آموزش عکاسی و نورپردازی: چگونه منابع نوری مختلف را با هم ترکیب کنیم

در این مطلب لنزک، اسکات کلبی افسانه ای، بعضی از اسرار پشت صحنه برخی از تصاویر مورد علاقه خود را آشکار می کند. در این آموزش اسکات توضیح می دهد که چگونه میزان کافی فلاش اضافه کنید تا کیفیت یک پرتره افزایش یابد، اما ظاهر طبیعی آن حفظ گردد.

گفته ها و تصاویر از اسکات کلبی هستند. شما می توانید اسکات و کارهایش را در وبلاگ اش یا در نمایش زنده گفتگوی عکاسی The Grid دنبال کنید. همچنین می توانید اسکات و تیم KelbyOne او را در صفحه فیسبوکشان (facebook.com/KelbyOneOnline) و در توییتر با عنوان KelbyOne پیدا کنید.

امروز من شما را به پشت صحنه عکاسی از یک داماد می برم، که در محل مراسم و تنها با یک نور گرفته شده است. کلید کلی این کار این است که نور فلاش خود را به طور یکپارچه با نور محیط که هم اکنون در اتاق وجود دارد، ترکیب کنید.

برای این عکاسی، من می دانستم که با عروس و داماد در انواع حالات (سناریوهای) نورپردازی عکس خواهم گرفت. در برخی از موارد، تنها از نور طبیعی استفاده خواهم کرد؛ برای برخی از آنها، مجبورم تماما با فلاش نورپردازی کنم؛ و در اینجا، ما نور اتاق را با نور حاصل از فلاش ترکیب کردیم، این چیزی است که من می دانم بسیاری از افراد واقعا با آن درگیر هستند.

شما ممکن است تعجب کنید که چرا من با یک فلاش عکس می گیرم، با این همه نور طبیعی که به داخل اتاق می تابد؟ خب، شما درحالیکه آنجا ایستاده اید متوجه می شوید، به این اتاق زیبا نگاه می کنید، فکر می کنید که «من می توانم از همه اینها به طور طبیعی عکس بگیرم» – اما به محض این که من دوربینم را جلوی چشمم گرفتم، متوجه شدم که سرعت شاترم قرار بود آنقدر آهسته باشد که مجبور شوم روی یک سه پایه عکس بگیرم تا مانع از تار شدن عکس شوم. در واقع آنقدر که به نظر می رسید، نور وجود نداشت.

مشکل دیگر این بود که، اگرچه پنجره پشت سر داماد ما سفید به نظر می رسد، اما آنها در واقع زرد بودند، و نور بر روی تن رنگ بدن بسیار افتضاح به نظر می رسید.

در موقعیتی که من می خواستم از او عکس بگیرم، ایستاده در کنار پیانو، نه تنها نور طبیعی بسیار کم بود، بلکه بسیار تخت (صاف) بود. من یک عکس آزمایشی گرفتم و فهمیدم که برای رسیدن به هر گونه عمقی، باید آن را نورپردازی کنم.

آموزش گام به گام: چگونه منابع نور را ترکیب کنیم

عکس با «نور موجود»

اگر به عکس بالا نگاه کنید، می توانید ببینید که تنها با نور موجود در اتاق صحنه چه طور به نظر می رسد (قبل از این که من فلاش را روشن کنم). هر نوری که هست، نور بسیار زیادی به یک طرف موهای او تابانده است – که من فکر می کردم چیز خوبی است، چون من می خواستم از نور طبیعی به عنوان «نور پشت – backlight» ارزان قیمت خودم استفاده کنم.

بنابراین من یک عکس بدون روشن کردن فلاش گرفتم، تنها برای این که ببینم نور محیط چطور به نظر می رسد. عکس حاصل کمی کمتر از حد لازم نوردهی شده بود، بنابراین من می توانستم روی روشن تر کردن نور محیط کار کنم – درست است؟ من می توانستم f/stop را تغییر دهم یا ایزو را افزایش دهم، اما در واقع وقتی که من اینگونه با فلاش در محل عکاسی می کنم، از یک «دستورالعمل» برای دست یافتن به تنظیمات مناسب، پیروی می کنم.

اول، فلاش را خاموش کرده و فقط با استفاده از نور موجود یک عکس گرفتم. من به مُد نوردهی دستی بر روی دوربینم تغییر حالت دادم؛ سرعت شاتر را بر روی ۱/۱۲۵ ثانیه تنظیم کردم، سپس از نورسنج داخل منظره یاب SLR خود برای تنظیم f/stop استفاده کردم، تا زمانی که به یک نوردهی مناسب برسم. (وقتی که نورسنج مقدار “۰” را می خواند، عکس نه کمتر و نه بیشتر از حد لازم نوردهی می شود؛ این نوردهی مناسب است.) خیلی آسان بود.

اکنون، من نوردهی را تا حداقل یک پله یا استاپ تاریک می کنم – بنابراین اکنون من دارم به عمد کمتر از حد لازم نوردهی می کنم. (بنابراین اگر دوربین من گفت که نوردهی من در f/8 درست است، من آن را به f/11 افزایش می دهم تا آن را یک پله کامل تاریک کنم.) من یک عکس آزمایشی دیگر گرفتم.

دلیل این که من این کار را انجام می دهم این است که می خواهم فلاش سوژه ام را نورپردازی کند، نه نور محیط. من می خواهم نور محیط اتاق اطراف و پشت سر او را روشن کند، اما می خواهم خودم او را نورپردازی کنم.

هنگامی که من بتوانم ببینم که نور اتاق او را خیلی روشن نکرده است، شروع به یافتن مقدار مناسب فلاش برای ترکیب با آن می کنم.

تجهیزات محل عکاسی

اکنون من باید مقدار مناسب فلاش را برای اینکه عکس واقع بینانه به نظر برسد پیدا کرده و با نور اتاق و نور مو ها که از پنجره می تابد، ترکیب کنم.

عکس پشت صحنه بالا چیدمانی را که من برای این عکاسی استفاده کردم، نشان می دهد. یک فلاش استودیو وجود دارد که از یک پک باتری تغزیه می شود. این فلاش از Elinchrom است و یک Ranger Quadra نامیده می شود. در واقع شما می توانید دو فلاش با آن راه اندازی کنید، اما نه با همان میزان روشنایی. من به طور معمول فقط از یک سر فلاش استفاده می کنم.

سر فلاش به انتهای یک مونوپاد متصل می شود، که در اینجا توسط یک دستیار نگه داشته شده است. این آماده سازی برای عکاسی نوع «بدو و بگیر» که شما باید در یک مراسم عروسی انجام دهید، عالی است: شما مجبور نیستید کار خود را با تنظیم پایه های فلاش و تلاش برای به زور جا دادن آنها در بین صندلی ها و مکان های تنگ، در هم و برهم کنید.

بسته باتری فوق العاده سبک وزن است، بنابراین دستیار آن را بر روی دوش خود انداخته است – من از کم بودن وزن آن شگفت زده شده بودم.

قدرت فلاش

اگرچه من دارم این کار را با یک Elinchrom Ranger Quadra انجام می دهم، شما می توانید همین کار را با فلاش کفشک و یک سافت باکس پاپ آپ کوچک ۲۴ اینچی نیز انجام دهید – به خصوص در محیط های داخلی مثل این، چون هدف در اینجا استفاده از فلاش های زیاد نیست. ما سعی داریم فلاش را با نور محیط موجود ترکیب کنیم – ما نمی خواهیم بر آن غلبه کنیم.

به همین دلیل است که من به طور کلی هنگام گرفتن یک عکس آزمایشی، با قدرت پایین در حدود ¼ قدرت شروع می کنم. من می خواستم این نور طوری به نظر برسد که انگار یک پنجره بزرگ خوب در سمت چپ من قرار دارد، به جای راه پله و اتاق تعویض لباس عروس که در واقع آنجا بود.

بنابراین اکنون کار شما این است که یک عکس آزمایشی بگیرید و ببینید نور چطور به نظر می رسد. آیا واقعی به نظر می رسد؟ آیا نور فلاش بر نور پنجره که پشت موهای او را روشن کرده است غلبه می کند یا با آن ترکیب می شود؟ آیا بیش از حد «درخشان» به نظر نمی رسد؟

بزرگترین اشتباهی که من دیده ام این است که نور فلاش بیش از حد روشن و مشهود به نظر می رسیده. سعی کنید آن را لطیف کنید.

سرعت شاتر

اکنون من بر همه چیز تسلط کامل دارم. به لطف آن صفحه نمایش LCD در پشت دوربین شما، کل فرآیند تنها یک یا دو دقیقه طول می کشد – اگر فلاش بیش از حد روشن باشد یا نور محیط نادرست باشد، شما فورا می توانید ببینید. اگر فکر می کنید نور محیط بیش از حد تاریک است، تمام کاری که لازم است انجام دهید کم کردن سرعت شاتر است.

کم کردن سرعت شاتر از ۱/۱۲۵ ثانیه به ۱/۶۰ ثانیه اجازه می دهد تا نور طبیعی بیشتری در عکس شما باشد. تا زمانی که سوژه شما حرکت نمی کند، می توانید تا ۱/۳۰ ثانیه یا حتی آهسته تر نیز پیش بروید – فلاش حرکت های جزئی را تقریبا فریز یا ثابت می کند، بنابراین شما حتی ممکن است قادر باشید در صورت لزوم از این میزان هم پایین تر بروید.

در این مورد، من برای این عکس خاص توانستم آن را در ۱/۱۲۵ ثانیه نگه دارم. دیافراگم من به f/8 رسید، که تقریبا همه چیز را از جلو تا عقب در فوکوس نگه می دارد.

اگر شما واقعا چشم خود را به قدرت فلاش بدوزید، با این هدف که عکس بیش از حد «درخشان» به نظر نرسد، کاملا به آن خواهید رسید.

انتخاب لنز

من این عکس را با یک لنز ۸۵ میلیمتری گرفتم که درجه دیافراگم پایینی دارد (ضریب اف). گزینه های خوبی از لنزهایی با دیافراگم های در محدوده f/1.4 وجود دارد. اما از آنجا که من در f/8 عکس گرفتم، تقریبا هر گونه مزیتی که یک لنز ۸۵ میلی متری با گشودگی f/1.4 به ارمغان می آورد را به هدر دادم.

من این لنز را انتخاب کردم چون فکر می کردم به اندازه کافی نور طبیعی در این اتاق وجود خواهد داشت تا آن نوع عکسی که من می خواهم را ایجاد کند. همانطور که معلوم شد، من اشتباه می کردم. خوشبختانه، ما تجهیزات نورپردازی محل عکاسی را نیز با خود آورده بودیم.

تغییر لنز به من کمکی نمی کرد. هر کدام از لنزها را که برای عکاسی بعدی قرار می دادم، هنوز هم باید با f/8 عکس می گرفتم، چون ما از قبل تعیین کرده بودیم که چه ضریب اف یا f/stop ای برای این ظاهر مناسب است.

منبع

برگرفته از: Digital Camera World