ساده ترین و موثرترین چیدمان نورپردازی پرتره تک نوری که تا کنون استفاده کرده ام

در این مطلب لنزک، عکاس پرتره جیک هیکس (Jack Hicks) یکی از ساده ترین چیدمان های نورپردازی اش در عکاسی پرتره را به شما آموزش می دهد.

مدتی قبل من داشتم با رفلکتور، بازتاباندن دو نور مو (hair light) پشت سر مدل را بر روی او آزمایش می کردم. رفلکتور روی یک پایه بود و من دوربین را بالا در مقابل آن نگه داشته بودم به طوری که منظره یاب در مقابل رفلکتور فشار داده شد و تنها با استفاده از نعمت فوکوس خودکار چند عکس گرفتم، چون من نمی توانستم از ویزور و از میان لنز نگاه کنم.

پس از آن به ذهنم خطور کرد که «به جهنم»، و یک سوراخ بسیار ابتدایی (ناشیانه) در وسط رفلکتورم ایجاد کردم تا بتوانم ببینم دقیقا اوضاع از چه قرار است. این شد که من نورهای اطراف را با قرار دادن یک سافت باکس بزرگ در پشت مدل تغییر داده و به رفلکتورم اجازه دادم تا به طور هم زمان هم نور کلیدی (key-light) و هم نور پرکننده (fill-light) باشد. در واقع این چیدمان فوق العاده ساده چنان نور خیره کننده ای ایجاد می کند که یکی از ارزان ترین نورپردازی ها با ظاهر فلاش های حلقه ای است که شما می توانید پیدا کنید.

مرحله یک

یک رفلکتور فوق العاده ارزان با اندازه مناسب انتخاب کنید. رفلکتوری که من در اینجا استفاده کردم با قطر ۳۲ اینچ/ ۸۱ سانتی متر بود. اندازه رفلکتور نباید از این کمتر باشد، چون شما می خواهید تا آنجا که ممکن است نور را بازتاب دهید. من به اندازه کافی خوش شانس بودم که رفلکتوری بگیرم که یک طرفش نقره ای و طرف دیگرش سفید باشد. این بدان معنی است که من می توانم از طرف نقره ای برای به دست آوردن یک ظاهر دارای کنتراست بیشتر استفاده کنم اما همچنین می توانم آن را بچرخانم (برگردانم) تا یک ظاهر بسیار نرم تر نیز به دست آورم. قطعا از رفلکتورهای طلایی اجتناب کنید، چون نمی خواهید تا آن اندازه رنگ را بازتاب کنید.

مرحله دو

اکنون وقت به کار بردن هنر و مهارت است. چند ابزار ساده بردارید: مانند یک تیغ موکت بری، یک ماژیک، یک چیز دایره ای شکل مثل چسب نواری بزرگ یا کاسه، و تکه ای مقوا برای زیر رفلکتور که هنگام بُرش به موکت، فرش و غیره آسیب نزنید.

مرحله سه

امیدوارم شما چیزی با اندازه مناسب برای کشیدن یک دایره دور آن در وسط رفلکتور خود پیدا کرده باشید. واضح است که قطر آن باید بزرگتر از قطر بزرگترین لنز شما باشد. من از یک رول نوار چسب برقی استفاده کردم، چون به اندازه کافی بزرگ به نظر می رسید، اما یک کاسه کوچک هم خوب است. در واقع، شاید من به عقب برگردم و یک چیز بزرگتر پیدا کنم و یک سوراخ بزرگتر ببرم تا بتوانم با یک لنز بلند تر کمی عقب تر بایستم و با این حال بدون این که رفلکتور در عکس بیفتد، از میان سوراخ عکس بگیرم.

سوراخ را ببرید و مطمئن شوید که برای محافظت از کف اتاق (فرش)، مقوا را در زیر آن قرار می دهید.

مرحله چهار

لازم به ذکر است که من سوراخ را تقریبا در وسط رفلکتورم تنظیم کردم و دور آن کشیدم. من در مورد قرار دادن سوراخ در جایی غیر از مرکز هم فکر کردم، به طوری که وقتی از میان رفلکتور عکس می گیرم بتوانم آن را بچرخانم تا مقدار نوری که از بالا یا پایین می تابد را تنظیم کنم. این کار احتمالا برای برخی جاها ارزش امتحان کردن را دارد، اما برای این عکس ها من فقط آن را در مرکز قرار دادم. مقوا را در زیر رفلکتور قرار داده و سوراخ را از روی خطی که قبلا کشیده اید، ببرید.

مرحله پنج

همین، کار شما تقریبا تمام است! تنها چیزی که باقی مانده است تنظیم نور شماست. من یک سافت باکس بزرگ داشتم که آن را در پشت مدل قرار دادم، و سپس رفلکتور را بر روی یک پایه نورافکن در مقابل او آویزان کردم. حتی لازم نیست که شما واقعا رفلکتور را آویزان کنید و نگه داشتن آن در دست دیگرتان بسیار آسان است. همچنین لنز شما از میان رفلکتور عبور می کند، بنابراین رفلکتور به هیچ وجه در عکس نمی افتد، بنابراین کنترل آن بسیار آسان است. چند مورد از عکس هایی که من با این چیدمان در چند دقیقه گرفتم را نگاه کنید. من واقعا شوکه شده بودم که نورپردازی درست در پشت دوربین (بدون هیچ ویرایشی) چقدر خیره کننده به نظر می رسید. دلیل آن این که با چنین چیدمانی، این تصور را به وجود می آوریم که نور دارد از همه طرف می تابد. نور سافت باکس در اطراف مدل جاری می شود و او را در بر می گیرد، که یک اثر لاغری بصری دارد (به خصوص با یک عمق میدان کم قابل توجه است) و سپس نور را از منبعی که نسبتا بزرگ است به صورت او باز می تاباند. این نور بازتابیده از همه جا به طور یکسان می آید، بنابراین ظاهر یک نور بسیار نرم و خیره کننده را به وجود می آورد، درست مانند یک فلاش حلقه ای.

نکات کلیدی که باید به یاد داشته باشید

۱- از یک رفلکتور نقره ای یا سفید با اندازه مناسب برای پوشش دادن یک عکس نیم تنه استفاده کنید. اندازه ۸۰ سانتی متر/ ۳۲ اینچ نقطه شروع خوبی است.

۲- یک سوراخ در مرکز رفلکتور خود ببرید که به اندازه کافی بزرگ باشد تا قطر بزرگترین لنز شما را در بر گیرد.

۳- یک سوراخ روی فرشتان ایجاد نکنید 🙂

۴- نور بازتاب شده از رفلکتورتان نور کلیدی شماست. برای تنظیم نوردهی این نور شما باید رفلکتور را نزدیک تر آورده و دورتر کنید، تا وقتی که از نتیجه راضی شوید.

۵- از فیلتر کاهنده نور (Neutral Density) بر روی لنز خود استفاده کنید تا هر گونه قدرت ناخواسته از استروب خود را کاهش داده و بتوانید با بیشینه دیافراگم لنزتان (بازترین دیافراگم موجود لنز) عکس بگیرید.

ممکن است در اینجا از این عکس ها متوجه شده باشید که همه آنها با یک عمق میدان بسیار کم گرفته شده اند که به خصوص با این نوع نورپردازی خوب عمل می کند. من قادر به عکاسی در دیافراگم های کم با استروب ۵۰۰ وات خود بودم، چون یک فیلتر LEE Filters ND نیز بر روی لنزم داشتم. بسیاری از استروب های استودیویی بسیار قدرتمند هستند، گاهی اوقات عکاسی کاملا باز با آنها دشوار است، اما با استفاده از فیلترهای کاهنده نور یا ND شما قادر به کاهش میزان نوری که وارد لنز می شود و عکاسی در f1.8 یا f2 و غیره برای گرفتن عکس های زیبا هستید. این یکی یک فیلتر ND 0.6 بود که مانع از ورود ۲ پله کامل نور به داخل عکس می شد. اگر شما از استروب استودیویی استفاده می کنید و می خواهید با استفاده از لنزهای سریع تر برای به دست آوردن این افکت ها شروع کنید، پس فیلتر ND ابزاری هوشمند برای شماست.

منبع

برگرفته از: jakehicksphotography, fstoppers