آیا راه درست و غلطی برای نوردهی عکس ها وجود دارد؟

یکی از مهم ترین جنبه های دستیابی به یک نوردهی مطلوب و دلنشین، هدف و نیت شماست. این را نمی توان با یک نورسنج اندازه گیری کرد. در این آموزش نوردهی عکاسی، کوین لندور یوهان به شما توصیه می کند تا تنظیمات دوربین را طوری انجام دهید که بتوانید عکسی که مطابق با هدف تان است را ثبت کنید. شما قبل از این که دکمه شاتر را فشار دهید، باید بدانید که چه می خواهید. کوین بر این نکته تاکید می کند که با استفاده از نورسنجی میانگین و یک تنظیمات خودکار، کنترل نوردهی را بر عهده دوربین نگذارید. بیایید با هدف دستیابی به یک نوردهی مطلوب و در دست گرفتن کنترل نوردهی به سراغ ادامه مطلب برویم.

من هیچ وقت عبارت «نوردهی صحیح» را دوست نداشتم. من معتقد نیستم که اغلب تنها یک راه درست برای نوردهی عکس ها وجود دارد. همیشه بسته به موارد زیر، جا برای تفسیر هنری وجود دارد:

نور

سوژه

دوربین

لنز

انتخاب تنظیمات نوردهی

انتخاب ترکیب بندی

هدف و نیت

همه این موارد بر ظاهر یک عکس تاثیر خواهند داشت. یکی از مهم ترین جنبه های دستیابی به یک نوردهی مطلوب و دلنشین، هدف و نیت شماست. این را نمی توان با یک نورسنج اندازه گیری کرد.

عکس از: کوین لندور یوهان. دوربین Nikon D800، فاصله کانونی ۳۵mm، سرعت شاتر ۱/۸۰۰۰ ثانیه، دیافراگم f/2.8، ایزو ۴۰۰٫

انتخاب کنید که می خواهید عکس های خود را چطور نوردهی کنید

این که عکس های خود را چطور نوردهی کنید، یک انتخاب کلیدی در هنگام کار با دوربینتان است. اکثر عکس هایی که می گیرید تشکیل شده از تنوع تُن ها از روشن ترین نقطه تا تاریک ترین نقطه صحنه هستند. شما اغلب از سوژه هایی که تُن کاملا یکسانی دارند عکس نمی گیرید.

کیفیت نور و این که چطور در ترکیب بندی شما از سطوح بازتاب می شود، به تعیین مقدار نوردهی برای هر تُن کمک خواهد کرد. گاهی اوقات محدوده تُن ها (tonal range) در یک ترکیب بندی به این معنی است که دوربین شما قادر نیست همه آنها را با جزئیات قابل مشاهده ارائه دهد.

عکس از: کوین لندور یوهان. دوربین Nikon D800، فاصله کانونی ۳۵mm، سرعت شاتر ۱/۲۰۰ ثانیه، دیافراگم f/1.4، ایزو ۱۰۰٫

هنگامی که سطح کنتراست فراتر از چیزی است که سنسور دوربین شما بتواند در یک نوردهی واحد ثبت کند، شما باید انتخاب کنید که می خواهید عکس های خود را چطور نوردهی کنید. مهم ترین بخش ترکیب بندی که می خواهید به درستی نوردهی شود کدام است؟ اغلب این بخش تُن های میانی خواهد بود. در موارد دیگر هایلایت ها (قسمت های روشن) یا تاریک ترین بخش های ترکیب بندی شما خواهد بود.

به خصوص در نورپردازی پر کنتراست (اختلاف زیاد بین روشنایی و تاریکی)، شما باید انتخاب کنید که می خواهید عکس خود را چطور نوردهی کنید. اینجاست که هدف و نیت شما برای این که ظاهر عکس چطور به نظر برسد، وارد بازی خواهد شد. آیا یک تصویر روشن و پرانرژی می خواهید، یا یک تصویر تاریک تر و محزون تر؟ چه ظاهری بیشتر مناسب سوژه شما خواهد بود؟

عکس از: کوین لندور یوهان. دوربین Nikon D800، فاصله کانونی ۵۰mm، سرعت شاتر ۱/۱۰۰۰ ثانیه، دیافراگم f/4.5، ایزو ۴۰۰٫

برای سوژه ای با تُن های یکنواخت تر، محدوده تُن ها بزرگ نخواهد بود، به خصوص وقتی چیزی که از آن عکس می گیرید خیلی براق نباشد. ایجاد یک نوردهی خوب و یکنواخت از این سگ کوچک خاک آلود که روی خاک خوابیده، بسیار آسان بود. علت آن محدوده تُن های محدود، نور کم کنتراست، و رنگ کلی بژ بود.

عکس از: کوین لندور یوهان. دوربین Nikon D800، فاصله کانونی ۳۵mm، سرعت شاتر ۱/۱۲۵ ثانیه، دیافراگم f/3.2، ایزو ۱۰۰۰٫

به عنوان مثال، هنگامی که من از این راهب تازه کار (تصویر بالا) عکس گرفتم، در یک فضای تاریک قرار داشت و نور از میان پنجره می تابید. کنتراست زیاد بود. من می دانستم که اگر اجازه دهم تا دوربینم در مورد نوردهی تصمیم بگیرد، به این معنی خواهد بود که قسمت روشن صورت پسر زیاد نوردهی می شود. علت آن این است که بخش عمده ترکیب بندی در سایه بود.

من از نورسنج نقطه ای برای به دست آوردن یک خوانش نوردهی از نور بازتاب شده از صورت راهب استفاده کرده و نوردهی ام را بر اساس آن تنظیم کردم. در فایل اصلی عکس جزئیاتی در سایه ها قابل مشاهده بود. من برای حذف آن جزئیات، در پس پردازش کنتراست (contrast) را افزایش دادم.

بیشتر بیاموزید: نورسنج دوربین چگونه کار می کند و استفاده از آن برای رسیدن به نوردهی دلخواه (آموزش نورسنجی عکاسی و مُد های مختلفش شامل نورسنجی نقطه ای)

راز هیستوگرام زنگوله شکل

این تصور که یک تصویر به درستی نوردهی شده یک هیستوگرام زنگوله شکل ایجاد می کند، بی معنی است. شما نمی توانید برای ارائه اطلاعات مفید در مورد نوردهی بر هیستوگرام متکی باشید.

هیستوگرام ها یک نمایش گرافیکی از تُن های موجود در عکس هستند. زمانی که عکس عمدتا از تُن های میانی تشکیل شده باشد، هیستوگرام را به شکل یک زنگوله مشاهده خواهید کرد: بخش میانی آن بالا و لبه های سمت چپ و راست آن پایین است.

محدوده تُن های صحنه ای که از آن عکس می گیرید، بر ظاهر هیستوگرام تاثیر دارد. به همین دلیل است که نمی توانید نوردهی را با نگاه کردن به هیستوگرام بسنجید. این کار ممکن است از نظر بعضی افراد مفید باشد، اما روش خوبی برای کمک به شما جهت انتخاب تنظیمات نوردهی نیست. هدف شما نباید این باشد که هیستوگرام خود را به شکل یک زنگوله درآورید.

عکس از: کوین لندور یوهان. دوربین Nikon D800، فاصله کانونی ۸۵mm، سرعت شاتر ۱/۶۴۰ ثانیه، دیافراگم f/2.8، ایزو ۴۰۰٫

به عنوان مثال، پرتره های ایجاد شده در مقابل یک پس زمینه سیاه هیچ وقت یک هیستوگرام زنگوله شکل را نشان نخواهند داد. بلکه نمودار همیشه به سمت چپ متمایل خواهد شد، چون تُن های تاریک بیشتری در تصویر نسبت به تُن های میانی یا روشن وجود دارد. بسته به این که شخص چه چیزی پوشیده باشد، چنین هیستوگرامی ممکن است بسیار تخت باشد.

در تصویر بالا، صورت مادربزرگ جایی است که من می خواستم نوردهی صحیح داشته باشد. حتی اگر می خواستم، تنظیم نوردهی به طوری که جزئیات هم در پس زمینه و هم در روسری قابل مشاهده باشند، امکان پذیر نبود.

بیشتر بیاموزید: آموزش خواندن و تفسیر هیستوگرام

عکس های خود را با هدف و نیت قبلی (هدفمند) نوردهی کنید

شما قبل از این که دکمه شاتر را فشار دهید، باید بدانید که چه می خواهید.

اغلب اوقات، شما سوژه خود را انتخاب کرده اید. تصویر را به دقت ترکیب بندی کرده اید. سپس بدون هیچ گونه توجهی به نورپردازی یا تنظیمات نوردهی خود یک عکس می گیرید.

این که به دوربین اجازه دهید تا با استفاده از نورسنجی میانگین و یک تنظیمات خودکار نوردهی را کنترل کند، راهی است که افراد بسیاری با آن عکس می گیرند. نتایج چنین نوردهی هایی نسبتا قابل پیش بینی هستند. علت آن نحوه طراحی و کالیبره شدن دوربین هاست. برای این که هر بار عکس می گیرید بهترین نوردهی را به دست آورید، باید آن را با هدف و نیت خود تطبیق دهید.

می خواهید نور بر روی سوژه شما چطور به نظر برسد؟ حس و حالتی که می خواهید عکس شما منتقل کند چیست؟ آیا می توانید آن را با نوردهی فعلی به دست آورید؟ قبل از این که دکمه شاتر را فشار دهید باید این چیزها را در نظر بگیرید.

نتیجه گیری

عکس از: کوین لندور یوهان. دوربین Nikon D800، فاصله کانونی ۳۵mm، سرعت شاتر ۱/۱۰۰ ثانیه، دیافراگم f/2.8، ایزو ۴۰۰٫

کنترل تنظیمات نوردهی خود را به دست بگیرید. نورسنج خود را به عنوان یک راهنما بخوانید. به جای این که مطمئن شوید نورسنج شما برای هر عکس عدد صفر را می خواند، تنظیمات خود را طوری تنظیم کنید که بتوانید عکسی که مطابق با هدف شماست را ثبت کنید.

نویسنده: کوین لندور یوهان (Kevin Landwer-Johan)