۱۲ نکته مبتدی برای بهبود عکاسی پرتره در فضای باز

نوردهی مناسب، تراز سفیدی و فوکوس واضح و شارپ سه مورد مهمی هستند که تمام ژانرهای عکاسی از جمله پرتره را به طور کلی بهبود می بخشند. در این آموزش ۱۲ نکته مبتدی، پیرامون این موارد، با شما عزیزان به اشتراک می گذاریم که به بهبود عکاسی پرتره شما در فضای باز کمک می کنند. در ادامه با ما همراه شوید.

هیچ وقت برای پرتره تمام نقاط فوکوس را انتخاب نکنید؛ فقط یکی را انتخاب کنید

وقتی شما گزینه فوکوس خودکار را انتخاب می کنید که به دوربین اجازه می دهد تا نقاط فوکوس را انتخاب کند، دارید صدمه وحشتناکی به پرتره های خود می زنید.

این ویژگی دوربین معمولا برای انتخاب هر چیزی که به لنز نزدیکتر است و فوکوس بر روی آن طراحی شده است. در برخی موارد، مانند دوربین ۱DS Mark III، دوربین یک دسته از نقاط فوکوس را انتخاب کرده و بر اساس میانگین گیری از فاصله بین تمام نقاط انتخاب شده «بهترین حدس» را می زند. استفاده از یک نقطه فوکوس به شما یعنی عکاس، بیشترین کنترل را می دهد.

بیشتر بیاموزید: آموزش عکاسی با سیستم فوکوس خودکار دوربین

همیشه بر روی چشم ها فوکوس کنید

چشم ها پنجره های روح هستند و باید نقطه کانونی هر پرتره خوب باشند. چشم ها نه تنها مهم ترین بخش یک پرتره خوب هستند، بلکه شارپ ترین المان در صورت هستند و باید به همان شکل رها شوند.

هنگامی که شما با یک دیافراگم باز عکس می گیرید و بر روی چشم ها فوکوس می کنید، بوکه لنز به نرم کردن پوست نیز کمک خواهد کرد.

برای به دست آوردن عمق میدان کم، با دیافراگم کاملا باز عکس بگیرید

جند دلیل برای سرمایه گذاری بر روی یک لنز سریع که قادر به استفاده از مقادیر دیافراگم باز باشد وجود دارد؛ عمده ترین دلیل آن عمق میدان کم است.

اگر شما بتوانید در f/2.8 یا f/4 عکس بگیرید، باید از آن استفاده کنید. خارق العاده ترین پرتره های نور طبیعی با مقادیر دیافراگم باز گرفته می شوند، و علت آن ماتی پس زمینه نرم و شگفت انگیزی است که به آن «بوکه» می گوییم.

بیشتر بیاموزید: چگونه به پس زمینه مات یا بوکه دست یابیم

هیچ وقت، هیچ وقت یک پرتره را با فاصله کانونی کمتر از ۵۰mm نگیرید؛ سعی کنید از فاصله کانونی۷۰mm یا بالاتر استفاده کنید

آخرین چیزی که می خواهید از یک مشتری بشنوید این است که «چرا سر من ورم کرده به نظر می رسد؟»

هر فاصله کانونی زیر ۷۰mm می تواند سوژه شما را دچار اعوجاج کند. با این حال، تا وقتی که زیر ۵۰mm نروید خیلی قابل توجه نمی شود. جلوه فشرده یک لنز تله، ماتی بوکه را نیز افزایش خواهد داد. اکثر پرتره های من بین ۱۲۰mm و ۲۰۰mm گرفته می شوند.

همیشه با فرمت Raw عکس بگیرید

این کلمات هزاران بار از دهان من بیرون آمده اند، و مطمئنا میلیون ها بار دیگر هم بیرون خواهند آمد. فرمت Raw مجموعه اصلاح نشده ای از داده های سنسور شما در طول زمان نوردهی است. این نگاتیو دیجیتال شماست. هنگامی که شما با فرمت JPEG عکس می گیرید، همه چیز به جز آنچه که پردازشگر تصویر برای ایجاد یک پوسته از تصویری که قصد داشتید ثبت کنید نیاز دارد، از بین می رود. در هر ویرایشی که بر روی یک فایل JPEG انجام می دهید، داده های بیشتری را از دست می دهید. در فرمت Raw، می توانید طیف گسترده ای از ویرایش ها را قبل از ایجاد فایل JPEG انجام دهید.

این مسئله چطور پرتره های شما را بهتر می کند؟ به آخرین باری فکر کنید که تراز سفیدی شما به طور نادرست تنظیم شده بود و شما ساعت ها تلاش کردید تا سایه رنگ را حذف کنید، فقط برای این که با هر تلاشی تصویر را نابود کنید. فرمت Raw با ایجاد امکان اصلاح رنگ قبل از باز کردن تصویر برای روتوش، شما را از این مشکل نجات می دهد.

بیشتر بیاموزید: مقایسه جامع عکاسی با فرمت RAW و JPEG

همیشه یک کارت خاکستری یا یک تکه از یک کارت خاکستری را برای به دست آوردن تراز سفیدی با خود به همراه داشته باشید

کارت های خاکستری رایگان نیستند. با این حال، ۵٫۹۵ دلار برای یک کارت خاکستری مقوایی Kodak چندان فرقی با رایگان ندارد. برای جلوگیری از سردرگمی، من این مطلب را بعدا توضیح می دهم. هنگام باز کردن Adobe Camera Raw یا هر برنامه ویرایش تصویر Raw دیگری، همیشه ابزاری برای انتخاب یک تراز سفیدی سفارشی وجود دارد. معمولا، به شکل نوعی قطره چکان است که می توانید از آن برای کلیک کردن بر روی هر چیزی که فکر می کنید در تصویر شما خاکستری خنثی است، استفاده کنید.

دنیایی را تصور کنید که در آن جلسه عکاسی شما شامل ۴ مکان و در مجموع ۸۰۰ تصویر بوده، و تمام طول روز دوربین بر روی تراز سفیدی خودکار (Auto White Balance) تنظیم شده باشد. این به معنی ۸۰۰ مقدار تراز سفیدی متفاوت، و یک کابوس پس پردازش است.

اگر در هر مکان شما در عکس اول از سوژه خود بخواهید که کارت خاکستری را نگه دارد، در ساعت ها کار صرفه جویی خواهید کرد. هنگامی که تصاویر اولین مکان را در برنامه پس پردازش مورد علاقه خود باز می کنید، تنها کاری که باید انجام دهید این است که با قطره چکان بر روی کارت خاکستری کلیک کنید، همه عکس ها را انتخاب کرده، و آنها را با هم همگام (سینک) کنید. با این کار در چندین ساعت وقت گرانبهای خود صرفه جویی خواهید کرد.

(اگر وقت داشته باشید، ممکن است عاقلانه باشد که این کار را هر ۳۰ دقیقه یک بار یا بیشتر انجام دهید تا جبران تغییر نور روز باشد.)

بیشتر بیاموزید: آموزش کامل تراز سفیدی در دوربین و با فتوشاپ

در سایه عکس بگیرید (از نور مستقیم خورشید اجتناب کنید)

نور مستقیم خورشید شدید است، و باعث می شود که سوژه شما چشم هایش را جمع (نیمه باز) کند، و سایه های جهت دار سخت و شرایط تراز سفیدی غیر قابل پیش بینی ایجاد می کند. هنگام عکاسی در سایه، دیگر هیچ سایه شدیدی وجود ندارد، فقط سایه های نرم و ابریشمی که توسط ویژگی های طبیعی سوژه شما ایجاد می شود، وجود دارد. با نوردهی و تراز سفیدی مناسب، می توانید کاری کنید که این عکس ها شگفت انگیز به نظر برسند.

عکاسی با دقت در یک روز ابری

ابر ها همچون یک سافت باکس طبیعی عمل می کنند. یک پتوی غول پیکر خوب از پوشش ابری می تواند به شما کمک کند تا رنگ های خود را غنی کرده، و سایه های بسیار نرم و دلپذیری ایجاد کنید.

اگر مجبور شدید از نور گرم، سخت و روشن استفاده کنید…

سعی کنید با استفاده از نوعی رفلکتور، و تلاش برای شبیه سازی یک نور استودیویی، جهت نور را کنترل کنید. قرار دادن مستقیم خورشید در پشت سوژه شما ایده خوبی نیست، مگر این که بخواهید یک سیلوئت ایجاد کنید.

هنگامی که خورشید در پشت من قرار دارد، از سوژه می خواهم که به جایی غیر از دوربین (دور از خورشید) نگاه کند و نتایج بسیار خوبی به دست می آورم. یک ترفند عالی دیگر این است که صبر کنید تا یک ابر جلوی خورشید قرار گیرد؛ این معمولا ظاهر بسیار روشن اما پر کنتراستی (تضاد بین روشنایی و تاریکی) ایجاد می کند.

قانون آفتابی f/16 را یاد بگیرید

چرا؟

خب شما یک مبنای اولیه برای نوردهی مناسب در ذهن خود خواهید داشت که اگر هیچ ابزار دیگری در دسترس نبود با آن کار کنید.

قانون آفتابی f/16 می گوید که در یک روز آفتابی، با تنظیم مقدار دیافراگم بر روی f/16، سرعت شاتر شما معکوس سرعت ایزوی فعلی شما خواهد بود. به عنوان مثال، اگر دوربین شما بر روی ایزو ۱۰۰ تنظیم شده، و مقدار دیافراگم شما f/16 باشد، سرعت شاتر شما ۱/۱۰۰ ثانیه خواهد بود. در یک روز ابری (یا هنگامی که در سایه هستید)، به جای آن از f/8 استفاده کنید. اگر یک نورسنج تابشی یا یک کارت خاکستری دارید، به جای این کار از یکی از آنها برای به دست آوردن نوردهی دقیق استفاده کنید.

(توجه: روش سنجش نوردهی با یک کارت خاکستری، با تراز سفیدی سفارشی فرق دارد.)

لنزک: «قانون آفتابی ۱۶» یکی از ساده ترین و قدیمی ترین روش های محاسبه نوردهی را به شما نشان دهم. استفاده از آن به شما کمک خواهد کرد تا تقریبا همیشه در هنگام عکاسی با دوربین در مُد کاملا دستی، یک نوردهی پایه قابل استفاده به دست آورید. آموزش «قانون آفتابی ۱۶» برای محاسبه نوردهی در عکاسی اطلاعات کامل را در اختیار شما می گذارد.

یک ملحفه و چند گیره فنری از خانه با خود بیاورید

ملحفه های گران قیمت خود را روی تخت بگذارید. تازه آنها را گرفته اید؟ خب، آنها را سر جایشان برگردانید. آن ملحفه های ارزان کهنه که در گوشه کمد خود چپانده اید تا دفعه بعد که خواستید نقاشی بکشید از آنها استفاده کنید را یادتان هست؟ بروید آنها را بردارید.

(گزینه دیگر خرید ارزان ترین ملحفه سفید کم رشته ای است که می توانید پیدا کنید.)

یک ملحفه سایز ملکه، دیفیوزر شگفت انگیز و ارزان قیمتی است. به نوعی یک سافت باکس هفت فوتی برای خورشید است. یک گوشه ملحفه را دور یک شاخه یا بند لباس بپیچید و گیره بزنید تا یک نور غیرمستقیم نرم به دست آورید.

(گوشه های پایینی را با سنگ محکم کنید تا در اثر باد وارد تصویر شما نشود.) برای نور بالای سر، هر چهار گوشه را در بالای سر سوژه خود به هر چیزی که می توانید گیره بزنید.

سیم های برق و علائم را بیرون از کادر نگه دارید!

قبلا گفتیم که دوربین خود را بر روی چشم ها فوکوس کنید، اما شما باید ذهن بیننده را نیز به طور کلی بر روی تصویر متمرکز نگه دارید. سیم های برق، علائم، برگهای بلند علف، تکه های زباله، و گاهی اوقات حتی درختان می توانند به طور جدی حواس بیننده را از تمرکز کلی بر روی تصویر – شخصی که دارید از او عکس می گیرید – پرت کنند.

آخرین و مهم ترین نکته این است که اوقات خوشی در عکاسی داشته باشید! اگر از کاری که انجام می دهید لذت ببرید، این امر حتما در کار شما خودش را نشان خواهد داد (و همینطور در حالت چهره سوژه شما).

چند نکته اضافی برای عکاسی در روزهای ابری

ابرها شگفت انگیز هستند. آنها مانند یک پتوی غول پیکر مقابل خورشید، نور طبیعی پخش شده ایجاد می کنند که تصاویر شما را غنی و قدرتمند می کند. ابرها می توانند ذهن شما را به شیوه هایی که نمی توانید تصور کنید فریب دهند، درست مانند وقتی که ذهن شما تراز سفیدی طبیعی را در طول روز اصلاح می کند.

هنگامی که شما در یک روز ابری عکس می گیرید، استفاده از تراز سفیدی سفارشی دوربینتان بسیار مهم است. هر روز از نظر رنگ با روز دیگر کاملا متفاوت است، و آن رنگ به دو چیز بستگی دارد. اول، زمان روز؛ اکثر افراد تراز سفیدی و این که چطور در طول روز تغییر می کند را درک می کنند. دوم، شما باید تمام چیزهای شگفت انگیزی که نور باید قبل از برخورد به سوژه شما از آنها عبور کند را نیز در نظر بگیرید.

آلودگی، رنگ نور را دقیقه به دقیقه عوض می کند. حتی اگر چشم های شما آن را نبینند، دوربین شما می بیند. در یک روز ابری، ذرات آلودگی توسط قطرات آب در آسمان پخش می شوند. اکنون نور خورشید از میان منشور طبیعت عبور کرده و از ذرات آلودگی در تمام جهات منعکس می شود.

فراموش نکنید که تراز سفیدی را با استفاده از آن تکه مقوای شش دلاری، یعنی کارت خاکستری Kodak خود به دست آورید.

راز نهایی عکاسی در یک روز ابری، قطب نماست. با اینکه من یک عکاس باتجربه هستم به ندرت می توانم ببینم که نور خورشید در یک روز ابری از کجا می تابد. نور خورشید در یک روز ابری با اینکه نرم و دیفیوز (پخش) شده هنوز هم جهت دار است، و سوژه شما هنوز هم یک طرف تاریک دارد. از یک قطب نما استفاده کنید تا بفهمید که خورشید کجاست، آن را پشت سر خود قرار دهید، و عکس بگیرید. بعد از این شما دیگر هیچ وقت به تصویری نگاه نخواهید کرد و تعجب کنید که چرا آسمان سوخته وقتی هوا انقدر ابری بود، یا چرا ابرها خوب به نظر می رسند اما سوژه شما تاریک است.

نویسنده: جیمز پیکت (James Pickett)