آموزش استفاده از ویرایش عکس غیر مخرب برای جلوگیری از تغییرات دائمی

قادر بودن به تغییر ویرایش هایی که در حال حاضر روی عکس تان اعمال کرده اید، برای تضمین این که می توانید تاثیر دید خلاقانه خود بر روی یک عکس را به حداکثر برسانید، بسیار مهم است. فهمیدن این که تنظیمات یا ویرایشی که ایجاد کرده اید کاملا درست نبوده است می تواند باعث سرخوردگی یا گرفتن زمان زیادی از شما شود، چراکه نمی توانید بدون شروع از ابتدا، آن را تغییر دهید. به منظور جلوگیری از پیش آمدن چنین شرایطی، ایجاد یک روند ویرایشی طراحی شده که به شما اجازه ایجاد تغییرات در هر زمان و به هر جنبه از عکس بدون نیاز به شروع از ابتدا برای برگرداندن (undo کردن) کار را می دهد، بسیار مهم است. در این مطلب لنزک ویرایش عکس غیر مخرب در فتوشاپ را به شما عزیزان آموزش خواهیم داد.

همیشه از لایه های تنظیماتی استفاده کنید

لایه های تنظیماتی (Adjustment layers) واضح ترین و متداول ترین ابزار مورد استفاده برای ویرایش غیر مخرب یا قابل بازگشت هستند. بسیاری از ابزارها در منوی تنظیمات تصویر نیز به عنوان لایه های تنظیمایت موجود می باشند. واقعا هیچ وقت وضعیتی وجود ندارد که در آن استفاده از یک تنظیمات مخرب به جای لایه تنظیماتی مربوط به آن بهتر باشد. لایه های تنظیماتی نه تنها از آسیب رساندن به داده های واقعی در لایه ای که آن را تنظیم می کنند جلوگیری می کنند، بلکه قدرت و اختیار میزان سازی بیشتر تنظیمات با کمک ماسک کردن (Masking)، شفافیت (Opacity)، و مُدهای ترکیبی (Blend Modes) را نیز به شما می دهند.

استفاده از ماسک به جای ابزار پاک کن

یکی از فلسفه های اصلی فتوشاپ این است: «ابزار پاک کن وجود ندارد». من در روند ویرایش عکسم اگر برای استفاده از ابزار پاک کن (Eraser) وسوسه شوم، این نشان می دهد من در واقع دارم کاری را اشتباه انجام می دهم، چون این ابزار از لحاظ عملکردی طراحی شده تا مخرب (دائمی) باشد. ماسک ها یکی از با ارزش ترین ابزارها در فتوشاپ هستند و برای رسیدن به همان نتایج پاک کن بدون مجبور کردن کاربر به ایجاد یک تغییر دائمی روی لایه طراحی شده اند. شما می توانید به راحتی با ایجاد کردن یک ماسک روی لایه ای که می خواهید، با رنگ زدن مشکی با قلم مو دلخواه قسمت هایی که نمی خواهید را پنهان یا پاک کنید. نقاشی کردن با رنگ سفید روی قسمت های سفید همین ماسک لایه، قسمت های پنهان شده را آشکار می سازد.

استفاده از فیلترهای هوشمند

به طور پیش فرض، زمانی که شما یک فیلتر فتوشاپ را به یک لایه اعمال می کنید، فیلتر به طور مخرب پیکسل های آن لایه را بدون هیچ گونه امکانی برای تنظیمات آینده، ویرایش می کند. این جایی است که فیلترهای هوشمند به کار می آیند. فیلتر هوشمند فیلتری است که به یک لایه شیء هوشمند (Smart Object) اعمال می شود، که جایگزین غیر مخربی برای فیلترهای استاندارد است. به منظور استفاده از فیلترهای هوشمند، اول باید با راست کلیک کردن بر روی لایه مورد نظر و انتخاب “Convert to Smart Object”، آن را به یک شیء هوشمند تبدیل کنید. وقتی این کار را انجام دادید، هر فیلتر اعمال شده به آن لایه اکنون به عنوان یک فیلتر هوشمند اعمال خواهد شد. اگر می خواهید لایه مرجع را دوباره در آینده ویرایش کنید، می توانید با دوبار کلیک کردن بر روی لایه بندانگشتی (thumbnail) به آن دسترسی پیدا کرده، به عنوان یک سند جداگانه ویرایش و ذخیره کنید.

اجتناب از ایجاد لایه های تخت

من اغلب تعجب می کنم وقتی آموزش هایی را می بینم که در آن مربی ایجاد مکرر لایه های مسطح را به منظور اعمال نوعی افکت توصیه می کند. این کار تقریبا همیشه شامل ایجاد یک لایه خالی جدید و فشار دادن دکمه های Ctrl+Shift+E برای ایجاد یک لایه تخت (Flat layer) از کل سند می باشد. ایجاد مکرر این نوع لایه ها نه تنها به طور قابل توجهی اندازه فایل های کاری شما را افزایش می دهد، بلکه به طور موثر تغییرات قبلی را قفل می کند به طوری که از ویرایش های آینده بر روی آنها جلوگیری می کند. حتی اگر لایه های دیگر در زیر لایه تخت جدید خود را حفظ کنید، اگر بخواهید هر یک از آنها را ویرایش کنید، باید هر یک از ویرایش های آینده بر روی لایه تخت را دوباره انجام دهید. به عنوان یک قانون کلی، تخت یا Flat کردن سند شما به طرز فوق العاده ای ناکارآمد است و به شدت میزانی که می توانید در آینده تغییرات ایجاد کنید را محدود می کند.

به تجربه من تقریبا همیشه یک روش جایگزین وجود دارد که می تواند برای تکنیک هایی که نیازمند یک لایه مسطح هستند مورد استفاده قرار گیرد. یک مثال رایج که من اغلب می بینم، استفاده از یک لایه مسطح به عنوان مرحله نهایی برای اضافه کردن نویز به یک تصویر می باشد. یک جایگزین برای این کار که غیر مخرب باشد، ایجاد یک لایه پر شده با ۵۰% خاکستری است که پس از آن نویز به آن اعمال می شود. سپس به سادگی مُد ترکیبی blend mode لایه را به soft light تغییر دهید و آن وقت دقیقا همان اثری که استفاده از یک لایه Flat دارد را بدون هیچ گونه تخریب و کنترل بسیار بیشتر نسبت به تنظیمات خواهید داشت.

نتیجه گیری

کسانی که با برنامه نویسی کامپیوتری آشنا هستند، با مفهوم برنامه نویسی شیء گرا (OOP) نیز آشنایی دارند. این یک تکنیک فوق العاده ارزشمند است که به نرم افزار اجازه می دهد تا به شیوه ای بسیار سازمان یافته و مفید توسعه یابد. من همیشه سعی می کنم همین اصل را هنگام کار در فتوشاپ نیز به کار ببرم به طوری که سندم را با اشیاء مختصر و غیر مخربی که به تنهایی عمل می کنند و همیشه می توان آنها را در آینده تنظیم کرد، لایه بندی می کنم. این فلسفه قابلیت ویرایش تقریبا نامحدود را تضمین می کند که نیازمند وابستگی به پنل تاریخچه تغییرات یا History نیست و زمانی که یک مشتری یا شما تصمیم می گیرید که یک ویرایش باید کمی متفاوت باشد، می تواند ساعت های بی شماری در وقت شما صرفه جویی کند.

نویسنده: رایان کوپر (Ryan Cooper)

منبع

برگرفته از: fstoppers