی می کنید که در آن احتمالا فراموش می کنید چه چیزی در زندگی مهم است.

شما باید عکس هایی را چاپ کنید که الهام بخش هستند و شما را به یک زندگی خوب تشویق می کنند. پرتره هایی که آویزان می کنید، می توانند به شما یادآوری کنند که چه کسانی در زندگی شما مهم هستند. حتی منظره ای که چاپ می کنید می تواند در لحظات سخت آرامش بخش و الهام بخش شما باشد.

در اتاق پسر من، تصویری از او و مادربزرگ من با هم وجود دارد. این عکس سالها آنجا بوده است. روی کامپیوتر من هم هست. من می توانم به شما بگویم که دقیقا در چه فولدری قرار دارد، اما از وقتی که آن را چاپ کردم فایل دیجیتالی آن را ندیده ام. من عکس را برای مادربزرگم چاپ کردم و بعد از مرگ او دوباره آن را پس گرفتم. این عکس زمانی او را به یاد نتیجه اش می انداخته و اکنون مرا به یاد پدربزرگ و مادربزرگم می اندازد.

یک تجربه قوی تر

اگرچه من به سختی می توانم تصاویری که تا به حال به صورت آنلاین دیده ام را به یاد آورم، اما هنوز هم می توانم برخی از عکس های مجلات عکاسی که در کودکی خواندم را به یاد آورم.

زمانی که می فهمیدم یک شماره جدید از مجله «فوتو لایف Photo Life» منتشر شده، هر روز صندوق پست را چک می کردم تا وقتی که می آمد. من آن احساسی را که وقتی به صندوق پست می رسیدم داشتم، به یاد دارم. اول عکس جلد مجله را می دیدم، و سپس بوی مجله نو را استشمام می کردم. فقط همین مانده بود که آن عکس ها را بخورم!

زندگی آن عکس ها را تصور کنید. عکاسان ایده های خود را تجسم کرده و کار می کردند تا وقتی که یک مجموعه تصاویر به دست آورند. عکس ها توسط یک ویراستار ویرایش، گلچین، و انتخاب می شدند. هنگامی که مجله چاپ می شد، در سراسر جهان عرضه می گشت. در آخر، توسط پست به دست دوستداران عکاسی می رسید تا آن را از صندوق پست بردارند یا بلافاصله از یک روزنامه فروشی بخرند. ما آن را با خود به همه جا می بردیم، بارها آن را می خواندیم، و به مجموعه شماره های قبلی خود اضافه می کردیم.

درسته که شما می توانید یک کتاب عکس را هم ببندید و کنار بگذارید، مانند پاک کردن یک عکس دیجیتالی. اما فرق کتاب عکس این است که می توانید آن را در قفسه قرار دهید، در حالی که یک عکس دیجیتالی حذف شده و در صفر و یک ها محو می شود.

دنیای دیجیتال یک هدیه است

عکس های دیجیتال مهم هستند – درست همانطور که تصورات، افکار و رویاها مهم هستند. اما رویاها ناپدید می شوند، افکار فراموش می گردند، و تصورات می خواهند در دنیای واقعی جان بگیرند.

دنیای دیجیتال هدایای زیادی به ما داده است. شاید بیشتر از همه دنیای دیجیتال مکانی برای کار و آزمایش کردن به ما می دهد، قبل از این که تصمیم بگیریم کدام عکس ها را «واقعی» کنیم. ما بسیاری از محدودیت های فیلم را پشت سر گذاشته ایم (اگرچه بسیاری از آن محدودیت ها برای خلاقیت ما مفید بودند).

با وجود این که فعالیت خلاقانه ما تا وقتی که عکس ها را چاپ نکنیم کامل نمی شود، اما نیازی نیست که همه عکس های دیجیتال خود را چاپ کنیم – تنها آنهایی که سزاوار ارتقاء یافتن هستند و ارزش تجسم پیدا کردن را دارند، باید چاپ شوند.

لنزک: در بخش «خلاقیت در عکاسی» سایت، می توانید مقاله های آموزش عکاسی مختلفی در زمینه خلاقیت مطالعه نمایید. همچنین مرور بخش های «ایده های عکاسی»، «تمرین های عکاسی» و «پیشرفت در عکاسی» را به شما عزیزان توصیه می کنیم.

چیزی ایجاد کنید که واقعی شود

اگرچه گرفتن عکس ها و تماشای آنها به صورت دیجیتالی لذت بخش است، اما تا وقتی که عکس هایمان را چاپ نکنیم، رضایت ما به طور کامل محقق نمی شود. عکسی که چاپ نشده، مانند متن نمایشنامه ای است که هیچ وقت اجرا نشود، یا نُت های موسیقی ای که هیچ وقت نواخته نشوند. البته عکس دیجیتال هنوز هم ارزشمند است، همانطور که متن نمایشنامه یا نُت های موسیقی ارزشمند هستند. اما این ارزش عمدتا با امید به این است که روزی عکس دیجیتال چاپ شود و یک زندگی جسمانی را با ما به اشتراک بگذارد – برای این که به ما الهام ببخشد، ما را تشویق کند، و چیزهایی را به یادمان بیاندازد.

نویسنده: مت کوکر (Mat Coker)